အႏႈိင္းမဲ့

“ၿဖဴစင္သန္႕”တဲ့ ………………
ဟိုးငယ္ငယ္ကေလးဘ၀ထဲကကၽြန္မသိပ္ၾကိဳက္ခဲ့ရတဲ့နာမည္ေလးေပါ့။သမီးနာမည္ေလးကလွတယ္ေနာ္
ဆိုတိုင္း ဒါေဖေဖေပးထားတဲ့နာမည္ေလလို႕ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာေၿဖတတ္ခဲ့တယ္။ဒီေလာကတစ္ခုလံုးမွာ ေဖေဖသာ ေမေမ ေဖေဖသာ ေဖေဖအၿဖစ္နဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ဘ၀ထဲမွာအေရးပါဆံုးၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမေမဆိုတာကၽြန္မလူူမွန္းမသိခင္ထဲကေလာကၾကီးထဲကထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ေလ။ ေက်ာင္းခန္းထဲေရာက္တိုင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ငါေမေမလာၾကိဳမွာလို႕ေၿပာရင္ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းမိတယ္။အခန္းနံရံထက္ကကၽြန္မကိုၿပံဳးၾကည့္ေနတဲ့ေမေမဓတ္ပံုေလးကိုၿမင္တိုင္း
ကၽြန္မတိုးတိုးေလးေခၚေနမိတယ္။
“ေမေမ …။”
ဦးေမာင္ေမာင္သန့္ ေဒၚၿဖဴ၀င့္ေသာ္တို့ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးအၿဖစ္လူလားေၿမာက္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မဘ၀ေလးကအရာအားလံုးၿပီးၿပည့္စံုခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖရဲ့ ေမေမနဲ့ေဖေဖ ကၽြန္မရဲ့ဖိုးဖိုးဖြားဖြားေတြရဲ့ အခ်စ္ဆံုးေၿမးေလးေပါ့ မိတဆိုးေလးၿဖစ္တာေၾကာင့္လဲအားလံုးရဲ့အလိုလိုက္တာကိုခံခဲ့ရတယ္ေလ။ ေမေမဖက္ကဖိုးဖိုးဖြားဖြားေတြနဲ့ေတာ့ ၾကာၾကာမွတစ္ခါေတြၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ရွမ္းၿပည့္အေရွ႕ပိုင္း ကလီဆူးရြာေလးတစ္ရြာမွေမြးဖြားခဲ့တဲ့လီဆူးတိုင္းရင္းသူေလးေမေမနဲ႕ရန္ကုန္သားစစ္စစ္ေဖေဖတို့ရဲ့ေတြဆံုးမွဳကဆန္းၾကယ္လိုက္တာေနာ္။ ကၽြန္မကေမေမနဲ့သိပ္တူတယ္လို႕ ေဖေဖမၾကာခဏေၿပာတတ္တယ္။ အဲ့ဒီစကားကိုၾကားရတိုင္းလဲကၽြန္မေပ်ာ္တယ္။ ကၽြန္မဘ၀မွာေမေမ ကိုသိပ္လိုအပ္ခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္မ ၆ ႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ ေဖေဖနဲ့ကၽြန္မဘ၀ထဲကိုတစ္စိမ္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဖိုးဖိုးဖြားဖြားတို့ရဲ့စီစဥ္မွဳနဲ့ ေဖေဖအိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ့တယ္ေလ။  အန္တီ လင္းလက္သြယ္ တဲ့….။
ကၽြန္မ အန္တီလို႕ေခၚတဲ့အခါ  ဒါကသမီးရဲ့ေမေမပဲေလ သမီးေလးရဲ့ ေမေမ လို့ပဲေခၚရမယ္ေနာ္ လို့ ေဖေဖေၿပာတိုင္းကၽြန္မကိုၿပံဳးၾကည့္ရင္း… ေခၚတတ္သလိုေခၚပါေစ ကို ရယ္ လို့ ကၽြန္မေခါင္းကိုတယုတယပြတ္သပ္ေခ်ာ့ၿမဴတတ္တဲ့ အန္တီကို ကၽြန္မ တစ္စတစ္စခင္မင္လာတယ္။
သိပ္ကိုငယ္ေသးတဲ့ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေမေမတစ္ေယာက္အစားရတာဟာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကၽြန္မႏွဳတ္ကေန ေမေမသြယ္လို႕ပဲေခၚခဲ့တယ္။ ေမေမသြယ္ေရာက္တဲ့ေနကစၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို့ရဲ့အိမ္ခန္းေလးကဟိုးအရင္ကထက္သပ္ရပ္လွပလာတယ္။ဖိုးဖိုးဖြားဖြားအိမ္ကေနပို႕ေပးတဲ့ထမင္းဟင္းေတြထက္ ေမေမသြယ္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့ထမင္းဟင္းေတြက ကၽြန္မအတြက္ ပိုၿပီး ထမင္းမိန္သလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အရင္ကထက္ပိုၿပီးၿပံဳးတတ္လာတဲ့ ေဖေဖ ေလ…….ငယ္ေသးေပမဲ့ကၽြန္မခံစားတတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္မ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ၿပည့္ခဲ့ၿပီ။ မူလတန္းေက်ာင္းကေနအထက္တန္းေက်ာင္းကိုေၿပာင္းရေတာ့မဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ တစ္ေန႕ ေဖေဖေမေမတို့နဲ့အတူထမင္းစားရင္း….“သမီးေလးေဖေဖတို့ၿမိဳ႕ထဲကိုေၿပာင္းေတာ့မလို႕မနက္ၿဖန္ ေဖေဖေမေမတို့နဲ့လိုက္ခဲ့ေနာ္ သမီးကိုအိမ္အသစ္ၿပမယ္”
ေဖေဖစကားဆံုးေတာ့ ကၽြန္မဘာမွန္းမသိေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခုေနတဲ့ အိမ္ခန္းေလးကက်ဥ္းတယ္။အိမ္ထဲမွာအိပ္ခန္းေလးတစ္ခန္း ၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းအၿဖစ္ဖန္တီးထားတဲ့ ဆိုဖာခံုေတြနဲ့တင္အိမ္ခန္းေလးကၿပည့္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕ေဖေဖနဲ့ေမေမတို့နဲ့အတူၿမိဳ႕ထဲက အိမ္ခန္းအသစ္ေလးကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မ ပိုၿပီးေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ အိပ္ခန္းသံုးခန္းေတာင္ပါတဲ့က်ယ္၀န္းတဲ့အခန္းၿပီးေတာ့ အခန္းေရွ႕၀ရံတာကေနရန္ကုန္ၿမစ္ၾကီးကိုလွမ္းၿမင္ေနရတဲ့ရွဴခင္းေတြကကၽြန္မအတြက္ေတာ့အထူးအဆန္းေတြပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲကၽြန္မတို့မိသားစုေလးအိမ္အသစ္မွာေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေက်ာင္းေတြစဖြင့္တဲ့ေန႕ေပါ့။
ေမေမသြယ္ေမာင္းတဲ့ကားကိုေဘးကေနထိုင္လိုက္ရင္းကၽြန္မစိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနမိတယ္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ့ အထင္ကရေက်ာင္းၾကီးေလ။ ကားတံခါးကိုလာဖြင့္ေပးရင္း သမီးေလးဆင္းေလဆိုတဲ့အသံကကၽြန္မအတြက္ပိုလို့ရင္ခုန္ႏွုန္းေတြၿမန္လာတယ္။ေက်ာင္းအပ္တဲ့ေန႕က
တေခါက္သာေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္း….အခုအတန္းထဲကိုသြားရေတာ့မယ္ၿပီးေတာ့သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိက ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းတစ္ခုပါပဲ။ဒါေပမဲ့ေမေမသြယ္ရဲ့အားေပးမွဳေတြကကၽြန္မရဲ့ငယ္ရြယ္တဲ့ႏွလံုးသားကို ေႏြးေထြးေစခဲ့တယ္။
“ညေနေမေမလာၾကိဳမယ္ေနာ္သမီးေလး စာေသခ်ာၾကိဳးစားေနာ္”
“ဟုတ္ …ေမေမ”
တကယ္ေတာ့ ေမေမသြယ္ကကၽြန္မရဲ့ေမေမအရင္းမဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္မအေပၚအေမတစ္ေယာက္လိုေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ေမေမသြယ္အၿမဲေၿပာတဲ့စကားေလးေပါ့.။ သမီးေလးၿဖဴစင္ကေမေမသမီးေလးပါပဲတဲ့ေလ။ ေမေမသြယ္ေၿပာတိုင္း ကၽြန္မ ေမေမရင္ခြင္ထဲမွာေခါင္းေလး၀ွက္ရင္းၾကည္ႏူးခဲ့မိတယ္။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 10, 2013, 12:50:54 AM

ဒီလိုနဲ့ကၽြန္မ အသက္ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့တဲ့တစ္ေန့ေပါ့။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မနက္ေစာေစာအိပ္ရာနိုးတဲ့အခ်ိန္ကၽြန္မ ၿမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္သိပ္ကိုေၾကာက္သြားခဲ့မိတယ္။
“ေမေမ ေရ………….ေမေမ”
“ဘာၿဖစ္လို့လဲသမီးေလး…………..။”
ေမေမကိုၿမင္ေတာ့ ေမေမကိုေၿပးဖက္ရင္းကၽြန္မငိုမိတယ္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ထက္မွာစြန္းထင္းေနတဲ့ေသြးကြက္ေလးကိုထိုးၿပမိေတာ့ ကၽြန္မေခါင္းေလးကိုထိုးဖြေပးရင္း….
“သမီးေလး ေတာင္အပ်ိဳၿဖစ္ၿပီပဲ”
“အမ္ …..ေမေမကလဲ ေသြးေတြၿမင္တာနဲ့သမီးကအပိ်ဳၿဖစ္ၿပီလား”
“လာ….ခံုမွာထိုင္ေမေမေၿပာၿပမယ္”
“မိန္းခေလးဆိုတာ အရြယ္ေရာက္ၿပီအပ်ိဳေပၚ၀င္ၿပီဆိုရင္ ဒီလိုပဲ ။ အဲ့ဒါကိုေသြးဆင္းတယ္လို့ေခၚတယ္ ရာသီလာတယ္လိုလဲေခၚေသးတယ္”
“သမီးေလးကိုယ္ထဲမွာသားအိမ္ဆိုတာရွိတယ္ အဲ့ဒါက ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့အခါကေလးေလးရွိေနတဲ့အိတ္ေလးေပါ့ အဲ့ဒီသားအိမ္နံရံက အခၽြဲေတြနဲ့မေကာင္းတဲ့ေသြးေတြအၿပင္ကိုထြက္လာတာေပါ့ အဲ့ဒီေသြးေတြနဲ့အတူတူ သားဥဆိုတာေတြပါပါသြားတာေလ”
“သားဥဆိုတာဘာလဲေမေမရဲ့ သမီးမွာရွိတယ္ေပါ့”
“ရွိတာေပါ့ မိန္းခေလးတိုင္းမွာရွိတယ္ သမီးရဲ့အရြယ္ေရာက္ရင္ေပါ့ ဘာမွမေၾကာက္နဲ့ေနာ္သမီးအဲ့လိုၿဖစ္မွ မိန္းခေလးဆိုတာအသားအရည္စိုၿပည္ၿပီးလွလာတာ တစ္လကိုတစ္ခါၿဖစ္တတ္တယ္ အခုၿဖစ္ၿပီးရင္ေနာက္လဆိုတစ္ခါၿဖစ္မွာဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာေမေမသင္ေပးမယ္ေနာ္ အခုဂါ၀န္ေလးကိုခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ္မဲ့ၿခင္းထဲထည့္ထားလိုက္ ေမေမၿပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္…..ေမေမ”
ေမေမသြယ္ၿပန္လာေတာ့ လက္ထဲမွာအၿဖဴေရာင္အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္………
“လာ…..သမီး သမီၤးအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးယူခဲ့”
“မိန္းခေလးေတြအဲ့လိုၿဖစ္ၿပီဆိုရင္ဒီဟာေလးသံုးရတယ္ ေမေမၿပမယ္”
ေၿပာရင္းကၽြန္မအတြင္ခံေဘာင္းဘီခြၾကားကပိတ္သားႏွစ္ထပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ေနရာေလးကိုကပ္ေပးတယ္။
“ေမေမလုပ္တာၾကည့္ထားေနာ္ ..ေနာက္ဆိုသမီးကိုယ္ဟာကိုယ္လုပ္ရေတာ့မယ္ေလ”
“ဟုတ္ ေမေမ”
“ကဲ….ရၿပီ သမီးေရသြားခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ဒီေဘာင္းဘီ၀တ္ေနာ္ ၿပီးရင္ေမေမနဲ့အတူေစ်းသြား၀ယ္မယ္ေနာ္”
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေမေမက အၿမဲေရွ႕ကေနေၿဖရွင္းေပးတတ္သူပါ။ ကၽြန္မေလေမေမသြယ္ကိုခ်စ္တယ္။
ဒီလိုနဲ့ကၽြန္မ ၁၀တန္းေအာင္လို့ ေဆး တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အခုဆိုကၽြန္မအသက္ ၁၈ ေပါ့။ ကၽြန္မကိုေမြးခဲ့တဲ့ ေဖေဖနဲ့ေမေမတို့ရဲ့အလွတရားေတြအညီအမွ်ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့
ကၽြန္မကိုၿမင္သူတိုင္းလွည့္ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ပါပဲ။ ၿဖဴ၀င္းတဲ့အသားအေရနဲ့အတူ အနားသတ္ေတြေခြလိပ္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္အိအိေတြက ၿဖဴူစင့္ရဲ့မ်က္ႏွာနုနုေလးကိုပိုလို့ခ်စ္စရာေကာင္းလာေစတာေပါ့။ၿပီးေတာ့ဒီအရြယ္အထိ ၿဖဴစင့္ကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့ေမေမသြယ္က ေက်ာင္း၀တ္စံုလွလွေလးေတြခ်ဳပ္ေပးတယ္ေလ။ ေက်ာင္းသြားတိုင္းရင္ဖံုးအက်ီေလးနဲ့
 ေရွ႕ဖံုးဖိစကတ္အိအိေလးက ၿဖဴစင့္အလွကိုပိုလို့ထင္ရွားလာေစတယ္။
အခုဆိုၿဖဴစင္ဒုတိယႏွစ္ MC ေက်ာင္းသူၾကီးၿဖစ္ၿပီေလ။
“သမီးေရာ့…..ဒါေမေမမေန႕ကခ်ဳပ္လာေပးတာ။ ၀တ္ၾကည့္အံုးေနာ္”
“ဟုတ္ေမေမ”
မနက္ေစာေစာအခန္း၀မွာေမေမေပးလာတဲ့အထုပ္ေလးကိုလွမ္းယူရင္း ေမေမကိုၿပံဳးၿပမိတယ္။
ၿပီးေတာ့ မွန္ေရွ႕မွာရပ္ရင္း ည၀တ္ဂါ၀န္ေလးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ၿပည့္ၿပည့္တင္းတင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးက ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးနဲ့လိုက္ဖက္လိုက္တာ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေက်နပ္ရင္းၿဖဴစင္လက္ေလးတစ္နဲ့ေနာက္ဖက္ကေဘာ္လီခ်ိတ္ေလးကိုၿဖဳတ္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အိေထြးတဲ့ နို႕အံုအိအိေလးက မာမာေလးတင္းေနတာေပါ့။ လက္တဖက္နဲ့နို့အံုၿပည့္ၿပည့္ေလးကိုဖိဆုပ္မိေတာ့ တင္းတင္းေလးအိစက္ေနတဲ့အသားစိုင္ေတြကတစ္ဆင့္ ခံစားခ်က္ဆန္းဆန္းေလးတစ္ခုကိုၿဖဴစင္ ခံစားလိုက္မိတယ္။
အို………………………………………. ၿဖဴစင္ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ေနမိတယ္ရွင္။
ခံစားခ်က္ေလးနဲ့အတူစိမ့္ဆင္းလာတဲ့အရည္ေႏြးေႏြးတစ္ခ်ိဳ႕….ၿဖဴစင္ေပါင္ၾကားေလးထဲမွာေပါ့။
“ဟာ…………ေသြးဆင္းၿပန္ၿပီထင္တယ္ ဟိုေန႕ကမွၿပီးတာကို”
တစ္ေယာက္ထဲေရရြတ္ရင္းအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကိုဟၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ၾကည္ၾကည္ေလးေတြကေဘာင္ဘီဂြၾကားမွာ စြတ္စိုလို့………….။
ၿပီးေတာ့ ရင္ခုန္ႏွဳန္းေတြၿမန္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အိအိေလးကိုကုတင္ေပၚမွာလွဲခ်လိုက္မိတယ္။ ေႏြးေထြးစိုစြတ္ေနတဲ့ေဘာင္ဘီခြၾကားေလးကိုစမ္းၾကည့္မိလိုက္တဲ့ခဏ ၿဖဴစင္အတြက္သိပ္ကိုထူးဆန္းတဲ့ခံစားမွဳေလးတစ္ခုေလ…….။ေဘာင္းဘီေလးကိုလက္နဲ့ဖိကပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ၿဖဴစင္ ေပါင္ၾကားက ေဖာင္းေဖာင္းမို႕မုိ့အသားစိုင္ေလးကိုထိမိတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။
“အား……………………….”
အဲ့ဒီခံစားခ်က္ေလးကိုၿဖဴစင္သိပ္သေဘာက်သြားမိတယ္။ၿပီးေတာ့ …..ၿပီးေတာ့…………..
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ ေပါင္ၾကားကအသားအိအိေလးကိုပြတ္ေနမိလဲဆိုတာၿဖဴစင္မသိေတာ့ပါဘူး။
 ေမေမရဲ့တံခါးေခါက္သံၾကားမွအသိစိတ္ေတြၿပန္၀င္လာခဲ့တယ္။
“သမီးေရခ်ိဳးၿပီးၿပီလား ေက်ာင္းသြားရေတာ့မယ္ေလ”
“ဟုတ္ေမေမခဏ…ခဏ”
အ၀တ္တန္းေပၚမွာလႊားထားတဲ့သဘက္ေလးကိုလွမ္းယူၿပီးေတာ့ ၿဖဴစင္ကိုယ္လံုးေလးေပၚမွာပတ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့မွအခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ….
“သမီးေရမခ်ိဳးူရေသးဘူးလား ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ”
“ဟုတ္အခုပဲခ်ိဳးမလို႕ပါေမေမရဲ့”
“ေအးေအး ဒါဆိုၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးေနာ္”
ေၿပာရင္း ၿဖဴစင္ကုတင္ေလးေပၚကိုအၾကည့္ေရာက္သြားတဲ့ေမေမမ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသမွဳေလးတစ္ခုၿဖစ္သြားသလိုၿဖဴစင္ခံစားလိုက္မိတယ္။ ၿဖဴစင္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အိပ္ယာခင္းပန္းေရာင္ေလးေပၚမွာ ကြက္ေနတဲ့ေရကြက္ေလးတစ္ကြက္ ………
ၿဖဴစင္မ်က္ႏွာနီနီေလးကိုကြယ္၀ွက္ရင္းေနခ်ိဳးခန္းထဲေၿပး၀င္သြားမိတယ္ေလ။
ေရခ်ိဳးေနရင္း နဲ့ အသားေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုဆပ္ၿပာတိုက္တဲ့အခ်ိိန္ ၿဖဴစင္ရင္ေတြတဆတ္ဆတ္ခုန္လို့ေပါ့။
အ၀တ္လဲၿပီးေတာ့အခန္းထဲကထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ေမေမအၿပံဳးေလးကိုၿမင္ရတာအရင္ကနဲ့မတူသလိုခံစားလိုက္မိတယ္။ ၿဖဴစင္ရွက္လိုက္တာ………။
“သမီးေလး အရြယ္ေရာက္ၿပီ ရညး္စားေတြဘာေတြေရာရွိေနၿပီလား”
“အာ…ေမေမကလဲမရွိေသးပါဘူး”
“အင္းပါ……ေမေမသမီးေလးက သိပ္လွေနေတာ့ရည္းစားေတြဘာေတြရွိေနၿပီလားလို့ ပါ ေတြ႕ေနၿပီဆိုရင္ေမေမကိုေၿပာေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမကလဲ”
ေမေမနဲ့ႏွစ္ေယာက္အတူ ဓတ္ေလွကားထဲ၀င္တဲ့အထိၿဖဴစင္ရွက္ေနမိတယ္ေလ။ အခုဆိုၿဖဴစင္လဲ ၁၈ ေက်ာ္ၿပီ ။ ဘာလိုလိုနဲ့ေဖေဖေေတာင္ ၿပီးခဲ့တဲ့လက အသက္ ၅၀ ၿပည့္တယ္ ေဖေဖအိပ္ေထာင္က်ေတာ့ ၃၀ ေက်ာ္ၿပီေလ။ ေမေမကေဖေဖထက္နည္းနည္းပဲငယ္တယ္လို့ေတာ့ေၿပာတယ္။ အခု ေမေမသြယ္ကေတာ့ ၄၂ ေက်ာ္ၿပီေပါ့။
“သမီးေလး ဘာေတြပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေမေမကိုေၿပာေနာ္။ ေမေမသမီးေလးရဲ့ ေမေမ ၿပီးေတာ့ သမီးေလးရဲ့အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲ ေနာ္သမီး”
“ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ သမီးေၿပာမွာပါ”
ေမေမဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိေပမဲ့ မနက္ကၿဖစ္ခဲ့တာအတြက္ေတာ့ ၿဖဴစင္ရွက္ေနမိဆဲပါပဲ။
“ေအာ္ ေမေမ ….ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့လွည္းတန္းခဏသြားၿပီးမုန့္စားမလို့အဲ့ဒါေမေမလာမၾကိဳနဲ့ေတာ့ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့လိုင္းကားစီးၿပီးၿပန္လာခဲ့မယ္”
“ဟားဟား……. သမီးလဲသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့လည္တတ္ၿပီေပါ့”
“အာ….မဟုတ္ပါဘူးေမေမရဲ့ မိန္ူးခေလးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ”
“အင္းပါ ….ေမေမလဲဘာမွမေၿပာရပါဘူး ….ကဲပါ ေမေမကိုေတာ့ဖုန္းဆက္ဟုတ္ၿပီလား”
“ဟုတ္ ေမေမ……”
ေမေမနဲ့စကားေၿပာရင္း ေက်ာင္းအ၀ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ကားေပၚကဆင္းၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းထဲလွမ္း၀င္တဲ့အခ်ိန္ လူေတြရဲ့မ်က္လံုးက ၿဖဴစင္ေပၚမွာေ၀့၀ဲလို့ေပါ့။ ၿဖဴစင္မလံုမလဲနဲ့ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ကားေပၚကေနၿဖဴစင္ကိုၿပံဳးရင္းလက္ၿပတဲ့ေမေမကိုေတြ႕လိုက္တယ္ေလ။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 10, 2013, 12:56:07 AM

“ဟလို………ေမေမလား……သမီးၿပန္လာေတာ့မယ္ေနာ္ အခုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့စားၿပီးၿပီ”
လူေတြရွပ္ရွက္ခပ္ေနတဲ့လွည္းတန္းလိုေနရာမ်ိဳးမွာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့သြားရတဲ့လြတ္လပ္မွဳမ်ိဳးကိုၿဖဴစင္သေဘာက်မိတယ္။
 ေၿခလွမ္းေတြလွမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ေကာင္ေလးေတြရဲ့အၾကည့္စူးစူးေတြကိုသတိထားမိတိုင္းရင္ဖိုမိတာလဲအၾကိမ္ၾကိမ္…….။
“ဟဲ့….ၿဖဴစင္နင္လိုင္းကားစီးလို့ၿဖစ္ပါ့မလား Taxi နဲ့ၿပန္မလား”
“ရပါတယ္ဟ ငါလဲစီးခ်င္လို့ပါ”
“အင္းဒါဆိုလဲၿပီးတာပဲ…..ဟိုမွာ ၄၅ လာၿပီ တက္ရေအာင္”
ေၿပာရင္းေရွ႕ကတက္သြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေဟမန္ေနာက္ကို ၿဖဴစင္လိုက္တက္သြားမိတယ္။
ၿဖဴစင္အတြက္ေတာ့အခုလိုလူေတြအမ်ားၾကီးနဲ့စီးရတာစိတ္ထဲမွာေပ်ာ္သလိုလိုရယ္ေလ။
ကားကခ်က္ၿခင္းမသြားေသးပဲအၾကာၾကီးလူေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္အိုက္စပ္စပ္နဲ့လည္ဂုတ္ၿဖဴၿဖဴေလးမွာေခၽြးစေလးေတြတြဲခိုလို့ေပါ့။ တစ္စတစ္စနဲ့လူေတြၿပည့္ၾကပ္လာတဲ့အခ်ိန္….။
“ၿဖဴစင္ဒီနားကိုတိုး ဒီမွာကိုင္စရာရွိတယ္”
“အင္းအင္း”
ေဘးသိုင္းလြယ္အိတ္ေလးကိုေရွ႕ဖက္ပို့ရင္း လက္တစ္ဖက္ကစာအုပ္ေလးေတြကိုပိုက္လို႕ က်န္တဲ့တစ္ဖက္နဲ့သံတန္းေလးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။
ကားစပယ္ယာရဲ့ေအာ္သံနဲ့အတူ က်ပ္လာတဲ့လူေတြက တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္အစီအရီကပ္လုိ့ေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲမထင္မွတ္တဲ့အထိအေတြ႕ေလးတစ္ခုကိုၿဖဴစင္ခံစားလိုက္မိတယ္။ေမေမခ်ဳပ္ေပးထားတဲ့ ဖိစကပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တင္းတင္းေလးထဲကေနတင္းတင္းေလးစူထြက္ေနတဲ့ၿဖဴစင္တင္ပါးလံုးလံုးေလးကို
မထိတထိပြတ္သပ္လိုက္သလိုပါပဲ။ ကားဘီးေတြကလဲစလွိမ့္ေနတဲ့အခ်ိန္အၿပင္က၀င္လာတဲ့ေလေအးေအးေလးကၿဖဴစင္ရင္ထဲက ပူေႏြးမွဳေတြကိုမေၿဖေဖ်ာက္နိုင္ပါဘူးရွင္……။ ၿဖဴစင္ရင္ေတြခုန္လာတယ္ေလ။
မေတာ္တဆထိမိရံုတင္လို့ထင္မိတာ…ၿဖဴစင္အထင္ေတြတက္တက္စင္ေအာင္လြဲပါေရာလား။
က်ပ္သိပ္ေနတဲ့လူအေတြၾကားမွာဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့လက္ေလးတစ္ဖက္က ၿဖဴစင္အတြင္းခံေဘာင္းဘီသားေရၾကိဳးေလးအတိုင္းဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။
ေဟမန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားအၿပင္ဖက္ကိုေငးၾကည့္ေနတယ္ေလ။ဖြဖြေလးပြတ္သပ္လာတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက
ၿဖဴစင္တင္ပါးအိအိေလးႏွစ္ခုၾကားကိုထိုးပြတ္ေနတယ္။ မနက္ကခံစားခဲ့ရတဲ့ခံစားမွဳေလးေတြကိုအသက္သြင္းေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့မနက္ကခံစားမွဳေတြထက္ပိုေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပါ။ လူပံုအလယ္မွာသူစိမ္းတစ္ေယာက္က ဖင္ကိုအကိုင္ခံရတာၿဖဴစင္အတြက္ေတာ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေလ။ေပါင္ၾကားကစိမ့္ထြက္လာတဲ့အရည္ၾကည္ေလးေတြကအဆက္မပ်က္ေပါ့
။ေပါင္ေလးကိုတင္းတင္းေစ့ရင္းပြတ္သပ္လာတဲ့အထိအေတြ႕ေလးကိုခံစားေနမိတယ္။ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာေခၽြးစေလးေတြနဲ့့.။
ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထိအေတြ႕……..ၿဖဴစင္ေမာလိုက္တာ…..။ၿပီးေတာ့ ……….ၿပီးေတာ့။
ခံစားမွဳဆန္းဆန္းေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးရြံတဲ့စိတ္ေလးၿဖစ္လာတံုးမွာပဲ ၿဖဴစင္တင္ပါးအိအိေလးကိုဖိကပ္လာတဲ့မာတင္းတင္းအရာေလး…………..။
အို…………………………………………………..
ၿဖဴစင္ေခါင္းေလးငံုထားမိတယ္….ပါးမို႕မို႕ေလးႏွစ္ဖက္မွာေတာ့ပန္းနုေရာင္ၿဖာလဲ့လို႕……………………………….။
အိစက္ၿပည့္တင္းေနတဲ့တင္သားအိအိေလးအလယ္ကိုမွေရြးၿပီးေနရာယူလာတဲ့အရာေလး.
ၿဖဴစင္တင္သားေတြေပၚမွာေႏြးေထြးတဲ့ပြတ္သပ္မွဳေတြနဲ့လူးလွိမ့္လို့……။

“အ…..”
ၿဖဴစင္ႏွဳတ္ကတိုးတိုးေလေရရြတ္မိတယ္။ၿဖဴစင္လံုးမထင္ထားမိဘူးေလ………….။
 ေဘးသိုင္းလြယ္အိတ္ေလးကိုအကာအကြယ္ယူရင္းဖိစကပ္ေလးရဲ့အလႊာအထပ္ေလးေအာက္ကိုဖြဖြတိုး၀င္လာတဲ့
လက္ေလးတစ္ဖက္…..။ၿဖဴစင္သတိထားမိေတာ့ၿဖဴၿဖဴနုနုေလးေလးတစ္စံုပါပဲ။ ၿဖဴစင္အရဲစြန္႕ၿပီးေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေခ်ာတယ္လို့မဆိုသာေပမဲ့ေယာက်ၤားပီသတဲ့လူမ်ိဳးေပါ့။ သူေလ..ၿဖဴစင္ကိုၿပံဳးၿပတယ္။
ဟင့္….ဘယ္လိုလူၾကီးလဲ လူေတြအလယ္မွာလူကိုလဲလာႏွိဳက္ေသးတယ္ ၿပီးေတာ့သူကၿဖဴစင္ကိုၿပံဳးၿပလို႕….။
ၿဖဴစင္ႏွဳတ္ခမ္းေလးစူရင္းေရွ႕ကိုၿပန္လည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ယိမ္းလိုက္တဲ့ကားရဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ၿဖဴစင္တစ္ကိုယ္လံုးသူရင္ခြင္ထဲကိုေရာက္သြားတယ္။ပိုၿပီးဖိကပ္လာတဲ့အသားေခ်ာင္းေႏြးေႏြးေလးက
တင္ပါးအိအိၾကားမွာပိုၿပီးနစ္၀င္လို့ …..ေရွ႕ပိုင္းကိုတိုး၀င္လာတဲ့လက္ေလးကဖိစကတ္အလႊာေလးၾကားမွာၿဖဴစင့္ဆီးခံုမို႕မို႕ေလးကိုမိမိရရပြတ္သပ္လို့ေလ။ တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနတဲ့ရင္ခုန္သံေတြနဲ့ ေရွ႕ေနာက္ထိထိမိမိပြတ္သပ္ထိုးဆြမွဳေတြၾကားမွာၿဖဴစင္လြင့္ေမ်ာေနမိတယ္။
 ၿပီးေတာ့ …သူေလ
ဆီခံုမို႕မို႕ေလးေအာက္ကိုတိုး၀င္ရင္း ၿဖဴစင့္ရဲ့ ေပါင္တံအိအိေတြၾကားကအသားေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚကိုဖြဖြေလးထိုးဆြလိုက္တဲ့အခ်ိန္……..။
“ဟင့္….”
ၿဖဴစင္မ်က္ရည္ေတြေတာင္၀ဲတက္လာမိတယ္။ရင္ထဲမွာဘာမွန္းမသိတဲ့ခံစားမွဳေတြ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွမထိဘူးတဲ့အသားနုေလးေတြကတဆင့္ေပးစြမ္းတဲ့ အရသာ……………။
“အာ႕………”
ဒူးေတြေကြးညႊတ္သြားမိမတတ္တုန္ရင္လာမိတယ္။
အဆက္မၿပတ္ပြတ္သပ္ေပးေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြရဲ့အထိအေတြ႕ေအာက္မွာ ၿဖဴစင္ရူးမတတ္ပါပဲ။
“အား…….”
ႏွဳတ္ကတိုးတိုးေလးေအာ္သံနဲ့အတူ ၿဖဴစင္ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္တုန္ခါသြားမိတယ္။ ေပါင္တံေလးအလယ္ကတဆစ္ဆစ္ေသြးတိုးေနတဲ့ခံစားမွဳ... ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကိုပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတဲ့သာယာမွဳ….ၿပီးေတာ့….ၿပီးေတာ႔…………….။
ၿဖဴစင္အမူအရာကိုၾကည့္ရင္းလက္ေလးၿပန္ထုတ္သြားတဲ့သူကိုေတာင္ၿဖဴစင္ကေက်းဇူးတင္ေနမိတာ.။
မဟုတ္ရင္ေဘးကလူေတြသိမွာေလ ။ခဏၾကာေတာ့…..။
“ၿဖဴစင္ဆင္းရေအာင္ေလ အ၀ကိုထြက္မယ္”
“ေအာ္ ေအးေအး”
ေၿပာရင္းေဟမန္ေနာက္ကကပ္ၿပီးတိုးထြက္လိုက္မိတယ္။ မဆင္းခင္အခ်ိန္ေလး ၿဖဴစင္ရပ္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးကိုခိုးၾကည့္မိေတာ့ သူေလၿဖဴစင္ကိုလွမ္းၾကည့္လို့…..ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးၿပတယ္။
ရွက္လိုက္တာ………..။ ႏွဳတ္ခမ္းေလးစူရင္းတိုးတိုးေလးတစ္ကိုယ္ထဲေရရြတ္မိလိုက္တယ္။
“ဟင့္…..ဆိုးလိုက္တဲ့လူၾကီး…………….”
ကားဂိတ္ကေနအိမ္ကိုၿပန္တဲ့ေၿခလွမ္းေတြက နံဳးေခြအားေလ်ာ့လို့ေပါ့……………………………..။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 13, 2013, 04:57:38 AM

“ေမေမ သမီးၿပန္လာၿပီးေနာ္……”
“ေအာ္ ….ေအးေအး အဆင္ေၿပရဲ့လား ၿပန္လာတာ”
ေမေမ့ အေမးကိုၾကားေတာ့မွ ၿဖဴစင္မ်က္နွာေလးရဲသြားမိတယ္။
“ဟုတ္………”
တစ္ခြန္းထဲေၿဖၿပီးေတာ့အခန္းထဲ၀င္ရင္းအခန္းတံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်ထားလိုက္တယ္။
“ဟူး……………………….”
ရင္ထဲမွာတင္းက်ပ္ေနတဲ့အရာေတြကသက္ပ်င္းခ်သံနဲ့အတူပါသြားသလိုစိတ္ေတြနဲနဲလန္းဆန္းလာတယ္။
အေတြးေတြထဲမွာေတာ့ကားေပၚကအၿဖစ္ကတေရးေရး……………….။
“သိပ္ဆိုးတာပဲ……….”
တကိုယ္ထဲေရရြတ္ရင္း အေပၚရင္ဖုံအက်ီေလးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေထြးေပြ႕ထားတဲ့ေဘာ္လီအသားေရာင္ေလးထဲမွာတင္းတင္းေလးဆူၿဖိဳးေနတဲ့ နို႕အံုအိအိေတြကလွပလို့ေပါ့။
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေလးေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ေဘးတိုက္အေနအထားနဲ့မွန္ထဲမွာေပၚေနတဲ့ပံုရိပ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းၿဖဴစင္
ကိုယ့္ကိုကိုေက်နပ္ေနမိတယ္။အိစက္မို့ေမာက္ေနတဲ့တင္သားေတြကဖိစကတ္ေလးထဲကေနရုန္းကန္လို့ေလ…
အဲ့ဒီတင္သားစိုင္ေတြေပၚမွာ……………..
အို…………..ငါဘာေတြစဥ္းစားေနမိပါလိမ့္.။
ရွက္ရြံ႕သြားမိတဲ့အၿပံဳးခ်ိဳခိ်ဳကၿဖဴစင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ေပၚေနရာယူထားတယ္။မွန္ထဲမွာၾကည့္ရင္းစကတ္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေပၚကေန
တင္ပါးအိအိေတြၾကားကိုၿဖဴစင့္လက္အိအိေလးေတြနဲ့ပြတ္သပ္ၾကည့္ေတာ့ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အရသာေလးကေနာက္ထပ္ၿပန္ၿပီးနိုးထလာသလိုလို………။
ဖိစကတ္ေလးရဲ့ေဘးက ဇစ္ကိုဆြဲခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ဟသြားတဲ့စကတ္အနားစေလးနွစ္ဖက္ၾကားမွာၿဖဴစင့္ရဲ့
အတြင္းခံပန္းေရာင္ေခ်ာေခ်ာေလးေပါ့။စကတ္ေလးကိုမခၽြတ္ပဲကုတင္ေလးေပၚကိုပက္လက္လွန္ခ်လိုက္မိတယ္။
မရည္ရြယ္ပဲၿဖဴစင္လက္ေလးတစ္ဖက္က စကတ္ေလးရဲ့အလႊာေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္ကိုတိုး၀င္သြားမိတယ္ေလ။
စကတ္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးတစ္ထပ္သာဖံုးအုပ္ထားတဲ့ၿဖဴစင့္ဆီးခုန္ေလးကေဖာင္းေဖာင္းအိအိေလးေပါ့…။
ဖံုးအုပ္ထားတဲ့စကတ္ေပ်ာ့ေလးေအာက္ကိုလက္နဲ့ထိုးသြင္းလိုက္ရင္း ကားေပၚမွာ ပြတ္သပ္ခံခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးေရာက္ေတာ့ၿဖဴစင္ရင္ေတြတဆတ္ဆတ္လွပ္ခါသြားမိတယ္။လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလွဳပ္ရွားသြားတဲ့
တစိမ့္စိမ့္စီးဆင္းလာတဲ့အရည္ခၽြဲခၽြဲေလးေတြက ၿဖဴစင့္ရဲ့ပန္းေရာင္အတြင္းခံေလးကိုရြဲနစ္လို့ေလ။ၿဖဴစင့္မ်က္လံုးေတြကိုတင္းတင္းမွိတ္လို့ ပန္းနုေရာင္ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက ခပ္ဟဟ…..။တစ္ေယာက္ထဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ကားထားတဲ့ေပါင္တံၿဖဴၿဖဴေလးက ဖိစကတ္ေလးရဲ့ဖုံးအုပ္ထားတဲ့အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးထဲကေနတိုးထြက္လို့ေနတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာတဲ့ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္နဲ့ေနတဲ့အရသာဆိုတာဒါလား………..။
ၿဖဴစင္ေလ……………….။  သိပ္လို့နွစ္သက္ခဲ့မိတယ္ရွင္။

ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္……ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္……………
တံခါးေခါက္သံေလးနဲ့အတူ တိုးတိုေလးၾကားလိုက္ရတဲ့ေမေမေသာ္႕အသံ……………..။
“လာၿပီ ေမေမေရ”
တန္းေပၚကသဘက္တစ္ထည္ကိုဆြဲယူလို့ၿဖဴစင္ခႏၶာကိုယ္ေလးေပၚလႊားလိုက္တယ္။
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္အခန္းထဲကို၀င္လာတဲ့ေမေမ……။
“သမီးေရမခိ်ဳးေသးဘူးလား”
“ဟုတ္ခ်ိဳးေတာ့မလို့ေမေမရဲ့”
ေမေမကိုၿပန္ေၿဖရင္း ေနာက္ဖက္ကိုလွည့္လိုက္ေတာ့ ၿဖဴစင္ထမိန္စကတ္ေလးေနာက္မွာ ကြက္ကြက္ေလးထင္းေနတဲ့အရည္ၾကည္ေတြ………..။
“သမီးေလး”
“ရွင္ေမေမ…….”
“ထိုင္ပါအံုးေမေမသမီးေလးရဲ့”
ေမေမစကားဆံုးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ေမေမေဘးမွာၿဖဴစင္၀င္ထိုင္မိတယ္။
“သမီးေလးေတာင္အရြယ္ေရာက္ၿပီပဲ”
“ဟာ…ေမေမကလဲရွက္စရာၾကီး”
“ဒါရွက္စရာမွမဟုတ္တာသမီးရဲ့ ေမေမေလးသမီးတို့အရြယ္ကေနၾကီးခဲ့တာပါ”
“အရြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ဆန္႕က်င္ဘက္လိင္ကိုစိတ္၀င္စားတတ္လာၿပီ ၿပီးေတာ့ ေသြးသားက  အလိုဆႏၵေတြကိုေတာင့္တတ္လာတာ သဘာ၀ပဲသမီးရဲ့”
“သမီး….”
“ရွင္…ေမေမ”
“ေမေမကို ေမေမလို့သေဘာထားသလိုပဲ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အမတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားလို့ရတယ္ေနာ္”
ေမေမစကားကဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ၿဖဴစင္နားလည္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ၿဖဴစင္ေခါင္းေလးငံုထားမိတယ္။
ၿဖဴစင္ပုခံုးအိအိေလးေတြကိုဖက္ရင္းဖံုးအုပ္ထားတဲ့သဘက္ေလးကိုေမေမတြန္းခ်လိုက္ေတာ့ ၿဖဴစင္ ေမေမကိုၾကည့္မိတယ္။
“မ်က္လံုးေလးကိုမွိတ္ထားသမီးေလး….ေမေမကိုသမီးရဲ့အမတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားမရွက္နဲ႕”
ၿဖဴစင္မ်က္လံုးေလးကိုမွိတ္လိုက္ေတာ့ၿဖဴစင္ေၾကာၿပင္ေဖြးေဖြးေလးေပၚကေဘာ္လီခ်ိိတ္ေလးကို
ေမေမၿဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ပြင့္က်လာတဲ့ေဘာ္လီေလးေအာက္မွာၿဖဴစင့္နို့အံုေလးကတင္းရင္းအိစက္လို့ေပါ့။
 ေနာက္ေၾကာကေနသိုင္းဖက္လာတဲ့လက္ကေလးၿဖဴစင့္ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနတိုးထြက္လာရင္းနို့အံုအိအိေလးကို
ဖြဖြေလးပြတ္သပ္လိုက္ေတာ့…………….
“အ……………………….ယားတယ္”
ၿဖဴစင္စကားသံေလးမဆံုးခင္မွာပဲၿဖဴစင့္ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေတြကေနတစ္ဆင့္အတြင္းခံပန္းေရာင္ေလး
ေအာက္ကိုတိုး၀င္လာတဲ့လက္ေလးတစ္ဖက္က ၿဖဴစင္ေစာက္ဖုတ္နုအိအိေလးကိုရြရြေလးထိုးသပ္ပြတ္ဆဲြေနတယ္။
“အား………….”
ၿဖဴစင္တိုးတိုးေလးၿငီးရင္းေမေမကိုဖက္ထားမိလိုက္တယ္။
“ေကာင္းလားၿဖဴစင္ေလး…..”
“ဟုတ္…..”
ၿဖဴစင္ႏွဳတ္ကမပြင့္တပြင့္ေလးေၿပာရင္း ၿဖဴစင္တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ယင္ေနမိတယ္။
“အ….အ…..အား…………….”
ၿဖဴစင္ဆြဲဆြဲငင္ငင္ေလးၿငီးရင္းၿငိမ္သက္သြားေတာ့ ေမေမလက္ေတြကိုထုပ္လိုက္ရင္းကေန….
“သမီးေလး……….ေကာင္းသြားလား”
ေမေမကိုၾကည့္ရင္းၿဖဴစင္ၿပံဳးၿပမိတယ္.။
“ေယာက်ၤားနဲ့မိန္းမလိုးၾကတဲ့အခါအဲ့ဒီအရသာေလးအတိုင္းပဲေလ”
“အို……………..လိုးရင္”
ၿဖဴစင္တိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္ေတာ့ ေမေမက
“ဟုတ္တယ္ သမီးရဲ့…………..ေနာက္စိတ္ထဲမွာအဲ့လိုၿဖစ္လာတဲ့အခါ ေမေမလုပ္ေပးသလိုကိုယ္ဟာကိုယ္လုပ္လို့ရတယ္ ဒါေပမဲ့တစိမ္းေယာက်ၤားတစ္ေယာက္နဲ့ေတာ့အခုလိုမေနနဲ့ေနာ္သမီး ခ်စ္သူရွိၿပီဆိုရင္လဲေမေမကိုေၿပာေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမရယ္”
“ၿပီးေတာ့ အခုလိုအရာေတြကို ကိုယ္အမတစ္ေယာက္လိုသေဘာထား
ၿပီးေတာ့ ေမေမကိုေၿပာလို့ရတယ္ဒါကရွက္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္”
ၿဖဴစင္ေခါင္းေလးနဲ႕ေမေမရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္ရင္းေပါ့……..။
ေက်းဇူးပါေမေမရယ္။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 18, 2013, 01:29:56 AM

ဒီလိုနဲ့ၿဖဴစင္နဲ့ေမေမသြယ္တို့ဆက္ဆံေရးက ညီအမဆန္လာခဲ့တယ္။
ပြင့္လင္းလာတဲ့ဆက္ဆံေရးနဲ့အတူေမေမသြယ္နဲ့အဓိကေၿပာၿဖစ္တာေတြက လိင္အေၾကာင္းေတြမ်ားခဲ့တယ္။
ေမေမသြယ္ဟာအဲ့ဒီအရာေတြေပၚမွာသိပ္ကိုခံုမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုတာသိခဲ့ရသလိုၿဖဴစင္လဲအဲ့ဒီအရာေလးေတြအေပၚမွာ သာယာခံုမင္လာတတ္ခဲ့တယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ့တစ္ေန႕ေပါ့………………………။
အဲ့ဒီေန႕ကစေနေန႕ၿဖဴစင္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေပါ့……..။မနက္ေစာေစာေမေမနဲ့ေစ်းအတူသြားၿပီးၿပန္တာတဲ့အခ်ိန္။
“အမ ေစ်းကၿပန္လာၿပီလား”
“ေအာ္ေအး ေမာင္ေလးၿပန္လာၿပီ”
ၿဖဴစင္သိပ္အၿမင္ကပ္တဲ့ေကာင္ေလးေပါ့ ၿဖဴစင္တို႕ကြန္ဒိုက ဓတ္ေလွကားေမာင္းေပးတဲ့ခ်ာတိတ္ေလ။ ၿဖဴစင္ထက္ငယ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ရုပ္ေလးကသနားကမားေလးေပမဲ့ သူေလ…ႏွာဘူးသိလား။
ၿဖဴစင္လာတိုင္းၿဖဴစင္ဖိစကပ္ေလးေနာက္ကတင္းတင္းေလးမို့ေနတဲ့တင္ပါးအိအိေတြကိုလိုက္လိုက္ၾကည့္တတ္တာ…
.ၿဖဴစင္သိတာေပါ့ မိန္းခေလးပဲ။ အစကေတာ့ေၾကာက္မိေပမဲ့အခုေနာက္ပိုင္းသူ႕အၾကည့္ေတြကိုပဲသာယာမိေနသလိုလိုရယ္….။ ဒါေပမဲ့ အဆင့္မွအတူတာ သူကဒီတိုက္ကခန့္ထားတဲ့၀န္ထမ္းေလ။
သူနွဳတ္ဆက္တာကိုမသိေယာင္ေဆာင္ရင္းဓတ္ေလွကားထဲအရင္၀င္လိုက္ေတာ့ သူကေမေမလက္ကၿခင္းေတာင္းေလးကိုကိုင္ရင္းေနာက္က၀င္လာတယ္။ဓတ္ေလွကားထဲကနံပါတ္ ၈
ခလုပ္ကိုနွိပ္ၿပီးေတာ့ သူေလေမေမေနာက္ကိုတိုးသြားတယ္။ သူ႕ကိုအၿမင္ကတ္တဲ့စိတ္ေၾကာက့္ၿဖဴစင္သူဘက္ကိုလွည့္မၾကည့္ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ နံပါတ္ ၂ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာတံုခနဲ့ရပ္သြားတဲ့ဓတ္ေလွကားေၾကာင့္ၿဖဴစင္အဖြင့္ခလုပ္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
 ေမေမေနာက္ကေနရုတ္တရက္လွပ္ရွားမွဳတစ္ခုကိုၿဖဴစင္သတိထားမိလိုက္တယ္။
တံခါးပြင့္သြားေတာ့ အၿပင္မွာဘယ္သူမွရွိမေနခဲ့ပါဘူး
“ဘယ္ကေလးေတြေဆာ့သြားလဲမသိဘူး”
ၿဖဴစင္ေၿပာရင္းတံခါးကိုၿပန္ပိတ္လိုက္တယ္…ၿဖဴစင့္မ်က္လံုးေတြကေၿပာင္လက္ေနတဲ့ဓတ္ေလွကားနံရံကေနတစ္ဆင့္ခိုးၾကည့္မိေတာ့ ။
အို………….သူေလ………သူ…….ေမေမ စကတ္တင္းတင္းေလးေနာက္ကေနေမေမတင္ပါးေတြကိုပြတ္သပ္ေနတယ္။
မဆိုသေလာက္ေကာ့ေပးေနတဲ့ေမေမနွဳတ္ခမ္းပါးေလးကတင္းတင္းေလးေစ႔လို့………..။
ဟူး………………………………………
ၿဖဴစင္ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ…နဂိုကမွအထိအေတြ႕ေတြကိုသာယာတတ္ေနတဲ့ၿဖဴစင္၊အခုလို့ၿမင္လိုက္ရေတာ့ ၿဖဴစင္ရင္ေတြတဆတ္ဆတ္လွဳပ္ရွားလို့ေပါ့။
တင္..ေတာင္…………..။
“ကဲ မမကိုေပးေတာ့ ေက်းဇူးပဲေနာ္ေမာင္ေလး”
“ဟုတ္ကဲ့ မမ”
 ေမေမကိုႏွဳတ္ဆက္တဲ့သူမ်က္ႏွာေလးကိုၿဖဴစင္ခိုးၾကည့္မိေတာ့ အၿပံဳးခ်ိဳခိ်ဳေလးနဲ့ေအးခ်မ္းတဲ့မ်က္နွာနုနုေလး မၿဖဴေပမဲ့၀င္းမြတ္ေနတဲ့အသားအရည္နဲ႕တစ္မ်ိဳးေလးၾကည့္ေကာင္းေနသေယာင္ေယာင္ပါ။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေလးေပၚပက္လက္လွန္ရင္း………
ဟူး…………………………………………….
သက္ပ်င္းခ်သံသဲ႕သဲ႕ကိုၿဖဴစင္ကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမၾကားနိုင္ခဲ့ဘူးေလ။

ေဒါက္..ေဒါက္….ေဒါက္
သမီးအၿပင္ထြက္ပါအံုး သမီးေလးေလးလာတယ္။
ေမေမရဲ့အသံစူးစူးေလးေၾကာင့္ကုတင္ေပၚကလူလဲထရင္းအခန္းအၿပင္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖညီအငယ္ဆံုးေလ။
“အန္ကယ္ ေလးလံုးဘယ္တံုးကၿပန္ေရာက္တာလဲ သမီးေတာင္မသိဘူး”
မနက္ကေလယာဥ္နဲ့သမီးေရ သမီးဖို့လက္ေဆာင္ပါတယ္။
“ေရာ႕ ဒါက အကိုအတြက္….ဒါကေတာ့ မမသြယ္အတြက္…..ဒါက တူမေခ်ာေလးအတြက္”
“ဟဟ….တယ္ဟုတ္ပါလားဒါေၾကာင့္ေလးေလးလံုးကိုခ်စ္တာ”
ၿဖဴစင္ေဖေဖမွာ ေမာင္ႏွမငါးေယာက္ရွိတယ္ေလ။အၾကီးဆံုးနဲ့အငယ္ဆံုးကေယာက်ၤားေလးေပါ့ ကၽန္တာကေတာ့အေဒၚေတြ အန္ကယ္ကမ်က္မွန္တတ္လို့ေလးလံုးလို႕စရင္းကေန အန္ကယ္ေလးလံုးၿဖစ္သြားတာပါ။အခုေတာ့ သူ႕မိန္းမနဲ့မကာအိုမွာေနေနတာေပါ့။
“အန္ကယ္လံုးဒီမွာဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”
“တစ္လ ေလာက္ၾကာမယ္သမီး”
“မမေရာပါမလားဘူးလား”
“ေအး..သူကခြင့္မရဘူးေလ အဲ့ဒါနဲ့တစ္ေယာက္ထဲၿပန္လာတာ”
“ဒါဆိုလဲ ဒီမွာအိပ္ေပါ့ဒီည”
“ဟားဟား ညီးဖိုးဖိုးက ဒီညၿပန္လာတဲ့စကားေၿပာစရာရွိတယ္တဲ့ဗ်ာ”
“ဒါဆိုလဲၿပီးေရာ ၿပီးေရာ”
“သမီး ေအာက္မွာေကာ္ဖီသြား၀ယ္ပါအံုး ကုန္ေနၿပီ ေမေမမနက္ကေမ႕သြားလို့”
“ဟုတ္ ”
ေမေမကိုေၿပာရင္းအခန္းထဲၿပန္၀င္ၿပီးေတာ့မွၿဖဴစင္ေခါင္းထဲမွာအေတြးေလးတစ္ခု၀င္လာခဲ့တယ္။
ဟုတ္ၿပီ…………………။
ဘီဒိုထဲကည၀တ္ေဘာင္းဘီအၿဖဴေလးကိုတီရွပ္အ၀ါေလးနဲ့တြဲ၀တ္လိုက္တယ္။
အၿဖဴပါးပါးေဘာင္းဘီေလးထဲကၿဖဴစင္အခု၀တ္ထားတဲ့အတြင္းခံအနက္ေလးကထင္းထင္းေလးေပါ့။
ေမေမဆီကပိုက္ဆံလွမ္းယူရင္းၿဖဴစင္တံခါးဆီကထြက္လို့
ဓတ္ေလွကားခလုတ္ေလးကိုနွိပ္လိုက္တဲ့လက္ေတြကတံုယင္ေနသလိုလိုရယ္ေလ။
တင္…ေတာင္
တံခါးေလးပြင့္လာၿပီးေတာ့ ဓတ္ေလွကားထဲကခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သူကိုေတြ႕လိုက္တယ္။တံုယင္ေနတဲ့ေလွလွမ္းေတြနဲ့
ဓတ္ေလွကားထဲကိုလွမ္း၀င္လိုက္ေတာ့ၿပန္ပိတ္သြားတဲ့တံခါးေလးနဲ့အတူေၿပာင္းလဲသြားတဲ့အထပ္နံပါတ္ေတြ………..။
သူကိုခိုးၾကည့္မိေတာ့ ၿဖဴစင္ေဘာင္းဘီပါးေလးကိုစူးစူးေလးခိုးၾကည့္ေနတဲ့သူကိုေတြ႕လိုက္မိတယ္။နံပါတ္ေတြက ၄ကိုေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့……..
“အို…..အေမ႕”
တံုခနဲရပ္သြားရင္းမဲေမွာင္သြားတဲ့ဓတ္ေလွကားထဲမွာၿဖဴစင္နဲ့သူႏွစ္ေယာက္ထဲေလ။
ဒုကပါပဲ ၿဖဴစင္ဖုန္းလဲယူမလာမိဘူး။
“မေၾကာက္နဲ့ေနာ္မမ မီးပ်က္သြားလို့ထင္တယ္ ေအာက္ကမီးစက္ႏွိဳးရင္ၿပန္လာမွာပါ”
အေမွာင္ထဲကတိုးတိုးေလထြက္လာတဲ့သူအသံေတြက ၿဖဴစင္ရင္ေတြကိုနဲနဲၿငိမ္သြားေစတယ္။ၿပီးေတာ့ ….ၿပီးေတာ့
အို………………………..
ၿဖဴစင္ကိုယ္လံုးအိအိေလးသူရင္ခြင္ထဲမွာေပါ့………။
“ဟာ….နင္ဘာလုပ္တာလဲ”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမရယ္ မမေၾကာက္ေနမွာဆိုးလို့ပါ”
“မေၾကာက္ပါဘူး ဖယ္ပါ”
ၿဖဴစင္ပါးစပ္ကေၿပာေနေပမဲ့ ၿဖဴစင္ကိုယ္တိုင္ကမရုန္းမိပါဘူး။
သူရင္ခြင္ေလးကေႏြးေထြးေနသလိုရယ္…………။
“ဖယ္ပါကြာ”
“မဖယ္ပါရေစနဲ့မမရယ္ ကၽြန္ေတာ္မမကိုခ်စ္လို႕ပါ”
“ရွင္………………………………”
ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားတဲ့ၿဖဴစင္နား၀ကစကားသံတိုးတိုးေလး……….. ၿဖဴစင္ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ရွင္။
“မမၿပန္ေၿပာရင္ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ထြက္ရမယ္ဆိုတာသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္လို့ဖြင့္ေၿပာမိတာပါ”
ၿဖဴစင္ဘာၿပန္ေၿပာရမလဲေလ…….အခုအခ်ိန္မွာၿဖဴစင္အၿပင္ကိုေရာက္ခ်င္တာပဲသိတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ေပါ့ ရုတ္တရက္လင္းလာတဲ့မီးေရာင္နဲ့အတူတေၿဖးေၿဖးစၿပီးေရြ႕လာတဲ့ဓတ္ေလွကားေၾကာင့္ၿဖဴစင္ကိုလႊတ္ရင္း
သူ႕ခံုေလးမွာၿပန္ထိုင္ေနတယ္။ ေၿမညီထပ္ေရာက္ေတာ့…..
“မမ ကၽြန္ေတာ့ကိုစဥ္းစားေပးပါေနာ္”
ၿဖဴစင္ေခါင္းငံုထားမိတယ္။ၿပီးေတာ့ ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သူေၿခေထာက္၀င္း၀င္းေလးေတြကတီပါဖိနပ္အနက္ေရာင္ေလးေပၚမွာလွပေၾကာ့ရွင္းလို့ေပါ့…။
ေကာ္ဖီပုလင္းေလးကိုင္းရင္းေငြရွင္းေနတဲ့အထိၿဖဴစင္ရင္ေတြခုန္ေနဆဲပါ။
ၿပန္တက္တဲ့အခ်ိန္ဓတ္ေလွကားထဲမွာသူ႕ကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲေလ။ၿဖဴစင္အေတြေတြေယာက္ယက္ခတ္ေနတံုး……………….။
“ညီမေလး…………ညီမေလး”
“ရွင္”
“၂၈၀၀ က်တယ္ညီမေလး အမေၿပာေနတာေလးငါးခါရွိၿပီ”
ၿပံဳးရင္းေၿပာလာတဲ့ အမစကားကိုၾကားေတာ့ၿဖဴစင္ရွက္လိုက္တာ….။
“ေဆာရီးပါေနာ္အမ ညီမအေတြးလြန္သြားလို့”
“ရပါတယ္ ညီမရဲ့”
ေကာ္ဖီပုလင္းနဲ့ၿပန္အမ္းတဲ့ပိုက္ဆံကိုယူရင္းၿဖဴစင္ေၿပးထြက္ခဲ့မိတယ္။
ဓတ္ေလွကားေရွ႕ေယာက္ေတာ့ အေပၚထပ္ကအန္တီသားအမိႏွစ္ေယာက္ဓတ္ေလွကားေစာင့္ေနတာေတြ႕ေတာ့မွ
ၿဖဴစင္သက္ပ်င္းေလးခိုးခ်မိတယ္ေလ။ ဓတ္ေလွကားထဲေရာက္ေတာ့ ခိုးၿပီးၿပံဳးၿပတဲ့သူ႕အၿပံဳးကိုၿဖဴစင္မ်က္ေစာင္းေလးနဲ့တံု႕ၿပန္မိတယ္။
ဟူး………………………..ရင္ေတြပူလိုက္တာေနာ္။
အိမ္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုဖာမွာထိုင္ေနတဲ့ အန္ကယ္ေလးနဲ႕ေမေမ….။
“ေဖေဖေရာ”
“ခါးနာလို့တဲ့အခန္းထဲမွာလွဲေနတယ္ ေမေမ ေကာ္ဖီမိတ္ထည့္ၿပီးၿပီသမီးေကာ္ဖီတစ္ဇြန္းထည့္ၿပီးေတာ့ ေရေႏြးထည့္လိုက္ရင္ရၿပီ”
“ဟုတ္ေမေမ”
ေကာ္ဖီလင္ဗန္းေလးကိုင္ထားတဲ့ၿဖဴစင္လက္ေတြက ရင္ခုန္ႏွဳန္းေၾကာင့္နဲနဲေလးတုန္ေနတယ္။ မီးဖိုခန္းကထြက္ေတာ့ ၿဖဴစင္အိပ္ခန္းၿပီးေတာ့ ေဖေဖေမေမအိပ္ခန္း အဲ့ဒီေဘးမွာမွဧည့္သည္လာရင္ေပးတဲ့အခန္းလြတ္ေလး….။အဲ့ဒီအခန္းေဒါင့္ေလးေရာက္ေတာ့ၿမင္လိုက္ရတဲ့ ၿမင္ကြင္းကိုကုလားကာေနာက္ကၿဖဴစင္ခိုးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ေမေမသြယ္ စကတ္အိအိေလးက ဒူးအထက္နားမွာကပ္ကပ္ေလးေပါ့…ေမေမနဲ့တည့္တည့္မွာထိုင္ရင္းစကားေၿပာေနတဲ့
အန္ကယ္ေလးရဲ့မ်က္လံုးေတြကေမေမမ်က္ႏွာဆီကေနတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စကတ္ကပ္ကပ္ေလးေအာက္ကေနတင္းတင္းေလးခံုးမို႕ေနတဲ့ဆီခံုးေဖာင္းေဖာင္းေလးဆီ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဒူးႏွစ္လံုးတင္းတင္းေလးစိထားတဲ့ၾကားကိုခိုးခိုးၾကည့္ေနတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါကိုေမေမသြယ္လဲသိမယ္ထင္တယ္ ရယ္လိုက္တိုင္းဒူးေလးကိုဟဟေလးလုပ္လုပ္ေပးေနသလိုလို….အခန္းတံခါးေပါက္ကအလင္းေရာင္ေၾကာင့္
 ေမေမသြယ္ဟလိုက္တုိင္းေပါင္ရင္းထိပ္က အတြင္းခံပန္းေရာင္ေလးကလွစ္ဟသြားတယ္။
အို…………………………
ၿဖဴစင္နားရြက္ေလးေတြရဲလာတဲ့အထိပူထူသြားမိတယ္။ ေဖေဖကအခန္းထဲမွာ
 ေမေမကဧည့္ခန္းကဆိုဖာမွာထိုင္ရင္းေဖေဖညီအငယ္ဆံုးရဲ့အၾကည့္ေတြကိုသာယာေနတဲ့ၿမင္ကြင္းၿပီးေတာ့
မရီးရဲ့လွပတဲ့ကိုယ္လံုးအိအိေတြနဲ့ ေပါင္တံေဖြးေဖြးေလးေတြကိုၾကည့္ရင္းသာယာေနတဲ့အန္ကယ္ေလး…….။
ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုေနာက္ေဖးမွာၿပန္ထားလိုက္ရင္း ၿဖဴစင္အခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာလဲွေနမိတယ္။
ေမေမရယ္………..ေယာက်ၤားအခန္းထဲမွာရွိေနရက္နဲ့ ခဲအိုနဲ့သာယာေနတဲ့ေမေမ။ ဒါကလူမွဳေရးေဖာက္ၿပန္တာပဲေလ…..။မ်က္လံုးကိုတင္းတင္းေလးမွိတ္ထားရင္းၿဖဴစင္မ်က္ရည္ေတ၀ဲလာမိတယ္
ေဖေဖကိုသနားမိသလိုလိုၿပီးေတာ့….ၿပီးေတာ့……ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ.ၿဖဴစင္ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ေလ။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 23, 2013, 12:33:37 AM

“သမီးၿဖဴစင္….”
“ရွင္ ေမေမ”
“ေအာ္ …သမီးကအခန္းထဲမွာလား ေမေမက ေကာ္ဖီယူမလာေသးလို့ေလ”
“ဟုတ္ ေမေမ သမီးအ၀တ္လဲခ်င္လို့ပါ အဲ့ဒါနဲ့ခဏ၀င္လာတာ”
“ဘယ္သြားမလို့လဲသမီးက”
“ဘယ္မွမသြားပါဘူး”
“ေအးေအး …ဒါဆိုေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ ေမေမပဲသြားယူလိုက္ေတာ့မယ္”
“ဟုတ္…..”
ေမေမနဲ့စကားေၿပာၿပီးေတာ့ၿဖဴစင္ကုတင္ေလးေပၚမွာစိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္လွဲခ်လိုက္မိတယ္။
ရင္ေတြေတာ့ပူေနဆဲေလ….။
မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကအထာေပးတယ္ဆိုတာၿဖဴစင္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲေၿပာဘူးတယ္။
ၿပီးေတာ့ေမေမသြယ့္အမူအရာေတြ…..။
ေမေမကအသက္၄၂ ဆိုေပမဲ့ အရြယ္ေကာင္းတံုးေလ။ ၿပီးေတာ့ အရင္ကေမေမေၿပာဘူးတယ္…သမီးေဖေဖနဲ့ေမေမက ေမာင္ႏွမေတြလိုပဲေနေတာ့တာတဲ့။
ဒါဆို……………………………………။
ဟူး…………………………………………………………………………………
ေလပူေတြကိုမွဳတ္ထုတ္လိုက္ေပမဲ့ရင္ထဲက ခပ္ေႏြးေႏြးခံစားမွဳတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့က်န္ေနဆဲပါ။
ၿပီးေတာ့………………………
ၿဖဴစင္ကုတင္ေလးေပၚမွာပက္တပ္ရပ္လိုက္မိတယ္။ ၿဖဴစင္အခန္းရဲ့အေပၚက သစ္သားပြတ္လံုးေခ်ာင္းေလးေတြ…ကံေကာင္းရင္ေတာ့ဧည့္ခန္းကိုလွမ္းၿမင္ရမယ္ထင္တယ္။
အခုခ်ိန္ထိၿဖဴစင္အဲ့ဒီလိုတစ္ခါမွာမၾကည့္ခဲ့ဘူးပါဘူး…ဒါေပမဲ့ ၿဖဴစင္ရင္ထဲကလွံဳ႕ေဆာ္မွဳေတြကိုၿဖဴစင္မတားဆီးနိုင္းခဲ့ဘူး။
သစ္သားေခ်ာင္းေလးေတြၾကားကၿဖဴစင္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ၿမင္လိုက္ရတဲ့ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္
ၿဖဴစင္တစ္ကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းသြားမိတယ္။
အန္ကယ္ေလးရဲ့ေဘးမွာထိုင္ရင္း ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုေမႊေနတဲ့ေမေမ ၿပီးေတာ့ ေမေမရဲ့ခါးသိမ္သိမ္ေလးေတြေပၚမွာရြရြေလးပြတ္ကစားေနတဲ့လက္တစ္စံု……….။
ဒါဆို………….ဒါဆို………………။
ၿဖဴစင္အေတြးေတြေရွ႕မဆက္ခင္မွာပဲခါးသိမ္သိမ္ေလးေပၚကလက္ေတြကိုဖြဖြေလးထပ္ကိုင္ရင္း ရင္သားတင္းတင္းေလးေပၚကိုအက်ီေပၚကေနအသာေလးဖိကပ္လိုက္တဲ့ေမေမရဲ့လက္တစ္စံု………
ၿဖဴစင္အသက္ရွဴသံေတြၿမန္လာခဲ့တယ္။
ဒီအခ်ိန္ေဖေဖသာထြက္လာခဲ့ရင္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ့ ေဖေဖနဲ့ေမေမအခန္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
တံခါးေလးကပိတ္ရက္သား………….။
အို……………………………………………..
ကိုယ္ကိုကိုယ္သတိမထားလိုက္မိဘူး ….ၿဖဴစင္လက္ေလးတစ္ဖက္ကၿဖဴစင္ေပါင္ၾကားမွာေနရာယူေနခဲ့ၿပီေလ။
ေခ်ာအိေနတဲ့အသားနုနုေလးေတြကခၽြဲက်ိက်ိအရည္ေႏြးေႏြးေတြနဲ့စိုစြတ္လို့ေပါ့………………..။
ကုတင္ေဒါင့္ေလးမွာထိုင္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုဖြဖြပြတ္ေနမိတယ္။
“သမီး”
အခန္း၀နားကေခၚသံ……..။ၿဖဴစင္ရင္ေတြ ဒိန္းခနဲ……ေတာ္ေသးတာေပါ့၀င္မလာလို့
“ဟုတ္ေမေမ”
“ေမေမ သမီးအန္ကယ္ကုိသြားပို့လိုက္အံုးမယ္ေနာ္”
“ေအာ္ ဟုတ္”
“ကို သြယ္ ေမာင္ေလးကိုၿပန္လိုက္ပို့လိုက္အံုးမယ္ ေနာက္က်ရင္စိတ္မပူနဲ့ေနာ္ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာရွိရင္တစ္ခါထဲလိုက္ပို့မလို့ေလ”
“ေအာ္…ေအးေအး…….ကားေၿဖးေၿဖးေမာင္းေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုရဲ့”
ေဖေဖကိုလွမ္းေၿပာၿပီးေတာ့ ကားေသာ့ကိုယူရင္း………….
“ေအာ္ ေမ့လို့ သမီးအေပၚမွာအ၀တ္ေတြလွမ္းထားတယ္ သြားရုတ္လိုက္အံုးေနာ္”
“ဟုတ္ေမေမ”
ၿဖဴစင္ကိုေၿပာၿပီးေတာ့ ေမေမနဲ့အန္ကယ္ေလး အၿပင္ကိုထြက္သြားတယ္။
ၿဖဴစင္သိခ်င္လိုက္တာ……..သူတို့ဘယ္ကိုသြားၾကတာလဲ။
ဟူး…………………………….. ရင္ေတြေမာလိုက္တာ.။
ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ေဖေဖကေတာ့ဘာမွမသိခဲ့ဘူးေလ။
ေမေမတို့ထြက္သြားေတာ့မွာဧည့္ခန္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ေကာ္ဖီခြက္ေတြကို သိမ္းၿပီးေတာ့ၿဖဴစင္အိမ္ေသာ့ေလးယူရင္း တိုက္အေပၚဆံုးထပ္ကိုတက္ခဲ့တယ္။ၿဖဴစင္တို့ကြန္ဒိုက ဟိုးအေပၚဆံုးေခါင္မိုးထပ္မွာေရစည္ေတြနဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ အလွည့္က်ေနဖို့အခန္းေလးတစ္ခန္းပဲရွိတယ္ေလ။ ေရွ့ဖက္ကေနရာလြတ္မွာေတာ့ အ၀တ္ေတြလွမ္းတတ္ၾကတယ္။ အေပၚဆံုးကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လွမ္းၿမင္ရတဲ့ရွဴခင္းကၿဖဴစင္စိတ္ေတြကိုနည္းနည္းေတာ့ၿငိမ္သက္သြားေစတာအမွန္ပါ
။ေန႕လည္တစ္နာရီရဲ့ ေနပူပူၿပင္းၿပင္း ေၾကာင့္ေလွကားထိပ္က အရိပ္ေလးမွာၿဖဴစင္ရပ္ေနမိတယ္။
“မမ”
ဟိုးအေ၀းကိုအာရံုေရာက္ေနတဲ့ၿဖဴစင္…ေခၚသံေၾကာင့္ ကိုယ္လံုးေလးသိမ့္သိမ့္တံုသြားတဲ့အထိလန္႕သြားမိတာေပါ့။လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ……သူ။
“မမ အ၀တ္လာရုတ္တာလား”
“ဟုတ္တယ္”
ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုစူစူေလးထားၿပီးေတာ့ ေၿပာမိခါမွၿဖဴစင့္အမူအရာကခ်စ္စရာမ်ားေကာင္းသြားလားမသိဘူး။
“မမေၿပာပံုေလးကခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္”
အသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမိေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ၾကည္ႏူးသား………..။
ကိုယ္ကိုလွတယ္ေၿပာတာဘယ္မိန္းခေလးကမ်ား တင္းေနနုိင္ပါ့မလဲေလ.
“ကၽြန္ေတာ့ဂ်ဴတီၿပီးလို့အေပၚတက္လာတာမမရဲ့”
“အင္း ” ၿဖဴစင္ေခါင္းေလးညိမ့္ၿပမိတယ္။
“မမ မနက္က ကၽြန္ေတာ္ေၿပာမိတာ စိတ္ဆိုးသြားလားဟင္”
“ဘာေၿပာလို့ဘာကိုဆိုးရမွာလဲ”
ၿဖဴစင္မသိဟန္ေဆာင္ၿပီးေၿပာလိုက္ေတာ့….
“မမကိုခ်စ္ေနမိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင့္ေပါ့”
ဘုရားေရ………….ဒီကေလးေတာ့ခက္ေနပါၿပီ…။ၿဖဴစင္ဘယ္လိုေၿပာရမလဲေလ။
“ေနပါအံုး မင္းအသက္ကဘယ္ေလာက္မို့လို့လဲ”
“၁၈ ေက်ာ္ၿပီမမ”
“ကေလးပဲရွိေသးတာပဲ ဒီလိုေတြကေတြးတတ္ေနၿပီလား”
ေၿပာမဲ့သာေၿပာရတာပါ။ ၿဖဴစင္ကသူ႕ထက္ႏွစ္ႏွစ္ပဲၾကီးတာေလ။
“မမရယ္အခ်စ္ဆိုတာအသက္အရြယ္နဲ့မဆိုင္ပါဘူး ရင္ထဲကအလိုလိုခ်စ္မိလာတာဘယ္လိုတားရမလဲမမရယ္။ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကဒီတိုက္ကအလုပ္သမားပါ မမတို့အလုပ္ထုတ္ခ်င္လဲကၽြန္ေတာ္ထြက္ရမွာပါ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာမ်ိဳသိပ္မထားနိုင္လို့ေၿပာမိတာပါမမရယ္။”
အို……………………….
မ်က္ရည္ေလး၀ိုင္းရင္းေၿပာလာတဲ့သူ႕ကိုၿဖဴစင္သနားမိသြားတယ္။ၿပီးေတာ့ မနက္ကအၿဖစ္….
 ေမေမသြယ္ရဲ့တင္ပါးလံုးလံုးေတြကို ဓတ္ေလွကားထဲမွာပြတ္ေပးေနတဲ့ၿမင္ကြင္းကိုၿပန္ၿမင္မိလာတယ္။
ဒါဆို…………
ၿဖဴစင္ရင္ေတြေႏြးလာမိတာေတာ့အမွန္ပါ ၿပီးေတာ့ ေမေမကိုမနာလိုေနမိသလိုလိုရယ္။
အာ…………မဟုတ္ေသးပါဘူး။
စိတ္ကိုခ်ဳပ္တည္းရင္း……..သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ့ေယာက်ၤားပီသတဲ့
သူ႕ပံုစံေလးကတစ္မ်ိဳးေလးရင္ခုန္ခ်င္စရာ။
“ကဲေနာက္မွေၿပာမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
“မမရယ္ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္သိပါရေစလား ။ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒီႏွစ္ကုန္ဆိုအလုပ္ထြက္ေတာ့မွာပထမႏွစ္တက္ရေတာ့မယ္ေလ ေနာက္ႏွစ္ဆို ”
ေၿပာရင္းၿဖဴစင့္ေရွ႕မွာဒူးေလးေထာက္လိုက္တဲ့သူကိုၿမင္ေတာ့ၿဖဴစင္မေနနုိင္ခဲ့ပါဘူး။
“အို….ဘာလုပ္တာလဲထပါ”
သူ႕ကိုထူဖို့သူ႕ေရွ႕မွာၿဖဴစင္ထိုင္လိုက္မိတယ္။
“ကဲ ကေလးေလး…အဲ့ေလာက္မဆိုးနဲ့ ညေန ဂ်ဴတီရွိလား”
“မရွိဘူးမမ ေနာက္ေန႕မနက္၉နာရီမွေလ”
“ဒါဆိုညေနမွဒီကိုတက္ခဲ့မယ္ ဟုတ္ၿပီလားအဲ့ေတာ့မွေၿပာမယ္ အခုေတာ့ စဥ္းစားရအံုးမယ္”
“မမတကယ္ေၿပာတာေနာ္”
“မမ မညာတတ္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား”
“ေပ်ာ္လိုက္တာမမရယ္ တကယ္ေက်းဇူးပါေနာ္”
ၿပံဳးသြားတဲ့မ်က္နွာနုနုေလးက အၿပစ္ကင္းေနသလိုလို………
ၿပီးေတာ့…………………………….ၿပီးေတာ့………………………………………
အာ…………….ငါသူ႕ကိုအမွတ္ေတြဘာလို့ေပးေနမိပါလိမ့္
တစ္ေယာက္ထဲေတြးရင္းၿဖဴစင္ၿပံဳးမိတယ္။
“ကဲသြားေတာ့ မယ္ ညေနမွေတြ႕မယ္ OK”
“ဟုတ္ မမ”
…………………………………………………………
ၿဖဴစင္အ၀တ္ေတြလဲမရုတ္မိပါဘူး….ၿပီးေတာ့ေလ………ေအးစက္ေနတဲ့လက္ဖ်ားေတြနဲ့အတူရင္ေတြလဲခုန္လို႕။

(အားေပးမွဳေလးေတြကိုအမ်ားၾကီးၿမင္ခ်င္မိတယ္ဗ်ာ....ဟိုအဆင့္ဒီအဆင့္ေတြလိုခ်င္လို့မဟုတ္ပါဘူး
အဲ့....ေၿပာရေတာ့ခက္သား....ပရိသတ္ကအားေပးရင္အဆင့္ေတြကတက္ေနတာကို....ဒါေပမဲ့ အရိုးသားဆံုး၀န္ခံရရင္
ကိုယ္စာကိုႏွစ္သက္လို႕အားေပးတယ္ဆိုတာၿမင္တိုင္းစာေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ၾကည္ႏူးမိတာေတာ့အမွန္ပါ)

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on December 23, 2013, 04:49:58 AM

ေဖေဖအတြက္ညစာၿပင္ေပးေနရင္း ၿဖဴစင္စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနတယ္။
“သမီးေမေမလဲၿပန္မလာေသးဘူး shopping လိုက္ပို့ေနတယ္ထင္တယ္”
“အင္း ဟုတ္မယ္ ေဖေဖ အန္ကယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာလိုက္ပို့မယ္လို့ေတာ့ေၿပာသြားတယ္ေလ”
“ေအးေအး….ဒါဆိုစားၿပီးရင္ေဖေဖလဖက္ရည္ဆိုင္သြားအံုးမယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ေဖေဖ”
ေဖေဖနဲ့အတူထမင္းစားရင္းၿဖဴစင္ အေတြးေတြကပ်ံ႕လြင့္လို့……………………….။
………………………………………………………..
“သမီးေဖေဖသြားၿပီေနာ္”
“ဟုတ္”
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇နာရီခြဲ….. အိမ္ေသာ့ကိုယူၿပီးေဖေဖထြက္သြားေတာ့ ၿဖဴစင္အခန္းထဲ၀င္ၿပီး အ၀တ္လဲလိုက္တယ္။
တီရွပ္အနက္ေရာင္ေလးနဲ့အတူဖိစကတ္ အသားေရာင္ေလးကၿဖဴစင္ကိုယ္လံုးအိအိေလးေပၚမွာတိတိက်က်ေလးလွပလို့ေပါ့။
အိမ္ေသာ့ေလးယူၿပီးေတာ့ဓတ္ေလွကားထဲေရာက္ေတာ့ ၿဖဴစင္လက္ေတြေအးစက္တံုယင္ေနမိတယ္။
တင္ေတာင္……………..
ဓတ္ေလွကားကထြက္လာတဲ့အသံ နံပါတ္၈ေနရာမွာရပ္သြားတဲ့ဓတ္ေလွကားထဲကထြက္လိုက္ေတာ့ ေလာကရဲ့တၿခားဖက္ကိုလွမ္း၀င္လိုက္ရသလိုပါပဲ။
ေခါင္မိုးထပ္ကဟင္းလင္းၿပင္မွာေတာ့ ညရဲ့ေလနုေအးေတြက တိုးေ၀ွ႕တိုက္ခတ္လို့…………။
အလင္းေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္သာရွိေတာ့တဲ့ညေနရဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာလွပေနတဲ့နတ္သမီးေလးတစ္ပါး…………။
“မမ”
ေမ်ာ္လင့္ထားေပမဲ့ တကယ္တမ္းၾကားလိုက္ရေတာ့ ၿဖဴစင္ကိုယ္လံုးေလးဆတ္ခနဲတုန္သြားမိတယ္။
“မမကိုေမ်ာ္ေနတာ”
အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္က သူ႕မ်က္၀န္းေတြမွာေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာက္ပလို့ေလ.။
“မင္းမွာေမာင္ႏွမေတြရွိလား”
“ဟုတ္ရွိပါတယ္မမ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္နယ္မွာပဲမိဘေတြနဲ့အတူေနတယ္ေလ”
“ေအာ္”
“ေက်ာင္းကေရာဘာေမဂ်ာလဲ”
“Law မမ တစ္လပိုင္းဆိုေက်ာင္းဖြင့္ၿပီေလ”
“စာၾကိဳးစားေနာ္ ေက်ာင္းတက္ရင္”
“ဟုတ္”
“ဒါနဲ့ မမအေၿဖကိုသိခ်င္လွၿပီမမရယ္”
သူ႕စကားသံေတြေအာက္မွာၿဖဴစင္ဘာေၾကာင့္ ေပ်ာ္၀င္သြားမိတာလဲ…ဒါကအခ်စ္လား.ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ကစားမိတာလား….ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႕ေၾကာင့္ေတာ့ၿဖဴစင္ရင္ခုန္ခဲ့မိတယ္။
“မမ ကၽြန္ေတာ္ကိုခ်စ္လားဟင္”
ကေလးတစ္ေယာက္လိုအၿပစ္ကင္းတဲ့မ်က္ႏွာနုနုမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအၿပည့္ေပါ့..။
ၿဖဴစင္ၿမင္တယ္ဆိုတာထက္ႏွလံုးသားနဲ့ခံစားမိတာဆိုပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။
ၿပီးေတာ့…ၿဖဴစင္ေလ သူကိုၾကည့္ရင္းေခါင္းၿငိမ့္ၿပမိတယ္။
“ဟာ…….မမတစ္ကယ္ေၿပာတာေနာ္”
ေအးစက္ေနတဲ့လက္ဖ်ားေလးေတြကသူ႕ရဲ့လက္တစ္စံုေၾကာင့္ေႏြးေထြးခဲ့ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငံုထားတဲ့ၿဖဴစင့္ပါးမို႕မို႕ေတြထက္မွာ တြဲခိုေနတဲ့အၿပံဳးတစ္ပြင့္………..။

ဒီည……………………………..
တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ၾကယ္စင္ေတြကေကာင္ကင္မွာပ်ံ႕ၾကဲလုိ႕ေလ
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ေလနုေအးေတြေအာက္မွာ ခ်စ္သူရဲ့ရင္ေငြ႕ေၾကာင့္က်မေႏြးေထြးခဲ့ရတယ္။

ငွက္ကေလးေတြက ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ငံုၾကည့္ရင္း
အၿပံဳးေတြနဲ့ ႏွဳတ္ဆက္လို႕အိပ္တန္းဆီကိုအေသာႏွင္ေနေလရဲ့။
ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးေ၀ွ႕ရင္း ညရဲ့အလွတရားကိုခံစားေနမိတဲ့ကၽမအတြက္ေတာ့
ဂုဏ္ၿဒပ္ေတြက ဟိုးအေ၀းမွာ၀ိုးတ၀ါးလက္ၿပလို႕ေပါ့။

အနာဂတ္ေတြကိုရင္ေမာမိေပမဲ့…………
ႏွလံုးသားတစ္စံုကေတာ့ ညရဲ့လမင္းေအာက္မွာ ထပ္တူမွ်ခဲ့ၾကၿပီေလ။

“ၿဖဴစင္”
ေမေမရဲ့ေခၚသံကၿဖဴစင္နဲ့သူ႕ကိုေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားေစတယ္။
“ဒီခေလးအ၀တ္ေတြလဲမရုတ္ရေသးဘူး ဖုန္းလဲအခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္ ဘယ္သြားလဲမသိဘူး”
ေၿပာရင္းလမ္းေလ်ာက္လာတဲ့ေမေမ…….
ရုတ္တရက္ပဲဆြဲေခၚသြားတဲ့သူ႕ေနာက္ကို သတိလက္လြတ္လိုက္သြားမိတယ္။ အ၀တ္ေတြရုတ္ၿပီးေတာ့ၿပန္ဆင္းသြားတဲ့ေမေမကိုေရစည္ေတြၾကားကေနေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ၿဖဴစင္ကိုယ္လံုးအိအိေလးကသူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ နစ္၀င္အိကပ္လို့ေလ။
“လြတ္ပါအံုး ေမာလာၿပီ”
“မမ”
“ဘာလဲ”
“ဒီအတိုင္းေလးခဏေလာက္ေနေပးပါေနာ္”
ေတာင္းပန္တဲ့ေလသံတိုးတိုးေလးေအာက္မွာ ၿဖဴစင္ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြစြံအသြားခဲ့တယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္အေမွာင္ထုထဲမွာခ်စ္သူႏွစ္ဦး…
တလွပ္လွပ္ခုန္ေနတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႕…
ပါးမို႕မို႕ေလးထက္ကိုေၾကြဆင္းလာတဲ့အနမ္းတစ္ပြင့္….
အို…………………………………………….

ဟိုးအေ၀းမွာေပါ့……………
ညရဲ့လမင္းက တိမ္ညိဳေတြၾကားမွာ
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ခိုးၾကည့္လို႕…………….။

က်မေလ   ရွက္လိုက္တာ။

“   “မ”   ၿပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ အရမ္းေနာက္က်ေနရင္မေကာင္းဘူးေလ”
ၿဖဴစင္စကားကိုၾကားေတာ့သူ သက္ပ်င္းတိုးတိုးေလးခ်ရွာတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ေနာက္ေန႕ေတြဆိုရင္ ဒီေနရာေလးမွာပဲေတြ႕မယ္ေနာ္  မ ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္”
သူ႕ကိုၿပန္ေၿဖရင္း ေၿခဖ်ားေလးေထာက္လုိ႕ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္လက္ေဆာင္ေပးမိတယ္။
“အာ…”
အံ့ၾသသြားတဲ့သူ႕အသံေလးမဆံုးခင္ပဲ ၿဖဴစင္ေၿပးထြက္ဖို႕လွည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္..
ေနာက္ကေနလွမ္းဖက္လိုက္တဲ့သူ႕လက္တစ္စံုကခါးအိအိေလးေပၚမွာတိတိက်က်
ယိမ္းယိုင္သြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက သူရင္ခြင္ထဲကိုေနာက္ၿပန္ေလးအိဆင္းက်သြားခဲ့တယ္။
သိုင္းဖက္လိုက္တဲ့လက္တစ္စံုက ၿဖဴစင္ဆီးခုန္မို့မို့ေလးေပၚမွာေပါ့။အရွိန္ေၾကာင့္ဖိကပ္သြားတဲ့တင္ပါးအိအိေလးေတြေပၚမွာ ဖိကပ္လာတဲ့အရာေလးတစ္ခု…
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲတေၿဖးေၿဖးတင္းမာလာတဲ့အထိအေတြ႕ကၿဖဴစင္ေသြးေတြကိုပူေႏြးလာေစတယ္။
ၿဖဴစင္မရုန္းမိပါဘူး…………..။နွဳတ္ကဖြင့္မေၿပာေပမဲ့ အထိအေတြ႕ေတြရဲ့ႏူးညံ့မွဳကိုေတာ့ ႏွစ္ဦးလံုးမလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
“မမ ခဏထိုင္ရေအာင္ေနာ္”
ၿဖဴစင့္လက္ကိုဆဲြလာတဲ့သူေနာက္ကိုၿဖဴစင္လိုက္ခဲ့မိတယ္။
ဒါကၽြန္ေတာ္ညအားရင္အိပ္တဲ့အခန္းေလ…
ေခါင္မိုးထပ္က အုတ္တိုက္ေသးေသးေလးထဲမွာကုတင္ေလးတစ္လံုးသာရွိတဲ့အခန္းေလး
မထည္၀ါေပမဲ့ သန္႕ရွင္းတဲ့ေမြ႕ရာခင္းေလးနဲ့ေပါ့…..။
သူမီးခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္ေတာ့….
“ဘာလို့ပိတ္လိုက္တာလဲေမွာင္ေနမွာေပါ့”
“မမရယ္ လူေတြတက္လာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
သူေၿပာတာလဲဟုတ္ပါရဲ့ေလ
အခန္းတံခါးကိုပိတ္ၿပီးဂ်က္ထိုးလိုက္ေတာ့ အၿပင္ကအလင္း မွိန္မိွန္ေလးမွတပါးလံုၿခံဳသြားတဲ့အခန္းေလးထဲမွာၿဖဴစင္နဲ့သူ….
အို……………………………
ဖြဖြေလးသိုင္းဖက္လာတဲ့သူလက္တစ္စံုေၾကာင့္ၿဖဴစင္ရင္ဖိုမိၿပန္ပါတယ္။
ဖိကပ္ေနတဲ့ဆီးခံုမို႕မို႕ထက္ကခံစားမွဳေလးကေတာ့မာတင္းတင္းရွိေနဆဲေပါ့။
ႏူးည့ံတဲ့ဆံႏြယ္စေလးေတြကိုတြန္းဖြယ္လိုက္ေတာ့လွစ္ဟာသြားတဲ့လည္ပင္းသားေဖြးေဖြးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့…….ၿဖဴစင္ေလ

အခ်စ္ဟာႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္ဆိုရင္…
သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေၾကြဆင္းဖို႕က်မ ပြင့္ဖူးခဲ့ပါၿပီ………………………..။
တေရြ႕ေရြ႕တိုးလာတဲ့လက္တစ္စံုကခါးသိမ္သိမ္ေလးေတြကိုေထြးေပြ႕မယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္
နီးကပ္သြားတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းပါးေလးေတြကိုဖြဖြေလးငံုလိုက္တဲ့သူ႕အယုအယေတြေအာက္မွာက်မ သာယာေနခဲ့ၿပီ။
ဖူးဖူးေလးတင္းေနတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုထိေတြ႕လာတဲ့လွ်ာေႏြးေႏြးေလးရဲ့အရသာ….
ပူးကပ္ေနတဲ့ခႏၶာႏွစ္ခု…
ဒူးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ရင္းေၿခမခိုင္ခ်င္ေတာ့တဲ့က်မ ကုတင္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။
ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ခါးေအာက္တစ္ထြာေလာက္အထိခြဲထားတဲ့ဖိစကတ္အေပၚအလႊာေလးက ေဘးတစ္ဖက္ကိုလန္လို့….။ ၿဖဴစင္ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ရင္းပုခံုးသားအိအိေလးေတြကိုဖက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ၿဖဴစင့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကသူဆီကိုယိမ္းယိုင္သြားခဲ့တယ္။
“ခ်စ္တယ္ မမ ရယ္”
တိုးတိုးေလးေၿပာရင္း သူေလ ၿဖဴစင့္ႏွဳတ္ခမ္းေတြကိုဖြဖြေလးနမ္းလာၿပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့……ၿပီးေတာ့ေလ
လန္ေနတဲ့ဖိစကတ္ေလးေအာက္က၀င္းမြတ္အိစက္ေနတဲ့ေပါင္တံၿပည့္ၿပည့္ေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္လိုက္တိုင္း
ၿဖဴစင့္စိတ္ေတြေဆာက္တည္ရာမဲ့ခဲ့ရတယ္။
ေႏြးေႏြးေလးတိုး၀င္လာတဲ့သူလက္ေတြကိုၿဖဴစင္ေပါင္ႏွစ္ဖက္စိကပ္ထားရင္းတြန့္ဆုတ္ေနမိတယ္။ၿဖဴစင္ဖိကပ္လိုက္တိုင္း ဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္းေခ်ာ့ၿပီးထိုးရွာတဲ့သူကိုလဲၿဖဴစင္သနားေနမိၿပန္တယ္။
တစ္ၾကိမ္….ႏွစ္ၾကိမ္……………………..
အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားရွာတဲ့သူ႕ကိုၿဖဴစင္မၿငင္းရက္ခဲ့ပါဘူး။ ဖိကပ္ထားတဲ့ေပါင္တံေလးႏွစ္ဖက္ကိုဟဟေလးခြာေပးလိုက္ေတာ့ ႏူးညံ့တဲ့သူလက္အထိအေတြ႕ေတြက တေရြ႕ေရြ႕နဲ့ေပါင္ရင္းဆီကိုခ်ည္းကပ္လာခဲ့တယ္ေလ။ အသားစိုင္အိအိေတြကိုပြတ္ဆြဲသြားတိုင္း တစိမ့္စိမ့္စီးဆင္းလာတဲ့ အရည္ေႏြးေႏြးေတြကၿဖဴစင္ေပါင္ခြၾကားေလးတစ္ခုလံုးကိုစြတ္စိုေႏြးေထြးလာခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေပါ့………..
ႏူးညံ့ အိေထြးတဲ့အသားေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚကိုဖြဖြေလးထိကပ္လိုက္တဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ…
“အား…………………………ကေလးရယ္”
ေပါင္တံေလးႏွစ္လံုးၾကားက သူလက္ေလးေတြကိုၿဖဴစင္ပိုလို့ေနရာေပးလိုက္မိတယ္ေလ။
ဟသြားတဲ့ေပါင္တံေလးၾကားကေန မို႕ေဖာင္းေနတဲ့အသားအိအိေလးေတြကိုသူလက္နဲ့ဖိကပ္အုပ္ကိုင္ရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚကေနအသားႏွစ္လႊာၾကားကိုထိုးပြတ္လိုက္တိုင္း ေကာ့သြားမိတဲ့ၿဖဴစင္ကို
သူလက္တစ္ဖက္နဲ့တင္းတင္းေလးဖက္ထားေပးရွာတယ္။

“အား….ေမာင္ရယ္……….ေတာ္ပါေတာ့ကြာ ”

“အ ..အ ….အ ..ေမာင့္………..အ”

ေခါင္းေလးကိုခါရမ္းရင္းၿဖဴစင္ေလ………

“အ………….ေမာင့္……………..အ”

“အား……………ရွီး………….အား………..ေမာင့္…………..”

ဆြဲဆဲြေလးေမာင့္ကိုေခၚရင္း တုန္သြားတဲ့ၿဖဴစင္ကို သူလက္ေတြနဲ့ရင္ခြင္ထဲကိုတင္းတင္းေလးဆြဲသြင္းထားတယ္။

“ေမာင္ရယ္…………………….”

တုန္ခါသြားတဲ့ေစာက္ဖုတ္ေလးရဲ့အရသာကတစ္ကုိယ္လံုးကိုပ်ံ႕ႏွံ့သြားသလိုလို………..
လူတစ္ကိုယ္လံုးေမာဟိုက္နံဳးခ်ိသြားတယ္။
“မမ”
“မသိဘူးကြာ”
“စိတ္ဆိုးသြားလို့လား …ေတာင္းပန္ပါတယ္မမရယ္”
“ဘယ္သူကစိတ္ဆိုးတယ္ေၿပာလို့လဲ”
“ဒါဆိုမဆိုးဘူးေပါ့”
“အာကြာ   ေတာ္ၿပီ ၿပန္ေတာ့မယ္ လူဆိုး….ကေလးဆိုၿပီးေတာ့သနားလို့ၿပန္ခ်စ္မိတာ….သူအရမ္းဆိုးတယ္ကြာ”
ၿဖဴစင္ေၿပာရင္း သူရင္ခြင္ထဲကေနရုန္းထြက္လိုက္မိတယ္။ တံခါးဆီကိုအတူေလ်ာက္လာေတာ့ တြဲထားတဲ့သူ႕လက္ေတြက ၿဖဴစင့္အတြက္ခြန္အားေတြစီးဆင္းလာသလိုပါပဲ။
တံခါးေလးဖြင့္လိုက္ရင္းနဲ့ တိုးတိုးေလးေခၚရွာတယ္။
“မမ ”
မပီ၀ိုးတပါးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ နုနယ္တဲ့သူမ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
“မမအရမ္းလွတာပဲ”
သူ႕စကားေတြကၿဖဴစင့္ရင္ကိုေႏြးေထြးသြားေစတာအမွန္ပါပဲ….ၿဖဴစင္ေလ…………………။

ရုတ္တရက္ေပါ့…………………
အနမ္းေလးတစ္ပြင့္သူ႕ပါးထက္ကိုေၾကြဆင္းခဲ့တယ္။
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ့ ၾကည္ႏူးမွဳေတြ ကူးစက္ခံခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ခ်ိဳ႕
ေကာင္းကင္ထက္မွာကခုန္ေနၾကေလရဲ့……….
လြင့္ပ်ံ႕လာတဲ့ေလေၿပညွင္းေတြေပၚခိုတြယ္လာတဲ့ပန္းရနံ႕သင္းသင္းက
ခ်စ္သူ႕ပါးကိုပြတ္သပ္ၾကည္စယ္သြားတဲ့အခ်ိန္…………
ည ဟာပိုလို့လွပခဲ့တယ္။

“အရမ္းခ်စ္တယ္ မမ ရယ္”

အေၿပးတစ္ပိုင္းေၿခလွမ္းေတြနဲ႕သူနားကေၿပးထြက္ရင္း…………..က်မေလ
ငံု႕ထားတဲ့ဦးေခါင္းထက္ကခိုတြဲက်ေနတဲ့ဆံႏြယ္အိအိေတြၾကားမွာ ရွက္ရြံေနတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းပါးက တိုးတိုးေလးေပါ့….။
“ မ လဲခ်စ္ပါတယ္ ကေလးရယ္”
တိုးတိုးေလးေပါ့…..တကယ့္ကိုတိုးတိုးေလးရယ္ပါ…….သူၾကားနုိင္ပါ့မလား
က်မယံုၾကည္ေနမိပါတယ္။
အဲ့ဒီစကားသံေလးေတြက သူ႕နွလံုးအိမ္ကိုဖြဖြေလးထိခတ္သြားမယ္ဆိုတာကိုေပါ့….။
သူ……………….ႏွလံုးသားနဲ့ၾကားနိုင္မွာပါေလ။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on March 20, 2014, 01:39:48 AM

“သမီးဘယ္သြားေနတာလဲ”
အိမ္တံခါး၀က၀င္၀င္ၿခင္း ေမေမရဲ့အသံေၾကာင့္ၿဖဴစင္ရင္ေတြတုန္သြားခဲ့မိတယ္။တည္ၿငိမ္ေနေပမဲ့
 ေဒါသသံနည္းနည္းစြပ္ေနတယ္လို႕ၿဖဴစင္အလိုလိုသိေနမိတာေပါ့။
“ဟို …သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတြ႕ၿပီးစကားေကာင္းေနလို႕ပါ”
“ဖုန္းကေရာ”
“ညေနကသူတို႕ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေအာက္မွာေရာက္ေနၿပီဆိုတာနဲ့ သမီးေလာၿပီး ဆင္းသြားလို႕ဖုန္းကအခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တာ”
ေမေမဆက္မေမးခင္ၿဖဴစင္အခန္းထဲကိုအၿမန္၀င္လာခဲ့မိတယ္။ဆက္မ်ားေမးေနရင္
ၿဖဴစင္အလိမ္ေတြေပၚကုန္ေတာ့မွာအခုေတာင္အသံေတြကတုန္ခ်င္ခ်င္ရယ္ေလ။
စားပြဲထက္ကေရဘူးေလးကိုဖြင့္ေသာက္လိုက္ၿပီးေတာ့
ကုတင္ေပၚမွာလွဲခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္က်မွတုန္ခါေနတဲ့ၿဖဴစင္စိတ္ေတြနဲနဲတည္ၿငိမ္သြားသလိုခံစားမိလိုက္တယ္။
“ဟူး……………………….မလြယ္ပါလားေကာင္ေလးရယ္”
“မၿဖစ္ေသးပါဘူးေလ ေရၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးၿပီးအၿပင္ထြက္အံုးမွပါ ေတာ္ၾကာေမေမရိပ္မိေနအံုးမယ္”
ကိုယ္ကိုကိုယ္ေၿပာရင္းအ၀တ္ေတြကိုခၽြတ္လိုက္တယ္။ေၿခရင္းမွာပံုက်ေနတဲ့စကတ္ထမီေလးကိုကုန္းေကာက္လိုက္ရင္း ၿဖဴစင္အတြင္းခံေပါင္ၾကားကစိုေႏြးေႏြးအရသာေလးကိုခံစားလိုက္မိေတာ့ ၿဖဴစင္ရွက္မိၿပန္ေရာ။
ထမိန္စကတ္ေလးကိုတန္းေပၚမွာလႊားရင္း ၿဖဴစင္ေနခ်ိဳးခန္းထဲလွမ္း၀င္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲမွာ ထင္းထင္းေလးလွေနတဲ့ၿဖဴစင္ေလ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေငးၾကည့္မိရင္း ၿပံဳးမိတဲ့အၿပံဳးေတြရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ၿဖဴစင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘာသာမၿပန္တတ္ခဲ့ဘူး။
လူဆိုတာၾကည္ႏူးရင္လဲၿပံဳးတတ္ၿပန္တာကို…..။
ေပါင္ရင္းမွာ တိတိေလးကပ္ေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကိုခၽြတ္လိုက္မိေတာ့အေမြးစုစုေလးနဲ့မို႕မို႕ေလးေဖာင္းေနတဲ့ဆီးခုန္ရင္းေလးကလဲ ၿဖဴစင္အလွကိုပိုလို႕တိုးေစၿပန္တယ္ေလ။ ခႏၶာကိုယ္ကိုေဘးတိုက္ေလးလွည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့ မို႕မို႕ေလးဆူထြက္ေနတဲ့တင္သားလံုးလံုးေလးေတြကိုလဲၿဖဴစင္ေက်နပ္မိၿပန္ေရာ။ေရပန္းေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
ပန္းထြက္လာတဲ့ေရၾကည္ၾကည္ေလးေတြကၿဖဴစင္ ခႏၶာကိုယ္ေဖြးေဖြးေလးတေလ်ာက္လိမ့္ဆင္းလို႕
ဆပ္ၿပာၿမဳတ္ေလးေတြနဲ့အိစက္ေနတဲ့ကိုယ္တိုက္ေဖာ့တံုးေလးနဲ့ကိုယ္ခႏၶာအနွံပြတ္တိုက္ေနမိတဲ့အထိအေတြ႕ကလဲ
ဒီေန႕မွၿဖဴစင့္အတြက္ႏူးညံ့ေနၿပန္တယ္။ၿဖဴေဖြးေဖာင္းအိေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ့ ၿဖဴစင့္ေပါင္ၾကားနုနုေလးကိုပြတ္တိုက္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ့ထိခပ္ပြတ္တိုက္သြားတဲ့
 ေစာက္ဖုတ္နွဳတ္ခမ္းလႊာေလးေတြရဲ့ခံစားမွဳကေမာင့္ ကို တမ္းတမ္းတတ ၿဖစ္မိေစတယ္။
“ေမာင္ရယ္”
မ်က္လံုးေလးေမွးစင္းရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးနဲ့ထိေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက
ဆပ္ၿပာၿမဳတ္ၿဖဴၿဖဴေတြၾကားမွာေႏြးေထြးေနၿပန္တယ္။
“သမီးေမေမထမင္းၿပင္ထားတယ္ေနာ္ ၿမန္ၿမန္ခ်ိဳး”
ေမေမအသံစူးစူးကၿဖဴစင္ခံစားမွဳေတြကိုလြင့္စင္သြားေစခဲ့တယ္။
“ဟုတ္ေမေမ”
ေရကိုၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးရင္း အခန္းၿပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ တီဗြီဖြင့္ထားတဲ့ဧည့္ခန္းမွာဘယ္သူမွရွိမေနဘူးေလ ေဖေဖလဲလဖက္ရည္ဆိုင္ကၿပန္မေရာက္ေသးဘူးထင္တယ္။ ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေလးမွာထိုင္လိုက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ထားတဲ့၀ရန္တာမွာေမေမအရိပ္ကိုလြတ္ေနတဲ့လိုက္ကာစၾကားကေနၿဖဴစင္ၿမင္လိုက္တယ္
။ေမေမဖုန္းေၿပာေနတယ္ထင္တယ္။
ခပ္အုပ္အုပ္ေၿပာေနတဲ့ေမေမအသံက နားစြင့္ေနမိတဲ့ၿဖဴစင့္အတြက္ေတာ့ တိုးလြန္းမေနပါဘူး။
တီဗြီကအသံေလးကိုေလ်ာ့လိုက္ရင္း ၀ရံတာတံခါးနဲ့အနီးဆံုးခံုမွာၿဖဴစင္ထိုင္ရင္းနားစြင့္ေနမိတယ္။
“ေမာင္ေလးက လဲ အိမ္က မင္းအကိုၾကီးၿပန္လာေတာ့မွာ မမဘယ္လိုထြက္ခဲ့ရမွာလဲ”
“ဒီေန႕လဲေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္ ဟိုမွာဆိုမိန္းမကိုေရာအဲ့လိုပဲလား”
ေမေမစကားသံတိုးတိုးကၿဖဴစင္ေခါင္းကိုအၾကီးအက်ယ္ ပူေလာင္သြားေစတယ္။ေမေမ..အန္ကယ္ေလးနဲ့မ်ား
ဟာ………….မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။
ကိုယ္ကိုယ္ကိုညာေနမိေပမဲ့ၿဖဴစင္စိတ္ထဲမွာအတိအက်သိေနခဲ့တယ္။
“အိမ္ကမင္းအကိုၾကီးက မမကိုသိပ္မလိုးနိုင္ေတာ့ပါဘူး မမလဲအဲ့လိုေနခ်င္တာၾကာၿပီေလ”
“မင္းလိုးတာအရမ္းေကာင္းတယ္သိလား”
“အခ်ိန္ေတြရွိေသးတာပဲ ေနာက္ေန႕မင္းအကုိ စက္ရံုသြားတဲ့အခ်ိန္
မင္းတူမေလးလဲေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္အိမ္လာခဲ့ေလ ေန႕လည္ ၁၁ေလာက္ေပါ့”
အို……..ၿဖဴစင္ရင္ေတြဖိုသြားမိတယ္။ ေသခ်ာပါၿပီ။ ဒါဆို ေဖေဖ…..
ၿဖဴစင္ေဖေဖကိုေတြးရင္း မ်က္ရည္ေတြေတာင္၀ဲခဲ့ရတယ္။ငယ္ငယ္ထဲက
 ေဖေဖနဲ့ ေမေမ သြယ့္လက္ေပၚမွာၾကီးလာတဲ့ၿဖဴစင္ေလ ၿပီး ေတာ့ ေမေမ ရဲ့ အနီးကပ္ၾကီးက်ပ္မွဳေအာက္မွာ အရြယ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ၿဖဴစင္ အခုေမေမ လုပ္ရပ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ၿဖဴစင္အံ့ၾသမိသလို၀မ္းလဲနည္းမိသလိုလိုရယ္။
ၿဖဴစင္ ေလးလံတဲ့ေၿခလွမ္းေတြနဲ့ထမင္းစားပြဲရွိရာေနာက္ဖက္ကိုလွမ္းထြက္ခဲ့မိတယ္။

Title: Re: အႏိႈင္းမဲ့
Post by: အၿဖဴေရာင္ on March 27, 2014, 11:43:23 PM

ေရွ႕မွာ သင္ေနတဲ့ ဆရာ ဆီကေနၿဖဴစင့္စိတ္ေတြအၿပင္ကို လြင့္ပ်ံ႕ေနမိတယ္။ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၁၁း၃၀
ဒီအခ်ိန္ဆို……..
“အာ…..ငါဘာေတြေတြးေနမိပါလိမ့္”
ကုိယ္ကိုကိုယ္အားတင္းေပမဲ့ ၿဖဴစင္စိတ္ေတြက စာေပၚမွာ မစုစည္းနိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
“ဟန္နီငါ ဒီတစ္ခ်ိန္ၿပီးရင္အိမ္ၿပန္ေတာ့မယ္ သိပ္ေနလို႕မေကာင္းဘူး ေနာက္ေန႕မွငါစာၿပန္ကူးမယ္ေလေနာ္”
“ဟဲ့ၿဖဴစင္ရရဲ့လား ဘယ္လိုေနလို႕လဲ”
“ေခါင္းမူးေနတာ ရပါတယ္”
စာသင္ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ၿဖဴစင္ ကားေလးငွားၿပီးအိမ္ၿပန္လာခဲ့တယ္။အိမ္တံခါး၀ေရာက္တဲ့အထိၿဖဴစင္စိတ္ေတြေလးလံေနဆဲပါ
။ေသာ့ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကေအးစက္လို႕ေပါ့။ မေန႕ညကေမေမရဲ့ဖုန္းေၿပာသံကိုၿဖဴစင္ၾကားခဲ့တယ္ေလ။
 ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္….
အို………ငါမေတြးေကာင္းပါဘူးေလ။
ေအးစက္ေနတဲ့လက္နဲ႕ တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္….
“တင္….ေတာင္”
ရပ္သြားတဲ့ဓတ္ေလွကားသံနဲ့ပြင့္လာတဲ့တံခါးဆီကေန ေမေမနဲ့အန္ကယ္ေလး။
“သမီးေက်ာင္းကၿပန္လာတာလား”
ၿပာၿပာသလဲေမးတဲ့ေမေမစကားသံေတြက တုန္ခါလို႕ေနတယ္။
“ေအာ္ ဟို….ဟုတ္”
ၿဖဴစင္ကိုယ္တိုင္လဲဘယ္လိုေၿဖရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ရင္ေတြတုန္လို႕ေပါ့။
“ဟို စာအုပ္က်န္ခဲ့လို႕ လာၿပန္ယူတာေမေမ ၿပန္သြားရမွာ”
“ေအာ္ ေနေတြပူလိုက္တာသမီးရယ္ ေမေမကားယူသြားေလ”
“ရပါတယ္ သမီးကားငွားၿပီးေတာ့ပဲသြားလိုက္ေတာ့မယ္”
စကားေၿပာေနရင္း ပြင့္သြားတဲ့တံခါးဆီကေနၿဖဴစင္တို႕သံုးဦးအိမ္ထဲကိုလွမ္း၀င္လိုက္တယ္။
“သမီးၿဖဴၿဖဴက အခုမွၾကည့္မိတယ္ တကယ္ကိုအပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ေနၿပီကိုအန္ကယ္ သြားတံုးကကေလးေလးပဲရွိေသးတာ”
ေရွ႕ကေနေလ်ာက္သြားတဲ့ၿဖဴစင္ကိုၾကည့္ရင္း ေၿပာလိုက္တဲ့ အန္ကယ္အသံကၿဖဴစင္ရင္ခုန္သံကိုပိုလို႕တိုးလာေစတယ္။
ကိုယ္႕ကိုလွတယ္လို႕ေၿပာတာကိုဘယ္မိန္းခေလးကမၾကိဳက္ပဲေနမွာတဲ့လဲရွင္။
အခန္းထဲကိုေရာက္တဲ့အထိၿဖဴစင္လက္ေတြေအးစက္ေနဆဲပါ။ ၿဖဴစင္ငိုခ်င္ေနမိတယ္။
ၿဖဴစင္သိေနခဲ့တယ္ေလ။ဟိုးငယ္ငယ္ထဲက ၿဖဴစင္အေပၚ ေမေမအရင္းလို အမတစ္ေယာက္လို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ေမေမ။ ခုၿဖဴစင္ေဖေဖကြယ္ရာမွာ ေဖေဖ့ ညီနဲ့အတူတူ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေက်နပ္မွဳေပးနိုင္ေလာက္တဲ့အထိ ေဖေဖမစြမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့တာၿဖဴစင္လဲသိေနခဲ့တာပဲ။
 ႏွလံုး၊ေသြးတိုးေတြနဲ့ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါပါရွိေနတဲ့ ေဖေဖဆီက လိုသေလာက္မရနိုင္ေတာ့တဲ့
 ေမေမကို ၿဖဴစင္ကိုယ္ခ်င္းစာမိေပနဲ့ အခုလို အမွန္တကယ္ၾကံဳလာေတာ့လဲၿဖဴစင္လက္မခံနုိင္ေသးဘူး။
ေဖေဖအတြက္ရင္ထဲမွာတင္းက်ပ္ေနသလို အပ်ိဳစင္ေလးၿဖဴစင္အတြက္ေတာ့ လူသားႏွစ္ဦးလိုးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိေလးက ရင္ဖိုေစမိတာအမွန္ပါပဲ။
စားပြဲေပၚမွာ စီစီရီရီရွိေနတဲ့ စာအုပ္ေတြၾကားကိုအေၾကာင္းမဲ့လွန္ေလွာရွာေနမိတဲ့
 ၿဖဴစင္ပုခံုးေလးကို ဖြဖြေလးထိခတ္လိုက္ရင္း
“ၿဖဴစင္ေလးက ဆရာ၀န္မၾကီးေတာင္ၿဖစ္ေတာ့မွာေပါ့”
“အား….အေမ႕”
ရုတ္တရက္မို႕ၿဖဴစင္တုန္သြားမိတယ္။ ေယာင္ရင္း ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္မိတဲ့ေၿခလွမ္းေတြက
အန္ကယ္ရင္ခြင္ထဲမွာအဆံုးသတ္သြားတယ္ေလ။
ခါးေလးကိုအသာထိန္းရင္းၿပည့္တင္းတဲ့တင္သားေတြနဲ့ ထိကပ္လာတဲ့
အန္ကယ္ ေပါင္ရင္း က ေဖာင္းေနတဲ့အရာတစ္ခု……….။
“အို………………..”
တခဏေလးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ နဂိုကမွရင္ဖိုေနမိတဲ့ၿဖဴစင္အတြက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ေပါက္ကြဲသြားခဲ့တယ္။ “အန္ကယ္တူမေလးေတာင္အပ်ိဳၾကီးလံုးလံုးၿဖစ္ေနၿပီၾကည့္စမ္းအရင္က ခေလးပံုေလးနဲ့ အန္ကယ္ကိုမုန္႕ဖိုးေတာင္းတာမွတ္မိေသးလား”
အန္ကယ္ေလးဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ရွက္ေသြးေတြၿဖာလို႕ေပါ့။
ရဲေနတဲ့မ်က္နွာေလးနဲ့ပဲ အန္ကယ္ေလးကိုရယ္ၿပရင္း
“သမီးေက်ာင္းၿပန္သြားေတာ့မယ္ အန္ကယ္ စာအုပ္က်န္ခဲ့လို႕လာယူတာ”
“ေအာ္ ေအးေအး”
ေၿပာရင္း အခန္းၿပင္ကိုထြက္သြားတဲ့ၿဖဴစင့္ေနာက္ကေနလိုက္လာတဲ့အန္ကယ္ဆီက
“ေအာ္ သမီးခဏ”
စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ပိုက္ဆံအိတ္ထဲကေနတစ္ေထာင္တန္တစ္အုပ္ ကိုထုတ္ယူလိုက္ရင္း
“သမီး အတြက္မုန္႕ဖိုး အန္ကယ္ေရာက္ထဲက မေပးရေသးဘူး”
“အာ ရပါတယ္ အန္ကယ္ရဲ့”
“မဟုတ္တာ ငယ္ငယ္ကဆိုမုန္႕ဖိုးေတာင္းၿပီးေတာ့ ၾကီးမွမယူခ်င္ေတာ့ဘူးလား”
“အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူးအန္ကယ္ရယ္”
“ေရာ့ေရာ့သမီးလိုတာရွိရင္သံုး”
အန္ကယ္လက္ထဲကတစ္ေထာင္တန္တစ္အုပ္ကို ယူရင္း ၿဖဴစင္တံခါး၀ဆီေလ်ာက္လာခဲ့တယ္။
“ေမေမ သမီးသြားၿပီးေနာ္ အန္ကယ္လဲသြားၿပီ”
“ေအာ္ ေအးေအးေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္သမီး ကားယူသြားပါလား”
“မယူေတာ့ဘူးေမေမ”
အခန္းထဲကေနလွမ္းေအာ္တဲ့ေမေမအသံကိုၿပန္ေၿဖရင္း တံခါးကိုအၿပင္ကေနေသာ့ခတ္လိုက္မိတယ္။
ေသာ့ခတ္ၿပီးေပမဲ့ၿဖဴစင္ေၿခလွမ္းေတြကမလွပ္ရွားမိေသးပါဘူး။ အခ်ိန္ကပဲတစ္နာရီသာသာရွိေနၿပီ
 ေက်ာင္းက သံုးနာရီဆိုၿပီးၿပီပဲ။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းကိုလွဳပ္ရွားေနမိတဲ့ ၿဖဴစင္ရင္ခုန္သံေတြ……….။
ၿဖဴစင္တို႕အိမ္ရဲ့ အေရွ႕ေလွကားတစ္ဆစ္ခ်ိဳးေလးမွာ တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ရင္း ၿဖဴစင္စိတ္ေတြကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနမိတယ္။နာရီကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ တစ္နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္…..
ဒီအခ်ိန္ဆို ေမေမနဲ့အန္ကယ္ေလးဘာေတြမ်ားၿဖစ္ေနမလဲ။ သိေနေပမဲ့ လဲၿဖဴစင္ထပ္တလဲလဲကိုသိခ်င္ေနမိၿပန္တယ္။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့ရင္ခံုသံေတြကိုမခံနုိင္တဲ့အဆံုး ၿဖဴစင္လက္ကေမေမဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုနွိပ္လိုက္မိတယ္။