သင္​းသင္​း​ေမႊး​ေမႊး ႏွင္​း​ေဖြး​ေဖြး ၂

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #30 on: September 26, 2015, 12:14:59 PM »

အခန္း (၁၈)


“တီ… တီ…”

အိမ္ေရွ႕ဆီမွ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ေဖြး အေတြးတို႔ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္။ ၀ရန္တာမွ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္တြင္း အလွဆင္သည့္ အဖြဲ႕။ ေဖြး လက္ထပ္ရမည့္ သတို႔သားေလာင္း၏ မိဘမ်ားက ေမႊး မဂၤလာပြဲ အတြက္ တိုက္ခန္းက်ယ္ တစ္ခန္း လက္ဖြဲ႕သည္။ ေမေမ့ အေျပာအရ ေကာင္းျမတ္ႏွင့္လည္း ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ေတာ္ေၾကာင္းသိရ၏။ ေငြေၾကးအေနအထားျခင္း ယွဥ္လွ်င္ေတာ့ ေဖြး၏ ေယာကၡမေလာင္းမ်ားက ေကာင္းျမတ္၏မိဘမ်ားထက္ အမ်ားၾကီး သာသည္ဟု ဆိုသည္။ သည္တစ္ခ်က္ကလည္း ေဖြး အေနႏွင့္ သည္လူကို လက္ခံဘို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရျခင္းမ်ားအနက္ တစ္ခု အပါအ၀င္ပင္။ ေမေမတို႔ ေငြေဆာင္မွ ျပန္လာျပီးလွ်င္ သူႏွင့္ ေဖြး ေတြ႕ၾကရန္ စီစဥ္ထားျပီးျပီ။ ေဖြး ဆႏၵကို အေလးအနက္ထားေသာ ေမေမက လူငယ္ခ်င္း အရင္ ရင္းႏွီးမႈ ယူႏိုင္ေစရန္ စီစဥ္ေပးထား၏။ တစ္ဘက္မွလည္း ေမေမ့ စကားကို လက္ခံပံုရပါသည္။

မဂၤလာပြဲ ေန႔က ေယာကၡမေလာင္း အန္တီၾကီးႏွင့္ ေဖြး ေတြ႕ရသည္။ သေဘာေကာင္းျပီး တည္ျငိမ္ေသာ စိတ္ထားရွိပံုရသည့္ သူေဌးမၾကီးက ေဖြး ကို ေႏြးေထြးႏွစ္လိုစြာ ဆက္ဆံပါသည္။ ေမေမ့ကိုလည္း ညီအစ္မရင္းသဖြယ္ ခင္မင္ပံုရ၏။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အေတာ္ေလး ေနမေကာင္းသည့္ၾကားမွ သည္မဂၤလာပြဲကို လာေရာက္ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ထပ္ မဂၤလာတစ္ခု ေမွ်ာ္လင့္မိေၾကာင္း ေမေမ့ကို ေျပာသြား၏။ အန္တီၾကီး၏ အမူအရာက ခန္႔ထည္လွေသာ္လည္း ေမေမ့အေပၚ စီးစီးပိုးပိုး ႏိုင္ျခင္းမ်ဳိး လံုး၀ မေတြ႕ရပါ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိမိ အိမ္ေထာင္ဘက္ေလာင္းလ်ာက မိမိ မိသားစုကို အေကာင္းဆံုး ေထာက္ပံ့ႏိုင္သူ ျဖစ္ေနျခင္းကိုေတာ့ ေဖြး အတိုင္းမသိ ေက်နပ္မိသည္ အမွန္ပင္။ ေဖြး ျခံတံခါး၀သို႔ ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚမွ လူတစ္ဦး ဆင္းလာသည္။

“အမ.. ဒါ ကိုေကာင္းျမတ္တို႔ အိမ္လား မသိဘူး..”
“ကိုေကာင္းျမတ္ အိမ္မဟုတ္ဘူး.. ကိုေကာင္းျမတ္ မိန္းမ အိမ္..”
“ခင္ဗ်ာ..”
“အခန္း ဒက္ကေရးရွင္းလုပ္ဘို႔ မဟုတ္လား.. လုပ္မယ့္ အခန္းက (…) မွာေလ..”
“ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားေတာ့ အခန္းက ေသာ့ခတ္ထားတယ္.. ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ ကိုေကာင္းျမတ္က ပစၥည္းေတြ သည္ကို ပို႔ထားေပးပါဆိုလို႔..”
“ကိုယ့္ရံုးကိုယ္ ျပန္သယ္သြားလိုက္ေပါ့.. စ အပ္ကတည္းက ဘယ္ေန႔ စ မယ္လို႔ ခ်ိန္းမထားဘူးလား.. အံ့ၾသတယ္ တကယ္ပဲ..”
“ပစၥည္း ဆိုေပမယ့္ မမ်ားပါဘူးအမ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔က အဲကြန္း အဖြဲ႕ပါ.. ေလာေလာဆယ္ အဲကြန္း အရင္တပ္မယ္ဆိုလို႔.. အဲကြန္းနဲ႔ မီးၾကိဳး၊ ထရန္ကင္းျပား ဘာညာေလာက္ပါပဲ.. ျပန္သယ္တာက ရေတာ့ရတယ္အမရယ္.. က်ေနာ္တို႔ တျခားေနရာေတြ သြားရဦးမွာမို႔လို႔.. ျပန္မလွည့္ခ်င္လို႔ပါ.. ေတာက္ေလွ်ာက္ သယ္သြားဘို႔ က်ေတာ့လည္း..”
“ကဲပါ.. ၀င္.. ထားခဲ့လိုက္..”
“ဟုတ္ကဲ့အမ.. ေက်းဇူးပါ..”
“ေနာက္ထပ္ေတာ့ ဘာမွ လာမပို႔နဲ႔ေနာ္.. သူတို႔ျပန္ေရာက္ျပီဆိုမွ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ၾက..”
“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်..”

ပစၥည္းမ်ားက သိပ္မမ်ားလွသည္မို႔ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ပင္ နံရံေထာင့္ကပ္ကာ ခ်ခိုင္းထားလိုက္သည္။ အလုပ္သမား အဖြဲ႕ျပန္သြားေတာ့ မနက္ကေလးစာ အတြက္ ဘာမွ မစားရေသးသည့္ မိမိအစာအိမ္က အခ်က္ေပးလာျပီမို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ ၀င္ကာ ေရခဲေသတၱာဖြင့္လိုက္၏။ အထဲတြင္ ဘီယာဗူးမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ မဂၤလာဦးညက ေကာင္းျမတ္ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစ္စု၊ အိမ္တြင္ ေသာက္ၾက စားၾကေသးသည္ေလ။ ဘီယာဗူးမ်ားကို ၾကည့္ျပီး ေဖြး လက္လွမ္းလိုက္သည္။ တစ္ခါမွ ေသာက္မၾကည့္ဘူးသည့္ အရသာကို သိခ်င္လာ၏။ စိတ္ညစ္လွ်င္ အရက္ေသာက္ၾကသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ဘီယာက အရက္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူးေသးတဲ့ မိမိအတြက္ေတာ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုကို ေပးစြမ္းႏိုင္မွာ ေသခ်ာ၏။

ဘီယာ သံုးဗူးႏွင့္ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွ အာလူးေၾကာ္ထုတ္မ်ားယူျပီး အေပၚထပ္ မိမိ အိပ္ခန္းသို႔ ျပန္လာလိုက္သည္။ မူးေအာင္ ေသာက္ပစ္မည္။ ဆဲခ်င္စိတ္ေပၚလာလွ်င္ ေအာ္ဆဲပစ္မည္။ အိမ္တြင္ မိမိတစ္ေယာက္တည္း။ မိမိတြင္ ဂရုစိုက္ရမည့္သူ မရွိသလို မိမိကို လာဂရုစိုက္မည့္သူလည္း မရွိ။ လူတစ္ေယာက္ ဘ၀တြင္ မြန္းက်ပ္ေနသည့္ စိတ္ကို အၾကီးအက်ယ္ လႊတ္ခ်ေပးဘို႔ ေန႔တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ နည္းလမ္းတစ္ခုေလာက္ေတာ့ ရွိသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီသံုးေလးရက္ ျပီးလွ်င္ မိမိဘ၀ လံုး၀ ေျပာင္းလဲသြားမည့္ လမ္းတစ္ခုကို ေလွ်ာက္ရေတာ့မည္။ နံနက္ အိပ္ရာ ႏိုးသည္မွ ည အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ အထိ စက္ရုပ္တစ္ခုလို ရွင္သန္ရေတာ့မည္။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရွင္သန္ခဲ့ေသာ ဘ၀တစ္ခုကို နိဂံုး ခ်ဳပ္ရေတာ့မည္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ရံႈးနိမ့္မႈ စသည့္စသည့္ လူျဖစ္ရေသာ ဒုကၡမ်ားကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္။ ႏွလံုးသားက ေရြးခ်ယ္သူ မဟုတ္သည့္ ဘ၀ အေဖာ္အတြက္ မိိမိေသြးသား၊ မိမိ အခ်ိန္၊ အရာရာကို ေပးဆပ္ရေတာ့မည္။

အားပါးတရ ငံုလိုက္မိသည့္ ဘီယာ အရသာက ပါးေစာင္ထဲ ခါးတူး ခ်ဥ္စုတ္ လြန္းလွ၏။ ဖြီးးးကနဲ ျပန္ေထြးထုတ္ျပီး လက္ထဲမွ ဘီယာဗူးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒီေလာက္ ပူေလာင္ခါးနံေနတဲ့ ပူခါးနံ အရသာၾကီးကို ဘာလို႔ ၾကိဳက္ၾကတာပါလိမ့္။ ဒါလည္း မိုက္မဲျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲလား..။ သည္ကဲ့သို႔ ဆိုပါလွ်င္ မိမိကေကာ..။ ဘယ္ကလာလို႔ ဘယ္ကို သြားမွန္းမသိသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၊ တကယ္တမ္း မိမိ လက္ေတြ႕ဘ၀အတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးႏိုင္သည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၊ မိမိ ၀မ္းနည္း အားငယ္ေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ မိမိနား မရွိသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၊ သည္လို ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို တြယ္တာမက္ေမာေနသည့္ မိမိက ဘီယာခါးခါးကို ႏွစ္သက္ေသာ သူမ်ားထက္ပင္ ပို မိုက္ေနေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ အိပ္မက္သာ ျဖစ္သင့္သည့္ ကိစၥတစ္ခုကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးသည့္ ႏွင္းေဖြးေဖြး၊ ေနာက္ထပ္ ဘီယာ တစ္ငံုကို က်ိတ္မွိတ္ ျမိဳခ်လိုက္သည္။

“အာားးး.. ရွီးးးး..” ပူေလာင္ ခါးသက္သည့္ အရသာက လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆင္းသြား၏။ အ၀င္က သက္ေတာင့္သက္သာ သိပ္မရွိလွေသာ္လည္း ပထမ တစ္ငံုလို ေထြးမထုတ္မိ။ ၀မ္းဗိုက္ထဲထိ ပူဆင္းသြားသည့္ ဘီယာ ခါးခါး၏ အရသာကို ေနာက္တစ္ငံု ထပ္ ခံစားၾကည့္ရင္း မဲ့ ျပံဳး ျပံဳးမိသည္။ ဟက္ ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ရင္း စားပြဲေပၚရွိ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ေလးကို ဖြင့္လိုက္၏။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေအာ္ဟစ္ ဆိုလိုက္ခ်င္သည့္ အာသီသေၾကာင့္ သီခ်င္းေလးေတြ ကူးထားသည့္ ဖိုလ္ဒါ ေလးကို ဖြင့္၊ အရင္ဆံုး ႏွိပ္လိုက္မိသည့္ သီခ်င္းက ခုတေလာ ေန႔တိုင္းနီးပါး နားေထာင္ေနမိသည့္ Just Give Me A Reason. မိမိ အၾကိဳက္ဆံုး အပိုဒ္ေလးေရာက္ေတာ့ စက္မွ ေတးသံႏွင့္အတူ လိုက္ဆိုရင္း ေပါက္ကြဲ ခံစားမိလိုက္သည္။

“♬ ♬ ♬ ♬ ♬ ♬ Just give me a reason. Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent.
And we can learn to love again ♬ ♬ ♬

♬ ♬ ♬ It's in the stars. It's been written in the scars on our hearts
We're not broken just bent.
And we can learn to love again…♬ ♬ ♬ ♬ ♬ ♬”

"တစ္ကယ္ပဲ နင္နဲ႔ငါ အျပီး ခြဲၾကရျပီလား စူးရွ.. ငါ ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းက နင္နဲ႔ လံုး၀ ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ လမ္းခြဲတစ္ခုလား.. ဒါမမဟုတ္ ခဏေလး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားရံု လမ္းေကြ႕ တစ္ခုလား.. ငါ့ ႏွလံုးသားမွာေတာ့ ေသရာပါမယ့္ ဒဏ္ရာတစ္ခု တကယ္ျဖစ္သြားျပီ.. နင့္ ရင္ထဲမွာေရာ ငါ နဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ဘယ္လို ခံစားခ်က္မ်ဳိး ပါသြားလဲ..  တကယ္တမ္း အခ်စ္ရဲ့ အရသာက ဘာလဲ.. ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိေရာ ရွိလိုက္ရဲ့လား.. တကယ္က အဲ့သည္ အခ်စ္ရဲ့ ဆန္းက်ယ္မႈေတြကို ငါတို႔အတူ သင္ယူလို႔ ရတယ္ေလဟာ.. အဲ့ဒါကို နင္က ဘာလို႔.."

ရင္ထဲမွ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္မႈက ဘီယာတစ္ဗူးလံုး ကုန္သြားသည့္တိုင္ ေပ်ာက္မသြား။ လူက မူးေနာက္ ရီေ၀လာျခင္းသာ အဖတ္တင္၍ ခံစားေနရသည့္ ေ၀ဒနာက လံုး၀ ေလ်ာ့မသြားတာ ေသခ်ာပါသည္။ တစ္ခုေတာ့ သိသလိုလို ရွိသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားမွ ဆည္တမံ က်ဳိးသလို မ်က္ရည္မိုး ရြာေနမိေသာ္လည္း ေဖြး ေအာ္ရယ္ေနမိ၏။ ဘီယာဗူး ေနာက္တစ္လံုးကို လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ထပ္ေသာက္ဦးမည္။ ဘာမွ မသိေတာ့ေလာက္ေအာင္၊ ေမွာက္က် သြားျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေအာင္ အထိကို ေသာက္ဦးမည္။ ဒုတိယေျမာက္ ဘီယာဗူး၏ ပထမဆံုး တစ္ငံု။ သည္တံဆိပ္ သည္အမ်ဳိးအစား ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာေစာက တစ္ဗူးေလာက္ မခါးေတာ့တာ ေသခ်ာ၏။

"တစ္ခါပါပဲ.. ဘယ္ကိစၥမဆို ပထမဆံုး တစ္ခါကပဲ ခက္တာပါ.. ဟာ ဟ.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား စူးရွ.. နင္ ဆိုတဲ့ အစုတ္ပလုတ္ ကေလကေခ် လမ္းေဘးက ေကာင္ကို ငါ သည္ေလာက္ တြယ္တာမိတာ တျခားေၾကာင့္ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး.. နင္က ငါ့ ဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုး ေယာက်ၤား ျဖစ္ေနလို႔.. သိလား.. နင့္ေနရာမွာ တျခားလူဆိုလည္း ငါ ခုလို တြယ္တာမိမွာပဲ.. ဒါက ငါ့ဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုး အေတြ႕အၾကံဳကို တြယ္တာတာ.. နင့္လို သူမ်ားအိမ္မွာ ကပ္ေနရတဲ့ သူေတာင္းစား သာသာ အေကာင္ကို တြယ္တာတာ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး.. နင္ သေဘာေပါက္လိုက္ စူးရွ.. တကယ္ေတာ့ နင္က ငါ့အတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံေလာက္ေတာင္ အဆင့္မရွိ၊ တန္ဘိုး မရွိတဲ့ေကာင္.."

ေနာက္တစ္ငံုအတြက္ လက္ရြယ္ေနတုန္း အိမ္ေရွ႕ ျခံ၀န္းတံခါးမွ ဘဲလ္သံ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ ေဖြး စိတ္ရႈပ္သြား၏။ ဟို အဲကြန္းအဖြဲ႕ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြပဲေနမွာ.. ဘာမွ လာထပ္မထားပါနဲ႔ ဆိုတာကို ေသာက္ဇယားရႈပ္တဲ့ဟာေတြ.. ေတြ႕မယ္.. ငါ့ အေၾကာင္းသိမယ္..။ ေတာက္ တစ္ခ်က္ ေခါက္ရင္း လက္ထဲမွ ေသာက္လက္စ ဘီယာဗူးကို ခ်ကာ ျခံ၀ဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ လူက ရီေ၀ မူးေနာက္ေနေသာ္လည္း ေျခလွမ္းမ်ားက ေျပာေလာက္ေအာင္ ယိုင္မေနပါ။ ျခံေရွ႕တြင္ ဘာကားမွ ရပ္ထားျခင္း မရွိ။ ဘယ္က သူေတာင္းစား၊ အိမ္ေရွ႕ ဘဲလ္ လာတီးတယ္ မသိဘူး။ ေခါင္းေပၚမွ ဆံပင္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ထိုးဖြလိုက္မိသည္။ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ျခံ၀န္း သံတံခါးကို ေဆာင့္ဖြင့္လိုက္စဥ္…။

+55 

« Last Edit: December 19, 2015, 01:57:52 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #31 on: September 27, 2015, 11:21:22 AM »

“စူးရွ…”

ဘီယာက မိမိကို ယစ္မူးေစပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိေရွ႕တြင္ ေျခစံုရပ္ေနသည့္ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ကို သူပဲဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မိမိ မမူးေသးတာ ေသခ်ာ၏။ ဒါဆို တကယ္ပဲ သူေပါ့။ အျပာေရာင္ ေျဖာ့ေျဖာ့ ရွပ္အက်ီႏွင့္ ကခ်င္လံုခ်ည္ ၀တ္ထားသည္။ အသားအနည္းငယ္ ညိဳသြားသေယာင္ရွိျပီး မ်က္ႏွာနည္းနည္း ေခ်ာင္သြားသည္မွလြဲ၍ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ပစ္ကာ ခပ္ကိုင္းကိုင္း ရပ္ေနသည့္ သူ႕ပံုစံ၊ ျပံဳးေတာ့မလိုလို ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ရီေ၀ေ၀ မ်က္လံုးမ်ားက သူမွ သူ အစစ္။ ရက္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ မိမိ ႏွလံုးသားကို ဒုကၡေပးခဲ့သည့္ စူးရွ။ လံုး၀ ထင္မွတ္မထားသည့္ အေျခအေနမို႔ ေဖြး မ်က္လံုးမ်ား မူးေနာက္ ျပာေ၀သြားသည္အထိ စိတ္လႈပ္ရွားမိပါသည္။ လူက ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ေငးကာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ။ ဘာစကားမွလည္း မေျပာမိ။

စူးရွ.. ေဖြးကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ အျပံဳးျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေဖြး အရမ္း ပိန္သြားတာပဲ။ မ်က္ႏွာေတြ နီရဲျပီး ငိုမ်ား ငိုထားသလား။ ေျခလွမ္း တိုးေရႊ႕ကာ သူမႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အကြာဆီ တိုးကပ္သြားလိုက္၏။ မိမိကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားက စူးရဲ ေတာက္ပဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခါတိုင္းလို အားအင္မ်ား ျပည့္မေန။ မိမိဘ၀တြင္ ေတြ႕ဖူးသမွ် မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ လံုး၀ မတူသည့္ ႏွင္းေဖြးေဖြး၊ ေဒါသထြက္ေနစဥ္တြင္ပင္ လွႏိုင္လြန္းသည့္ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို သတိလက္လြတ္ ေငးေနမိသည္။ စကၠန္႔ အနည္းငယ္ ၾကာသြားသည္ အထိ သူမ မိမိကို စိန္းစိန္းၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနဆဲ။ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနလား ေဖြး.. နင္ ငါ့ကို အရမ္း စိတ္ဆိုးမွာပဲ.. ငါ့ကို စိတ္ၾကိဳက္ အျပစ္ေပးပါ ေဖြးရယ္ ေနာ္.. နင္ေပးတဲ့ အျပစ္ေတြ ခံယူျပီးမွ ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတာေတြ ေျပာျပမယ္ေလ။ လက္သီးကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ထားျပီး ေမးေၾကာမ်ား ေထာင္ ထ လာသည့္အထိ အံက်ိတ္ရပ္ေနသည့္ ေဖြး။ မ်က္လံုးမ်ားက အေရာင္တလက္လက္ ေတာက္ပကာ ႏွာသီးဖ်ားေလးက ရဲေနသည္။ ငါ သိတယ္.. နင္ အရမ္း ေက်ကြဲေနျပီမွန္း.. ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေဒါသေတြ ငါ့ အေပၚ ပံုခ်လိုက္ျပီးရင္ နင္ ေပ်ာ္သြားမွာပါ.. နင္ေပ်ာ္ေအာင္ ငါ လုပ္ေပးႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ေဖြးရယ္..။

“ေဖြး.. ေနေကာင္းရဲ့လား..”

ျဖန္းးးးးးးးး…

“ဟာ....”
“…………..”
“ေဖြး.. ငါ ရွင္း ျပ..”

ျဖန္းးးးးးးးးး…

“ေဖြး..”
“ထြက္ သြား..”
“ေဖြး.. ခဏ.. ခဏေလး..”
“ထြက္ သြား လို႔ ငါ ေျပာေနတယ္ေနာ္..”
“ခဏေလး ေဖြးရယ္.. ငါ ရွင္းျပပါရေစဦး..”
“ငါ့မွာ ဘာမွ နားေထာင္စရာ မရွိဘူး.. နင္ ဘယ္သူလဲ.. ဘယ္က ေကာင္လဲ.. ခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ မ်က္စိေရွ႕က ထြက္သြား..”
“ေဖြးရယ္.. နင္ စိတ္ဆိုးေနမယ္မွန္း ငါ သိပါတယ္.. ငါ့ကို ၾကိဳက္သလို လုပ္ေလ ေနာ္.. ရက္ ထပ္တိုးေလဟာ ေနာ္.. ငါ့ကို အျပစ္ေပးမယ့္ရက္ ထပ္တိုးလိုက္.. ေနာ္..”
“ထြက္ သြားးး….. ခု ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားးးး….”

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ရိုက္ဖို႔ ေဖြး ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မကူးခဲ့။ ခုေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ခ်ာကနဲ လည္ထြက္သြားသည္ အထိ ေဖြး ရိုက္လိုက္မိသည္။ ပါးႏွစ္ခ်က္ ပိတ္ရိုက္ျပီးသည့္တိုင္ မိမိကို ဇြတ္အတင္း ေတာင္းပန္ေနသည့္ စူးရွ။ သည္အေျခေန ေရာက္မွေတာ့ ဘာ ထူးဦးမွာမို႔လဲ။ နင္ ငါ့ကို ေတာင္းပန္လိုက္ရံုနဲ႔ ငါ ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းက ေျပာင္းသြားမွာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လွည့္ျပန္မည့္ပံု မေပၚေသာ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေဖြး ဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။ သည္ထက္လည္း ပို ပါတ္သက္ရန္ စိတ္မရဲေတာ့။ မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ နားႏွစ္ဘက္ကို ပိတ္ျပီး ေအာ္လိုက္မိသည္။ ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ ျဖစ္သည့္အျပင္ လမ္းေပၚတြင္လည္း အသြားအလာ ရွင္းေန၍သာ ေတာ္ေတာ့၏။ သူ႕ကို ေအာ္ထုတ္ရင္း ေခါင္းကို တအားၾကီး ရမ္းခါလိုက္မိသည္မို႔ ေဖြး အာရံုထဲ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြား၏။ ဘီယာ၏ အရွိန္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ရုတ္တရက္ ယိုင္သြားသည့္ ေဖြး လက္ေမာင္းကို စူးရွ ထိန္းကိုင္လိုက္သည္။

“ငါ့ အသားကို မထိနဲ႔..”
“ေဖြး.. နင္ ဘီယာေတြ ေသာက္ထားတာလား.. ဟုတ္လား..”
“နင့္ အလုပ္လား.. ငါ့ဘာငါ ဘာေသာက္ေသာက္ေပါ့.. နင္နဲ႔ငါ ဘာဆိုင္လို႔လည္း..”
“အာ.. လာ.. အိမ္ထဲသြားရေအာင္.. ေနာ္..”
“ေအာင္မာ.. အိမ္ထဲသြားရေအာင္ ဟုတ္လား.. ေျပာပံုက.. ေနစမ္းပါဦး.. နင္က ငါ့ကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေျပာရေအာင္.. နင္က ဘာေကာင္မို႔လို႔လဲ စူးရွ.. ဟမ္.. ဒီအိမ္ကေရာ နင့္ အိမ္မို႔လို႔လား.. နင့္လို အိမ္မရွိရာမရွိ.. သူမ်ားအိမ္ ကပ္ေနရတဲ့ေကာင္က ငါ့ကို ဆရာလာလုပ္ေနတာလား.. ဟုတ္လား စူးရွ..”
“ေအးပါ.. ငါ မွားသြားပါတယ္ ေဖြးရယ္.. ဒါမယ့္ အိမ္ထဲေတာ့ သြားရေအာင္ေလ ေနာ္.. ျခံေပါက္၀ၾကီးမွာ မေကာင္းဘူးေလ..”
“နင္ ဘာေကာင္လဲ.. ဟမ္ စူးရွ.. နင္က ဘာေကာင္လဲ..”
“ငါက နင့္ ရဲ့ အျပစ္သားေလ ေနာ္.. နင္ ငါ့ကို ပိုင္တယ္.. ၾကိဳက္သလို လုပ္လို႔.. ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းလို႔ ရတယ္ေလ ေနာ္..”
“ကြ်န္.. သိလား.. နင္က ငါ့ ကြ်န္..”
“အင္း အင္း.. ဟုတ္တယ္.. ငါက နင့္ ကြ်န္.. ငါ့ကို နင္ပိုင္တယ္.. ေက်နပ္ေနာ္ ေဖြး..”
“ငါ နင့္ကို သတ္ပစ္ခ်င္တယ္ စူးရွ.. သိလား..”
“ေဖြးရယ္..”
“………….”
“………...”
“လုပ္ဟာ.. သတ္ခ်င္သတ္.. နင္ ေက်နပ္တဲ့ထိ ငါ့ကို လုပ္ခ်င္တာလုပ္..”
“ေသခ်ာလား စူးရွ..”

ေဖြး မ်က္လံုးမ်ားကို ေမွးက်ဥ္းျပီး သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ မိမိကို ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ိဳးေနသည့္ သူ႕ အၾကည့္မ်ားက မိမိထံမွ ခြင့္လႊတ္မႈ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ ေနသေယာင္။ ေဖြး ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း တုန္လာရသည္။ နာက်င္မႈႏွင့္ ပီတိကို တစ္ထပ္တည္း ခံစားေနရသလို ျဖစ္ေန၏။ မထြက္သြားသင့္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ထြက္သြားခဲ့သူ၊ ခုတစ္ခါ ျပန္ေရာက္မလာသင့္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ေရာက္လာျပန္သည္။ ပါးစပ္မွ အၾကိမ္ၾကိမ္ ႏွင္ထုတ္ ေနမိေသာ္လည္း တကယ္တမ္း သူ ထြက္သြားမွာကို ေဖြး စိုးရိမ္မိသည္။ သည္တစ္ၾကိမ္ ထြက္သြားျပီးလွ်င္ မိမိတို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ် ျပန္ဆံုႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနရာ အခ်ိန္အခါႏွင့္ အေနအထား အားလံုးက မိမိ ဘက္မွာ မဟုတ္လား။ လူတစ္ေယာက္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါ မိုက္ဖူးခဲ့ၾကစျမဲ ဆိုပါလွ်င္ ေဖြး ဘ၀ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ သည္လို မိုက္မဲသည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳး ေတြးေတာင္ မေတြးခဲ့ဖူးပါ။

ႏွစ္ဦးသား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္ေနမိသည္မွာ လက္တစ္ကမ္း အကြာ။ အခ်ိန္အားျဖင့္လည္း မနက္ေစာေစာ၏ ေန၀န္းနီက ခြန္အား ျပည့္ရံုမက၊ အေတာ္အတန္ပင္ အပူရွိန္ ျမင့္လာျပီ။ စကၠန္႔မ်ားႏွင့္ အျပိဳင္ ကုန္ဆံုးသြားေသာ အသက္ရႈသံ ႏွစ္ခုက လြန္သြားျပီးတိုင္း အသစ္အသစ္ ျပန္ျဖစ္ေန၏။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားက ရီေ၀ ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တင္းတင္းေစ့ရင္း မိမိ မ်က္ႏွာကို ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး စိုက္ၾကည့္ေန၏။ ျမင့္တက္လာသည့္ ပါတ္၀န္းက်င္ အပူရွိန္ႏွင့္အတူ ႏွလံုးသား အတြင္းမွ အာသီသ အခ်ဳိ႕၏ ေလာင္ျမိဳက္မႈကလည္း တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္လာသည္။ အကယ္၍မ်ား ႏွင္းေဖြးေဖြး ဆိုေသာ မိမိသည္ မနက္ျဖန္မွ စ၍ က်န္ေသာ ဘ၀ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ကို သမီးလိမၼာ၊ ဇနီးလိမၼာ တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ထက္ဆံုးရပ္တည္သြားပါမည္ဟု ကတိျပဳႏိုင္မည္ဆိုပါလွ်င္ သည္ တစ္ေန႔ေလး ကိုေတာ့ျဖင့္..။

+62 

« Last Edit: December 19, 2015, 01:59:55 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #32 on: September 29, 2015, 01:09:30 PM »

“အခု ဒီအိမ္ထဲကို ေရာက္ေနတာ နင့္သေဘာနဲ႔ နင္ေနာ္ စူးရွ..”
“………..”
“ငါ ေပးမယ့္ အျပစ္ကို ခံႏိုင္ရည္ မရွိေလာက္ဘူးထင္ရင္ ခုကတည္းက ျပန္လို႔ရတယ္..”
“………….”
“ေနာက္တစ္ခု ငါ ေျပာထားဦးမယ္.. ဒီေန႔ နင့္ကို ငါ ေပးမယ့္ အျပစ္က နင့္ အတိတ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး စူးရွ.. နင့္ကိုငါ ပိုင္ထားျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ နင္ ေပ်ာက္သြားလို႔..”
“အဲ့ကိစၥ.. ငါ ရွင္းျပ..”
“မလိုဘူး.. ငါနင့္ဆီက ဘာ ကြန္ပလိမ္းမွ မလိုခ်င္ဘူး စူးရွ.. မေက်နပ္ရင္ ျပန္ ခု ခ်က္ခ်င္း..”

တကယ္လည္း ေဖြး ဘာမွ မသိခ်င္ေတာ့ပါ။ သိလို႔လည္း ထူးလာစရာ ဘာမွ မရွိျပီ မဟုတ္ပါလား။ စူးရွ ၾကည့္ရတာ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ ဟူေသာ စကားကို အေတာ္ေလး ခံရခက္ပံုေပၚသည္။ ေဖြးက ျပန္ ဟု ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕ပံုစံက ျပာျပာသလဲ ျဖစ္သြားေတာ့၏။ ခုလည္း ေဖြး အခန္းထဲတြင္ လက္ေနာက္ျပန္ပစ္၍ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ တကယ္ပဲ ဆရာမတစ္ဦး၏ ေရွ႕တြင္ အျပစ္ခံယူေတာ့မည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးႏွင့္ တူေန၏။ သို႔ေသာ္ မတူသည္က သည္ ေက်ာင္းသားသည္ ဆရာမ၏ အျပစ္ေပးမႈကိုသာ အလိုရွိျပီး ထြက္သြားေတာ့ ဟူေသာ စကားကို မၾကားရဲျခင္းပင္။

“ဒူးေထာက္ ထိုင္ စူးရွ.. နင့္ကို ဘယ္လို အျပစ္မ်ိဳး ေပးရမလဲ ဆိုတာ ငါ စဥ္းစားဦးမယ္..”
“………”

စူးရွ ရင္ထဲမွ သက္ျပင္းခ်လိုက္ေသာ္လည္း အသံ မထြက္ရဲ။ မေက်နပ္လွ်င္ ထြက္သြား ဟူသည့္ စကားၾကီးကို သူ အင္မတန္ေၾကာက္ပါသည္။ သခင္မ၏ အမိန္႔ အတိုင္း ဒူးေထာက္လွ်က္ ထိုင္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွလည္း လႈပ္ရွားတုန္ရီ ေနမိ၏။ ေဖြး သူ႕ကို ဘာမ်ား လုပ္ခိုင္းဦးမည္ မသိ။ ႏူးညံ့ ၀င္းမြတ္ေနေသာ ေျခေထာက္လွလွေလးမ်ားကို သူ လြမ္းသည္။ သူမ အလိုမက်တိုင္း စက္ေသနတ္ပစ္သလို စကားမ်ား နင့္သီးေအာင္ ေျပာတတ္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လြမ္းသည္။ ေနာက္ဆံုး သူမ ေပးခဲ့သည့္ အဘိုးတန္ ဆုလဒ္ ကေလး၏ ပိုင္ရွင္၊ တနည္း ဆိုရလွ်င္ သူ႕ အေသြးအသား၊ သူ႕ အာရံု အားလံုးကို လႈွံ႕ေဆာ္ႏိုင္စြမ္းသည့္ သခင္မ၏ ကိုယ္ေပၚမွ အစိတ္ အပိုင္းေလးကို လြမ္းသည္။ ဒူးေထာက္ ထိုင္ေနသည့္ မိမိေရွ႕တြင္ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ သူမ။ ဒူးဖံုးရံု အိမ္ေနရင္း ဂါ၀န္ေလးေအာက္မွ ေျခသလံုးလွလွေလးေတြက စင္းျပီး ေခ်ာမြတ္ေန၏။ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားတြင္ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ပံုေလးေတြ ေဖာ္ထားသည္။ ေကာ့ညႊတ္ေနသည့္ ေျခမေလးကလည္း ကိုက္စားခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဘို႔ ေကာင္းေန၏။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သူမ ေျခေထာက္ လွလွေလးမ်ားကို တစ္ေနကုန္ေအာင္ ငံုထားလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

ဒူးေထာက္လွ်က္ ေခါင္းငံု႔ ထိုင္ေနသည့္ စူးရွကို မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ကာ ၾကည့္လိုက္၏။ မိမိေျခေထာက္ေလးမ်ားကို တရႈိက္မက္မက္ ငံု႔ၾကည့္ေနသည့္ စူးရွ။ ေဖြးစိတ္ထဲတြင္ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ေရာေထြး ရႈပ္ပြေနသည္။ အလိုဆႏၵမ်ားကလည္း တစ္ခုတည္းမက ျဖစ္ေန၏။ တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနသည့္ ရင္ကို ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းလိုက္သည္။ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ေနသည့္ အာရံုတို႔ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ စုစည္းလိုက္၏။ မိမိက အားရပါးရ ငိုျပီးေသာ္လည္း ဟိုေနရာေလးက ခုမွ မ်က္ရည္ ၀ဲလာေနသည္။

အရင္ဆံုး နင့္ကိုငါ အျပစ္ေပးရမယ္ စူးရွ.. သခင့္ အမိန္႔ မရဘဲ ထြက္သြားတဲ့ ကြ်န္တစ္ေကာင္ကို အျပစ္ေပးရမယ္.. နာနာေလး ဆံုးမ ေပးရမယ္.. ေနာက္ထပ္ ဒီအျပစ္မ်ိဳး မလုပ္ရဲေအာင္.. ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး.. ေနာက္ထပ္ဆိုတာက နင္နဲ႔ ငါ့ၾကားမွာ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး.. ဒီေတာ့ နင့္ကိုငါ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈေတြ ဒီတစ္ရက္တည္း အျပီးေပးမယ္..

“လံုး၀ မလႈပ္နဲ႔ေနာ္.. ငါ ျပန္လာခဲ့မယ္..”

ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာျပီး ဧည့္ခန္းဆီ ထြက္လာခဲ့သည္။ ပန္းအိုးတင္ထားသည့္ ဆိုဒ္ေတဘယ္လ္ ေလး နေဘးတြင္ ေစာေစာက အဲကြန္းအဖြဲ႕ လာထားသြားသည့္ ပစၥည္းမ်ား ရွိေန၏။ မီးၾကိဳးတပ္ဆင္ရာတြင္ သံုးသည့္ ထရန္းကင္းျပား ျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုကို အစည္းထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ေလးေထာင့္ ပိုက္လို ျဖစ္ေနသည့္ ထရန္းကင္းျပားေလးကို ကိုင္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ သြားကာ မိမိလိုေသာ အရွည္ရေအာင္ ကပ္ေၾကးျဖင့္ ညွပ္လိုက္၏။ ေလးေထာင့္ ပိုက္ပံုစံမွ ႏွစ္ ျခမ္း ဆြဲခြာလိုက္ေတာ့ ေစာင္းေလးႏွစ္ဘက္ ေပၚလာသည္။ ေဖြး စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား ျမန္ဆန္လာ၏။ ေလထဲတြင္ တစ္ခ်က္ လႊဲၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီအျပားနဲ႔ သူ႕ေက်ာေပၚကို.. အိုးး.. ေကာင္းတယ္.. ေစာင္းႏွစ္ဘက္ ပါေနေတာ့ တစ္ခ်က္ရိုက္ရင္ အရႈိးရာ ႏွစ္ေၾကာင္း.. သိပ္ေကာင္းတဲ့ ငါ့ အၾကံပဲ..။

စိတ္ၾကိဳက္ လက္နက္ ရျပီမို႔ မီးဖိုခန္း အတြင္း မ်က္လံုးေ၀့ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ စတိုဘီဒိုေလးထဲမွ သားေရၾကိဳး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္၏။ ထိပ္ႏွစ္ဘက္တြင္ သံခ်ိတ္ေကာက္ေလးမ်ား ပါသည့္ သားေရၾကိဳးမ်ား။ မိုးရြာသည့္ေနမ်ားတြင္ အိမ္ခန္းအတြင္း အ၀တ္လွန္းရန္ သံုးသည့္ သည္ၾကိဳးေလးမ်ားက ေဖြး အတြက္ အသံုးတည့္ သြားျပန္သည္။ ေနာက္ဆံုး သူမ ထုတ္ယူလိုက္သည့္ အရာက စာအုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည့္ အ၀တ္တိပ္(ပ္) အၾကီးၾကီးတစ္ခု။ ႏွစ္လက္မ အျပားေလာက္ရွိသည့္ သည္တိပ္(ပ္)က ေမႊး ၏ စာအုပ္မ်ားခ်ဳပ္ရာတြင္ သံုးသည္။ ယခုေတာ့ ကြ်န္ေကာင္ေလးကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဘို႔ သံုးမည္။ လိုအပ္မည္ထင္သည့္ ပစၥည္းမ်ား ယူလာျပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္၀င္ခဲ့သည္။ စိတ္လႈပ္ရွားတုန္ရီေနေသာ္လည္း မိမိ စိတ္ကူးမ်ားကို ေက်နပ္အားရေနမိသည့္ စိတ္ေၾကာင့္ လူက အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ေနမိ၏။ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေထာက္ထားသည့္ ဒူးေပၚ လက္ေလးတင္ကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ေနသည့္ ကြ်န္ကေလးက မိမိကို ေခါင္းလွည့္ေမာ့ၾကည့္သည္။ လက္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ပါးစပ္ ဟ သြား၏။

“ခြ်တ္ နင့္ အက်ီ..”
“အြန္..”
“လာျပန္ျပီလား သည္ အြန္.. နင္ နားပင္းေနလား.. ခြ်တ္ အက်ီ..”

နားနား ကပ္ကာ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ေျပာလိုက္သည့္ ေဖြး အသံလႈိင္းက နားစည္ကို စူးကနဲ လာရိုက္သည္။ စူးရွ ေက်ာထဲ စိမ့္တက္လာ၏။ အသံက်ယ္က်ယ္ စူးစူးေၾကာင့္လား.. မီးေတာက္ေနသည့္ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားေၾကာင့္လား.. ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သခင္မ အလိုက် အစြမ္းကုန္လိုက္ေလ်ာဘို႔ ဆံုးျဖတ္ထားျပီ မဟုတ္ပါလား။ ရွပ္အက်ီ က်ယ္သီးမ်ားကို တစ္လံုးခ်င္း ျဖဳတ္ရင္း တကိုယ္လံုး ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္လာသည္။ မိမိဘ၀၏ ပထမဆံုး အမိန္႔သံမ်ား၊ အရင့္အရင္ ၾကားရဖူးသည္ထက္ အဆ မ်ားစြာ ျပတ္သား လြန္းသည့္ သည္အမိန္႔သံမ်ားေအာက္တြင္ ေဆးမိေနသူ လူတစ္ေယာက္လို ေစညႊန္သမွ် နာခံေနမိသည္။ ကိုယ္အေပၚပိုင္း ဗလာ ျဖစ္သြားေသာ သူ႕ေရွ႕တြင္ သူမ ရပ္ေန၏။ သိပ္လွျပီး သူ႕အတြက္ လန္႔စရာေကာင္းေသာ မိန္းကေလး။ သူ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ထူအန္းျပီး ေပါက္ထြက္မတတ္ ပူေလာင္ေနသည္။ နထင္ေၾကာမ်ား တင္းေနေအာင္ ေထာင္တက္လာသလို ပုဆိုးေအာက္ အတြင္းခံထဲမွ ညီေတာ္ေမာင္လည္း အေၾကာေပါင္း တစ္ေထာင္စိမ့္တက္ကာ ရုန္းကန္ စ ျပဳလာ၏။

+62 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:01:44 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #33 on: October 01, 2015, 02:03:24 PM »

အခန္းထဲ ျပန္၀င္လာသည့္ ေဖြးကို စူးရွ ေငးၾကည့္မိသည္။ လက္ထဲတြင္ ပါလာသည့္ ပစၥည္းမ်ားက ဘာအတြက္မွန္း စဥ္းစားမရ။ စံုစီနဖာ ပစၥည္းမ်ားကို ကုတင္ေပၚတင္ျပီး စားပြဲေပၚမွ ဘီယာဗူးဆီ လက္လွမ္းလိုက္သည့္ သခင္မ ေဖြး။ သူမ စိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲျပင္းထန္ေနမွန္း သိသာလြန္းေနသည္။ ဘီယာေတြ နင္းကန္ ေသာက္ေနမယ့္အစား ငါ့ကိုသာ ရိုက္သတ္လိုက္ပါေတာ့ ဟု လွမ္းေျပာရန္ စိတ္ကူးမိ၏။ သို႕ေသာ္ မိမိ ေျပာလိုက္ပါမွ နင့္ အလုပ္လား.. နင္က ဘာေကာင္မို႔လဲ.. မေက်နပ္ရင္ ျပန္ ခုခ်က္ခ်င္း.. ဤႏွယ္ စကားမ်ားသာ ၾကားရမည္မို႔ ဒူးေထာက္လွ်က္ပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနရေတာ့သည္။

“ထ စမ္း..” သခင္မက လက္ထဲမွ ထရန္းကင္းျပားႏွင့္ မိမိေက်ာျပင္ကို ရႊပ္ကနဲ ရိုက္ရင္း အမိန္႔ေပး၏။ ရိုက္ခ်က္က သိပ္မျပင္း။ ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သည္ရိုက္ခ်က္ အားေလာက္က နာက်ဥ္မႈလည္း စိုးစဥ္းမွ် မျဖစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထင္မထားမိသည့္ အျပဳအမူမို႔ စူးရွ လန္႔သြားမိသည္။ အသံမထြက္ေအာင္ အံက်ိတ္၍ သက္ျပင္းခ်မိ၏။ သည္ေန႔အဘို႔ေတာ့ ႏြားတစ္ေကာင္လို ၾကိမ္တို႔ျပီး အခိုင္းခံရဖြယ္ ရသည္။ ေဖြး ရိုက္ခ်က္က ထိရံု သာသာမို႔ စူးရွ မည္သို႔မွ် ျဖစ္မသြား။ ၾကည့္ရတာ သည္တုတ္က မနာဘူးထင္တယ္.. ငါပဲ အားေပ်ာ့ေနလို႔လား.. တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရဲေဆး တင္ထားတဲ့ ဘီယာကလည္း အလကားပါပဲလား.. ငါ ဘာလို႔ လက္တြန္႔ေနမိပါလိမ့္..။ မိမိအေပၚ တင္ေနသည့္ ေဒါသျဖစ္စရာ ကိစၥမ်ားကို ျပန္ေတြးသည္။ ေနာက္ထပ္ မရႏိုင္ေတာ့သည့္ အခြင့္အေရးကို အလကား ျဖစ္မခံႏိုင္။ လက္ထဲမွ ဘီယာ လက္က်န္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ပူေလာင္ခါးသီးမႈမ်ား ရင္ထဲစီး၀င္သြား၏။ ဘီယာဗူးခြံကို ပစ္ခ်လိုက္သည္။ ေမႊးပြေကာ္ေဇာမ်ားေၾကာင့္ ဗူးခြံက သိပ္ေ၀းေ၀းသို႔ လိမ့္မသြား။ ႏွဖူးေပၚရွိ ဆံစတို႔ကို သပ္တင္ျပီး အမိန္႔ေပးရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ငါ တြန္႔ဆုတ္ မေနေတာ့ဘူး စူးရွ.. ခုခ်ိန္က ငါ့ဘ၀အတြက္ ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ခြင့္ရဘို႔ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရး မို႔လို႔ေလ..

“ပုဆိုး ခြ်တ္ခ်လိုက္..”
“ဟမ္..”
“ေတာက္..”
“…….”
“စူးရွ.. ငါ ေျပာေနတယ္ေနာ္..”

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ ကိုယ္အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းလွ်က္ ရပ္ေနရသည္ကပင္ သူ႕အတြက္ ထူထူပူပူ ႏိုင္လွျပီ။ ပုဆိုးခြ်တ္လိုက္လွ်င္ အတြင္းခံေအာက္မွ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ခံုးထေနသည့္ ေကာင္ၾကီးကို သူမ ျမင္သြားေတာ့မည္။ ခိုင္းသည့္အတိုင္း မလုပ္ျပန္လွ်င္လည္း ထြက္သြားဟု ႏွင္ထုတ္ဦးမည္မို႔ အတြန္႔ မတက္ရဲျပန္။ ေအးစိမ့္ေနသည့္ အဲကြန္းခန္းထဲတြင္ ေခြ်းစို႔ေနရသည့္ မိမိ အျဖစ္က ရယ္ရမလို ငိုရမလို။ သူမ မ်က္ႏွာကို ခပ္ေငးေငး ၾကည့္မိေတာ့ အေရာင္ေတာက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ဆံုသည္။ သည္အၾကည့္၊ သည္မ်က္ႏွာထားကို ျမင္လွ်င္ ေဆးမိသူတစ္ဦးလို ေမ့ေမာ သြားတတ္သည့္ မိမိစိတ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ နားမလည္။ ပုဆိုး ခါးပံုစကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေသာ္လည္း လက္ထဲမွ ရုတ္တရက္ လႊတ္မခ်ျဖစ္ေသး။ မ်က္ႏွာေပၚမွ ေခြ်းမ်ားကို ပုဆိုးႏွင့္ သုတ္ရင္း ခ်ည္တံု ခ်တံု ျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ကို ေမႊး စိတ္မရွည္ေတာ့။

“စူးရွ.. နင္ ငါ့အခ်ိန္ေတြကို တမင္ လာျဖဳန္းေနတာလား ဟုတ္လား..”
“အာ.. မ မဟုတ္ပါဘူး..”
“မဟုတ္ရင္ ခြ်တ္ ခုခ်က္ခ်င္း.. ရွက္သလိုရြံ႕သလို လာလုပ္မေနနဲ႔.. သူမ်ားရည္းစားကို လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခဲ့တုန္းက နင့္မွာ ေ_ာက္ရွက္ ရွိခဲ့လို႔လား..”

မ်က္လံုးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ကာ တလစပ္ ေျပာခ်လိုက္သည့္ သူမ စကားတို႔က သူ႕ရင္ကို နင့္ကနဲ ရိုက္ခတ္သြားသည္။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထ သြား၏။ ဟုတ္သားပဲ.. ငါက မေကာင္းတဲ့ေကာင္.. သည္ အျပစ္ေကြ်းကို ေက်ေအာင္ မဆပ္ႏိုင္မခ်င္း ငါ့ရင္ထဲက စကားကို ေဖြးသိေအာင္ ငါ မေျပာရဲဘူး.. ဒီေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ ငါ လုပ္သင့္တာက သူ႕ပါးစပ္ကေန ငါ့အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ျပီ လို႔ ေျပာလာတဲ့အထိ သူေက်နပ္ေအာင္ ေနေပးဘို႔ပဲမဟုတ္လား..။ မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး လက္ထဲမွ ပုဆိုးကို လႊတ္ခ်လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ ညီေတာ္ေမာင္ ဗလျပေနပံုက ျမင္လို႔ပင္မေကာင္း။ ခံုးေက်ာ္တံတားၾကီးတစ္ခုလို ခံုးထ ေနသည့္ ထိုေနရာကို လက္၀ါးႏွင့္ အုပ္ကာ ကာထားမိသည္။ ေဖြး မ်က္ႏွာေလးကို မရဲတရဲ ခိုးၾကည့္ေတာ့ ပန္းဆီေရာင္ သမ္းေနသည့္ သခင္မ၊ မ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းကာ သူ႕ကို ၾကည့္ေန၏။ ခပ္မဲ့မဲ့ အျပံဳးကို မထိတထိ ျပံဳးရင္း သူ႕အနား ကပ္လာသည္။ လက္ထဲမွ တုတ္ျဖင့္ ေပါင္လည္ကို ျဖန္းကနဲ ရိုက္၏။ သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ ပထမတစ္ခ်က္ထက္ အားစိုက္လိုက္ပံုေပၚသည္။ ထရန္းကင္းျပား၏ ေစာင္းႏွစ္ဘက္ေၾကာင့္ ေရွ႕ဘက္ ေပါင္အလည္တြင္ အနီေရာင္ မ်ဥ္းေၾကာင္းေလးႏွစ္ခု ခပ္ေရးေရး ေပၚလာသည္။ ငယ္ပါကို လက္၀ါးႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အုပ္ရင္း သူ ဒူးတုန္ လာမိသည္။ အရိုက္ခံရတာက အနည္းငယ္ နာသည္ ဆိုရံုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ ရိုက္ခ်က္၊ သည့္ထက္မ်ား အေပၚသို႔ ေရႊ႕လာပါလွ်င္ ျပႆနာ..။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ရိုက္သည္။ ပထမ ေနရာကိုတိတိက်က် ထပ္ရိုက္လိုက္ျခင္းမို႔ နည္းနည္း ပိုနာသြားသလို အရႈိးရာေလးလည္း ပို ထင္လာသည္။ စူးရွ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလည္း ဆတ္ကနဲ တြန္႔သြားမိသည္။

“ဘာ တြန္႔တာလဲ.. နင္ေယာက်ၤား မဟုတ္ဘူးလား..”
“ဟူးးး…”
“ေနာက္ ဆုတ္..”

သည္စကားကိုေျပာရင္း တစ္ခ်က္ ထပ္ရိုက္သည္။ စူးရွ တျဖည္းျဖည္း လန္႔လာျပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဖြး မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ ျမင္ေနက် အရွိန္အ၀ါတစ္ခုက ပတ္၀န္းက်င္မွ ေနမင္း၏ အပူရွိန္လို ျမင့္သည္ထက္ ျမင့္လာေသာေၾကာင့္ပင္။ ေျခတစ္လွမ္း ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက ကြ်တ္က်ခဲ့သည့္ ပုဆိုးက မိမိေရွ႕တြင္ ကြင္းလိုက္ပံုလ််က္ ျဖစ္သြားသည္။ ေဖြးက ထိုပုဆိုးကို ေျခေထာက္ လွလွေလးႏွင့္ ကန္ထုတ္လိုက္၏။ ခြ်တ္ခ်ထားသည့္ အက်ီႏွင့္ ေရာျပီး ေျခေထာက္ႏွင့္ စိတ္ၾကိဳက္ နင္းေခ်သည္။ ထို႔ေနာက္မွ အခန္းေထာင့္သို႔ ေျခႏွင့္ ကန္ထုတ္လိုက္၏။ လံုးေထြး ေက်မြေနေသာ မိမိအက်ီႏွင့္ ပုဆိုး အျဖစ္က မိမိကဲ့သို႔ပင္ သနားစရာ ေကာင္းေနေတာ့သည္။ အတြင္းခံေအာက္မွ ဟိုေကာင္ၾကီးကေတာ့ ေဒါသတၾကီး ျဖစ္ေနျပီ။ လႈိက္တက္လာေသာ ရမၼက္ေဇာတို႔ကို မနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ခ်ေနရ၏။ မင္း ဗလျပခ်င္ေနတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး ငါ့ေကာင္.. ဟိုက သိသြားရင္ သူ႕ၾကည့္ျပီး ေတာင္လာရမလားဆိုျပီး ကပ္ေၾကးနဲ႔ ညွပ္ပစ္မွ ငါ မ်ိဳးကန္း ေနမယ္ကြ..။ သည္လို ေတြးလိုက္မိကာမွပင္ ညီေတာ္ေမာင္က အတြင္းခံေအာက္မွေန၍ အဆတိုးကာ အတြန္႔ တက္ျပေနေတာ့သည္။

“နင့္ လက္ေတြ ေနာက္ပစ္ စမ္း..”
“အာ.. ေဖြး.. ဟို..”

ရႊမ္းးးးးးးးး

“ရွီးး.. အင္း အင္းပါ..”

ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ခ်က္က မိမိ စိုးရိမ္တၾကီး အုပ္ကာထားမိသည့္ ေနရာတည့္တည့္။ လက္ဖမိုး ႏွစ္ဘက္သာ ခံမေနပါလွ်င္ ဘ၀က မေတြးရဲစရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သခင္မ အလိုက် လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ပစ္လိုက္ရ၏။ ဟင္းလင္း ပြင့္သြားေသာ ဟိုဟာၾကီးက အတြင္းခံ ျပဲထြက္မတတ္ ေဖာင္းကားေနသည္။ ေယာက်ၤား ပီသလြန္းေသာ မိမိ ငယ္ပါၾကီးအတြက္ ဂုဏ္ယူရမည့္အစား ရွက္စိတ္မ်ား တနင့္တပိုး ၀င္လာေတာ့သည္။ စမာန္ထျပီးလွ်င္ အတန္အသင့္ အာရံုေျပာင္းရံုမွ်ျဖင့္ ျပန္မက်တတ္သည့္ သည္ေကာင္ၾကီး ထရန္းကင္းျပားနဲ႔ပဲ ေတြ႕မလား.. ကပ္ေၾကးနဲ႔ပဲ အညွပ္ ခံရမလား.. ေဖြး သည္ေလာက္ေတာ့ မရက္စက္ေလာက္ပါဘူး.. သူ လုပ္သမွ် ငါ မျငင္းဘဲ နာခံရင္ အဆင္ေျပမွာပါ..။ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ေနသည့္ အေတြးတို႔ျဖင့္ နာသြားေသာလက္ဖမိုးကို တင္ပါးႏွင့္ ပြတ္ေနမိသည္။

“အဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ျပန္ ယွက္လိုက္..”
“…………”
“အဲ့လို မဟုတ္ဘူး.. တံေတာင္ဆစ္ကို ျပန္ကိုင္..ေနာက္ျပန္ လက္ပိုက္ ခိုင္းတာဟဲ့ ငတံုးရဲ့..”
“……….”
“အင္း.. ဟုတ္ျပီ အဲ့လို..”

ေျပာျပီး ကုတင္ဆီသို႔ လွည့္သြားကာ တုတ္ကို ကုတင္ေပၚတင္၏။ မိမိဘက္ ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူမ လက္ထဲတြင္ တိပ္(ပ္) တစ္ေခြႏွင့္ ကပ္ေၾကး ပါလာသည္။ ဘုရား ဘုရား.. ငါ ထင္တာ မဟုတ္ပါေစနဲ႔..။ စူးရွတစ္ေယာက္ ေဇာေခြ်းမ်ား သိသိသာသာ ထြက္လာေတာ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္ တထိတ္ထိတ္ႏွင့္မို႔ အသက္ပင္ ျပင္းျပင္း မရႈရဲ။ တည္ျငိမ္စြာ လႈပ္ရွားေနသည့္ သခင္ေလး ၏ ေျခလွမ္းမ်ား မိမိိေနာက္ဘက္ဆီ ေရာက္လာသည္။ ေလပူတစ္ခ်က္ ဟူးကနဲ မႈတ္ထုတ္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားကို စံုမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့၏။

+62 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:03:48 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #34 on: October 04, 2015, 12:55:44 AM »

က်စ္လစ္သန္စြမ္းေသာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ အ၀တ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ေဖြးစိတ္တို႔ကို တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ေနာက္ျပန္ပိုက္ထားသည့္ သူ႕လက္ဖ်ံႏွစ္ခုကို တိပ္(ပ္)ႏွင့္ တစ္ရစ္ခ်င္း ပတ္ပစ္လိုက္၏။ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ျပီး မိမိလုပ္သမွ် ျငိမ္ခံေနသည့္ စူးရွ ပံုစံက အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ႏွင့္ တူေနသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းသည္က သည့္အရုပ္ေလး၏ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားတြင္ ရမၼက္ေဇာတို႔ လႈိက္ဆူေနျခင္းပင္။ တိပ္(ပ္) ကပ္ထားသည့္ အေပၚမွ ထပ္၍တစ္ခါ သားေရၾကိဳးႏွင့္ ပတ္လိုက္ေသးသည္။ ၾကိဳးအစြန္းႏွစ္ဘက္ရွိ သံခ်ိတ္ေကာက္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ခ်ိတ္လိုက္ျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိ စိတ္ၾကိဳက္ အေနအထား ေရာက္သြားျပီ ျဖစ္၏။ ဘီဒိုထဲမွ အနက္ေရာင္ ေခါင္းစည္း ပု၀ါေလးကို ထုတ္ျပီး သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကို စည္းေႏွာင္လိုက္သည္။ မိမိထက္ ေခါင္းတစ္လံုးနီးပါး အရပ္ျမင့္သူမို႔ လုပ္ရတာ သိပ္ေတာ့မလြယ္။ သို႕ေသာ္ ခဏအတြင္းမွာပင္ စူးရွ ဆိုေသာ ေကာင္ကေလးသည္ မိမိလိုခ်င္သည့္ မ်က္စိမွိတ္ၾကိဳးတုပ္ ခံထားရေသာ အျပစ္သားကေလး ျဖစ္သြားေတာ့၏။

“နင့္ အျပစ္ နင္ သိတယ္ေနာ္ စူးရွ..”
“…….” စူးရွ ေခါင္း ျငိမ့္ျပသည္။
“ငါ နင့္ကို ဆယ္ခ်က္ တိတိ ရိုက္မယ္..”
“သေဘာပါ ေဖြး.. ၾကိဳက္သလို လုပ္ပါ..”
“ဒူး ျပန္ေထာက္..”

အမိန္႔သံတစ္ခ်က္ေပးရင္း တံေခါက္ေကြးကို ေျဖာင္းကနဲ ရိုက္ခ်လိုက္၏။ စူးရွ အံက်ိတ္ခံရင္း ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ေပးသည္။

“၁..”
“အ..”
“ဘာ အ လဲ.. နင္ ေယာက်ၤား မဟုတ္ဘူးလား..”
“ဟူးး..”
“၂..”
“ရွီးး..”
“၃..”
“၄..”
“အင့္..”
“နင္ ဘာေကာင္လဲ ဟမ္ စူးရွ.. သည္ တုတ္က ဘယ္ေလာက္မွ မနာဘူး.. ေ_ာက္ပိုေတြ လာလုပ္ေနတယ္ ဟုတ္လား.. နင့္ အသံက ငါ့ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္တယ္.. ေနဦး ဒီေလာက္ေတာင္ အသံထြက္ခ်င္တဲ့ေကာင္ နင့္ပါးစပ္ကို ဆို႔ထားမယ္..”

သူမ ရိုက္ခ်က္မ်ားက ျပင္းထန္သလို ေနရာလည္း ေရြ႕မသြား။ ေက်ာျပင္ တစ္ေနရာတည္းကို အားထည့္၍ လႊဲရိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိ ဘ၀တြင္ မွတ္မိသေလာက္ အရြယ္မွ စ၍ တစ္ၾကိမ္မွ် ဤသို႔ အရိုက္ မခံရစဖူး။ ယခုလည္း နာလြန္း၍ ေအာ္ညည္းမိျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေလသံသဲ့သဲ့မွ် ထြက္မိသည္ကိုပင္ ၾကံဖန္ အမ်က္ရွေနသည့္ သခင္မေလးက သူ႕ပါးစပ္ကို ဆို႕ထားမည္ ဆိုျပီး ဘာေတြ လုပ္ေနသည္မသိ။ မ်က္လံုးမ်ားကလည္း အ၀တ္မည္းႏွင့္ ၾကပ္ေနေအာင္ အစည္းခံထားသည္။ အာရံုထဲတြင္ ျပာသြားလိုက္ လင္းသြားလိုက္ႏွင့္ ဒုကၡ မ်ိဳး စံုေနေတာ့၏။ စကၠန္႔ အနည္းငယ္မွ် အၾကာတြင္ မိမိ ပါးစပ္ထဲသို႔ တစ္စံုတစ္ရာ ထိုးထည့္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင့္ စိမ့္တက္သြားျပီး လူက ဓာတ္လိုက္သလို တုန္ရီလာေတာ့၏။ ေအာက္ မွ အငယ္ေကာင္လည္း ဆီးခံုေၾကာမ်ား ေအာင့္တက္လာသည့္အထိ မာေတာင္ တင္းထန္လာေတာ့၏။ အသက္ျပင္းျပင္း ရႈလိုက္ေတာ့ မိမိယစ္မူးတြယ္တာရသည့္ အီခ်ိဳခ်ိဳရနံ႕ေလးက ၀မ္းေခါင္းထဲအထိ လိႈက္ဆင္းသြားသည္။ ခ်စ္၀တ္ရည္တို႔ႏွင့္ ကိုယ္ရနံ႔ ေႏြးေႏြးေလး ေရာယွက္ေနသည့္ ပင္တီ အနံ႔။

သခင္မေဖြး တစ္ေယာက္ ကြ်န္ေကာင္ေလး၏ ပါးစပ္ကို သူမ၀တ္ထားသည့္ ပင္တီ ေလာေလာလတ္လတ္ ခြ်တ္ကာ ဆို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ရိုက္ခ်က္မ်ား နာသည္ မနာသည္ ခံစားႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့။ တစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္တိုင္း အသက္ ျပင္းျပင္း ရႈသြင္းမိသည္။ အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ပင္တီေလး၏ ရနံ႔ထူးက ရင္ေခါင္းထဲထိ နင့္ကနဲ ၀င္၀င္လာ၏။ ခ်စ္၀တ္ရည္ ပူပူေႏြးေႏြးတို႔၏ အီေမႊးေမႊးရနံ႔က ရင္ေခါင္း ၀မ္းဗိုက္မွသည္ ငယ္ပါကို ေဆာင့္ဆြဲသလို ျပင္းရွ စူးနစ္ေန၏။ ၾကိဳးတုပ္ ခံထားရသည့္ လက္တို႔ကလည္း ထံုက်ဥ္ေနျပီမို႔ လူတစ္ကိုယ္လံုးတြင္ ေက်ာေပၚမွ တစ္ခ်က္ခ်င္း က်ေနသည့္ အနာႏွင့္ ငယ္ပါဆီမွ ေအာင့္မ်က္မ်က္ ေ၀ဒနာတို႔က တစ္လွည့္စီ သံသရာလည္ေနေတာ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ရိုက္ခ်က္ (၁၀) ခ်က္လံုးလံုး ဒဏ္ရာ ေနရာမေရြ႕ဘဲ ျပီးေျမာက္သြားေတာ့၏။

စူးရွႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္သို႔ အလွည့္တြင္ ေစာေစာက ပစ္ခ်လိုက္သည့္ ဘီယာဗူးကို အမွတ္မထင္ တက္နင္းမိျပီး တစ္ခ်က္ယိုင္သြား၏။ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ဆြဲျပီး ဟန္ပါပါ အမိန္႔ေပးေနသည့္ မိမိက သူ႕ေရွ႕တြင္ ဟန္ခ်က္ ပ်က္သလို ျဖစ္သြား၏။ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ထူထူပူပူမို႔ ဘီယာဗူးကို ေဒါသထြက္သြားမိသည္။ ဖေနာင့္ႏွင့္ တစ္ခ်က္ ေဆာင့္နင္းလိုက္ေတာ့ ဘီယာဗူးေလး ပိန္ရံႈ႕သြားသည္။ စူးရွ ပါးစပ္တြင္းမွ ပင္တီေလးကို ဆြဲဖယ္ေပးလုိက္သည္။ တစ္လက္စတည္း မ်က္လံုးတြင္း စည္းထားသည့္ အ၀တ္ကိုပါ ေျဖေပးလိုက္၏။

“လာစမ္း.. သည္ ဗူးစုတ္ကို လာေကာက္.. ဟုိ အမႈိက္ပံုးထဲ သြားထည့္..”

လက္ႏွစ္ဘက္ ေနာက္ျပန္တုပ္ေႏွာင္ထားျပီး ဗူးကိုလာေကာက္ ဟူသည့္ အမိန္႔ေၾကာင့္ စူးရွ မိမိလုပ္ရမည့္ အလုပ္က ဘာဆိုတာ ေတြးျပီး ရူးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ အတြန္႔မတက္ရဲ။ အရိုက္ခံရတာၾကီးက သိပ္မနာလွေပမယ့္ ရွက္မိသည္။ မည္သူမွ် မရွိသည့္ေနရာ ဆိုေသာ္ျငား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျပဳသမွ် ႏုေနမိျခင္းက မိမိ ဘ၀တြင္ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခဲ့ဘူးသည့္ ကိစၥ မဟုတ္ပါလား။ မ်က္လံုးမ်ား ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ႏွင့္ အားယူလိုက္ရသည္။ အျမင္အာရံုက ျပာသလို ၀ါသလို ျဖစ္ေနဆဲ။ သူမ ေျခဖ်ား လွလွေလး ေရွ႕တြင္ မရႈမလွ ပိန္ရံႈ႕ေနသည့္ ဗူးခြံေလးက မိမိကို ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးျပေနသည္။ ဒူးတုပ္လွ်က္ ဘီယာဗူးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ရန္ျပင္၏။ ေစ့ထားမိသည့္ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို အေတာ္ၾကီး ကားလိုက္ရသည္။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းတစ္ခုလံုး ျပားျပား၀ပ္သြားေအာင္ ထိုင္လိုက္မွပင္ အဆင္ေျပေတာ့၏။ မိမိ ပံုစံက အေပၚစီးမွ ငံု႔မိုးၾကည့္ေနသည့္ သခင္မေလး အတြက္ေတာ့ အေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းေနမည္ထင္သည္။ အေရးထဲ ဗူးစုတ္က ေခ်ာ္ထြက္ ေနေသးသည္။ ေနာက္ျပန္တုပ္ခံထားရသည့္ လက္ေတြလည္း က်င္လွျပီ။ ဗူးခြံကို ျမန္ျမန္ ကိုက္မိသြားေအာင္ အာရံုစိုက္လိုက္၏။ ၾကာေနလွ်င္ ေသာက္သံုးကိုမက်ဘူး ဟူသည့္ ျမည္တြန္သံကို ၾကားရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။

ပိန္ရံႈ႕ေနသည့္ ဗူးခြံေလးက ေဖြး စိတ္မွ ေပးေနေသာ အမိန္႔ကို ၾကားေနသေယာင္ေယာင္။ စူးရွတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ႏွင့္ ခဲမည္ၾကံလိုက္ ေခ်ာ္ထြက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည့္ ဘီယာဗူးပိန္ေလးကို မရမက ကိုက္ယူေနရွာသည္မွာ အစာကို အငမ္းမရ လုယက္ေနသည့္ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ျဖစ္ေနသည္။ ခုခ်ိန္မ်ား သူ႕လည္ပင္းကို လည္ပတ္ေလးတစ္ခုေလာက္ ဆင္ေပးျပီး ေခြးေလးလို ၾကိဳးႏွင့္ဆြဲကာ လိုုရာ ညႊန္ၾကားရလွ်င္ အေတာ္ ေပ်ာ္ဘို႔ ေကာင္းမည္ပင္။

+62 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:05:19 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #35 on: October 08, 2015, 01:04:43 PM »

“ထ မရပ္နဲ႔.. ဒူးေထာက္လ်က္ အတိုင္း သြား..”
“…….”

လက္ေနာက္ျပန္ ၾကိဳးတုပ္ျပီး ဒူးေထာက္လ်က္ႏွင့္ပင္ အခန္းေထာင့္ရွိ အမႈိက္ျခင္း ရွိရာသို႔ေရာက္ေအာင္ သြားရသည္။ မိမိ၏ အေရွ႕အလည္ပိုင္း အရပ္ဆီမွ တင္းမာမႈ ျပႆနာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပ။ ကို႔ယို႔ကားယားႏွင့္မို႔ ေမွာက္လ်က္လဲမက်ေအာင္ မနည္း ထိန္းေနရ၏။ ဗူးခြံပိန္ေလးကို ျခင္းထဲပစ္ခ်ျပီး သူမေရွ႕ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒူးႏွစ္ဘက္က အေတာ္ေလး ၾကိမ္းေနျပီ။ ၾကမ္းျပင္မွ အေမြးပြ ေကာ္ေဇာက ႏူးညံ့ေနေသး၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ျပီး သူမ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲတြင္ အေခြလိုက္ေလး ကိုင္ထားသည့္ ခါးပတ္ တစ္ခု။ ခါးပတ္နဲ႔မ်ား ထပ္ရိုက္ဦးမလို႔လား သခင္မရယ္..။

“ေခါင္း ေမာ့စမ္း..”
“……”

သူမ အလိုက် ေခါင္းေမာ့ေပးလိုက္၏။ သူမ မ်က္ႏွာလိုပင္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးႏွင့္ ေအးစက္ေနသည့္ သားေရခါးပတ္ အညိဳေရာင္ေလးက လည္ပင္းေပၚ က်လာသည္။ ခါးပတ္ေပ်ာ့ေလးက အေပါက္ မပါဘဲ ခါးပတ္ေခါင္းမွ အသြားေလးမ်ားႏွင့္ ဖိကာ တပ္ရသည့္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္၏။ ျဖဴေဖြး သြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္း လွလွေလးမ်ားျဖင့္ သူ႕လည္ပင္းေပၚတြင္ ခါးပတ္ေလးကို စြတ္လိုက္သည္။ ေသေရာ.. ငါ့ကို လည္ပတ္ၾကိဳး ဆင္လိုက္တာပါလား.. လူစင္စစ္က ေခြးျဖစ္ရပါေပါ့..။ သက္ျပင္းခ်တိုင္းသာ အသက္တိုရမည္ ဆိုပါလွ်င္ စူးရွ ခ်က္ခ်င္း ေသသြား ႏိုင္မလားမသိ။ မ်က္စိစံုမွိတ္ျပီး သူမ လုပ္သမွ် ျငိမ္ခံေနရသည္ကို စိတ္ပ်က္ျခင္း တစ္၀က္၊ မသိမသာ ေပ်ာ္ေနမိျခင္းက တစ္၀က္။ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ခုိးၾကည့္မိေတာ့ လိုခ်င္တာ ရေနသည့္ ကေလး တစ္ေယာက္လိုလို၊ တိုက္ပြဲတြင္ တစ္ဘက္ရန္သူကို အရွင္ရလိုက္သည့္ စစ္သူၾကီးတစ္ဦးလိုလို။ လည္ပတ္ အေနအထား စိတ္ၾကိဳက္ရသြားေတာ့ သူ႕ကို ဒူးေထာက္ေစလ်က္ကပင္ ဆက္တီခုံနားသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က မိမိကို ေခြးတစ္ေကာင္ ၾကိဳးႏွင့္ ဆြဲသလို ဆြဲေခၚ သြားေနျခင္းသည္ ဘာလို႔မ်ား စိတ္တိုစရာ မေကာင္းဘဲ ရင္ခုန္စရာ ျဖစ္ေနရမွန္း သူ လံုး၀ နားမလည္ေတာ့ပါေခ်။

ေဖြးတစ္ေယာက္ ဆက္တီခံုရွည္ၾကီးေပၚတြင္ မွီေလွ်ာေလွ်ာေလး ထိုင္လိုက္၏။ ေျခႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔ထားသည္။ စူးရွက ေျခရင္းဘက္တြင္ ဒူးေထာက္လ်က္။ လက္ထဲတြင္ ခါးပတ္ၾကိဳးစကို ကိုင္ထားသည့္ သခင္မေလး၊ သူမ ဘာကို အလိုရွိေနမွန္း သူ ရိပ္မိလိုက္သည္။ ခါးပတ္ အရွည္ကလည္း သူ႔လည္ပင္းႏွင့္ သူမ လက္တဆန္႔ အၾကားတြင္ အေလာေတာ္ ကြက္တိ ျဖစ္ေန၏။ ေဖြးဥ ႏုဖတ္ေနသည့္ ေျခဖ၀ါး ေလးမ်ားက သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ အနီးဆံုးမွာျဖစ္ေနသည္။ သခင္မ ထံမွ အမိန္႔တစ္စံုတစ္ရာ မရေသးပါဘဲ သည္တာ၀န္ကို ႏွစ္လိုစြာ စတင္လိုက္မိသည္။ အရင္ဆံုး ေျခဖ၀ါး ႏုႏုေလးမ်ားကို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ တလွည့္စီ အနမ္းေပးလိုက္၏။ သည့္ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ျပြတ္ကနဲ ျပြတ္ကနဲ နမ္းသည္။

သူမ ေျခဖ၀ါးေလး သိသိသာသာ ေကြးကုပ္သြား၏။ ႏွစ္ဦးလံုး အသက္ရႈႏႈန္းမ်ား ျမန္လာၾကသည္။ သူ႕မ်က္လံုးထဲတြင္ သခင္မ၏ ေျခဖ၀ါးျပင္ေလးက ရွက္ေသြးျဖာေနသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ ပါးျပင္ကဲ့သို႔ ပန္းေသြးေရာင္ သမ္းေနသည္။ နီၾတာၾတာ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို အသာ စုပ္ယူလိုက္၏။ ေျခေခ်ာင္း ထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားက ဂ်ယ္လီ ကန္ဒီေလးမ်ားလို လံုး၀န္းေပ်ာ့အိ ေနသည္။ သူ႕ႏွာေခါင္းထဲသို႔ သဘာ၀ဆန္သည့္ ရန႔ံအီအီေလး ခပ္မွ်င္းမွ်င္း ၀င္ေရာက္လာသည္။ ေျခေခ်ာင္းထိပ္ေလးကို ငံုခဲရင္း ထိုရနံ႔ေလးကို ျမိဳခ်လိုက္မိ၏။ ရွီးး ကနဲ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလးၾကားလိုက္ရသလိုမို႔ သည္ ခံစားမႈက သူမ အာသီသကို ေကာင္းစြာ ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္မွန္း သူ သိလိုက္သည္။

ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို စုပ္လိုက္၊ ေျခဖ၀ါး ႏုႏုေလးကို လ်က္ေပးလိုက္ႏွင့္ သခင္မကို စိတ္ပါလက္ပါ ျပဳစုရင္း သူ မခ်ိမဆန္႔ ခံစားေနရသည္က ညီေတာ္ေမာင္ ေပးေသာ ျပႆနာ။ အတြင္းခံ ကြဲထြက္မတတ္ ခက္ထန္ တင္းမာေနသည္မို႔ ေအာင့္သက္သက္ ေ၀ဒနာက ေပၚလာသည္။ ခုေနမ်ား သခင္မေလးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ခ်စ္ခြင့္ရမည္ဆိုပါလွ်င္..။ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနသည့္ မိမိအာရံုမ်ား ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား သခင္မ၏ ေျခဖ၀ါးတြင္ စိတ္ကို ႏွစ္ထားပါေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် အရာမထင္။ ထိုစဥ္ သခင္မေလးက လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္ ခါးပတ္ၾကိဳးစကို ခပ္ဆဆ ေဆာင့္ဆြဲသည္။ သူမ ဘာကိုအလိုရွိမွန္း မသိသျဖင့္ သခင္မ၏ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ကို ေမာ္ဖူးလိုက္ရ၏။ မ်က္ခံုးေလး ပင့္ရင္း ေျခဖမိုးဆီ ေမးဆတ္ျပ၏။ သခင္မ၏ အသံတိတ္ အမိန္႔ေပးနည္းကို သူ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ေသြးေၾကာ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ေလးမ်ား ယွက္ျဖာေနသည့္ ေျခဖမိုးလွလွေလးကို နမ္းလိုက္သည္။

သခင္မေလး ႏွင္းေဖြးေဖြး၊ လူကသာ ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနေသာ္လည္း ႏွလံုးသားကေတာ့ျဖင့္ တင္းရစ္ မို႔ေမာက္ေသာ ေရႊရင္အစံုကို တြန္းထုတ္ေနသလား ထင္ရေအာင္ပင္ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲေနသည္။ ပိပိေလးဆီမွ ခ်စ္၀တ္ရည္တို႔လည္း စိုရႊဲသည္ ဆိုတာထက္ အိုင္ထြန္းလာျပီဟု ေျပာရမလိုပင္။ ႏႈးညံ့သည့္ လွ်ာဖ်ားေလးက မိမိေျခဖ၀ါးကို ထက္ေအာက္ စံုဆန္ ကလူၾကည္စယ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ေျခဖ၀ါးဆီမွ ယားက်ိက်ိ အေတြ႕က ေျခသလံုးႏွင့္ ေပါင္တံ ေအာက္ပိုင္းမွသည္ တင္စိုင္မ်ားဆီအထိ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း ဆြဲလိုက္သလို က်ဥ္တက္ လာသည္။ ပထမ တစ္ၾကိမ္တုန္းကလည္း သည္ခံစားခ်က္ကို သူမ အလြန္အမင္း ႏွစ္သက္မိ၏။ ယားက်ိက်ိ ေ၀ဒနာ ႏုႏုေလးေၾကာင့္ တင္စိုင္မ်ားကို အလိုလို ရံႈ႕ကာ ညွစ္မိေတာ့ ပိပိေလးအတြင္းမွ ၀တ္ရည္တို႔ကိုပါ ညွစ္ခ်လိုက္သလို ျဖစ္သြား၏။ စိတ္ထဲတြင္ တြင္းကေလးအ၀မွ ပူစီေဖာင္းေလး ဖတ္ကနဲ ကြဲသြားသလိုေတာင္ ခံစားမိလိုက္ရသည္။ သည္ၾကားထဲ ကြ်န္စုတ္ကေလးက မိမိေျခေခ်ာင္းမ်ားကို တစ္ေခ်ာင္းစီ အားရပါးရ ငံုခဲ စုပ္ေနျပီး ဘာေတြ ျမိဳခ်ေနသည္မသိ။

စူးရွ.. ဟူးးး.. တကယ္လို႔မ်ားေလ.. အဲ့ေျခေခ်ာင္းေလးေတြေနရာမွာ ငါ့ ခ်ိဳသီးလံုး ေလးေတြ ဆိုရင္ေရာ.. နင္ အဲ့လို အားပါးတရ စို႔ေပးမွာလား.. နင့္ ေအာက္ကဟာၾကီး ေဖာင္းကားေနတာ ငါ ျမင္ေနရတယ္ သိလား စူးရွ.. သူမ်ားရည္းစား ပိပိထဲကို စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အေကာင္ၾကီးေလ.. အခု ငါ ေကာင္းေကာင္း ႏွိပ္စက္ေပးေနလို႔ ဒင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡ မ်ားေနျပီသိလား.. ငါ့ကို ပစ္ထားခဲ့တဲ့ နင္လည္း ဒီဒုကၡကို အံတု ေနရတယ္မဟုတ္လား.. နင့္ မ်က္ႏွာၾကီး ရဲတြတ္ေနတယ္.. နင့္ မ်က္လံုးေတြက ေဆးမိေနတဲ့သူလိုပဲ ေၾကာင္စီစီ ျဖစ္ေနတယ္.. မပူပါနဲ႔ နင့္ကို ငါ စိတ္ၾကိဳက္ ႏွိပ္စက္ျပီးရင္ ဆု ေကာင္းေကာင္းေပးမွာပါ ကြ်န္စုတ္ေလးရယ္..

သည္လိုအေတြးႏွင့္ သူ႕လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေျခဖ်ားဆီမွ အေပၚဘက္သို႔ ေရႊ႕လာေစရန္ ေဖြး စိတ္ကူး လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ဖ်ားမွ အမိန္႔စကား မေျခြႏိုင္ေတာ့။ မိမိ ေသြးသားေတြလည္း အဆံုးမဲ့ လႈိက္တက္ေနျပီ မဟုတ္ပါလား။ သည္အခ်ိန္တြင္ တည္ျငိမ္သည့္ အမိန္႔စကားတစ္ခြန္း ေျပာႏိုင္ဘို႔ မည္သို႔မွ် ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္။ ေသာက္ထားသည့္ ဘီယာ ရဲေဆးကလည္း အလုပ္သိပ္မျဖစ္။ စူးရွ၏ ပင္ကိုယ္စရိုက္ ကိုယ္တိုင္က မိမိအႏိုင္က်င့္သမွ် ခံယူရန္ အာသီသ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္သာ ဒီအေျခအေနထိ ေရာက္လာရေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ေတြးၾကည့္လွ်င္ သူက မိမိဘ၀တြင္ ပထမဆံုး ပတ္သက္မိေသာ ေယာက်ၤားတစ္ဦး မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ အျပဳအစုမ်ားေၾကာင့္ မိမိစိတ္ မတည္ျငိမ္ ႏိုင္ေတာ့သည္ကို ဒင္းကေလး မရိပ္မိေစရန္ အသံတိတ္ အမိန္႔ ေပးနည္းကို ေဖြး သံုးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ထဲမွ ခါးပတ္စကို ဆြဲလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ကေလး က မိမိကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ ရီေ၀ ေငးငိုင္ေနသည့္ သူ႕အၾကည့္မ်ားက တစ္စံုတစ္ခုကို ေတာင္းခံေနသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေန၏။ ဘယ္တုန္းကမွ ၾကည့္မရခဲ့ေသာ သည္မ်က္လံုး ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ မ်ားက သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ ေဖြး ရင္ထဲကို မိုးၾကိဳးပစ္သလို စူးကနဲ လက္သြားသည္။ ထိုအၾကည့္ ေငးေငးမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ပူေႏြး တက္လာသည္အထိ ေဖြးရင္ေတြ ခုန္သြားခဲ့ရ၏။ မသိေစခ်င္..။ သူ႕ေၾကာင့္ မိမိ သည္လို ခံစားေနရမွန္း၊ မိမိလည္း သူ႕ထံမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ျပင္းျပစြာ အလိုရွိေနမိမွန္း သူ႕ကို မသိေစခ်င္ပါ။ မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ကို ပင့္တင္လိုက္ျပီး ထီမထင္ မ်က္ႏွာထား ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ ေျခဖမိုးကို ေမးဆတ္ျပလိုက္၏။

နမ္းလိုက္စမ္း ကြ်န္စုတ္.. ငါ့မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူး.. တကယ္က နင့္က ငါ့ ေျခေထာက္နဲ႔ပဲ တန္တဲ့ ကြ်န္ေကာင္..။ သည္အမိန္႔စကားက ရင္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ ထပ္ေနေသာလည္း ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္လာႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ အလိုက္သိေသာ ကြ်န္ကေလး၏ အနမ္းႏုႏုမ်ားက ေျခဖမိုးႏွစ္ဘက္ေပၚ တစ္လွည့္စီ က်ေရာက္လာသည္။ သူ႕ အနမ္းမ်ားကို ေျခသလံုးသားေလးမ်ားဆီ အထိ ေရာက္လာေအာင္ လက္ထဲမွ ခါးပတ္ေလးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲယူလိုက္၏။ ကြ်န္ေကာင္ေလး၏ အနမ္းမ်ား တျဖည္းျဖည္းျခင္း ေနရာေရြ႕လာသည္။ တုန္ရီလႈိက္ေမာ ေနသည့္ မိမိစိတ္ကို ထိန္းရင္း သူ႕ အနမ္းမ်ားကို စိတ္ၾကိဳက္ ေနရာခ်ရတာ အလြန္ပဲ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ကြ်န္လိမၼာေလး၏ အလိုက္သိမႈက မိမိစိတ္ကို ရဲသည္ထက္ရဲေအာင္ တြန္းတင္ေပးေနသလို ျဖစ္လာ၏။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမ်ား၏ ေႏြးေထြးစိုစြတ္ေသာ အနမ္းမ်ားက ေျခဖမိုး တေလွ်ာက္မွသည္ ေျခက်င္း၀တ္ေလးဆီအထိ ေက်ာ္ လြန္ေရာက္ရွိလာျပီ။ ေဖြး စိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္ကေလးကို ရုတ္တရက္ ၾကည္စယ္ ေဆာ့ကစားလိုစိတ္ေလး ျဖတ္ကနဲ ေပၚလာ၏။

ကြ်န္စုတ္.. နင္ ငါ့ ေျခမ်က္စိကို မနမ္းေပးရေသးဘူး.. အခု နင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေျခက်င္း၀တ္ကို ေက်ာ္ျပီး ေျခသလံုးေပၚေတာင္ ေရာက္ေနျပီ.. ဒီေတာ့ အဲ့ဒီ ရြစိစိ အနမ္းစိုစိုေလးေတြ ေျခမ်က္စိနား ျပန္ဆင္း သြားေအာင္.. ငါ့ ပါးစပ္က ဘာမွ မေျပာဘဲ.. နင့္ အနမ္းေတြ ေအာက္ဘက္ ျပန္ေရာက္သြားေအာင္.. အသံတိတ္နည္းနဲ႔ ငါ ဘယ္လို အမိန္႔ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ စူးရွ.. အိုးးး သိျပီ.. ဟုတ္တယ္.. အဲ့လိုလုပ္ရမယ္.. ေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္ကူး.. တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလား.. ခိခိခိ.. အြန္းးး… ဒါေပမယ့္ ခုေန ငါ့ စိတ္ကူးအတိုင္း လုပ္လိုက္ရင္ နင္ စိတ္ဆိုးသြားမလား.. စိတ္ဆိုးျပီး နင္ အခု ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ တက္ေနတဲ့ တမ္ပိုေတြမ်ား က်သြားေလမလား.. ဟြမ့္.. ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏွေျမာစရာပဲ.. ဟီဟိ.. သိလား စူးရွ.. ငါ အခု အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္ တစ္ခ်က္ကေလး သီးခံေပးဟာ.. ေနာ္..

+57 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:07:00 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #36 on: October 11, 2015, 03:22:07 PM »

ႏွစ္ဘက္ယွဥ္ရပ္ ဆန္႔တန္းထားသည့္ ေျခေထာက္မ်ားကို တစ္လွည့္စီ နမ္းေပးေနသည့္ စူးရွ၊ မ်က္လံုးမ်ား မွိတ္ထားသည္။ ေဖြး၏ ညာဘက္၊ ဆိုဖာခံုနေဘးတြင္ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္ျပီး ယခု သူ႕အနမ္းမ်ားက ေဖြး ဘယ္ေျခေပၚတြင္ အလွည့္က်ေန၏။ သူ႕ေမးဖ်ားေအာက္တြင္ ရွိေနသည့္ မိမိ ညာဘက္ေျခေထာက္ကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲထုတ္ယူလိုက္သည္။ လက္ထဲမွ သားေရခါးပတ္ကို ခပ္တင္းတင္းေလး ေျမွာက္ကိုင္လိုက္ျပီး မိမိစိတ္ကူးကို စတင္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္လိုက္သည္ႏွင့္ စိတ္တို႔က တလွပ္လွပ္ တုန္ရီလာ၏။

လက္သီးတစ္ဘက္ကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ထားျပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ဖိကိုက္ ထားမိသည္။ ေျခဖ၀ါးေလးကို ေကာ့ေထာင္ကာ သူ႕ပါး တည့္တည့္တြင္ အသာျဖည္းျဖည္း ဖိကပ္လိုက္၏။ စူးရွ ရုတ္တရက္ တန္႔သြားသည္။ ေဖြးကို လွည့္ၾကည့္ျခင္းေတာ့မရွိ။ မိမိေျခဖ၀ါးႏွင့္ ထိေနသည့္ နထင္ေၾကာက ထုတ္ကနဲ တင္းတက္လာသျဖင့္ သူ ရုတ္တရက္ အံက်ိတ္လိုက္ေၾကာင္း ေဖြး သိလိုက္သည္။ လက္ထဲမွ ခါးပတ္စကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲထားျပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ေဘးတိုက္ အတိုင္းမွပင္ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ ခပ္ျဖည္းျဖည္း တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ခါးပတ္ကို ကိုင္ထားသည့္ ေဖြး လက္မ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္ေန၏။ စူးရွ မ်က္ႏွာ အလိုက္သင့္ ေရြ႕သြားသည္။ ေဖြးလိုခ်င္သည့္ ေျခမ်က္ေစ့ေလးနား အေရာက္တြင္ေျခေထာက္မွ တြန္းအားကို ရပ္လိုက္သည္။

ဖေယာင္းသားလို ေျပာင္၀င္း ေနသည့္ ေျခသလံုးစင္းစင္းေလးကို တေမ့တေမာ နမ္းေနမိစဥ္ သခင္မ၏ ေျခဖ၀ါးတစ္ဘက္က မိမိ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ရြရြ ထိလာသည္။ လံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ အျပဳအမူမို႔ စူးရွ မ်က္လံုးထဲ မိုးၾကိဳးပစ္သလို လင္းထိန္သြား၏။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္သာမဟုတ္၊ လူတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ပါ မည္သို႔မွ် ေတြးမထားမိတာေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ခံေနရျခင္း မဟုတ္ပါလား။ သခင္မေလးက လည္ပင္းမွ ၾကိဳးကို တင္းေနေအာင္ ဆြဲထားျပီး မ်က္ႏွာကို ေျခဖ၀ါးႏွင့္ ကန္ ေနသည္မို႔ မိမိ ပါးျပင္က သူမ ေျခဖ၀ါးတြင္ အေသအခ်ာၾကီး ဆြဲကပ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ နားလည္ ရန္ခက္ခဲေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေျပလိုေျပျငား အံက်ိတ္ထားရ၏။ မိမိ ရင္တြင္မွ ဗေလာင္ဆူလာျခင္းသည္ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေသာ္လည္း သူမ အေပၚ ေဒါသစိတ္ မဟုတ္တာေတာ့ လံုး၀ ေသခ်ာေနသည္။

သခင္မေလးက လည္ပတ္ၾကိဳးႏွင့္ ေျခဖ၀ါးလွလွေလးကို တျပိဳင္နက္ အသံုးျပဳျပီး မိမိ မ်က္ႏွာကို စိတ္ၾကိဳက္ေနရာ ခ် ေနသည္။ မိမိ မ်က္ႏွာက သူမ၏ ဘယ္ဘက္ ေျခေထာက္ ေျခက်င္း၀တ္နား ေရာက္သြားေတာ့ လည္ပတ္ၾကိဳးကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးသည္။ မသိမသာ တုန္ေနသည့္ ညာဘက္ ေျခဖ၀ါး လွလွေလးကေတာ့ ပါးျပင္တြင္ မထိတထိ ကပ္ေနဆဲ။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုလွည့္လိုက္ျပီး ေျခဖ၀ါးေလးကို နမ္းလိုက္မိျပန္သည္။ သူမ ခါးေလး မသိမသာ လႈပ္လာတာကို မ်က္လံုးေထာင့္မွ ျမင္လိုက္ရ၏။ မိမိ၏ အလိုက္တသိ ျပဳစုေပးမႈက သခင္မ အလိုက်ထက္ မ်ားစြာ ပိုေနမိျပီလား။ သူမ၏ ေျခဖ၀ါးကို ပါးႏွင့္ ပြတ္လိုက္၊ ႏွဖူးျဖင့္ ပြတ္လိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ တဖြဖြ နမ္းလိုက္ လုပ္ေနမိသည္။

ေျခဖ၀ါးကို ပူစီေလးလို တိုးေ၀ွ႕ေနသည့္ စူးရွ၏ အျပဳမူေၾကာင့္ ေဖြး ရူးသြားမတတ္ ၾကည္ႏူးမိသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ေနတာေတာင္ စိတ္ဆိုး စိတ္ကြက္ျခင္း မရွိဘဲ သည္းခံေပးရွာသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ အေပၚတြင္ ေမတၱာသက္၀င္မႈမ်ားက တားမရ ဆီးမရ ယိုဖိတ္လာေတာ့၏။ ခဏ ၾကာလာေတာ့ ေထာင္ထားမိသည့္ ေျခေထာက္က ေညာင္းလာသည္။ မိမိ စိတ္ကူးရွိသည့္ ေျခမ်က္ေစ့ ေနရာေလးေပၚသို႔ သူ အနမ္းမ်ား ေရြ႕သြားေအာင္ ေျခေထာက္ႏွင့္ပင္ တြန္းပို႔လိုက္၏။ ကြ်န္ကေလး၏ အလိုက္သိမႈမ်ားက ေဖြးအတြက္ စိတ္ေက်နပ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။ ေတာင့္တင္းတင္းၾကီး ျဖစ္ေနသည့္ စိတ္မ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ရင္း သူ႕ အျပဳစုမ်ားကို အရသာ ခံေနလိုက္၏။

မိမိ ေျခဖ၀ါးေစာင္းေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ နမ္းေပးေနသည့္ ေကာင္ကေလး။ စိတ္လိုလက္ရ ရွိလြန္းေသာ သူ႕ အနမ္းမ်ားက မိမိရင္ခုန္သံမ်ားကို စည္းခ်က္ မွန္လာေစသည္။ သူ႕ေမးဖ်ား၏ ေအာက္ဘက္နားေလးကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မထိတထိ တိုး၀င္ကာ ေမးေစ့ေအာက္ႏွင့္ လည္ပတ္ၾကိဳး လြတ္ေနသည့္ ေနရာမ်ားကို ေျခဖမိုးႏွင့္ ပြတ္ေပးေနလိုက္၏။ နားရြက္ဖ်ားေလးကို ေျခမေျခညိႈးတို႔ျဖင့္ ညွပ္ ဆြဲ ေဆာ့မိသည္။ တိရိေသသပ္စြာ ပံုသြင္းထားသည့္ ဆံပင္တိုတိုမ်ားကို ေျခေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ထိုးဆြ လိုက္၏။ နထင္စပ္ရွိ ဆံပင္တိုတိုေလးမ်ားက ၾကမ္းရွရွႏွင့္ မို႔ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ ပြတ္လိုက္တိုင္း ယားက်ိက်ိခံစားခ်က္ကေလး ေပၚလာသည္။ ထိုခံစားခ်က္က မိမိေျခေထာက္ကို မရပ္တန္႔ ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းသည္။ ေျခဖ၀ါးႏုႏုေလးဆီမွ ယားက်ိက်ိ အရသာက ဘာေၾကာင့္မ်ား ပိပိေလးကို အလြန္အမင္း လံႈ႕ေဆာ္ႏိႈးဆြေနမွန္းေတာ့ ေဖြး ဘယ္လိုမွ နားမလည္ပါ။

ေျခေထာက္ေလးကို အနမ္းေပးေနရင္း မိမိ ဆံပင္မ်ားႏွင့္ ေျခသုတ္ေနသည့္ သူမ။ ေျခေထာက္ ႏုႏုေလးမ်ားက နားရြက္ဖ်ားကို တစ္ခ်က္ခ်က္ လာလာ ညွပ္သည္။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေဆာ့ခ်င္တဲ့ကေလးမ၊ စိတ္ရွိလက္ရွိ ခ်စ္ပစ္ခ်င္လာသည္။ ေျခဖေနာင့္ နီတ်ာရဲေလးကို လွ်ာအျပားလိုက္ႏွင့္ လွ်က္တင္ေပးလိုက္၏။ မိမိေခါင္းကို ေျခသုတ္ခုံလို ကစားေနသည့္ သခင္မေလး၏ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ ေခတၱ ျငိမ္သြားသည္။ မ်က္လံုးေထာင့္ျပီး မသိမသာ ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိမိ ျမင္ကြင္းထဲ မထိတထိ ၀င္လာတာက သခင္မေလး၏ အဘိုးတန္ ရတနာေလး။ ဖံုးကြယ္ျခင္းကင္းသည့္ ပိပိ ေလးက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကားမွေန၍ မိမိကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏။ သိပ္ၾကီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ကြင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း တံခါးေလးႏွစ္ခု ေစ့ပိတ္ထားသလို ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ဘက္က စုပ္နမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။

သခင္မေလး ေဖြးက ၀တ္ထားသည့္ ဒူးဖံုးဂါ၀န္ေလးႏွင့္ ေအာက္တြင္ဘာမွ မရွိသည္ကို ေမ့မ်ား ေနသလား။ သို႔တည္းမွ မဟုတ္ မိမိကို ႏွိပ္စက္ရန္ သက္သက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သူမ၏ ရတနာ ေရႊက်ဳတ္ေလးကို မစားရအေညွာ္ခံ ျဖစ္ေအာင္ တမင္မ်ား ျပေနတာလား။ ဆန္႔ထားသည့္ ဘယ္ေျခေထာက္ႏွင့္ ညာဘက္ေျခက ဒူးေထာင္ကာ မိမိေခါင္းေပၚတင္ထားသည္။ ေအာက္မွ မထိတထိ ျမင္ေနရသည့္ ရတနာေလးက ေခ်ာင္ထဲတြင္ ပိပိစိစိေလး။ ခုေနမ်ား သည္ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ဘက္ကို အသာ ဆြဲဟ ျပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ နမ္းခြင့္ရပါလွ်င္..။ သည္လို ေတြးလိုက္ေတာ့ ဟိုေနရာမွ ေအာင့္သက္သက္ ေ၀ဒနာက ပိုဆိုးလာသည္။ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆံုး ….

“ေဖြး…”
“ဘာ လဲ..”
“ဟိုေလ.. ငါ.. ခဏေလး.. တိြဳင္းလက္ ၀င္ခ်င္လို႔..”
“၀င္ျပီး ဘာလုပ္မွာလဲ..”
“အင္.. ဟို.. ဟိုဟာေလ..”
“ဘာ ဟိုဟာလဲ.. ငါ စိတ္မရွည္ဘူး ျမန္ျမန္ေျပာ..”
“ဟို.. ဘာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး..”

သူ ဘာလို႔ ခြင့္ေတာင္းမွန္း ေဖြး တကယ္ မသိရိုး အမွန္ပင္။ အေပါ့သြားခ်င္လို႔ပါ ဟု ရိုးရိုး ေျပာလိုက္လွ်င္ ရပါလွ်က္ႏွင့္ ဟိုဟို သည္သည္ ျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ပံုစံကို ၾကည့္ျပီးမွ သေဘာေပါက္သြား၏။ မိမိတို႔ မိန္းမသားမ်ားတြင္လည္း လိင္အာသီသ အေပၚ တကိုယ္ရည္ ေျဖသိမ့္မႈမ်ား အနည္းႏွင့္ အမ်ားေတာ့ ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ ခုလည္း မိမိက သည္ေလာက္ မထိတထိ ႏွိပ္စက္ေနမွေတာ့ သူ ေပါက္ကြဲခ်င္ေနေရာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕မွာ ေနမရထိုင္မရ ျဖစ္ေနလ်က္ကပင္ မိမိအေပၚ ျပီးစလြယ္ မေျပာတတ္သည့္ စရိုက္ေလးကိုေတာ့ နင့္ ေနေအာင္ ခ်စ္သြားမိသည္။ မိမိ အေနႏွင့္ကေကာ သည္အေျခေနထိ ေရာက္လာျပီးမွ သူ႕ဆီက တစ္စံုတစ္ရာကို အလိုမရွိပါဟု ဟန္လုပ္ျငင္းဆန္ေနစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပါ။

+61 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:09:50 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #37 on: October 14, 2015, 11:18:56 PM »

ဆိုဖာေပၚ လွဲမွီေနလွ်က္ မွ ညင္သာစြာ ထ လိုက္သည္။ “ခံုေပၚက ကပ္ေၾကး သြားယူလိုက္..” ေဖြး စကား အဆံုးတြင္ စူးရွ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ျငိမ့္ျပျပီး ထ ရပ္သည္။ လက္ျပန္ၾကိဳး တုပ္ထားလွ်က္မွ ကပ္ေၾကး သြားယူရမည္ ဆိုေတာ့ ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ရဦးမည္ေပါ့။ မတတ္ႏိုင္။ သည္အခ်ိန္တြင္ တြိဳင္းလက္ထဲ အျမန္ဆံုးေရာက္ရန္က အသက္တမွ် အေရးၾကီးေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒူးေထာက္ ထိုင္ေနသည့္ အခ်ိန္က ၾကာလွျပီမို႔ လူက ယိုင္ သြားေသးသည္။ ခါးေလးဆန္႔ကာ ခံုေပၚ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ ထိုင္ေနသည့္ သခင္မေလးက မ်က္ေစာင္းလွန္ၾကည့္၏။ သူ႔ ဟိုေနရာၾကီး ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေဖာင္းထ ေနတာ သခင္မေလး သိသြားျပီ။ တင္းတင္း ေစ့ထားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွ ထီမထင္ အျပံဳးတစ္ပြင့္ကို လက္ကနဲ ျမင္လိုက္ရသည္။ ေတာင့္တင္းေလးလံေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ ေၾကာင့္ စားပြဲဆီ လွမ္းရသည့္ စူးရွေျခလွမ္းမ်ား ကုန္းကြကြ ျဖစ္ေနသလိုလိုပင္။ စားပြဲေပၚမွ ကပ္ေၾကးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုန္းကိုက္ ယူလာျပီး သူမ ထံ ေပးလိုက္သည္။

“လွည့္ ဟိုဘက္..” သခင္မ အမိန္႔အတိုင္း လွည့္ေပးလိုက္သည္။ မိမိလက္မွ သားေရၾကိဳးႏွင့္ တိပ္ (ပ္) ကို ညွပ္ေပးေတာ့မည္ထင္ပါရဲ့။ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ရင္း စိတ္ အတန္ငယ္ေပါ့ပါး သြားရ၏။ မိမိ စိတ္ထဲတြင္ သူမကို ေက်ာခိုင္းထားသည့္ ခဏေလးက အသက္ရႈ ၀ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ စမာန္ထ ေနသည့္ လိင္တံၾကီးအတြက္ အကာကြယ္ ရသြားသည္ မဟုတ္ပါလား။ စကၠန္႔ အနည္းငယ္ ၾကာသည္အထိ သူမ ဘက္မွ တစ္စံုတစ္ရာ လႈပ္ရွားျခင္းမရွိ။ သူ ေခါင္းေစာင္း ငဲ့ကာ လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ိဳလဲ့ရီေ၀ေနသည့္ ညိႈ႕မ်က္၀န္း လွလွေလးမ်ားႏွင့္ ဆံုလိုက္ရသည္။ သည္တစ္ၾကိမ္ သူမ၏ အၾကည့္က ခါတိုင္းႏွင့္ လံုး၀ မတူ။ သို႔ေသာ္ ျမင္ေတြ႕ေနက် စြမ္းအင္တစ္ခုကိုေတာ့ သူ ခံစားေနရဆဲ။ ညိႈ႕အားျပင္းထန္ေနသည့္ သူမ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ညင္သာသိမ္ေမြ႕ေသာ ေရာင္စဥ္တန္းေလးမ်ား လက္ေနသည္။ ပူေလာင္ ျပင္းရွျခင္းလည္း မဟုတ္၊ သိမ္ေမြ႕ေသာ ခ်စ္ျခင္းလည္း မဟုတ္၊ နားလည္ရန္ မလြယ္သည့္ ညိႈ႕ဓာတ္တစ္မ်ိဳးက သူ႕စိတ္ အစဥ္ကို အေ၀းတစ္ေနရာဆီ ေခၚေဆာင္သြားေနသလိုလို အနီးဆံုးေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚေနသလိုလို..။

“ငါ စဥ္း စား ေန တာ ပါ..” တစ္လံုးခ်င္း ေျပာရင္း ျဖည္းျဖည္းေလး ထ ရပ္သည္။ စူးရွ တစ္ေယာက္ ေခါင္းကို ခပ္ေစာင္းေစာင္း ငံု႔ထားလ်က္ကပင္ ျငိမ္ျပီး နားေထာင္ေနမိ၏။ အၾကည့္မ်ားကိုေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွ ေမြးပြ ေကာ္ေဇာ္ဆီ ပို႔ထားမိသည္။ ေရာင္စဥ္ျဖာ ညိႈ႕အားမ်ားႏွင့္ သခင္မေလး၏ မ်က္၀န္းမ်ားကို သူ ရင္မဆိုင္ရဲပါ။ “နင့္ စိတ္ ထဲ မွာ…” ေျပာေနသည့္ စကားသံက တစ္လံုးခ်င္းႏွင့္ ေလးလံလွသလို သူမ ကိုယ္ေလးက မိမိေရွ႕တည့္တည့္ကို ေနရာ ေရြ႕လာသည္။ မိမိႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တည့္တည့္တြင္ သူမ ရပ္လိုက္၏။ ၾကမ္းျပင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ စူးရ၊ွ မ်က္ခံုးတို႔ က်ံဳ႕ထားမိသည္။ ပင့္သက္တစ္ခုကို မသက္မသာ ရႈိက္သြင္းျပီး ျပန္မႈတ္မထုတ္မိ။ စိတ္ထဲမွလည္း ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးၾကီးကို သနားပါေတာ့ သခင္မရယ္ ဟုသာ ေအာ္ေျပာရင္း က်ဴက်ဴပါေအာင္ ငိုခ်လိုက္ခ်င္မိေတာ့သည္။

“နင့္ စိတ္ ထဲ မွာ…”
“………”
“တြိဳင္းလက္ သြားပါရေစ ဆိုတဲ့ စကား အျပင္..”
“………”
“တျခား ေျပာခ်င္တာမ်ား မရွိဘူးလား စူးရွ..”

စူးရွ ဘာ ျပန္ေျပာရမွန္း မသိပါ။ အသက္ရႈသံေတြ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ျပီး တံေတြး ျမိဳခ်မိသည္။ ဟိုေနရာက ပိုမိုေလးလံလာျပီး ဒူးမ်ားပင္ တုန္သလိုလို ခံစားလာရ၏။ “စူးရွ.. ငါ ေမးေနရင္ ေျဖ ေလ..” သိမ္ေမြ႕ ညင္သာလွေသာ္လည္း စိုးမိုးမႈ မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနသည့္ သူမ စကားသံတို႔က နားထဲသို႕ လိႈင္းထ ၀င္ေရာက္လာျပန္သည္။ သခင္မ မ်က္ႏွာေလးကို မရဲတရဲ ၾကည့္လိုက္မိျပီ။ ပန္းေသြးေရာင္ မ်က္ႏွာ လွလွေလးႏွင့္ ၾကယ္ေရာင္လက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ား၊ ျပံဳးတုန္႔တုန္႔ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ျမြာက သူ႕ကို အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးေနတာလား.. သေရာ္ ေလွာင္ေျပာင္ေနတာလား.. ေသခ်ာတာေတာ့ သူမလည္း ရင္ခုန္ေနပါသည္။ လွပရႊန္းလဲ့ေနသည့္ မ်က္၀န္းေလးမ်ားကို ေမွးက်ဥ္းလိုက္ရင္း..

“စူး ရွ.. နင္ဟာေလ … ဒီေလာက္ေတာင္မွပဲ..”
“………”
“နင့္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားေနရတယ္.. ဘာေတြ လိုအပ္ေနတယ္.. ေျပာ စမ္း စူးရွ..”

ေလပူတစ္ခ်က္ကို ဟူးကနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ ခဏ အားယူလိုက္ျပီး စကား စ ရန္ ၾကိဳးစားလိုက္၏။

“ငါ့ စိတ္ေတြ တအားလႈပ္ရွားေနလို႔ပါ ေဖြး.. နင္ ေက်နပ္တဲ့ အထိ ခိုင္းသမွ် အကုန္ လုပ္ေပးပါ့မယ္.. ငါ့ကို ခဏေလးပဲ ခြင့္ျပဳေပးပါဟာ ေနာ္..”
“ငါ ေမးတာ တျခား.. နင္ေျဖေနတာ တျခား..”
“ဟူးးး…”
“စူး ရွ..”
“………”
“နင္က လက္ရွိအေျခေနကို ေရွာင္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာပဲ..”
“အာ.. မဟုတ္..”
“ငါ့ စကား မဆံုးေသးဘူးေလ..”
“………..”
“နင္ အခု ခံစားေနရတာေတြက ဒီလိုမ်ဳိး ေရွာင္ထြက္လိုက္႐ုံနဲ႔ ၿပီးသြားမွာလား..”
“………..”
“နင္႔ မွာ ေျပာစရာေတြရွိမယ္ဆုိတာ ငါသိတယ္ စူးရွ.. နင္ ငါ့ဆီက တစ္ခုခု လိုခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား.. ေျပာ စမ္း စူးရွ.. နင္ ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ နားေထာင္ခ်င္တယ္..”
“ငါ နင္႔ကို အရမ္း သေဘာက်တယ္ေဖြး.. ငါ့ကို အရမ္း လႊမ္းမိုးႏိုင္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို႔ ငါ႔ရင္ထဲမွာ ခံစားမိတယ္.. ငါ… ငါ ေလ နင္နဲ႔ငါ အတူတူ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္.. ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင့္ အသားကို ထိမိတဲ့ အခ်ိန္.. အခုလိုမ်ိဳး နင္နဲ႔ ငါ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ငါ အရမ္း… ဟူးးး… အရမ္း ခံစားရတယ္.. အဲဒါက ငါ.. ငါ့ ဘက္က ခံစားမိတာပါ.. ဒါေပမယ္႔ ငါ.. ငါက နင့္ရဲ့..”
“ေတာ္ ေတာ့ စူးရွ.. ဆက္ မေျပာနဲ႔ေတာ့..”
“.....…”
“ငါ ေကာ နင့္လို ခံစားရမယ္လို႔ နင္ မေတြးမိဘူးလား..”
“ဟင္…”
“ဟို ဘက္ လွည့္ ေပး..”

သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ သူမ အမိန္႔ကို သူ ခ်က္ခ်င္း မလိုက္နာမိ။ သူ႕ ေႏွာင့္ေႏွးမႈကိုလည္း သူမ ဘက္မွ တစ္စံုတစ္ရာ မေျပာ။ ႏွစ္ဦးသား ရီေ၀ ခ်ိဳျမိန္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျပင္းရွစြာ လိုအပ္ေနၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အခန္းထဲတြင္ ဂယက္ထ ေနသည့္ အသက္ရႈသံႏွစ္ခုက စီးခ်က္ခ်င္း ဖလွယ္ေနၾကျပီ။ သူမ ေမးဆတ္ျပ၏။ ဟိုဘက္လွည့္ ဆိုသည့္ သေဘာ..။ စူးရွ ကိုယ္ကို လွည့္ေပးလိုက္၏။ မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်ထားမိသည္။ ေအးစက္ေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ခုက ေဘာင္းဘီ သားေရၾကိဳးကို ေနာက္တည့္တည့္မွ ဆြဲကားလိုက္၏။ သူ ရုတ္တရက္ ထူပူ သြားသည္။ ေနာက္ကို ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ သခင္မေလး၏ မ်က္၀န္းမ်ားက ခ်စ္ရည္တို႔ ရႊန္းလဲ့ ျပည့္အိုင္ေနသလို ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက လည္း တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာေနသလိုလို။ ထို႔ေနာက္ သူ ခါးဆီမွ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕တစ္ခု ရလိုက္သည္။

ေဖြးလက္တို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ မိမိ တစ္သက္တာတြင္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို ခုလို ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ခုေလာက္ထိ ပါတ္သက္မိမည္ဟု ေယာင္၍ပင္ မေတြးခဲ့မိ။ သို႔ေသာ္ အေျခအေန ေၾကာင့္လား၊ မိမိ ပင္ကိုယ္ စိတ္ေၾကာင့္လား၊ ရမၼက္လိႈင္း ထန္ေနသည့္ သူ႔ အၾကည့္မ်ားေၾကာင့္လား၊ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေပမယ့္ မိမိ စိတ္ထဲတြင္ ထူးဆန္းသည့္ အာသီသမ်ား ျဖစ္လာသည္ေတာ့ အမွန္ပင္။ ေနာက္လည္း မဆုတ္ခ်င္၊ ရပ္လည္း မရပ္တန္႔ခ်င္။ ခုခ်ိန္မွာ မိမိ ေသြးသားက ေတာင့္တေနသည့္ အရာမွာ သာမန္ ေျဖသိမ့္မႈေလာက္မွ်ျဖင့္ ရပ္တန္႔သြားမည္ မဟုတ္မွန္း ေဖြး ေကာင္းစြာ သိေနသည္။ မိမိဘ၀တြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မၾကံဳဖူးေသးသည့္ အရာတစ္ခုကို ေဖြး အရမ္းလိုခ်င္သည္။ ခု လတ္တေလာပင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာ လိုခ်င္ေနသည္။ သည့္ အတြက္ တာ၀န္ရွိသူမွာ စူးရွမွလြဲ၍ တျခားတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္သလို ျဖစ္လည္း မျဖစ္ေစခ်င္။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီခါးကို ေနာက္တည့္တည့္မွ ဆြဲကိုင္လိုက္ျပီး ကပ္ေၾကးႏွင့္ ထိုးခြဲကာ ညွပ္ခ်လိုက္သည္။ အလြန္အမင္း ေပါ့ပါး သြက္လက္စြာ လုပ္ခ်လိုက္သည့္ မိမိ လက္မ်ားကို မိမိ ကိုယ္တိုင္ပင္ မယံုခ်င္။ ျပီးေတာ့ လူက ယိုင္ႏြဲ႕ အိက်ကာ လဲေတာ့မလို ျဖစ္သြားသည္။

“ေဖြးးး…” စူးရွ ေခါင္းထဲ ဒိန္းကနဲ လွ်ပ္စီး လက္သြားသည္။ ေအာက္ပိုင္းမွ လြတ္ထြက္သြားသည့္ အတြက္ ကုန္းထရန္ တာစူေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္က တြန္းထိုးရုန္းကန္လာသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို လိမ္ထားျပီး ေဘာင္းဘီျပဲကို ရလိုရျငား ထိန္းထားမိေသာ္လည္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ၾကီးက ထိန္းမရသိမ္းမရ။ “ေဖြးး.. ေဖြး.. သတိထားေလ..” လက္ရဲဇက္ရဲႏွင့္ ထင္ရာလုပ္ျပီး ကိုယ္ေလး သိသိသာသာ ယိုင္နဲ႔သြားသည့္ သူမကိုလည္း စိတ္ပူသြားမိသည္။ ေဖြး လဲက်သြားရင္ ဒုကၡပဲ။ မိမိလက္ေတြက လႈပ္မရေသး။ “ေဖြး.. ငါ့ကို ၾကိဳးျဖည္ေပးေတာ့ ေနာ္.. ေဖြး.. ေဖြး.. ငါ ေျပာတာ ၾကားတယ္ မဟုတ္လားဟင္.. သတိထားေလ ေနာ္.. ျမန္ျမန္ေလး.. ငါ့ကို ျမန္ျမန္ေလး ၾကိဳးေျဖေပးေလ ေနာ္..”

တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ လက္ေလးတစ္ဘက္က သူ႕လက္ေမာင္းကို လာကိုင္သည္။ က်န္လက္တစ္ဘက္က ကပ္ေၾကးကို သားေရၾကိဳးႏွင့္ တိပ္မ်ားၾကားထဲ မရမက ထိုးထည့္၏။ သူမလက္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ တုန္ေနျပီမို႔ ကပ္ေၾကး ထိပ္ခြ်န္က မိမိ လက္ဖ်ံကို လာ စိုက္မိသြားသည္။ သူမ လဲက်သြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနမိ၍ နာက်င္မႈဆီ စိတ္က မေရာက္ႏိုင္ေတာ့။ “ငါ့ ခါးကို ဖက္လိုက္ေဖြး.. ခဏ မွီလိုက္ေနာ္.. ေခါင္းမူးေနလား ဟုတ္လား..” ျဖဴေဖြးေနသည့္ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ျပီး သူ အရမ္း စိုးရိမ္လာသည္။ သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ သခင္မေလးက သူ႕ စကားကို ျပန္နားေထာင္သြားသည္။ သူ႕ခါးကို ေဘးမွ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ဖက္ကာ လက္မွ အတုပ္အေႏွာင္မ်ားကို ခက္ခက္ခဲခဲ ညွပ္ထုတ္လိုက္၏။ စိတ္ရွိလက္ရွိႏွင့္ အထပ္ထပ္ စည္းေႏွာင္ထားသည့္ သားေရၾကိဳးႏွင့္ တိပ္(ပ္)က ေနာက္ဆံုးေတာ့ အပိုင္းပိုင္း ျပတ္သြားသည္။ ေဖြးလက္ထဲမွ ကပ္ေၾကးလည္း လြတ္က်သြားျပီ။ စူးရွတစ္ေယာက္ ထံုက်ဥ္ေနသည့္ လက္ဖ်ံႏွစ္ခုမွ တို႔လို႔တန္းလန္း တိပ္မ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဆြဲေဆာင့္ ခြာလိုက္၏။ မိမိလက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာ မွီသေယာင္ယာင္ အားျပဳထားရွာသည့္ သခင္မေလး လဲက်သြားမွာကိုလည္း အလြန္အမင္း စိုးရိမ္လွျပီ။

“ေဖြး.. သတိထားေလ.. အဆင္ေျပရဲ့လား..” စိုးရိမ္တၾကီး ေမးရင္း လြတ္လပ္သြားေသာ လက္မ်ားႏွင့္ သူမ ပခံုးေလးကို ခပ္ဖြဖြ ထိန္းကိုင္လိုက္သည္။ ဘီယာအရွိန္ႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေရာေႏွာကာ ပင္ပန္းသြားဟန္ရွိသည့္ သခင္မေလးက မိမိရင္ခြင္ႏွင့္ မထိတထိတြင္ မိန္းေမာရီေ၀လွ်က္။ တင္းရစ္ျပည့္ျဖိဳးသည့္ ကိုယ္လံုး အိအိေလးကို သူ မသိမသာမွ သိသိသာသာ ေပြ႕ဖက္လိုက္မိျပီ။ ေနာက္တည့္တည့္မွ ႏွစ္ျခမ္းခြဲခံလိုက္ရသည့္ ေဘာင္းဘီ ေလွ်ာက်မသြားေစရန္ လိမ္က်စ္ထားမိသည့္ ေျခႏွစ္ဘက္ကိုလည္း ေမ့သြားသည္။ အဆီးအတားမဲ့သြားသည့္ ညီေတာ္ေမာင္က သခင္မေလး၏ ဗိုက္သားျပင္ေလးကို ေထာက္မိလွ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။ စူးရွ မ်က္ႏွာကို ရီေ၀ေ၀ေလး ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ ေဖြး မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းသြား၏။ ကိုယ္လံုးေလးမွာလည္း ရင္ခြင္ထဲ သိသိသာသာ ျပိဳဆင္းက်လာသည္။ ဖားဖိုၾကီးတစ္ခုလို နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနသည့္ သူမ ရင္အံုမ်ားေအာက္မွ ႏွလံုးခုန္သံကို အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။

ေဖြးရယ္.. နင္ အရမ္း ပင္ပန္းေနျပီ.. စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ရင္း သူမမ်က္ႏွာ ႏုႏုေလးကို ငံု႔ၾကည့္မိသည္။ စိတ္ထင္တိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး။ တကယ္တမ္း ကာမႏွင့္ ထိေတြ႕ဖူးျခင္း မရွိေသးသည့္ သူမ၏ အရိုင္းဆန္ဆန္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို သိသိသာသာ ဖံုးဖိႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့။ မိမိရင္ခြင္ထဲတြင္ မွီႏြဲ႔ေနသည့္ သူမ ကိုယ္လံုးေလးကို ပန္းစည္းေလး တစ္ခုလို ညင္သာစြာ ေပြ႕လိုက္မိသည္။ သူမ ျငင္းဆန္ျခင္း မရွိဘဲ အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။ အိပ္ရာထက္သို႔ ျဖည္းညင္းစြာ ခ်ေပးလိုက္သည္။ မ်က္လံုးေလး မွိတ္ထားသည့္ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ငံု႔နမ္းခ်င္စရာ။ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားမွာစိုးသျဖင့္ သူမနေဘးတြင္ ထိုင္ကာ ေခတၱေစာင့္ၾကည့္မိသည္။ ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ အသက္ရႈသံေလး မွန္မွန္ၾကားရမွ စိတ္ေအးသြားရ၏။ ေအာက္က ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ညီေတာ္ေမာင္က အလိုက္သိ လြန္ေနတာလား.. အရိပ္သံုးပါး နားမလည္တာလား.. စမာန္ထကာ ပါးျပင္း ေထာင္သည္ထက္ ေထာင္ေနဆဲ။ ခ်စ္စရာ မိန္းကေလးကို အိပ္ရာေပၚ ခ်ေပးျပီး သည္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဘို႔ တိြဳင္းလက္ ၀င္ရန္ ထ အထြက္..။

+59 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:13:06 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #38 on: October 27, 2015, 02:58:51 PM »

“ဟင့္အင္း..”
“အင္..”

ေလသံသဲ့သဲ့ေလးႏွင့္အတူ မိမိ လက္ေကာက္၀တ္ကို လွမ္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည့္ သူမ လက္မ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ “ေဖြး..” ညင္သာစြာ ေခၚလိုက္မိရင္း မ်က္ႏွာႏုႏုေလးေပၚမွ ကပိုကယို ျဖစ္ေနသည့္ ဆံစမ်ားကို အသာအယာ သပ္တင္ေပးလိုက္၏။ ပန္းႏုေရာင္ ပါးျပင္ေလးက ပန္းသီးေလးတစ္လံုးလို ေျပာင္တင္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးမ်ားကို သူ႕လက္မႏွင့္ ခပ္ရြရြ ပြတ္လိုက္မိသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလး မသိမသာ ပြင့္အာသြားကာ မ်က္လံုးရြဲေလးမ်ားတြင္ ႏွစ္လိုသည့္ အရိပ္အေရာင္မ်ား ယွက္သန္းလာ၏။ နထင္ေဘးမွ ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္ လက္ထိပ္ကေလးႏွင့္ ထိတို႔ ၾကည္စယ္ လိုက္သည္။ မိမိအျပဳအမူမ်ားကို မျငင္းဆန္လိုသည့္အျပင္ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္စံုတစ္ရာကို လိုအပ္ေနမွန္း သတိထားလိုက္မိ၏။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ မည္သည့္အသံမွ် ထြက္မလာေသာ္လည္း ညိႈ႕မ်က္၀န္းမ်ားက သူမကို ခ်စ္ေပးရန္ အမိန္႔ ေပးေနသေယာင္။ စူးရွ ရင္ထဲတြင္ အမည္ေဖာ္ရန္ ခက္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား လႈိက္တက္လာသည္။ မ်က္၀န္းမ်ား ရီေ၀ေလးလံကာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားရျပီ။

လက္ေမာင္းဆီ နစ္၀င္လာသည့္ လက္သည္း ခြ်န္ခြ်န္ေလးမ်ားေၾကာင့္ သတိ ျပန္၀င္လာခ်ိန္ မိမိ ခႏၶာကိုယ္က အိပ္ယာထက္တြင္ လွဲလွ်က္၊ ေမြ႕ယာေပၚ တေတာင္တစ္ဘက္ ေထာက္ကာ သူမ ကိုယ္လံုး အိအိေလးေပၚတြင္ ခပ္ဖြဖြ ထပ္လွ်က္သား ျဖစ္ေနျပီ။ လက္ေမာင္းေပၚမွ ၾကက္သီး ေမႊးညင္း ၾကမ္းၾကမ္း ကေလးမ်ားကို လက္ဖ၀ါးျဖင့္ ထက္ေအာက္ စံုဆန္ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ေမးဖ်ားလံုးလံုးေလးကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ အနမ္းတစ္ခ်က္ေပးလိုက္မိ၏။ ပါးျပင္ခ်င္း ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးမိသည္။ မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းထားသည့္ သူမမ်က္ႏွာေလးက ပန္းဆီေရာင္ စိုလဲ့ကာ ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္သည့္ အရိပ္ေရာင္မ်ား ယွက္သန္းေန၏။ မိမိႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို သူမ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ျမႊာႏွင့္ ထိတယ္ဆိုယံုေလး ေတ့ထားၾကည့္၏။ ဘီယာနံ႔ႏွင့္ သဘာ၀ရန႔ံေလး ေရာေနသည့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးက သူ႕ ရမၼက္ေသြးတို႔ကို ပိုမိုဆူပြက္လာေစသည္။

ပူေႏြးေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေပၚသို႔ မိမိႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ဖိထားမိသည္။ ေဖြး မ်က္လံုးေလး မွိတ္ထား၏။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ တို႔ထိၾကည္စယ္လိုက္မိသည္။ ခပ္ဖြဖြေလး စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ သူမ ကိုယ္လံုးေလး တစ္ခ်က္ လြန္႔သြားသည္။ တုန္႔ျပန္အနမ္း မေပးေသာ္လည္း သူ႕ အနမ္းတို႔ကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံေနသည့္ သူမ။ ခပ္ရြရြ အနမ္းတို႔ကို နားရြက္ဖ်ားေလး၏ ေအာက္ေျခနား ဆီသို႔ ေရႊ႕လိုက္၏။ လက္ေမာင္း အိအိကေလးကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ေနသည့္ လက္မ်ားက တင္းရစ္မို႔ေမာက္ေသာ ရင္ျမႊာထက္ဆီ မသိမသာေလး နယ္ေက်ာ္လိုက္မိသည္။ လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးဆီမွ ခ်ိဳအီယစ္မူးဖြယ္ ရနံ႔က သူ႕စိတ္တို႔ကို အထူးပင္ ညိႈ႕ငင္ေန၏။ ၾကြက္သား အသင့္အတင့္ႏွင့္ သန္မာထြားၾကိဳင္းသည့္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ ခ်စ္စရာ မိန္းကေလးတစ္ဦး။ သူ႕လက္ေတြက ထိုမိန္းကေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ ေနရာ အႏွံ႔ကို ေျမြတစ္ေကာင္လို ရစ္ပတ္ရင္း ခပ္ရြရြေလး ပြတ္သပ္ေနေပးမိသည္။

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ အထိအေတြ႕ႏွင့္ ကိုယ္ရနံ႔က သည္ေလာက္ၾကီး မိန္းေမာဖြယ္ေကာင္းမွန္း ေဖြး ခုမွ ခံစားဖူးသည္။ မ်က္ႏွာအႏံွ႔ က်ေရာက္ေနသည့္ သူ႕အနမ္းမ်ားက ခ်ိဳအီ တမ္းမက္ဖြယ္ ေကာင္းလြန္း၏။ မိမိႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္ျမႊာကို တလွည့္စီ ခပ္ဖြဖြ စုပ္ျပီး နမ္းသည္။ မိမိ အေတြး အာရံုထဲတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ရက္ အနည္းငယ္မွ အသိတရားမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ မၾကာမွီ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည့္ အနာဂတ္ အေရးသည္လည္းေကာင္း ေလႏွင္ရာပါသြားေသာ တိမ္စိုင္မ်ားလုိ လြင့္ကနဲ၊ လြင့္ကနဲ ေမ်ာပါသြားၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အိပ္ခန္း၏ အေနအထားက ရင္ခုန္သံႏွစ္ခု၏ စီးခ်က္မ်ားကို အျမင့္ဆံုး ေရာက္ေအာင္ ပင့္တင္ေပးေန၏။ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔သို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ သူ႕လက္မ်ားက ေဖြး၏ ခါးေအာက္သို႔ ေလွ်ာဆင္းလာသည္။ ဒူးဖံုးရံု သာသာေလးျဖစ္သည့္ အိမ္ေနရင္းဂါ၀န္ေလးကို မသိမသာ လိပ္တင္ရန္ ၾကိဳးစား၏။

ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို တင္းေနေအာင္ လိမ္က်စ္ရင္း ေစ့ထားမိေသာ္လည္း ေဖြး လက္မ်ားက စူးရွ လည္ပင္းကို ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ မိမိဗိုက္သားျပင္ေပၚတြင္ သူ႕အတံၾကီးက ခိုးလိုးခုလုႏွင့္ ေျမာင္းၾကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားကို တင္းသထက္ တင္းေအာင္ မွိတ္ထားမိေသာ္လည္း မိမိ အျမင္အာရံုတြင္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ အလင္းမ်ား ျမင္ေနရသည္။ ေစာေစာက ေသာက္ထားမိသည့္ ဘီယာအရွိန္ေၾကာင့္ မူးေနာက္ေနျခင္းျဖစ္မည္။ စူးရွက ေဖြးကိုယ္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနလွ်က္မွ ေဘးသို႔ အနည္းငယ္ လွိမ့္ခ်လိုက္သည္။ ညင္သာသိမ္ေမြ႕သည့္ သူ႕လႈပ္ရွားမႈတြင္ ေဖြး ကိုယ္လံုး အိအိေလးပါ အလိုက္သင့္ ေစာင္းလွည့္သြား၏။ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ဖြဲဖြဲက်ေနသည့္ အနမ္းမိုးတို႔ကလည္း မစဲ။ သူ႕လက္မ်ားက ဂါ၀န္ေနာက္ေက်ာမွ ဇစ္ကို ကြ်မ္းက်င္စြာပဲ ဆြဲခ်လိုက္သည္။

ေဖြးလည္း ကတုန္ကရီႏွင့္ သူ႕လည္ပင္းမ်ားကို ဖက္ထားရင္း ပခံုးကို ကုတ္ဆြဲထားမိ၏။ ရင္ထဲတြင္ လွ်ပ္စီးမိုးၾကိဳးမ်ား ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲေနျပီ။ မၾကာမီအခ်ိန္တစ္ခုအတြင္း မိမိဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးေသာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု ျဖစ္လာေတာ့မည္ကို ေဖြး အသိစိတ္က သတိေပးေနပါေသာ္လည္း ရမၼက္ မီးေတာက္တို႔၏ ေလာင္ျမိဳက္မႈကို မည္သို႔မွ် မတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ တကယ္တမ္း ေဖြး အေျခအေနက ယခုလို လံုး၀ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္ပါလား။ ဂုဏ္သေရရွိ အသိုင္း၀ိုင္းၾကီးတစ္ခု၏ သတို႔သမီးေလာင္း ျဖစ္ရမည့္မိမိက နံမည္မွလြဲ၍ သူ႕အေၾကာင္း ဘာမွ မည္မည္ရရ မသိသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ..။ သဂၤီေရႊခြက္ႏွင့္သာ ထိုက္တန္ရမည့္ ေကသရာဇာျခေသၤ့၏ အဆီအေသြးတို႔က..။

အို.. ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြ ေတြးေနရဦးမွာလား.. စူးရွရယ္.. ငါ နင့္ကို ခ်စ္မိေနျပီ.. သိပ္မၾကာခင္မွာ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ မျပန္လမ္းၾကီးကို ငါ ေလွ်ာက္ရေတာ့မွာ.. ငါ့မိသားစုဘ၀ ေရွ႕ေရးအတြက္ ငါ့ဘ၀ၾကီးကို ေရာင္းစားသလို ေပးလိုက္ရေတာ့မွာ.. ဒီအခ်ိန္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရသာကို ငါ တကယ္ ခ်စ္မိတဲ့သူဆီက တစ္ၾကိမ္ေလးေတာ့ ခံစားခြင့္ ရသင့္တာေပါ့.. ငါ မမွားဘူး… ငါ လံုး၀ မမွားဘူး စူးရွ.. တကယ္ဆို ငါ့ဘ၀ကိုသူမ်ားလက္ထဲ ထည့္ဘို႔ ကတိေပးလိုက္ရတာ နင့္ေၾကာင့္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္ သိလား.. ငါ အရမ္း ခက္ခဲေနတဲ့အခ်ိန္ နင္ေပ်ာက္သြားလို႔.. ငါ့နားမွာ နင္ ရွိမေနေပးလို႔ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ငါ ခ်လိုက္မိတာ..

+54 

« Last Edit: December 19, 2015, 02:14:30 PM by SnowFlake »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #39 on: November 04, 2015, 12:15:44 PM »

ေဖြး၏ အေတြးအာရံုမ်ားက ရႈပ္ယွက္ခတ္ ေနခဲ့ေသာ္လည္း ၀င္းမြတ္ျဖဴစင္ေနသည့္ ေက်ာျပင္ ကေလးကမူ ဟင္းလင္း ပြင့္သြားခဲ့ျပီ။ စူးရွ လက္မ်ားက ဂါ၀န္ ေအာက္နားစေလးကို လိပ္တင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေန၏။ ေဖြး ရင္ေခါင္းအတြင္းမွ တုန္ရီမႈမ်ားက ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး လႈိက္တက္လာသည္။ စူးရွ လက္မ်ားက ဂါ၀န္ ေအာက္နားစအတြင္း လွ်ိဳသြင္းကာ တင္စိုင္မ်ားဆီ အေရာက္..။ ကိုယ္လံုးေလး ပုေကြးကာ စူးရွကို တိုး၍ ဖက္ထားမိသည္။ အိုးးး… ဒုကၡပါပဲ.. သူ႕ လက္က ငါ့ ဖင္ကို ထိ.. ထိ လာျပီ.. အမေလး.. ရွီးး… ဗိုက္ထဲမွ အူကလီစာမ်ား အေခြလိုက္ အလိပ္လိုက္ တြန္႔တက္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ တင္စိုင္သားေလးမ်ားကိုလည္း အားရွိသေလာက္ က်ံဳ႕ထားလိုက္မိ၏။

သူရႈိက္နမ္းေနက် ပင္တီလွလွေလးပိုင္ရွင္ သခင္မေလး၏ တင္စိုင္မ်ားက အိတုန္တင္းရင္းေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားႏွင့္ မရဲတရဲ တို႔ထိၾကည့္လိုက္၏။ ၾကက္သီးထသလို တစ္ခ်က္ တြန္႔သြားျပီး ေခ်ာမြတ္ေနသည့္ တင္သားေလးမ်ား သိသိသာသာ တင္းတက္လာ၏။ ပုခံုးထက္ဆီ နစ္၀င္လာေသာ လက္သည္းခြ်န္ခြ်န္မ်ားႏွင့္ မိမိလည္ပင္းကို ကေလးတစ္ေယာက္လို တအားကုပ္တြယ္လိုက္သည္။ သူမ၏ ခ်စ္စရာလႈပ္ရွားမႈေလးက သူ႕ရင္ကို ရဲေဆး တင္ေပးသလို ျဖစ္သြား၏။ ၾကက္သီး အလိပ္လိုက္ျဖင့္ အဖုေလးမ်ား သိသိသာသာ ထ ေနသည့္ တင္သားလံုးလံုးေလးကို ခပ္ရဲရဲ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ တင္စိုင္ႏွစ္ခု အလယ္မွ ေျမာင္းကေလးအတြင္းသို႔ လက္ခလယ္ကို အလ်ားလိုက္အတိုင္း ညွပ္ထည့္ထားလိုက္သည္။ ဒိုင္းမြန္းခြက္ေလးကို လက္ဖေနာင့္ႏွင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနမိ၏။ သူ႕ဘ၀တြင္ လိင္မႈေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဖြးက ပထမဆံုး မိန္းကေလး မဟုတ္ေသာ္လည္း ယခုလို တယုတယ အထိအေတြ႕မ်ားကေတာ့ သူမသည္သာ ပထမဆံုး၊ ပထမဆံုး ဆိုသည္ထက္ သူမတစ္ေယာက္တည္း အတြက္သာဟု ေျပာရမည္ပင္။

ခ်စ္တယ္ ေဖြးရယ္.. နင္.. နင္လည္း ငါ့ကို ခ်စ္ေနမွာပါ.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား.. ဒီအေျခေနထိ ေရာက္လာေနမွ.. ဒီစကားကို ေျပာရင္ အလိုက္မသိသလိုမ်ား ျဖစ္သြားမလား.. ဒါမွမဟုတ္ ဒါက ေျပာကိုေျပာရမယ့္ စကားလား.. ငါ.. ငါ နင့္ကို အရမ္းၾကီး ခ်စ္မိေနျပီ.. နင္ စိတ္မဆိုးဘူး မဟုတ္လားေဖြး.. ငါ ရဲရဲၾကီး အာမခံပါတယ္ဟာ.. ဒီေန႔အတြက္ နင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တ မရေစရပါဘူး..

ေက်ာျပင္ ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာေလးေပၚတြင္ ကန္႔လန္႔ ခံေနသည့္ ဘရာ ၾကိဳးကို သူ စိတ္မရွည္ေတာ့။ ခ်ိတ္ကေလးကို ခပ္သြက္သြက္ပဲ ျဖဳတ္လိုက္မိသည္။ မိမိကိုယ္ထဲ နစ္၀င္ေနသည့္ သူမ ကိုယ္လံုးေလး တြန္႔ သြားျပန္၏။ တင္းမာျပတ္သားေသာ အမိန္႔စကားမ်ားႏွင့္ သူ႔ရင္ကို စိုးမိုးခဲ့သည့္ မိန္းမငယ္ေလးက ယခုေတာ့လည္း ယုန္ေလးတစ္ေကာင္လို ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။ ဘရာခ်ိတ္ေလး ျပဳတ္သြားျပီး အက်ီကိုပါ ပုခံုးမွ ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ၀င္း၀ါေနသည့္ ရင္သားလံုးလံုးေလးက မခို႔တယို႔ေလး ေပၚထြက္လာ၏။ ေဖြးတစ္ေယာက္ ပုခံုးေလး သိသိသာသာ က်ံဳ႕ကာ ရွက္ေသြး ျဖာေနသည္။ ရင္စိုင္မို႔မို႔မ်ားမွာ လက္ေမာင္းႏွင့္ တြန္းညွစ္ တင္ေပးထားသလို ျဖစ္ေန၏။ ပန္းေသြးေရာင္ သန္းေနသည့္ သီးလံုးေလးက ေပၚသည္ဆိုရံု ေသးေသးေလး။ စူးရွ ကိုယ္ကို ေအာက္ေလွ်ာဆင္းကာ ႏို႔အံုေလးကို နမ္းလိုက္သည္။

အိုးးး… ဘုရားဘုရား.. စူးရွ.. နင္.. နင္ တကယ္ၾကီးကိုပဲ..။ သူ႕ပုခံုးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေဖြး အံက်ိတ္ထားမိသည္။ မိမိေျခေထာက္ေတြ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို တယုတယ စုပ္နမ္းခဲ့သည့္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခုေတာ့ မိမိ ႏို႔အံုေတြေပၚမွာ။ ဒါ.. တအားၾကီး စည္းေတြ ေက်ာ္ကုန္ျပီပဲ စူးရွ.. နင္.. အခု ငါ့ ႏို႔ေတြကို နမ္းေနတယ္ေပါ့.. အိုးး… ရွီးး…။ စိတ္ေတြကို အေ၀းခဏေရာက္ေအာင္ ေမာင္းထုတ္ဘို႔ ၾကိဳးစားလိုက္ရမလား..။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ မထိတထိ အေတြ႕မ်ားက မိမိ အေသြးအသားမ်ားကို တရိပ္ရိပ္တက္လာေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ေနသည္။ ပိပိေလးဆီမွ တဆစ္ဆစ္ က်င္တက္လာသည့္ ဒဏ္ကို ေဖြး အံတု၍ မလြယ္ေတာ့။ တင္းတင္းေစ့ထားသည့္ ေပါင္တံႏွစ္ဘက္က သူ႕အလိုလို မသိမသာ ဟ သြားသည္။ ႏွစ္ဦးသားက ကိုယ္တစ္ေစာင္းလွဲ၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္လွ်က္ အေနအထား။

ေဖြး ေပါင္တံေလး အနည္းငယ္ ဟ သြားေတာ့ စူးရွ လက္တစ္ဘက္က ေပါင္တြင္းသားမ်ားဆီ ေရာက္လာ၏။ ျဖည္းျဖည့္ခ်င္း လူးလြန္႔လိုက္ျပီး ေဖြးက ပက္လက္ အေနထား ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ေနာက္ေက်ာကြဲ ဂါ၀န္ေလး၏ ပုခံုးႏွစ္ဘက္က ေဖြးလက္ေမာင္းမ်ားကို အလယ္မွ မသိမသာ တုတ္ေႏွာင္ ေပးထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ လံုး၀နီးပါး ဟင္းလင္းျဖစ္သြားရွာသည့္ ရင္သား လွလွေလးေတြကေတာ့ စူးရွလက္တစ္ဘက္၏ တစ္လွည့္စီ ခပ္ဖြဖြေခ်မြျခင္းကို ခံေနရျပီ။ ေပါင္တံေလး တစ္ဘက္ကိုလည္း သိသိသာသာပင္ ဆြဲကား ေထာင္လိုက္၏။ ခ်ိဳသီးလံုး ေသးေသးေလးမ်ားကို ဖြဖြေလး စုပ္ျပီး လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ကလိေပးေနသည္။ ေဖြး စိတ္ေတြ မုန္တိုင္း ထန္လာ၏။ သူ႕ဆံပင္မ်ားကို ျပဳတ္ထြက္သြားမတတ္ပင္ ဆုပ္ဆြဲ ကိုင္ထားမိေတာ့သည္။ ျငိမ့္ေညာင္း ညင္သာေသာ အထိအေတြ႕၏ ႏိုးေဆာ္မႈက လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ေလထဲ ေျမာက္တက္သြားသလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ပင္။

စူးရွက ကိုယ္ကို ေမွာက္လ်က္ႏွင့္ပင္ ေအာက္ဘက္သို႔ တေရြ႕ခ်င္း ေလွ်ာဆင္းသြားသည္။ ေဖြး ၀တ္ထားသည့္ အိမ္ေနရင္း ဂါ၀န္ ကေလးႏွင့္ ၾကိဳးေပ်ာ့ ဘရာေလးက သူ႕ လက္ႏွစ္ဘက္တြင္ အလိုက္သင့္ လံုးေထြးလွ်က္ ပါသြားသည္။ ေဖြး တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ထူပူေနျပီ။ စူးရွက မိမိ ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြ စုပ္နမ္းေပးေန၏။ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေစေသာ အထိအေတြ႕ ဆန္းမ်ား၏ ဦးေဆာင္ရာေနာက္သို႕ အလုိက္သင့္ ေမ်ာသြားမိျပီ။ ေျခဖေနာင့္ေလးကို အားျပဳျပီး ခါးေလးတစ္ခ်က္ ေကာ့တင္ေပးလိုက္၏။ ၾကြ တက္လာသည့္ တင္စိုင္မ်ား ေအာက္မွ ဂါ၀န္ကေလး လြတ္ထြက္ သြားသည္။ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ ေရွ႕တြင္ မိမိ၏ အလွတရား အားလံုး အကာအကြယ္ မဲ့သြား၏။ မိမိကို စိုက္ေငးၾကည့္ေနသည့္ သူ႕မ်က္၀န္းမ်ားကို အၾကည့္ လႊဲဖယ္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမင္ကြင္းထဲ သိသိသာသာ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ပံုရိပ္က ေျမြၾကီးတစ္ေကာင္ ပါးျပင္း ေထာင္ေနသလို လႈပ္ယမ္းေနသည့္ သူ႕ အတံၾကီး။ ေဖြး ဖတ္ဖူးသေလာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္၏ လိင္တံဆိုတာ ၾကြက္သားစိုင္ သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ ခု ျမင္ေနရသည့္ ပံုစံၾကီးက ႏူးညံ့ေသာ ၾကြက္သားေခ်ာင္း တစ္ခုႏွင့္ မတူဘဲ အင္အားၾကီးလြန္းေန၏။

သူ.. ငါ့ ကို …။ ဒီ.. ဒီ အတံၾကီးကို ငါ့ ဟိုဟာေလးထဲကို ထိုးထည့္ျပီး… အိုးး…။ ဘယ္လို ေနမလဲ.. ငါ့ ငါ့ ဟာေလးက လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းစာ.. ဒီလက္ညိႈးေလးေတာင္ ရဲရဲ မထည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ဟာေလးထဲကို သူ႕ ဟိုဒင္းၾကီး ထိုးထည့္လိုက္ရင္ ဘယ္လို.. ငါ.. ငါ ဘယ္လို ခံစားရမွာလဲ..

အခ်ိန္အားျဖင့္ တဒဂၤေလးသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလာင္ျမိဳက္လာသလို ခံစားရသည္။ အရြယ္ေရာက္ျပီးေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးအေနႏွင့္ တကိုယ္ေရ ေျဖေဖ်ာက္မႈ သက္သက္မ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း သည္ပိပိ ႏုႏုေလးကို ခပ္သြက္သြက္ ပြတ္သပ္မႈမ်ားေလာက္သာ အျပင္းထန္ဆံုး လုပ္ၾကည့္ဖူးသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ ခံစားမႈ အျမင့္ဆံုးေရာက္လာတိုင္း ေဖြး အားမလိုအားမရ ျဖစ္တတ္၏။ အထူးသျဖင့္ ေမႊးႏွင့္ ေကာင္းျမတ္ မီးဖိုခန္းတြင္ အခ်စ္ပလူးေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ျပီးေနာက္ပိုင္း ေဖြး၏ အာသီသတို႔ ေလာဘ တက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ဘြားေလး၏ ေရွးရိုးဆန္ဆန္ ဆံုးမစကားမ်ားေၾကာင့္ ေဖြး ဘာကိုမွ မစမ္းသပ္ရဲ။ ေမႊးႏွင့္ ေကာင္းျမတ္ ခရီးလြန္ၾကတာက မၾကာမီ လက္ထပ္ေတာ့မည္မို႔ ျပႆနာမရွိ။ ေနာက္ျပီး သူတို႔ႏွစ္ဦးက ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ား တရား၀င္ အသိမွတ္ျပဳထားသည့္ ခ်စ္သူေတြ။ အခု မိမိက ေရာ.. မိမိက လက္ထပ္ရမည့္ ခင္ပြန္းေလာင္း ရွိပါလ်က္ မိမိဘ၀တြင္ သူစိမ္း သက္သက္သာ ျဖစ္သြားမည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္မွာ..။

ဟင့္အင္း.. နင္က ငါ့အတြက္ သူစိမ္း သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး.. ငါ ခ်စ္မိေနတဲ့သူ..။ မဟုတ္ဘူး.. ဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး..။ နင္က ငါ့ အလိုမွန္သမွ် ျဖည့္ရမယ့္သူ..

တစ္ေယာက္တည္း ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည့္ အေတြးမ်ားကို သူ႕ အနမ္းမ်ားက အႏိုင္ယူ သြားျပန္သည္။ အ၀တ္အစား ကင္းမဲ့သြားေသာ ကိုယ္လံုး လွလွေလးေပၚသို႔ ေနရာ မလပ္ အနမ္းမိုးမ်ား က်ဲခ်ေနသည္။ ေဖြး စိတ္ကို အဆံုးထိ ေလွ်ာ့ခ်ျပီး သာယာမႈကို ခံစားလိုက္၏။ ထူေႏြးေႏြး ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက မိမိ ဆီးခံု မို႔မို႔ေလး ေပၚ ခပ္ဖြဖြ ေရာက္လာသည္။ အမေလး.. ရွီးး အိုး.. စူးရွ.. နင္.. တကယ္ပဲ..။ မ်က္လံုးထဲတြင္ လွ်ပ္စီးလက္သြားသလို လင္းသြားလိုက္ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားလိုက္။ စူးရွ လွ်ာဖ်ား ခြ်န္ခြ်န္ေလးက တေနရာတည္းကို ခပ္သြက္သြက္ လ်က္ေပးေန၏။ ေဖြး၏ ဆီးခံုေလး ေပၚမွ မွဲ႔နက္ ကေလး။ အေမြးအမွ်င္ ကင္းစင္ျပီး ၀င္းမြတ္ေျပာင္ေခ်ာေနသည့္ ပိပိေလးေပၚတြင္ မွဲ႔နက္ ထူထူေလးက ထင္းေနသည္။ စူးရွ အျပဳစု ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ပိပိေလး အတြင္းမွလည္း တဆစ္ဆစ္ ဆူပြက္ေနျပီ။

ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းေသာ အထိေတြ႕ကို ယစ္မူးေနမိစဥ္ သူ႕ လက္တစ္ဘက္က ပိပိေလးကို ခပ္ဖြဖြ တို႔ထိလာသည္။ ေဖြး သူ႕ကို အမွတ္တမဲ့ ငံု႔ၾကည့္လိုက္မိ၏။ မိမိကို မ်က္လံုး လွန္ၾကည့္ရင္း လက္ေခ်ာင္းကို ပိပိေလးအတြင္း ထိတယ္ ဆိုရံုေလး ထိုးသြင္းသည္။ သူ႕လႈပ္ရွားမႈမ်ားက သိမ္ေမြ႕ ညင္သာလြန္းေသာ္လည္း မိမိ ရင္အစံုက ကြဲထြက္ မတတ္ ေျဗာင္းဆန္ေနျပီ။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို မသိမသာေလး ပို ကားေပးလိုက္မိ၏။ လုပ္ေလ စူးရွ.. ငါ့ကို တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ အမွတ္တရ ခံစားမႈေတြ လုပ္ေပး.. စိတ္ထဲမွ စကားတို႔က အမိန္႔သံလား ေတာင္းဆိုမႈလား ေဖြးကိုယ္တိုင္ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ့ပါ။ မ်က္စိေလး ေခတၱ ေမွးစင္း မိသည့္ခဏအတြင္း ပိပိေလးဆီမွ ထူးဆန္းေသာ မက္ေမာဖြယ္ရာ အေတြ႕ကို ရလိုက္သည္။ အေစာပိုင္းကတည္းက တစိမ့္စိမ့္ ယိုစီးေနသည့္ ၀တ္ရည္တို႔ကို အငမ္းမရ စုပ္ယူလိုက္သည့္ စူးရွ။

ေဖြး ရင္ထဲတြင္ အံၾသမိသည္။ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္မိသည္။ သာယာ ၾကည္ႏူးမိသည္။ သေဘာက် ႏွစ္သက္သည္။ သူ႕လွ်ာဖ်ား ခြ်န္ခြ်န္ေလးက ႏူးညံ့ေသာ ပြင့္လႊာ ႏွစ္ဖတ္၏ အတြင္းပိုင္းထိ အတင္း တြန္းထိုး ၀င္လာသည္။ ယားက်ိက်ိ ခံစားမႈေလးက ကိုယ္တြင္း ကလီစာမ်ား အထိ လႈိက္တက္လာ၏။ မရပ္နဲ႔ စူးရွ.. မရပ္လိုက္ပါနဲ႔.. ငါ အရမ္း သေဘာက်လို႔.. ၾကိဳက္တယ္.. အရမ္းပဲ..။ စိတ္ထဲမွ အလုအယက္ ေျပာလိုက္ကာမွ ပိပိ တြင္း၀ေလးတစ္ခုလံုးကို တအားၾကီး စုပ္ဆြဲလိုက္ေသာ ခံစားခ်က္..။ အားးး.. ရွီးး… စူးရွရယ္.. ဘာ နဲ႔မွ မတူ.. တကယ္ပဲ ဘာနဲ႔မွ မတူပါလား..။ လွ်ာဖ်ားေလး၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္သြားရသည့္ ေဖြး။ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ရင္း သည့္ထက္ ပို လိုခ်င္လာျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ေဖြး စိတ္ထဲ ရုတ္တရက္ ၀င္လာသည့္ အေတြးက ျမတ္ ဆိုေသာ မိန္းကေလး။

ျမတ္ နဲ႔တုန္းကေရာ.. နင္ ခုလိုပဲ တယုတယ ဆက္ဆံခဲ့တာလား စူးရွ.. နင္ ျမတ္ ကို ဘာေတြ လုပ္ေပးခဲ့လဲ.. ဘယ္ေလာက္အထိ သာယာမႈေတြ ေပးခဲ့လဲ.. နင္ကိုယ္တိုင္ေရာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့လဲ.. ျမတ္ ဗိုက္ထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတဲ့အထိလား ဟုတ္လား.. အခု ငါ့မ်က္စိေရွ႕မွာ တယမ္းယမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ နင့္ ဟာၾကီးနဲ႔ ျမတ္ကို နင္.. ….။ ဒီလို ေတြးလိုက္ေတာ့ ငါက ေနာက္လုူ ျဖစ္သြားတာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ ဒီအတြက္ ငါ စိတ္ မဆိုးေတာ့ပါဘူး.. နင္နဲ႔ ငါ့ၾကားမွာ အခ်ိန္ မက်န္ေတာ့ဘူး စူးရွ.. ငါနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ နင့္ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို အက်ပ္ကိုင္ျပီး အသားလြတ္ၾကီး အႏိုင္က်င့္ခဲ့ ျပီးျပီ.. ငါ ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ခဲ့သမွ် နင္ ခံေပးခဲ့တာရယ္.. ငါ့အနားကို နင္ ျပန္လာတာရယ္.. ဒီေန႔အဘို႔ နင့္ အျပဳစုေတြရယ္.. ငါ အရမ္း ေက်နပ္တယ္.. ဒီေတာ့ နင့္ကို ငါ ဆု ခ်သင့္တာေပါ့.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား စူးရွ.. ငါ နင့္ကို ဆု ခ် သင့္တယ္ မဟုတ္လား..
Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #40 on: November 09, 2015, 02:51:12 PM »

လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အဘို႔ မိမိဘ၀တြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ အနည္းဆံုး မိုက္မဲခြင့္ ရွိပါလိမ့္မည္။ ေဖြး အသိစိတ္အာရံုထဲတြင္ မိမိမ်က္ႏွာကို ခပ္ေငးေငး ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားမွ လြဲ၍ ဘာမွ် မျမင္ေတာ့။ ညီမေလးကို စိတ္ၾကိဳက္ အနမ္းေပးျပီး မိမိထံမွ တစ္စံုတစ္ရာ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည့္ စူးရွ။ မိမိလည္း သူ႕ကို အလိုရွိေနေၾကာင္း မ်က္၀န္းမွ တဆင့္ပင္ စကားဆိုလိုက္သည္။ သူ႕ အနမ္းမ်ားက ဗိုက္သားျပင္ကေလးမွသည္ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ တက္လာ၏။ ခ်ိဳျမိန္ျခင္း၏ အရသာက စကၠန္႔မ်ားႏွင့္ အျပိဳင္ ႏွလံုးသားထဲသို႔ ေရာက္လာသည္။ ရင္ခ်င္း အပ္မိသြားသည့္ အေနထား ေရာက္လာေတာ့ ေပါင္ၾကားရွိ ေတာင္ပူစာ မို႔မို႔ေလးေပၚတြင္ ခ်စ္တမန္ေတာ္ေလးက ခိုေအာင္းရန္ ေနရာ ရွာေတာ့၏။ စိုရႊဲ ခြ်ဲက်ိေနသည့္ တြင္း၀ေလးကို အသာ ေတ့မိခ်ိန္ ရင္သားေပၚမွ ပန္းေသြးေရာင္ သီးလံုး မာေတာင္ေတာင္ေလးမ်ားက သူ႕ရင္ဘတ္ႏွင့္ ထိ တခ်က္၊ မထိတခ်က္။

ေဖြး မ်က္လံုးမ်ားကို စံုမိွတ္ ထားလိုက္သည္။ လည္တိုင္ေပၚ က်ေရာက္လာေနသည့္ သူ႕ပင့္သက္မ်ားက ေႏြး ေန၏။ ေတာင့္တင္း သန္မာလွသည့္ အတံၾကီးက ကိုယ္ထဲသို႔ တရစ္ခ်င္း တိုး၀င္လာေနသည္။ နာက်င္သလိုလို ေအာင့္မ်က္မ်က္ ျဖစ္သလိုလို ခံစားလာရျခင္းက ပထမဆံုး အေတြ႕ၾကံဳမို႔လား၊ သတၱ၀ါႏွင့္ လက္နက္ မမွ်ျခင္းပဲလား။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ထို ခံစားခ်က္ကို ေဖြး ႏွစ္ျခိဳက္မိသည္။ သူ႕လက္မ်ားက ရင္စိုင္ထက္မွ သီးလံုးေလးကို အဆက္မျပတ္ ေခ်ေပးေနသည္။ ပိပိေလးအတြင္းမွ နာက်င္မႈအနည္းငယ္ကို အာရံု ေျပာင္းလိုက္ႏိုင္၏။ ခဏေနေတာ့ ေအာက္ပိုင္းမွ အတံၾကီး၏ လႈပ္ရွားမႈ ရုတ္တရက္ ရပ္ သြားသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို မရဲတရဲ ၾကည့္လိုက္မိ၏။

“နာ သြားမွာ စိုးလို႔…” ႏႈတ္ခမ္းေလး မထိတထိကိုက္ကာ မိမိကိုၾကည့္လာသည့္ ခ်စ္စရာ မိန္းကေလးကို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္မိသည္။ သူ႕ဘ၀တြင္ အရင့္အရင္ ၾကံဳခဲ့ဖူးသည္က ေၾကးစား မိန္းကေလးမ်ား အျပင္ ျမတ္ တစ္ဦးတည္းသာ။ သူတို႔အားလံုးႏွင့္ မတူသည္က ေဖြး အတြက္ သူက ပထမဆံုးလူ ျဖစ္ေနျခင္း၊ ေနာက္တစ္ခုက သူမ အေပၚ သက္ေရာက္ ေနမိသည့္ ခ်စ္ျခင္း။ အမ်ားေျပာစကားအရ ၾကားယံုသာ ၾကားဖူးသည့္ အပ်ိဳစင္ ကညွာေမွး ဆိုေသာ အလႊာပါးေလးက ညီေတာ္ေမာင္ကို ေရွ႕ဆက္ရ ခက္ေအာင္ တားဆီးထားသည္။ ေဖြးရယ္.. ခ်စ္တယ္.. အရမ္းပဲ.. ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္ ေရာယွက္ေနသည့္ ကာမ၏ အာသီသတို႔က ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလြန္း၏။ တစ္ဦးမ်က္ႏွာ တစ္ဦး ၾကည့္ရင္း သူမ ႏွဖူးထက္မွ ဆံစေလးမ်ားကို သပ္တင္ေပးေနမိသည္။ ပူေႏြး အိစိုေနသည့္ တြင္းကေလးထဲ ႏွစ္စိမ္ထားသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ကေတာ့ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္ မာန္ျပင္ေနဆဲ။

အိပ္ယာခင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လက္ကေလးတစ္ဘက္က သူ႕ခါးေပၚ ခပ္ဖြဖြ ေရာက္လာသည္။ ပန္းႏုေရာင္ ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးကို ငံု႔ နမ္းလိုက္လို္ပါေသာ္လည္း မိမိႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူမ လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးဆီသို႔ပဲ ဦးတည္မိသြားျပန္၏။ ညင္သာေသာ အနမ္းမ်ားေအာက္တြင္ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး ၾကားလိုက္ရသည္။ သူ ရုတ္တရက္ စိတ္ လြတ္သြားျပီး ခါးကို နည္းနည္း ဖိ အခ်..

“အ… ရွီးးး…”
“အာ.. ေဖြး.. ေဖြး နာသြားလား.. ငါ..”
“ဟင့္အင္း.. ရတယ္.. ကြ်တ္ ကြ်တ္..”
“ေဖြး ရယ္.. ခ်စ္ တယ္..”

ေဖြးတစ္ေယာက္ စိတ္လိုလက္ရပင္ စူရွခါးကို တင္းတင္း ကိုင္လိုက္ျပီး တင္ပါးကို ဆတ္ကနဲ ၾကြေပး လိုက္သည္။ စူးကနဲတစ္ခ်က္ နာက်င္ျခင္းက ေဖြး မ်က္လံုးမ်ားကို ျပာေ၀သြားေစ၏။ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသမွ် မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ထိန္းသိမ္းအပ္ပါသည္ ဆိုေသာ ကညွာေမွး.. သည္ အလႊာပါးပါးေလးက သူ႕အတြက္ ေဖြး၏ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သည့္အတြက္ သူမ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေနာင္တ ရမည္မဟုတ္။ အသည္းခိုက္လုနီးပါး နာက်င္မႈေနာက္မွာ ညင္သာေသာ အနမ္းမ်ားႏွင့္ ေခ်ာ့ျမွဴခံလိုက္ရ၏။ ခ်စ္ျခင္း၏ သိမ္ေမြ႕ေသာ အေတြ႕က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တပါတ္ ျပန္လည္လာသည္။

တူႏွစ္ကိုယ္ ဖန္တီးရသည့္ ခ်ိဳျမိန္ေသာ ခ်စ္ျခင္း၏အရသာက တကိုယ္ရည္ ပံုေဖာ္ခဲ့ဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ဘာမွ မဆိုင္ေလာက္ေအာင္ ထူးကဲ သာလြန္လွ၏။ လိႈက္ဖို တက္မက္ဖြယ္ အေတြ႕အထိကို သူ႕ထံမွ ရရွိခြင့္ ရသည့္အတြက္ ေဖြး ၾကည္ႏူးမိသည္။ မိမိအတြက္ေတာ့ သည္ အခ်ိန္ ခဏတာေလးက တစ္သက္တာ ေမ့ႏိုင္ဘြယ္မရွိသည့္ အမွတ္တရတစ္ခု မဟုတ္ပါလား။ စီးပိုင္ ျပည့္က်ပ္ေနသည့္ ေနရာေလးတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေဆာ့ကစားေနသည့္ အတံထြားထြားၾကီး။  ခံစားမႈမ်ားက အတံၾကီးႏွင့္အတူ လိုက္ပါ ထြက္သြားလိုက္၊ နင့္ကနဲ နင့္ကနဲ အသစ္တဖန္ ျပန္၀င္လာလိုက္။ ရင္ခုန္သံႏွစ္ခု၏ စည္းခ်က္မ်ား ညင္သာစြာ ခ်ိန္ကိုက္မိၾကျပီး မၾကာမီ..။

“အင္းး ဟင္းးး… စူး.. စူးရွ.. ရွီးး … ငါ.. ငါ..”
“အင္းး.. တူတူ.. ငါ တို႔ တူတူေနာ္ ေဖြး..”

ေဖြး ကိုယ္လံုးေလးေပၚ စူးရွ ေမွာက္လ်က္သား က်သြားသည္။ ေဖြးတစ္ေယာက္ စံုမွိတ္ထားမိသည့္ မ်က္လံုးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း အျမင္အာရံုမ်ားက မပီျပင္။ အရင္ဦးဆံုး မိမိကိုယ္ေပၚ တ၀က္တပိုင္း အုပ္မိုးေနသည့္ သူ႕ကိုယ္လံုးေအာက္မွ ရုန္းထြက္လိုက္သည္။ စူးရွ ကိုယ္ကို ေစာင္းလွဲ႔ျပီး ဖယ္ေပး၏။ ေခြ်းစို႔ ေနေသာ သူမ်က္ႏွာက တည့္တည့္ မၾကည့္မိပါဘဲ ေဖြး မ်က္၀န္းေထာင့္တြင္ အရိပ္ လာထင္ေနသည္။ သူ႕ကို ေက်ာခိုင္းလ်က္ ေစာင္းလိုက္ျပီး ေမႊ႕ယာေအာက္ ညွပ္သြင္းထားသည့္ အိပ္ယာခင္းစကို မရမက ဆြဲထုတ္မိသည္။ အသိစိတ္တို႔ကို ေပ်ာက္ဆံုးသြားေစသည့္ ကာမ မီးေတာက္မ်ား ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျပီ။ အကာအကြယ္ မဲ့ေနသည့္ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ တစ္ခုခုႏွင့္ အျမန္ဆံုး အုပ္ထားႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားမိ၏။ စူးရွ အသာအယာ ထ ထိုင္ျပီး ေျခရင္းဘက္မွ ေစာင္ေလး ယူကာ ျခံဳေပးသည္။

ခုေန နင္သာ ငါ့ ခ်စ္သူဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ စူးရွ.. ငါ့ကို အၾကင္နာ အနမ္းေလးေတြနဲ႔ ေခ်ာ့.. ငါေပးလိုက္တဲ့ အပ်ိဳစင္ ပန္းကေလးကို တယုတယေလး နမ္း.. တစ္သက္လံုး တန္းဘိုးထား ျမတ္ႏိုးသြားပါ့မယ့္လို႔ ကတိေလးေပး.. ဒီလိုမ်ားသာ ဆိုရင္ ငါ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကည္ႏူးရမလဲ.. ငါ နင့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ..

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #41 on: November 11, 2015, 01:01:58 PM »

“ထြက္ သြား..”
“ေဖြး..”
“ထြက္သြားလို႔ ငါ ေျပာေနတယ္ေလ..”
“ေဖြးရယ္.. ငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားျပီလား.. ငါ ငါ ေတာင္းပန္..”
“ထြက္သြား စူးရွ.. နင္ .. နင္ တကယ့္ အခြင့္အေရးသမား.. မိန္းကေလးေတြဆီက အားနည္းခ်က္ကို အသားယူျပီး.. မိန္းကေလးေတြကို အသိေပ်ာက္ေအာင္ ျပဳစားျပီး.. အခြင့္.. အခြင့္အေရး လိုက္ယူေနတဲ့ေကာင္.. နင့္ကို ငါ မုန္းတယ္.. အရမ္းမုန္းတယ္ စူးရွ.. နင္ ငါ့မ်က္စိေရွ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနဲ႔..”
“ေဖြးရယ္.. ငါ ငါ ေျပာပါရေစဦး..”
“ေတာ္ေတာ့.. ေတာ္ ေတာ့ စူးရွ.. နင့္ေရွ႕မွာ ငါ အသက္ထြက္သြားမွ နင္ေက်နပ္မွာလား ဟုတ္လား..”
“အာာာာ…”
“ထြက္ သြားးးး….”

မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး နားႏွစ္ဘက္ကို အုပ္ပိတ္ကာ ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။ တကယ္တမ္း သည့္ထက္ပို နင့္သီးေစသည့္ စကားလံုးမ်ား ရွိလွ်င္ ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွလံုးသားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည့္ စကားမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေဖြး ကိုယ္တိုင္က ခံႏိုင္ရည္အား မရွိခဲ့။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ကုတင္ေပၚတြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေနေသးသည္။ ေဖြး တစ္ေယာက္ ေစာင္ေလးကို ရင္ဘတ္ေရွ႕ ဆြဲကိုင္ထားရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကို ခပ္စိန္းစိန္း စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။ မ်က္လံုးမ်ားက မီးေတာက္ ေနေသာ္လည္း ထိုမီးေတာက္မ်ားက ေဒါသမီး မဟုတ္မွန္း ၾကည့္တတ္လွ်င္ ျမင္ပါလိမ့္မည္။

“ငါ ႏွင္ တာေတာင္ နင္က ေပကပ္ေနေသးတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား စူးရွ..”
“…….”
“ငါ့အမိန္႔မွန္သမွ် နာခံမယ္ ဆို.. ဘာလဲ.. နင္က နင္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ျပီးသြားလို႔ ငါ့ကို အာခံမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား..”
“ေဖြး ရယ္..”
“ငါ ဂရုစိုက္မယ္ ထင္လို႔လား.. ဟမ္ စူးရွ.. ဒီေလာက္ေလးကို ငါ ဂရုစိုက္မယ္ ထင္လို႔လား..”
“ဟူးးးး…”
“ငါ မူးေနလို႔ သိလား.. နင္ ေခြးက်င့္ေခြးၾကံ ၾကံတာကို ငါ မျငင္းႏိုင္ခဲ့တာ.. နင္ သိလား.. အခု ငါ အသိစိတ္ ျပန္၀င္လာျပီ.. နင္ ခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားမလား.. မုဒိန္းမႈနဲ႔ ေထာင္ထဲ ၀င္မလား ေျပာ..”
“အာ.. ေဖြး.. မဟုတ္ေသးဘူးေလ..”
“ပိတ္ထား နင့္ပါးစပ္.. ဘာလဲ.. နင္က ငါ့ကို ျမတ္လို အူတိအူလည္ မိန္းကေလး ထင္ေနတာလား ဟုတ္လား.. ဟမ္.. နင္ ယုတ္မာခ်င္တိုင္း ယုတ္မာသမွ် က်ိတ္ခံမယ့္ မိန္းမ ထင္ေနလား ဟုတ္လား.. ထြက္ သြားး.. နင္ နင္ ငါ့ မ်က္စိေရွ႕က ……… …… ……..”

ငါ့ မ်က္စိေရွ႕ကေန အျမန္ဆံုး ထြက္သြားပါေတာ့ စူးရွ ရယ္..။ တိုးတိတ္ တိမ္၀င္သြားေသာ အသံမ်ားက ႏွလံုးသားထဲတြင္ေတာ့ ဆက္လက္ ျမည္ဟီး ေနပါေသးသည္။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေစာင္ထဲ ပုေကြးျပီး ပုန္းကြယ္ ထားမိ၏။ လႈိက္တက္လာေသာ ရႈိက္သံမ်ားကို အံက်ိတ္ ထိန္းထားမိသည္။ မိမိဘ၀တြင္ သည္လို က်ိတ္ငို ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ေပါင္း မနည္းလွေသာ္လည္း သည္တစ္ေခါက္က အပင္ပန္းဆံုး ျဖစ္မည္ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဖြး ေက်နပ္သည္။ လိုခ်င္တာ အားလံုး ရလိုက္ျပီးေသာ ကေလးငယ္ တစ္ဦးလို ေက်နပ္မိသည္။

ေစာင္ထဲ တိုး၀င္လံုးေထြးျပီး တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါေနသည့္ ကိုယ္လံုးေလး။ သည္ကိုယ္လံုးေလး၏ ေနာက္ေက်ာဘက္ အိပ္ယာခင္း ျဖဴျဖဴေလးေပၚတြင္ ေသြးစက္တို႔ စြန္းထင္းေနသည္။ ေဖာ္မျပတတ္သည့္ ခံစားမႈက ပီတိလား၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာလား၊ သူမေလးကို သနား သြားမိတာလား၊ သို႕တည္းမဟုတ္ သခင္မတစ္ပါးလို ျမတ္ႏိုးမိသူတစ္ဦးအေပၚ လြန္က်ဴးမိလို႔ တုန္လႈပ္တာလား။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေလာေလာဆယ္ အားျဖင့္ေတာ့ သူမကို အနားေပးသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေစာင္ျခံဳထဲ လံုးေထြးေနသည့္ ပုခံုးေလး ႏွစ္ဘက္ကို ညင္သာစြာ ဆုပ္ကိုင္ လိုက္သည္။ နင္ ငါ့ကို ေက်နပ္တဲ့ အထိ အျပစ္ေပးပါ ေဖြးရယ္။ ထြက္သြား ဆိုတဲ့ စကားက လြဲရင္ ၾကိဳက္တာ ေျပာပါ။

ျဖန္းးးးး…. ျဖန္းးးးး..
ဆတ္ကနဲ ထ ထိုင္ျပီး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ရိုက္လိုက္သည့္ ရိုက္ခ်က္က ထင္မထားသည့္ အျပဳမူမို႔ သူ႕မ်က္လံုးထဲ မီး ပြင့္ သြားရသည္။
“နင္က ငါ့ကို ေ_ာက္ဂရု မစိုက္ဘူး ဆိုတဲ့သေဘာလား.. ဟုတ္လား စူးရွ.. ဒီေလာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ရဲတဲ့ေကာင္.. ထြီ.. ထီြ..”
“အာ ဟာ…”

မုန္းစရာ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္၀န္းမ်ားကို တံေတြးႏွင့္ ပိတ္ေထြးပစ္လိုက္သည္။ စူးရွတစ္ေယာက္ တံေတြးတို႔ျဖင့္ စိုရႊဲ ေပက်ံ သြားသည့္ မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္း သုတ္မပစ္ေသးဘဲ မ်က္စိမွိတ္ ေခါင္းငံု႔ကာ သက္ျပင္း ခ်၏။ စကၠန္႔ အနည္းငယ္ ၾကာျပီးမွ မ်က္ႏွာကို ပုခုံုးႏွင့္ သုတ္လိုက္ျပီး ေဖြးကို ခပ္ေငးေငး ၾကည့္သည္။ မုန္းတယ္.. စူးရွ နင္က တကယ္ အသံုးမက်တဲ့ေကာင္.. ငါ ေဒါသထြက္လာတိုင္း ငံု႔ခံတတ္တဲ့ အလကားေကာင္။

“နင္ ထြက္သြား မလား.. ငါ ခုခ်က္ခ်င္း ရဲကို ဖုန္းဆက္ရမလား ေျပာ.. ဟမ္ စူးရွ.. နင္နဲ႔ငါ တူတူ မွားခဲ့တာပဲ.. အရွက္ ကြဲလည္း တူတူေပါ့ဟာ.. ေနာ့..”
“အာ မဟုတ္ဘူး ေဖြး.. ငါ အဲ့ သေဘာ မဟုတ္ရပါဘူးဟာ..”
“မဟုတ္ရင္ ထြက္သြား.. ဆက္ ထိုင္ေနရင္ေတာ့ နင္ ငါ့ကို စိန္ေခၚတာပဲ..”
“ေဖြး ရယ္..”
“ဟုတ္တယ္.. ငါက ေဖြး.. နင္ သိထားဘို႔က ႏွင္းေဖြးေဖြး ဆိုတာ အမွားလုပ္ျပီးရင္ လူသိမွာ ေၾကာက္လို႔ ျငိမ္ကုပ္ေနတတ္တဲ့ မိန္းမ မဟုတ္ဘူး.. ”

ေဖြး မ်က္၀န္းမ်ားက မီး၀င္း၀င္း ေတာက္မတတ္ ျပင္းထန္ေနသည္။ မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ အိုင္ထြန္း ေနေသာ္လည္း ပါးျပင္ေပၚသို႔ လံုး၀ က်ဆင္းမလာခဲ့။ နီေထြးေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္မႊာက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေန၏။ သည္အခ်ိန္မွာ သူမကို တစ္ေယာက္တည္း ထားေပးျခင္းက အသင့္ေတာ္ဆံုးဟု သူ ရင္နင့္စြာပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းကေလးထဲတြင္ မ်က္၀န္းႏွစ္ခု အားျပိဳင္ ေနၾကသည္။ စူးရွ ေခါင္းကို ငံု႔ရင္း သက္ျပင္း ခ်လိုက္၏။ တကယ္တမ္း သူမ အနား ျပန္ေရာက္လာျခင္းက သူ႕တြင္ ေျပာစရာစကား မ်ားစြာႏွင့္။ အထူးသျဖင့္ ျမတ္၏ ကိုယ္၀န္ကိစၥ မိမိႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း မၾကာမီကမွ သူသိခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ခု သည့္ထက္ အေရးၾကီးသည္က သူမထံပါးတြင္ ထာ၀ရ ခစားခြင့္ (တနည္း) သူမ၏ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခြင့္။ သည္စကား ႏွစ္ခုကို လက္ရွိ အေျခအေနႏွင့္ပင္ သူမအား သိေစ ၾကားေစခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕ကို စ ေတြ႕သည္ႏွင့္ သူမ ဘက္မွ ဦးေဆာင္သြားျပန္သည့္ အေျခအေနေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အားလံုး လြဲေခ်ာ္ ခဲ့ရသည္။ ခ်ိဳျမိန္ေသာ ေန႔ တစ္ေန႔ကို သည္ပံုစံ သည္အေနအထားျဖင့္ နိဂံုး မခ်ဳပ္လိုပါေသာ္လည္း သူမ ပင္ပန္း လြန္းေနျပီမွန္း ေကာင္းစြာ နားလည္မိသည္။

အရွက္ ကြဲလည္း တူတူေပါ့ဟာ တဲ့လား.. ဘယ္ ျဖစ္မလဲ ေဖြးရယ္.. နင္ေျပာသလိုပဲ ငါက လမ္းေဘးက ကေလကေခ် ဆိုရင္ေတာင္ ငါ နဲ႔အတူ အရွက္ကြဲ ခံရလိုက္ရင္ နင့္ တန္ဘိုးေတြ က်သြားမွာေပါ့.. တကယ္လည္း ငါ့ေၾကာင့္ နင္ အရွက္ကဲြရစရာ ကိစၥမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး.. ဒါကို ငါ့ဘက္က သိပ္ေသခ်ာေပမယ့္ ခု ခ်ိန္မွာ နင့္နား ငါ ဆက္ရွိေနလို႔ ဒီျပႆနာ ေျပလည္သြားမယ္လို႔ ငါ မထင္ဘူး.. နင္ တအား ေဒါသထြက္ျပီး တခုခု ျဖစ္သြားမွာ ငါ အရမ္း စိုးရိမ္တယ္.. နင့္ကို ငါ တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားျပီး စကားေတြ ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္..  နင့္ကို ငါ စိန္စီထားတဲ့ အနာဂတ္ေတြပဲ ေပးခ်င္ပါတယ္ဟာ.. ငါ့ရင္ထဲမွာ နင့္အတြက္ ေျပာစရာ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ငါ ထြက္သြားေပးမွ နင္ စိတ္သက္သာမယ္ ဆိုရင္..

“ငါ.. သြားပါ့မယ္.. ဒါမယ့္ နင္ နဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမွာ ငါ ရွိေနမယ္ ေဖြး.. ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နင္ လိုအပ္လာရင္ ငါ့ကို ေခၚလိုက္.. ေနာ္..”
“………….”
“နားလိုက္ ေနာ္.. ေဖြး..”

သူ႕စကား ဆံုးသည္ႏွင့္ ေစာင္ေခါင္းျမီးျခံဳကာ မ်က္လံုးမ်ား မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ပင့္သက္ကို ေစာင္ထူထူထဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ ကုတင္ေျခရင္းဘက္မွ လႈပ္ရွားသံ သဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။ နားထင္ေစာင္း ဆီသို႔ စီးက်လာသည့္ မ်က္ရည္ပူတို႔က တားဆီးမရေတာ့။ ရႈိက္သံမထြက္ေအာင္ ေစာင္စကို ပါးစပ္ထဲ လံုးေထြး ထိုးထည့္ထားလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ ေလးကန္ေသာ ေျခသံတစ္ခုက အခန္းေပါက္ဘက္ဆီ ေရြ႕သြား၏။ တံခါး ဖြင့္ ပိတ္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရျပီး ခဏ ေစာင္ဖယ္ျပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေအးစက္မာေၾကာေနသည့္ ကြ်န္းတံခါးၾကီးက မိမိကို ပမာမခန္႔ ၾကည့္ေနသည္။

တိတ္ဆိတ္ သြားျပီပဲ.. ငါ့ အခန္းတစ္ခုလံုးေရာ.. ငါ့ ရင္ထဲက ႏွလံုးသားေရာ.. ငါ့ ဘ၀ၾကီး တစ္ခုလံုးေရာ.. လံုး၀ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ျပီပဲ..

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #42 on: November 14, 2015, 02:19:30 PM »

အခန္း (၁၉)


တီ.. တီ.. တီ..

ေအာက္ထပ္မွ တယ္လီဖုန္း ျမည္သံေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးလာခဲ့၏။ စူးရွ ျပန္ထြက္သြားျပီးကတည္းက ဖုန္း ပိတ္ျပီး အိပ္ေနခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့ ည (၇)နာရီ ထိုးလုျပီ။ ေဖြး တအားၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ပဲ။ ပထမဆံုး သတိထားလိုက္မိသည္က ေစာင္ျခံဳေအာက္မွ အ၀တ္မဲ့ ကိုယ္လံုးေလး။ ေနာက္ေတာ့ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ေ၀ဒနာႏွင့္ ေအးစက္စက္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနသည့္ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း တစ္ေနရာ။ ဒါ အိပ္မက္ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေဖြး အေတြး စ တို႔ မရပ္တန္႔ႏိုင္ခင္ ဖုန္းျမည္သံ ထပ္ ေပၚလာ၏။ ကုတင္ေပၚမွ ၾကိဳးစား ဆင္းျပီး အနားတြင္ ပံုလ်က္က်ေနသည့္ ဂါ၀န္ေလးကို ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္တြင္း တစ္ေနရာမွ ကိုက္ခဲ နာက်င္မႈေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ သိပ္ အဆင္မေျပခ်င္။ ေအာက္ထပ္အေရာက္၊ တယ္လီဖုန္းေလးကို ကိုင္လိုက္ေတာ့မွ ထင္သည့္အတိုင္း ေမေမ..

“ဟလို..”
“ေဖြး.. သမီးရယ္ ေမေမ ေခၚေနတာ ၾကာလွျပီ.. ဟန္းဖုန္းကိုလည္း ပိတ္ထား.. ဒီက ေခၚေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မကိုင္..”
“ေဖြး အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ ေမေမ..”
“အြန္.. ညေနေစာင္းၾကီး အိပ္ရလား သမီးရယ္.. ေနေကာင္းရဲ့လား မာလာေဆြ ေရာက္ေနျပီလား..”
“ဟုတ္..”

တကယ္ေတာ့ မာ့ကို လွမ္းေခၚဘို႔ လံုး၀ကို သတိမရမိေသး။ ေမေမ စိတ္ပူမွာ စိုးရိမ္၍သာ ဟုတ္ လိုက္ရေသာ္လည္း သည္ညအဘို႔ မိမိ တစ္ေယာက္တည္းပါလား ဆိုသည့္ အသိက ခုမွ ၀င္လာသည္။ အို.. ဘာျဖစ္လဲ.. ေမြးကတည္းက ေနလာတဲ့အိမ္မွာ ေၾကာက္စရာ ဘာရွိတာမွတ္လို႔.. တံခါးေတြ လံုေအာင္ပိတ္ျပီး အိပ္ရင္ ရသားပဲမဟုတ္ပါလား။ မိမိစိတ္ကို ျပန္အားေပးမိေတာ့ နင္လိုအပ္ရင္ ငါ့ကို အခ်ိန္မေရြး လွမ္းေခၚ ဟူေသာ စကားေလးကို သတိ ရသြားမိျပန္သည္။

“ေဒၚခင္ခင္ထား ေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္ ေဖြး.. ေမာင္စို္း၀ဏၰက သမီးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့.. ေမေမ့ကို ခြင့္ေတာင္းေနတယ္..”
“ရွင္..”
“ဘာ ျဖစ္လို႔လဲ ေဖြး.. သမီး မေတြ႕ခ်င္လို႔လား..”
“ေမေမ ျပန္လာမွ ဆိုလို႔ေလ..”
“အင္းးးးး.. ဒါဆိုလည္း ေမေမ အဲ့လိုပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ရမလား..”
“ခဏ ေမေမ.. ”
“……..”
“ဘယ္ေတာ့ ေတြ႕ရမွာလဲ.. သူ႕မိဘေတြေကာပါမွာလား ေမေမ.. လူၾကီးေတြ ပါမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေမေမလည္း ရွိေနမွ အဆင္ေျပမွာေပါ့..”
“မဟုတ္ဘူး သမီး.. ေမာင္စိုး၀ဏၰ တစ္ေယာက္တည္း သမီးကို လာေတြ႕ဘို႔ ခြင့္ေတာင္းတာ.. သမီး လက္ခံမယ္ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့..”

သည္ေလာက္ ေလာဘို႔ လိုသတဲ့လား.. အင္းေလ ေကာင္းတာပါပဲ.. ခု မေတြ႕လည္း ေနာက္ ေတြ႕ရမယ့္ တူတူ.. လူၾကီးေတြ မပါခင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ရတာ ဆိုေတာ့ ပို ေကာင္းတာေပါ့..။

“ဟုတ္ ေမေမ.. ေဖြး ေတြ႕လိုက္ပါ့မယ္.. ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္ ေမေမပဲ ၾကည့္စီစဥ္ျပီး ေဖြးဆီ ဖုန္း ျပန္ဆက္ေပးမလားဟင္..”
“ေမေမ စီစဥ္ ဆိုေတာ့.. သမီး စိတ္ေကာ ပါရဲ့လား ေဖြးရယ္.. သမီး ဆႏၵ မရွိရင္ ေမေမ ဇြတ္ မလုပ္ဘူးေနာ္..”
“သိပါတယ္ေမေမ.. ခုလည္း သူ႕ကို လက္ခံေတြ႕တယ္ဆိုတာ လက္ထပ္ဘို႔ ကတိေပးတာမွ မဟုတ္ဘဲေလ.. လြယ္လြယ္ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကိစၥ မဟုတ္မွန္း သမီး နားလည္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေမေမ့ကို မ်က္ႏွာပ်က္ရေအာင္ေတာ့ ေဖြး မလုပ္ပါဘူး.. စိတ္ခ်ေနာ္ ေမ့..”
“အင္းပါကြယ္.. ေမေမကလည္း သမီးေလး တစ္ဘ၀လံုး အတြက္ ဆိုေတာ့.. ကဲပါ ေမေမ ဟိုဘက္ကို ျပန္ေျပာျပီး သမီးဆီ ျပန္ဆက္ေပးမယ္.. တစ္ခုပဲ မွာခ်င္တာ ဘာကိုမွ မ်က္စိစံုမွိတ္ျပီး ဆံုးျဖတ္စရာ မလိုဘူးေနာ္ သမီးငယ္..”
“ဟုတ္..”

မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး ဆံုးျဖတ္စရာ မလိုဘူးတဲ့လား ေမေမရယ္.. ေမေမ့သမီး ဒီမနက္ပဲ ကိစၥ တစ္ခုကို.. အို.. ေတာ္ျပီ.. မေတြးေတာ့ဘူး..။ ေမေမ ဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း ၀င္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပဲ ေရမိုးခ်ိဳး သန္႔စင္လိုက္သည္။ ေရပန္းမွ က်လာသည့္ ေရ ေႏြးေႏြး ေလးေၾကာင့္ လူက အတန္ငယ္ လန္းဆန္းသြား၏။ ခဏေနေတာ့ ေမေမ ဖုန္းျပန္ဆက္သည္။ သတို႔သားေလာင္းႏွင့္ ေတြ႕ရမည့္ အေရးအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားမိ၏။ အေရးထဲ ေမေမက မာလာႏွင့္ ေျပာမည္ ဆိုျပန္သျဖင့္ ေရခ်ိဳးေနေၾကာင္း ညာရျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ေခၚေနမည္စိုး၍ လွည့္ပတ္ ေျပာရျပန္ေသးသည္။ ေမေမ ဖုန္းခ်သြားျပီးမွ ေခါက္ဆြဲေျခာက္တစ္ထုပ္ ကို ၾကက္ဥတစ္လံုး ထည့္၍ ျပဳတ္လိုက္ျပီး ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေဖ်ာ္လိုက္၏။ သည္ေန႔အဘို႔ မိမိ ဗိုက္ထဲတြင္ ဘီယာမွ လြဲ၍ ဘာမွ် မရွိဘူး မဟုတ္ပါလား။ စဥ္းစားမိမွပင္ အစာအိမ္ထဲမွ နာသလိုလို ေအာင့္သလိုလို ျဖစ္လာေသးသည္။

အိပ္ခန္းဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ကိုးနာရီ ထိုးလုျပီ။ တေနကုန္ အိပ္ထားသည္မို႔ လူက အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိ။ ေသြးစက္ေလးမ်ား စြန္းထင္းေနသည့္ အိပ္ယာခင္း ကို ၾကည့္ရင္း မနက္ျဖန္အတြက္ စကားလံုး ေရြးမိသည္။ မိမိအား လက္ထပ္ေပါင္းသင္းခြင့္ ရရန္ ဂုဏ္သေရရွိရွိ ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္ သတို႔သားေလာင္းအတြက္ မိမိ၏ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့တာ ေသခ်ာသြားျပီ။ သည္ကိစၥက လူငယ္ခ်င္းၾကားတြင္ အေရးမပါေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိ မလိမၼာမႈေၾကာင့္ မုဆိုးမ မိခင္ကိုေတာ့ မ်က္ႏွာ မငယ္ေစခ်င္။ သည္လိုေတြးလိုက္ေတာ့ ကိုစိုး၀ဏၰႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း အရင္ ေတြ႕ခြင့္ရျခင္းက ေကာင္းပင္ေကာင္းေသးသည္ဟု ေတြးမိ၏။ မိမိ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို အပြင့္လင္းဆံုး ေျပာျပဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မိမိ ရုပ္ရည္ႏွင့္ ပညာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို သူတို႔ သိျပီး၊ လက္ခံျပီးသား။ ဒါေတြကို ႏွစ္သက္လို႔သာ မိမိကို ဇနီးေလာင္းအျဖစ္ ကမ္းလွမ္းျခင္း မဟုတ္ပါလား။ သည့္ထက္ပို၍ ေဖာ္ျပစရာက မိမိ စိတ္ေနစရိုက္ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သြားျပီ။ ရဲရင့္ ပြင့္လင္းေသာ စရိုက္ႏွင့္ အပ်ိဳစင္ကညွာေမွး.. ၾကိဳက္တာကို ေရြးေပေတာ့ သတို႔သားေရ။

သည္ အသက္ရြယ္ ေရာက္သည့္တိုင္ အိပ္ရခက္ေသာ ညမ်ားစြာ ရွိခဲ့ဖူးသည့္အနက္ သည္တစ္ညက အရွည္လွ်ားဆံုး ျဖစ္ခဲ့၏။ သက္ျပင္းမ်ား ခ်ရင္း၊ ေမြ႕ယာ ထက္တြင္ လူးရင္းလွိမ့္ရင္း နာရီ စကၠန္႔မ်ားကို ပင္ပန္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ လူက ငိုက္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေန၏။ ေခါင္းထဲက ထိုးကိုက္ေန၍ ေမႊး အခန္းဘက္ ကူးျပီး ေဆးတစ္လံုး ယူေသာက္လိုက္ရသည္။ အကိုက္ခဲ ေပ်ာက္ေဆးအျပင္ မေန႔က ကိစၥအတြက္ စူးရွႏွင့္ မိမိအၾကား ဘာအမွတ္တရမွ် မက်န္ေစရန္ ကိုယ္၀န္ ကာကြယ္သည့္ ေဆးပါ တြဲေသာက္လိုက္သည္။ မိမိ အျဖစ္ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ မ်က္ရည္ လည္လွ်က္မွ ျပံဳးမိရေသး၏။ ေခါင္းထဲသို႔ ျဖတ္ကနဲ ၀င္လာမိသည္က ျမတ္ ဆိုေသာ နံမည္ေလး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ နင့္မွာက ဒီလို အမွတ္တရမ်ိဳး ရွိဖူးတယ္ မဟုတ္လား စူးရွ.. ငါ့ကိုယ္ငါ အခ်ိန္မီမကာကြယ္ရင္ နင့္ကို အသားလြတ္ အႏိုင္က်င့္မိတဲ့ ငါ ၀ဋ္လည္သြားႏိုင္တာေပါ့.. နင္က ဘာမွသာ မဟုတ္တာ.. အင္မတန္ ေအာင္ျမင္တဲ့ေကာင္ပဲ..။

သည္လိုႏွင့္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္စြာ ျပင္ဆင္ျပီး ခ်ိန္းဆိုသည့္ေနရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ စိတ္ထဲမွ စီစဥ္လာေသာ စကားလံုးမ်ားက ခုခ်ိန္ထိေတာ့ အစီအရီ ျဖစ္ေနေသးသည္။ တက္စီကားေပၚမွ ဆင္းျပီး အက်ီေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သည္ထက္ ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔လိုက္၏။ လက္ကိုင္အိတ္ေလးထဲမွ မွန္ထုတ္ၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးမိေသးသည္။ သည္ေလာက္လည္း မလိုပါဘူးေလ.. ငါ ေတြ႕ရမယ့္လူက တစ္သက္လံုး ေပါင္းရမယ့္သူ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဒီတစ္ရက္တည္း ေတြ႕ျပီး ျပီးသြားတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တကူးတက ဟန္လုပ္ေနစရာ လိုမွ မလိုတာ ေနာ္။ (…) ဟိုတယ္၏ စားေသာက္ခန္းမက မၾကာခဏ ေရာက္ဖူးႏွင့္ျပီးသား ေနရာျဖစ္ေသာ္လည္း သည္ေန႔အဖို႔ ထူးျပီး က်ယ္လြန္းေနသည္။ ဧည့္ၾကိဳ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေလးကို ေမးလိုက္ေတာ့ မိမိ အတြက္စီစဥ္ထားသည့္ သီးသန္႔ခန္းကို ညႊန္ျပ၏။ ေၾကြျပားလွလွမ်ား ခင္းထားသည့္ ၾကမ္းျပင္ေၾကာင့္ပဲလား.. စီးလာမိသည့္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္သံက တဆိတ္ က်ယ္လြန္းေနသေယာင္ေယာင္။

အခန္းေပါက္၀ေရာက္ေတာ့ တံခါး ပိတ္မထား။ စားပြဲ၏ ဟိုဘက္တြင္ ျပတင္းေပါက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ အျပင္သို႔ ေငးၾကည့္ေနပံုရသည့္ မိမိ၏ သတို႔သားေလာင္း ကိုစိုး၀ဏၰ။ ဆင္စြယ္ေရာင္ ရွပ္အက်ီႏွင့္ ရွားေရာင္ ေဘာင္းဘီကို သပ္ရပ္စြာ ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ၀င္ေပါက္ကို ေက်ာခိုင္းထားသည္မို႔ ေနာက္ေက်ာကိုသာ ျမင္ရျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕ပံုစံက စိမ္းသက္သက္ ျဖစ္မေန။ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ ဆံပင္ ပံုစံတို႔ကအစ မိမိႏွင့္ ရင္းႏွီးလြန္းေနသည္။ ေဖြး အာရံုတို႔ အနည္းငယ္ ေနာက္က်ိက်ိ ျဖစ္လာ၏။ မေန႔ညက အိပ္ပ်က္ ထားေသာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ဖြင့္ထားသည့္ တံခါးကိုပဲ အသာ ေခါက္ျပီး အခန္းထဲ ၀င္ရန္ ျပင္လိုက္၏။ တံခါး ေခါက္သံ၏ အဆံုးတြင္ အျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနသည့္ ကိုစိုး၀ဏၰ မိမိဘက္ လွည့္လာသည္။ ဦးေခါင္းကို အရင္ဆံုး ေစာင္းငဲ့လိုက္ျပီးမွ ကိုယ္ခႏၶာက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း။ မိမိႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း တည့္တည့္ ဆိုင္မိသည့္ ခဏ..။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #43 on: November 15, 2015, 04:12:58 PM »

မိမိ မ်က္လံုးမ်ား တဒဂၤ မူးေနာက္ျပာေ၀သြားရျခင္းမွာ သူ႕ေနာက္မွ ျပတင္းေပါက္၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သည္သို႔ဆိုလွ်င္ စိုး၀ဏၰ၏ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္၀န္းမ်ားကေရာ.. အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္ဖူးသူတစ္ဦး၏ အားတုန္႔အားနာ အျပံဳးကေရာ.. သည္ႏွစ္ခုလံုးက ဘာေၾကာင့္မ်ား။ မိမိတစ္ကိုယ္လံုးရွိ အေႏြးဓာတ္အားလံုး ရုတ္ခ်ဥ္း ေလ်ာ့ပါးသြားရ၏။ အ၀တ္အစားပံုစံႏွင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖီးသင္ထားသည့္ ဆံပင္မွလြဲ၍ သည္မ်က္ႏွာ၊ သည္ခႏၶာကိုယ္၊ သည္ အရပ္အေမာင္း အားလံုးက..။ ဒါ တိုက္ဆိုင္မႈ တစ္ခု မဟုတ္မွန္း ေကာင္းစြာ သိေသာ္လည္း လူက ၾကက္ေသ ေသသြားမိသည္။ စိုး၀ဏၰဟု မိမိ သိထားသည့္ ထိုသူက စားပြဲကို ေကြ႕ပတ္ေလွ်ာက္လာျပီး မိမိႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အကြာထိ ေရာက္လာ၏။

“ေဖြး..”
“…….”
“လာ ထိုင္ေလ...”
“……….”

ၾကားဖူးေနက် ခ်ိဳၾသၾသ အသံက ပို၍ ႏူးညံ့ ညင္သာေနသည္။ မိမိထံ ကမ္းလိုက္သည့္ သူ႕လက္မ်ားကို ေရွာင္ရင္း ေျခတစ္လွမ္း ေနာက္ဆုတ္လိုက္မိ၏။ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ။ သူက ဘာလို႔ သည္ေနရာကို ေရာက္ေနရတာလဲ.. ကိုစိုး၀ဏၰ နဲ႔ သူနဲ႔ တစ္ခုခု ပတ္သက္ ေနတာလား..။ သီးသန္႔စားေသာက္ခန္း၏ အနီး၀န္က်င္တြင္ မည္သူမွ် ရွိမေန။ သည္အခ်ိန္မွာ သည္ေနရာကို သူ ေရာက္ေနျခင္းက ဘာအတြက္လဲ..။ တကယ္လို႔မ်ား သူႏွင့္ ကိုစိုး၀ဏၰ တစ္ခုခု ပတ္သက္ေနျပီး မေန႔က ကိစၥ မိမိႏွင့္ ဟိုတစ္ေယာက္ၾကားတြင္ အေႏွာက္ယွက္ တစ္စံုတစ္ရာ ေပးဘို႔..။ ဒါေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ မိမိ သိထားသည့္ စူးရွ ဆိုေသာ ေကာင္ကေလးက သည္လိုလူမ်ိဳး မဟုတ္။ အထူးသျဖင့္ မိမိအေပၚ သည္လို စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ေစသည့္ အျပဳမူမ်ိဳး လုပ္မည့္သူ မဟုတ္။ ေနာက္တစ္ခု၊ သည္ေန႔ သူ႕ပံုစံက ခါတိုင္းလို အေရာင္မွိန္မွိန္ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ျဖစ္မေန။ ဒါကေတာ့ သိပ္မဆန္းပါေခ်။ ေရာက္ေနသည့္ ေနရာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ၀တ္စားလာျခင္းဟု ေတြးလို႔ ရသည္။ လူပံုစံက မည္မွ်ပင္ ေတာက္ေျပာင္ သစ္လြင္ေနဦးေတာ့ မိမိကို ေငးေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ရီေ၀ ေငးေၾကာင္ေနသည္ပဲ။ သို႔ေသာ္ မိမိကို ၾကိဳဆိုေနသည့္ သူ႕ပံုစံက အိမ္ရွင္ ဆန္လြန္းေနသည္။ အေတြးေပါင္းစံုႏွင့္ ေဖြး ရုတ္တရက္ စကား မေျပာႏိုင္။

“ေဖြး.. ငါ စူးရွ ေလ..”

မိမိကို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ျပီး အံ့ၾသေနသည့္ သူမကို စူးရွ ေခၚ စိုး၀ဏၰ ေျပာလိုက္သည္။ ေဖြး အရမ္း အံ့ၾသ သြားမွာပဲ.. စိတ္ဆိုးသြားမလား.. ၀မ္းသာသြားမလား မသိေပမယ့္ မိမိတြင္ သူမကို ေျပာစရာ စကားမ်ားစြာ ရွိေနသည္။ သည္ပံုစံႏွင့္ ေျပာရန္ ရည္ရြယ္ရိုး မဟုတ္ခဲ့ပါေသာ္လည္း မေန႔က ကိစၥျပီးကတည္းက တစ္ေနကုန္ ဖုန္းေခၚလို႔လည္း မရ။ မိခင္ျဖစ္သူထံမွတဆင့္ အိမ္လိုင္းဖုန္း နံပါတ္သိခဲ့ရသည္။ သိသိခ်င္း လွမ္း ဆက္ရန္ ရည္ရြယ္ပါေသးေသာ္လည္း သူ လက္မရဲခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိမိရင္ထဲက စကားမ်ားကို ေျပာရန္ ေမေမ့ အကူအညီကို ယူခဲ့မိသည္။ ေဒၚမိမိခိုင္ ခရီးက ျပန္ေရာက္လွ်င္ လူၾကီးစံုရာႏွင့္ တရား၀င္ကမ္းလွမ္းစကား ေျပာၾကရန္ စီစဥ္ျပီးသား။ သူ႕ဘက္မွ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ လူၾကီးမ်ားပင္ မ်က္စိ လည္ကုန္ၾကရသည္။ မတတ္ႏိုင္။ ရက္တစ္ရက္၏ (၂၄) နာရီတြင္ စကၠန္႔ေပါင္းက မ်ားစြာ မဟုတ္ပါလား။

“သိသားပဲ..”
“…….”
“နင့္ဘာနင္ ဘာပံုစံ ျဖစ္ေနေန နင့္ကိုငါ ေခြး ခ်ီသြားတာေတာင္ မွတ္မိတယ္..”

ဟူးးး… ေတာ္ပါေသးရဲ့။ မွင္တက္မိေနေသာ သူမ ထံမွ ခပ္စြာစြာ စကားေလး ၾကားလိုက္မွပင္ သူ ရင္ေအး သြားရ၏။ ေဖြး တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲတြင္ ဇေ၀ဇ၀ါ အေတြးမ်ားစြာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ခပ္တည္တည္ပဲ ေျပာခ်လိုက္သည္။ အားလံုးကို အပြင့္လင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ဘို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ ေရာက္လာခဲ့တာ မဟုတ္လား။ လံုး၀ ထင္မွတ္မထားသည့္သူကို သည္အခ်ိန္သည္ေနရာမွာ သည္ပံုစံႏွင့္ ေတြ႕ရရံုမွ်ျဖင့္ မိမိဘက္က ေျပာင္းလဲစရာ ဘာမွ အေၾကာင္းမရွိ။

“နင္ သည္ကို ဘာလာလုပ္တာလဲ စူးရွ..”
“အရင္ဆံုး ၀င္ ထိုင္လိုက္ပါဦး ေဖြးရယ္.. ငါ ေအးေအးေဆးေဆး ရွင္းျပမယ္ေလ ေနာ္..”
“ငါ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ဘို႔ ခ်ိန္းထားလို႔ လာတာ.. နင္နဲ႔ စကားလက္ဆံု ေျပာဘို႔ မဟုတ္ဘူး..”
“အင္းပါ.. ငါ သိပါတယ္.. နင္ ခ်ိန္းထားတာ စိုး၀ဏၰ မဟုတ္လား..”
“………..”
“………..”
“နင္က ဘယ္သူမို႔လို႔ သည္ကိစၥ သိေနရတာလဲ စူးရွ..”

ဟုတ္မ်ား ဟုတ္ေနမလား ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ ေမးလိုက္မိသည္။ စူးရွ နဲ႔ စိုး၀ဏၰ တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု ေတြးလိုက္မိျခင္းက မိမိ ေလာဘစိတ္မ်ား ျဖစ္ေနေလမလား။ ေဖြး၏ အေမးကို မေျဖမီ သူ တံေတြး ျမိဳခ်မိသည္။ မ်က္ႏွာကို လက္၀ါး ႏွင့္ ပြတ္မိသည္။ ဟူးး ကနဲ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ျပီးမွ..

“စိုး၀ဏၰ ဆိုတာ ငါ့ မွတ္ပံုတင္ နံမည္ပါေဖြး.. သည္ေန႔ နင္ ေတြ႕ရမယ့္ စိုး၀ဏၰ ဆိုတာ ငါပါပဲ..”
“……..”
“……..”

လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလထဲ ေျမာက္တက္သြားသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း၊ ၾကည္ႏူး ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ အညာမိသြားသူတစ္ေယာက္မို႔ အထူးပင္ ရွက္မိျခင္း၊ ေအးစိမ့္ေနသည့္ အေဆာက္ဦးထဲတြင္ မြန္းတည့္ေနပူပူက မိမိ မ်က္ႏွာတစ္ကြက္တည္းကို ထိုးက်ေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ လူ႕ဘ၀တြင္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား သည္လိုပဲ ရွိတတ္ပါသလား။ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာေသာ ေမေမ့ မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ သား ဆိုတာထက္ပို၍ ဘာမွ မသိရေသးေသာ လူတစ္ေယာက္က မိမိ ထံပါးတြင္ ကြ်န္တစ္ေယာက္လို ခစား ခဲ့သူတဲ့လား။ မိမိဘ၀ တစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မည္ဟု မွန္းဆ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သူက မိမိကို မယံုႏိုင္ေလာက္သည့္ ရင္ခုန္ ခံစားမႈေတြ ေပးခဲ့သူကိုယ္တိုင္ပဲတဲ့လား။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ဆိုပါလွ်င္ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္မိေသာ္လည္း စူးရွ ဆိုသည့္ ကေလကေခ်ေကာင္ကို ႏွင္ထုတ္ျပီး သူေဌးသား စိုး၀ဏၰကို လာေတြ႕မိသည့္ မိမိ အျဖစ္ကိုေတာ့ အနည္းငယ္မက တစ္မ်ိဳး ျဖစ္မိသည္ အမွန္ပင္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ဖတ္ရႈမိသည္။ မိမိ အေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထား ရွိေနႏိုင္မလဲ။ ေသခ်ာတာေတာ့ မိမိအေပၚ အႏိုင္ပိုင္းလိုသည့္အေတြး လံုး၀ မေတြ႕ရ။ စိတ္ကို အတည္ျငိမ္ဆံုး ထား၍ စကားေျပာႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားမိသည္။ ငါက ႏွင္းေဖြးေဖြး.. ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္စီစဥ္ဘို႔ လမ္းေရြးတဲ့ေနရာမွာ သူေတာင္းစားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူေဌးသားပဲျဖစ္ျဖစ္.. ဒါ ငါ့ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈပဲ ျဖစ္ရမယ္..

ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တင္းတင္းေစ့ျပီး သူမ်က္လံုး တည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ျမိဳခ်လိုက္ေသာ သူ႕ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္က မိမိအတြက္ ခြန္အားျဖစ္သြားသည္။ မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္ျပီး ေျခလွမ္းတစ္လွမ္း ေနာက္ ဆုတ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ခပ္မွန္မွန္ လႈပ္ရွားမႈ အတိုင္း လွည့္ထြက္ခဲ့သည္။ စူးရွ ေခၚ စိုး၀ဏၰ မိမိေရွ႕ ျဖတ္ကနဲ လာပိတ္ရပ္၏။ ေအးစက္စက္ ၾကည့္ေနသည့္ မိမိ မ်က္၀န္းမ်ားကို ျပာျပာသလဲ ရင္ဆိုင္ျပန္ၾကည့္သည္။

“ေဖြး… ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဖြးရယ္.. ငါ့ကို အခ်ိန္ခဏေပးပါ.. ငါ ရွင္းျပပါရေစဟာ ေနာ္..”
“………….”
“ေဖြး…”
“နင္ ငါ နဲ႔ ပတ္သက္ဘို႔.. ကြ်တ္.. မဟုတ္ေသးဘူး.. ခု ေလာေလာဆယ္မွာ ငါနဲ႔ စကားေျပာဘို႔ တကယ္ ေမွ်ာ္လင့္လား စိုး၀ဏၰ..”

တည္ျငိမ္ေအးစက္လြန္းေသာ မိမိစကားကို ဘယ္ႏွၾကိမ္မွန္း မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကပ်ာကယာ ေခါင္းျငိမ့္ရင္း ျပန္ေျဖသည္။

“အင္းေလ.. ငါ ဒီအတြက္ တစ္ညလံုးကို မအိပ္ရေသးတာပါေဖြးရယ္.. ခဏပဲ.. ငါေျပာတာေတြ ခဏေလးပဲ နားေထာင္ေပးပါ.. ေနာ္..”
“ဒါဆို နင္ ေစာေစာက ေျပာတဲ့စကားကို ျပန္ျပင္လိုက္..”
“အြန္..”
“နင္ ေတြ႕ရမယ့္ စိုး၀ဏၰ ဆိုတာ ငါပါပဲ ဆိုတဲ့ စကားေလ.. နင့္စကား မွားေနတာ နင္ မသိဘူးလား.. ခု ခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပင္ေျပာလိုက္ စိုး၀ဏၰ.. ႏွင္းေဖြးေဖြးကို ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းတဲ့ စိုး၀ဏၰ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပါပဲ လို႔.. ျပင္ ေျပာ လိုက္…”

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #44 on: November 16, 2015, 01:39:13 PM »

မိမိ မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္ခြန္းခ်င္း ေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ထီေပါက္သြားသူ တစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္သြားမိသည္။ ေဖြးကို စ ေတြ႕ဖူးခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကတည္းက သူ တိတ္တခိုး ျမတ္ႏိုးခဲ့မိသည္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ ကိုယ္ စိတ္ေလေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားမို႔ သူမအနားကို ရဲရဲတင္းတင္း မခ်ဥ္းကပ္၀ံ့ခဲ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူမက မိမိ အတိတ္ကို သိသြားျပီး မိမိ အနားသို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ပံုစံျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ စိတ္ပ်က္ျခင္းတစ္၀က္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းတစ္၀က္ႏွင့္ သူမ အႏိုင္က်င့္သမွ် ခံယူခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုး ၀တ္လက္စ ပင္တီေလး ဆုလက္ေဆာင္အျဖစ္ ရခဲ့သည့္ေန႔က သူ လံုး၀ အရူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ထိုေန႔က သူမ အိမ္မွ အျပန္လမ္းတြင္ မိခင္ျဖစ္သူ ထံမွ ဖုန္း၀င္လာသည္။ လူေပလူေတ တစ္ေယာက္လို ေနေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားကို ရပ္တန္းက ရပ္သင့္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလာ၏။ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့လာျပီျဖစ္ေသာ ဖခင္၏ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးေဆာင္ရန္ တာ၀န္က မိမိ ပုခံုးေပၚ အလိုလို က်ေရာက္လာခဲ့သည္။ သည္ၾကားထဲ ေမေမကိုယ္တိုင္က မင္းအေဖ အသက္ မွီခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာ ဟု ေျပာခဲ့သည္ျဖစ္ရာ..။

ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ စိတ္ထား ေပ်ာ့ေျပာင္းသူမို႔ ဖခင္၏ က်န္းမာေရး အေျခေနကို ၾကားၾကားခ်င္း သူ အလြန္ပင္ တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။ သံုးဦးတည္းေသာ မိသားစုေလးအေပၚ တာ၀န္မဲ့သည့္ သားတစ္ေယာက္ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္။ ညတြင္းခ်င္း ရရာ ကားႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ သို႔ သူ ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တကယ္လည္း ေဖေဖ့ အေျခအေနက မွန္းဆရ ခက္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားေနခဲ့သည္။ ေဖြး ထံသို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားရန္ စိတ္ကူး မိပါေသာ္လည္း ရန္ကုန္ရွိ ဆရာႏွင့္ အန္တီ အပါအ၀င္ အားလံုး၏ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား မွတ္သားထားသည့္ ဖုန္းက အျပန္လမ္းတြင္ ဘယ္နား ေပ်ာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္သြားခဲ့ေသး၏။ ေဆးရံုေပၚတြင္ ဖခင္ကို အနီးကပ္ျပဳစုရင္း၊ ေအာင္ျမင္စြာ လည္ပတ္ေနသည့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဖေဖ့ကိုယ္စား ထိန္းေက်ာင္း စီမံရင္း၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအတြက္ ေသာက မ်ားေနရသည့္ မိခင္ကို ေဖးမရင္း အိပ္ခ်ိန္ပင္ ေကာင္းေကာင္းမရခဲ့။ ပင္တီ ႏြမ္းႏြမ္းေလး ပိုင္ရွင္ သခင္မကိုလည္း လြမ္းရံုသာ သူ တတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

ေဖေဖ နလန္ထလာေတာ့ တစ္ခါ ညီအကို ၀မ္းကြဲျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ေကာင္းျမတ္၏ မဂၤလာ ကိစၥအတြက္ ကူညီေပးရျပန္သည္။ ေကာင္းျမတ္ လက္ထပ္မည့္ ဇနီးေလာင္း ဓာတ္ပံု ျမင္လိုက္ရသည့္ ေန႔က သူ႕ေခါင္းကို မိုးၾကိဳး ပစ္သလို ခံစားလိုက္ရ၏။ သည္ေတာ့မွ သူ သိထားေသာ ေဖြး၏ အစ္မ ဆိုတာ ရုပ္ခ်င္း ခြဲမရေအာင္ တူသည့္ အျမႊာမွန္း သိလိုက္ရသည္။ အံၾသစရာ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ားကိုလည္း အိပ္မက္လားပင္ ထင္မွတ္မွားခဲ့ရ၏။ မိဘမ်ားက သူ႕အား အိမ္ေထာင္ရက္သား ခ်ေပးရန္ စီစဥ္ လာေသာအခါ မိမိ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို မိမိ သေဘာျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ျပဳပါရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ေကာင္းျမတ္၏ ခယ္မ ျဖစ္သူ ႏွင္းေဖြးေဖြးကို သူ ျမတ္ႏိုးမိေၾကာင္း ေမေမ့အား ေျပာျပခဲ့သည္။ လူၾကီးခ်င္း ရင္းႏွီးရင္းစြဲမို႔ အခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ရာ မရွိဘဲ ေရႊလမ္း ေငြလမ္း ပြင့္ခဲ့၏။ ႏွလံုးသားခ်င္း ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားအရ သူ႕အေပၚ ထားရွိသည့္ ေဖြး၏ ခံစားခ်က္ကိုလည္း ျမင္မိသည္။ သည္ကိစၥ အားလံုးကို စူးရွ အေနႏွင့္ပဲ ဖြင့္ေျပာရန္ သူ ၾကိဳးစားခဲ့၏။ ေဒၚမိမိခိုင္၏ လက္ရွိ စီးပြားေရး အေျခအေနကလည္း မိမိတို႔ မိသားစုအေပၚ မွီခိုရမႈမ်ား ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ သည္လို အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ တစ္ဦးအေနႏွင့္ ေဖြး အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ သူ မရဲခဲ့။ ေဒၚမိမိခိုင္၏ က်န္းမာေရး သတင္းပါ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ပို ဆိုးသြားသည္။

ျမတ္ႏိုးရပါေသာ မိန္းကေလး ပင္ပန္းေနခ်ိန္မ်ားတြင္ အနား၌ သူ မရွိႏိုင္ခဲ့။ ႏွင္းေဖြးေဖြးကို သတို႔သမီးအျဖစ္ ရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းခဲ့ေသာ္လည္း မိမိတို႔ အေနအထားက တကယ္ၾကီး ခ်စ္သူရည္းစား မဟုတ္ျပန္ေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးကို ေလာရန္ မတတ္ႏိုင္။ အထူးသျဖင့္ ေဖြး အေနႏွင့္ မိမိကို လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါလွ်င္ သူမ မိသားစု ခက္ခဲ အားနည္းေနခ်ိန္ ေငြေၾကးအင္အား သံုးသလိုျဖစ္သြားမွာ သူ အရမ္းေၾကာက္သည္။ ေဖြးဘက္က လက္ခံစဥ္းစားမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ စကား ၾကားရေတာ့ သူ ေပ်ာ္မိသည္။ တျပိဳင္တည္းမွာပဲ စူးရွ ႏွင့္ စိုး၀ဏၰ တစ္ဦးတည္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူမကို ေျပာျပခ်င္သည္။ စူးရွ အေနႏွင့္ပဲ ေျပာျပခ်င္သည္။ ခုလို ျဖစ္သြားသည့္ အေျခအေနက သူ အေၾကာက္ဆံုး၊ မလိုလားဆံုး အေနထားျဖစ္၏။ ေဖြး စိတ္ထဲတြင္ သူမကို အရူးလုပ္သည္ဟု ထင္သြားမွာ သူ အလြန္ စိုးထိတ္သည္။ မာန ၾကီးေသာ မိန္းကေလးမို႔ အရွက္သည္းျပီး ျငင္းခ်လိုက္လွ်င္ သြားျပီ။

ရန္ကုန္ေျမသို႔ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သခင္မထံ ၀င္ေရာက္ ခစားခဲ့သည္။ ေဒါသတၾကီး ေမွ်ာ္ေနေသာ သခင္မေလး၏ တုန္႔ျပန္မႈမ်ားေအာက္တြင္ ေဆးမိသူလို မိန္းေမာရင္း စိတ္ကူးအားလံုး လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရ၏။ စူးရွ ဆိုေသာ ကေလကေခ်ေကာင္ေလး ဘ၀ႏွင့္ သခင္မ၏ ပန္းဦးေလးကို ခူးဆြတ္ခြင့္ရလိုက္ေတာ့ ပီတိျဖစ္ရသည္ထက္ ရင္နင့္ ၾကည္ႏူးရသည္။ တကယ္လို႔ မိမိသာ စိုး၀ဏၰ မဟုတ္ခဲ့ပါလွ်င္..။ အျခားတစ္ေယာက္ကို လက္ခံေတာ့မည့္ မိန္းကေလး အေနႏွင့္ သူ႕အေပၚ ေပးဆပ္ခဲ့ျခင္းက အဘိုးထိုက္လွသည္။ ဒါက သူတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ အေတြးသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ညက ဆရာ့အိမ္တြင္ပင္ သူ အိပ္သည္။ အန္တီ့ေျပာစကားအရ သူ႕ကို ေဖြး လာရွာ ေသးေၾကာင္း သိလိုက္ရ၏။ ဓါးသြားလို စကားမ်ားႏွင့္ ထီမထင္ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ သခင္မေလး၏ ႏုနယ္ေသာ ႏွလံုးသားကို သူ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခံစား သိလိုက္ရသည္။ ေမေမ့ကို အေရးေပၚ အပူကပ္ရေတာ့၏။ မီးေတာက္တစ္ခုအေယာင္ ေဆာင္ထားေသာ ႏွင္းပြင့္ကေလး အနားသို႔ သူအျမန္ဆံုး ေရာက္လိုလွျပီ။ မိမိေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္က်ေနရွာသည့္ ႏွင္းပြင့္ကေလးကို စိတ္ပူလွသျဖင့္ တစ္ညလံုး တစ္ေမွးမွ အိပ္မေပ်ာ္။ စိတ္ထိခိုက္ျခင္းႏွင့္ စိုးထိတ္ျခင္း ေရာယွက္ လွ်က္ကပင္ သူအေၾကာက္ဆံုး အေနထားကို ရင္ဆိုင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ရေတာ့သည္။

ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ အမ်ားၾကီးေစာျပီး သူ ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ ဒိုင္ရာရီေလး အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္ ေန႔ေလးကိုပင္ အမွတ္ရမိ၏။ အေၾကာင္းျပခ်က္ခ်င္း မတူေသာ္လည္း တစ္စံုတစ္ခုကို ထိတ္လန္႔ ေနရသည့္ အျဖစ္ခ်င္းက တူေနသည္။ သူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာေလး အံ့ၾသ တုန္လႈပ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ ရုတ္ခ်ဥ္းပင္ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္သြား၏။ သူ႕အတြက္ေတာ့ သူမသည္ တကယ္ပဲ စြမ္းအားၾကီးလြန္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ လိုသလိုဦးေဆာင္ ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ေသာ မိန္းကေလး၊ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ ယူႏိုင္ေသာ မိန္းကေလး၊ ရဲရင့္ ပြင့္လင္းေသာ မိန္းကေလး။ ေနတစ္စင္းလို ေတာက္ပေနသည့္ သူမ မ်က္၀န္းမ်ား ေအာက္တြင္ သူ႕ သတိၱေတြ အရည္ေပ်ာ္ရျမဲ။ ခုလည္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သူမကပဲ ဦးေဆာင္ သြားျပန္သည္။ သူမ ေျပာခိုင္းသည့္ အတိုင္း ႏွင္းေဖြးေဖြးကို ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းတဲ့ စိုး၀ဏၰ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပါ ဟု ျပာျပာသလဲ ေျပာလိုက္မိ၏။

သူ႕စကား ဆံုးေတာ့ သခင္မေလးက မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးရင္း အခန္းထဲ ၀င္သည္။ ထိုင္ခံုနားတြင္ ေျခစံုရပ္ျပီး သူ႕ကို ခပ္ေစာင္းေစာင့္ လွည့္ၾကည့္၏။ သူမ ထိုင္မည့္ခံုကို အလိုက္တသိပဲ ဆြဲထုတ္ ေပးလိုက္သည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပာခြင့္ ရျပီဆိုတဲ့ေနာက္ အေျခအေနက မဆိုးလွေသး။ ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မသိသည့္ ေလပူ တစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္ျပီး စားပြဲ တစ္ဘက္ရွိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခံုတြင္ ၀င္ထိုင္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္..။

“ေရ တစ္ခြက္ ငွဲ႔ေပး..”
“အင္.. ေအာ္ ေအးေအး..”

ခံုတြင္ သြားထိုင္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေသာ သူ႕ကို ေဖြး အမိန္႔ေပးပစ္လိုက္သည္။ ေစာေစာက ေျဗာင္းဆန္ေနေသာ ရင္လည္း အထိုက္ အေလွ်ာက္ ျငိမ္သက္သြားခဲ့ျပီ။ သည္ေန႔အဘို႔ စိုး၀ဏၰ ဆိုသည့္လူကို မိမိ လာေတြ႕ျခင္းက ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ေရာင္းကုန္တစ္ခုလို သေဘာထားျပီး ေစ်းလာညွိျခင္း မဟုတ္။ မိမိ ႏွလံုးသားက အလိုရွိသူႏွင့္ ဦးေဏွာက္က ဆံုးျဖတ္သူ၊ သည္ ႏွစ္ခု ထပ္တူက်ေနျခင္းက မိမိ၏ ကံၾကမၼာသာ ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ ေပ်ာ္မိသည္မွန္ေသာ္လည္း လက္ရွိ အေျခအေနအရ ရႊင္ျမဴး ၀မ္းေျမာက္မႈကို ေဖာ္ထုတ္ ျပသျခင္းထက္ အဆံုးအစြန္ထိ ေဒါသ ထြက္ျပလိုက္ျခင္းက ပို သင့္ေတာ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေရသန္႔ဗူးထဲမွ ေရကို ဖန္ခြက္ထဲ ငွဲ႔ခ်ေပးေနသည့္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ရွည္သြယ္ သန္႔ျပန္႔ေနသည္။

ငါ ေပ်ာ္တယ္ စူးရွ.. ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ နင့္ကို ငါ ဖိုင္နယ္ စာေမးပြဲ စစ္ခ်င္ေသးတယ္.. လက္ရွိ နင့္ပံုစံကိုၾကည့္ျပီးမွ ျဖစ္လာတဲ့ ငါ့ စိတ္ပါ.. မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတဲ့ အေျခအေနေတြ အကုန္လံုး နင္ တမင္လုပ္တာ မဟုတ္မွန္း ငါ သိပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ နင္ ငါ့ကို ရဘို႔ ဒီထက္ပိုျပီး အားထုတ္သင့္ေသးတယ္ ထင္တာပဲ.. သိပ္ လြယ္ေနရင္ ၾကိဳးစားတယ္ ဆိုတဲ့စကား အလကား ျဖစ္သြားမွာေပါ့ဟာ.. စိတ္ေတာ့ မရွိနဲ႔ ေကာင္ေလးေရ.. ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစား ယူရတယ္ ဆိုတာ ၾကိဳးစားသူအတြက္ေရာ ရယူခံသူအတြက္ပါ တန္ဘိုး တက္ေစတယ္ ကြဲ႕.. လူတစ္ေယာက္၊ ပစၥည္းတစ္ခု၊ ေနာက္ဆံုး အေျခအေနတစ္ခု ဆိုပါေတာ့ဟာ.. ဘယ္အရာကို ၾကည့္ျပီး တန္ဘိုး သတ္မွတ္ၾကမယ္လို႔ နင္ ထင္လဲ.. သူ႕ေနရာနဲ႔သူ စံႏႈန္း သတ္မွတ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ေပမယ့္ အရာအားလံုးမွာ ေသခ်ာတဲ့ တန္ဘိုး သတ္မွတ္ခ်က္က တစ္ခုတည္း ရွိတယ္.. အဲ့ဒါ ဘာလဲ သိလား.. နင္ မသိေသးရင္ မွတ္ထား စူးရွ.. လြယ္လြယ္ ရတာ မွန္သမွ် အေပါစား ပဲ…

+53 

« Last Edit: November 16, 2015, 02:29:00 PM by tunaye2011 »

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #45 on: November 22, 2015, 02:49:56 PM »

မိမိလက္ထဲ ကမ္းေပးလာေသာ ေရဖန္ခြက္ကို သူ႕မ်က္ႏွာအား လွည့္မၾကည့္ဘဲ ယူေသာက္လိုက္သည္။ လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ စီးဆင္းသြားသည့္ ေအးျမမႈက ေစာေစာက တုန္လႈပ္သြားသည့္ စိတ္တို႔ကို အတန္ငယ္ ျငိမ္သက္သြားေစ၏။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက သြားမထိုင္ေသးဘဲ ရပ္ေနသည္။ ဖန္ခြက္ထဲရွိ ေရကုန္သြားေတာ့ “ယူဦးမလား..” ခပ္တိုးတိုးေမးရင္း ဗူးထဲမွ ေရကို ထပ္ထည့္ေပးရန္ ျပင္သည္။ ေဖြး ေခါင္းထဲ စိတ္ကူးတစ္ခု ေပၚလာမိ၏။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကေလကေခ် စူးရွ.. သူေဌးေပါက္စ စိုး၀ဏၰ.. အ၀တ္အစား ပံုစံ ကြာေနတာကလြဲလို႔ နင္က နင္ပါပဲ.. ငါ့ အတြက္ေတာ့ နင္က နင္ပဲ..။ စိတ္ထဲက ေတြးရင္း မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးမိလိုက္သည္။ အသက္ရႈ က်ပ္ေနသည့္ပံုစံ ေပါက္ေနသည့္ ေကာင္ကေလး၊ မိမိႏႈတ္မွ တစ္စံုတစ္ရာ မေျပာမခ်င္း လက္က ေရဗူးကို ကိုင္ထားဆဲ။ သည္ကတည္းက သူ႕စိတ္အေျခအေနမွာ မိမိ ေစညြန္ရာေအာက္ အလိုလို ပံုစံ က်ေနျပီမွန္း ေဖြး ရိပ္မိလိုက္သည္။

“ေတာ္ျပီ.. ” ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာလိုက္သည့္ အေျဖစကား ရမွ လက္ထဲက ေရဗူးကို ျပန္ခ်လိုက္မိသည္။ ေစာေစာက ေရဗူးကိုင္ျပီး ေျခစံုရပ္ေနသည့္ မိမိ အျဖစ္က ဟိုတယ္ စားပြဲထိုးရုပ္ ေပါက္ေနဦးေတာ့မွာ ေသခ်ာေန၏။ စားပြဲတစ္ဘက္ရွိ ထိုင္ခံုဆီ ေျခလွမ္း ျပင္လိုက္ေတာ့..

“အဲ့ဒါ ဘယ္ကိုတုန္း..”
“ထိုင္ မလို႔ေလ..”
“ငါ နင့္ကို ေပးထိုင္လို႔လား..”
“အြန္..”
“လာျပန္ျပီ သည္ အြန္..”
“……”
“မထိုင္နဲ႔.. အဲ့တိုင္း ရပ္ေန..”
“…….”
“နင့္မွာ ငါ့ကို ရွင္းျပစရာ ကိစၥေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္ မဟုတ္လား..”
“ဟုတ္တယ္ ေဖြး.. ငါ့မွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ..”
“ငါ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး..”
“အာ..”
“စကား ျဖတ္မေျပာနဲ႔.. ငါ့စကား ဆံုးေအာင္ နားေထာင္..”
“ဟင္းးးး…”
“အဲ့ သက္ျပင္းခ်သံ ငါ အရမ္း မုန္းတယ္ သိလား..”
“အင္း.. အင္းပါ ေဖြးရယ္.. နင့္သေဘာအတိုင္း ငါ ေနပါ့မယ္.. ငါ့ကို နည္းနည္းေတာ့ ရွင္းျပခြင့္ေပးပါ..”
“ရွင္းျပရမွာပါ.. ငါလည္း သိခ်င္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.. ဒါ ေပ မယ့္..”
“…………”
“ခုေလာေလာဆယ္ ငါ အကုန္ မသိခ်င္ဘူး..”
“…………”
“ဒီေတာ့ ငါ သိခ်င္တာပဲ ေရြးေမးမယ္.. နင္ ေျဖ..”
“…………”
“ေက်နပ္လား..”
“အင္းပါ.. နင့္ သေဘာ.. ေမးပါ ေဖြး.. နင္ေမးသမွ် ငါ အကုန္ အမွန္တိုင္း ေျဖပါ့မယ္..”

သူမႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ မေက်နပ္ဘူး ဆိုသည့္စကားက မိမိ ဘ၀တြင္ ရွိေတာင္ ရွိပါရဲ့လား။ ကိုယ္ကို မတ္မတ္ရပ္လိုက္ျပီး လက္ႏွစ္ဘက္ ေနာက္ပစ္ထားလိုက္သည္။ ေခါင္းမ်ားကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္း ငိုက္စိုက္။ နင္ ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား ေဖြး.. နင္လိုခ်င္တာ သည္လိုပံုစံ မဟုတ္လား.. အရွင္သခင္တစ္ေယာက္ စစ္ေဆးသမွ် ရိုေသစြာ ေျဖၾကားေတာ့မယ့္ အေစခံတစ္ေယာက္လို ပံုစံေလ..။ ထိုင္ခံုတြင္ သြားထိုင္ရန္လည္း စိတ္မကူးေတာ့။ စကားေျပာခြင့္ ရသည္ကပင္ မိမိအေနႏွင့္ ေတာ္ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေငြးေၾကးအသိုင္း၀ိုင္းက မက္ေလာက္စရာ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ သူမ စိတ္ႏွင့္ မေတြ႕ပါလွ်င္ ထို အသိုင္း၀ိုင္း အရွိန္၀ါက မိမိကို တားဆီးလိုက္သည့္ တံတိုင္းပင္ ျဖစ္သြားႏိုင္ေသးသည္။ သူမႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ တစ္စက္ကေလးမွ ရွာမရေတာ့ေလာက္ေအာင္ လူက ျပာယာခတ္သြားရသည္ခ်ည္းပင္။ သည္လိုႏွင့္ပဲ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ရွင္းျပရမည့္ အေျခအေနမွ သခင္မ ေမးသမွ်သာ ေျဖရမည့္ဘ၀ ေရာက္သြားရျပန္သည္။ ဘုရားသိၾကားမလို႔ ကိုယ္ေျပာခ်င္သမွ် အကုန္ေမးပါေစ ဟုသာ ဆုေတာင္းရေတာ့၏။

“နင့္ နံမည္ ဘယ္သူလဲ..”
“……..”
“နံမည္ ေျပာဘို႔ေတာင္ ျပန္စဥ္းစားေနရေသးတယ္လား.. နင္ တကယ့္ လူလိမ္ လူညာ..”
“အာ.. မဟုတ္ဘူး ေဖြး.. နင္ ဘယ္လို ေျဖေစခ်င္မွန္း မသိလို႔ပါ..”
“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ..”
“ဟုတ္တယ္ ေဖြး.. နင္ စိတ္ဆိုးမွာ ငါ အရမ္းေၾကာက္တယ္.. တကယ္က ဒါေတြအားလံုး မရည္ရြယ္ဘဲ ျဖစ္ကုန္တာပါဟာ.. ငါ ဘာတစ္ခုမွ တမင္လုပ္ခဲ့တာ မရွိပါဘူး..”
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါ့ အေမးနဲ႔ နင့္အေျဖ တျခားစီ ျဖစ္ေနတယ္ေနာ္..”
“……..”
“……..”
“စိုး၀ဏၰ ဆိုတာက ငါ့ မွတ္ပံုတင္ထဲက နံမည္.. ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့သူ အားလံုးက စူးရွ လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္.. အိမ္နံမည္ေပါ့.. ဆရာနဲ႔ စ သိေတာ့လည္း ဒီနံမည္ပဲ ငါ အရင္ေျပာမိလို႔ပါ.. သင္တန္းမွာ ေဖာင္ျဖည့္တာေတာ့ မွတ္ပံုတင္ နံမည္နဲ႔ေပါ့.. ဒါမယ့္ ဆရာ ကိုယ္တိုင္က ႏႈတ္က်ိဳးေနေတာ့..”
“………….”
“ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေဖြး.. စူးရွပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. စိုး၀ဏၰပဲျဖစ္ျဖစ္.. နင့္ စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကို..”
“………….”
“ငါက နင္ သိထားတဲ့ ငါပါ.. နင္ လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ ေတြးယူပါေဖြး..”

သိပ္ ေသခ်ာတာေပါ့။ သည္လိုပဲ ျဖစ္ေနရမယ္ေလ။ သူ႔ အေျဖစကားအတြက္ ေဖြး စိတ္ထဲ အတိုင္းထက္အလြန္ ေက်နပ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိထံပါးမွ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး သည္ပံုစံျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာျခင္းကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ စိတ္ထဲ မရွင္းႏိုင္။ သူသာ မိမိကို အမွန္တကယ္ အေလးနက္ ထားပါလွ်င္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူ႕ဘ၀ အေနအထား အမွန္ကို ရွင္းျပသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ သည္လိုေတြးျပန္ေတာ့ မိမိကေရာ သည္အခြင့္အေရး ေပးခဲ့လို႔လား ဆိုတာ ျပန္ေတြးမိသြားသည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ လက္ရွိျဖစ္သြားသည့္ပံုစံက သူ႕အား တဘက္သတ္ အႏိုင္က်င့္ခဲ့သည့္ မိမိကို မထင္မွတ္ထားေသာ ပံုစံျဖင့္ အႏိုင္ပိုင္းလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ ေရေျမြေလးဟု မိမိ ထင္ခဲ့သည့္ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် နဂါးတစ္ေကာင္အျဖစ္ မသတ္မွတ္ခ်င္ပါ။ မ်က္ႏွာထားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ တင္းျပီး ေမးခြန္းကို ျပန္ စ သည္။ သူ ျပန္ေျဖမည့္ အေျဖမ်ားကို အာရံုစိုက္ေနသည့္ မိမိ ႏွလံုးသားကေတာ့ တထိတ္ထိတ္ ခုန္ လ်က္။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #46 on: November 25, 2015, 01:02:53 PM »

“ေျပာ.. နင္ ငါ့ကို မေျပာမဆိုနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတဲ့ကိစၥ..”
“အြန္း.. အဲ့ေန႔က နင့္ဆီကအျပန္ ငါ့အိမ္က ဖုန္း ၀င္လာတယ္.. ေမေမ ဆက္တာ.. အေဖ အသည္းအသန္ ျဖစ္ေနလို႔ေလ.. အသက္မွီခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာ ဆိုေတာ့..”
“……….”
“တကယ္လည္း ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ေနတာ ေဖြး.. ငါ မညာပါဘူး.. ငါ ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ အေဖ့ က်န္းမာေရးရယ္.. အလုပ္ကိစၥေတြရယ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရႈပ္ယွက္ခတ္ကုန္တယ္..”
“………..”
“အျပန္လမ္းမွာ ဖုန္းလည္း ေပ်ာက္သြားေသးတယ္.. နံပါတ္ေတြ တစ္ခုမွ အလြတ္မမွတ္မိလို႔..”
“………..”
“တျခား တစ္နည္းနည္းနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားႏိုင္ဘို႔လည္း ဘယ္လိုမွ မစီစဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငါ အလုပ္မ်ားခဲ့တာပါ ေဖြးရယ္.. ငါ နင့္ကို အေရးမစိုက္တာ လံုး၀ မဟုတ္ရပါဘူး..”
“………..”
“………..”
“အြမ္းးး.. ဒါက ေပ်ာက္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း.. ထားပါေတာ့.. မိဘ က်န္းမာေရးျပႆနာ ဆိုတာ ငါလည္း မၾကံဳဘူးတာမွ မဟုတ္ဘဲ.. ဒါမယ့္ နင့္ ငါ့ဆီျပန္လာတဲ့ပံုစံမွာ ရိုးသားတဲ့ စိတ္ရင္း ပါမလာဘူးလို႔ ငါ ခံစားလိုက္ရတယ္..”
“အာ.. မဟုတ္ဘူး ေဖြး.. နင္ အဲ့လို ထင္သြားမွာ ငါ အေၾကာက္ဆံုးပဲ..”

ဒါေပါ့.. ငါကလည္း နင္အေၾကာက္ဆံုးျဖစ္မယ့္ကိစၥ တမင္ေရြးေျပာတာပဲေလ.. ။ နာက်ည္းမႈ အျပည့္ပါသည့္ မဲ့ျပံဳးတစ္ခုကို ပီပီျပင္ျပင္ ျပံဳးရင္း သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစိုက္ ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။ စိတ္အိုက္ေနသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာက သည္ေလာက္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနတာ သူ မို႔လို႔ ထင္ပါရဲ့ေလ။ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ျပီး သက္ျပင္း ခိုးခ်လိုက္ေသး၏။ နင္ ေတာ္ေတာ္ အသည္းႏုတာပဲ စူးရွ.. သည္ေလာက္ေလးကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ ခံစားျပေနေတာ့ ငါ့အတြက္ ပိုျပီး ႏိုင္ကြက္ ရေနတာေပါ့ ငတံုးရယ္..။ ပီတိ အေတြးတို႔ေၾကာင့္ မိမိ မ်က္၀န္းမွ ေဒါသအေရာင္မ်ား ေလ်ာ့က် မသြားမီ မာန္ျမွင့္၍ စကား ျပန္ဆက္ရေသးသည္။

“အာ့ဆို ရွင္းေလ.. တကယ္ဆို နင္ ငါ့ဆီ ရုိးရိုးတန္းတန္း ျပန္လာသင့္တာမဟုတ္ဘူးလား..”
“ဟုတ္ပါတယ္ ေဖြး.. နင္ ေျပာတာမွန္ပါတယ္.. ငါလည္း ဒီပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး.. ငါ ရွင္းျပပါ့မယ္.. ေမေမက ငါ့ကို အိမ္ေထာင္ ခ်ေပးဘို႔ စီစဥ္တယ္..”
“………….”
“ငါ.. ငါ လည္း အဲ့မွာ နင္နဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ေမေမ့ကို ေျပာမိသြားတယ္..”
“………….”

“………….”
“ဘာလဲ.. နင္ ငါ့ဆီမွာ အျပစ္သား လာ လုပ္တဲ့အေၾကာင္းလား..”
“အာ.. ေဖြးရယ္.. ဒီလိုဟာ.. အစက နင့္အမ ဆိုတာကို အျမႊာမွန္း ငါ တကယ္ မသိဘူး.. နင့္ အမ ေစ့စပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေပမယ့္ အဲ့လူက ငါနဲ႔ ပတ္သက္ေနမွန္းလည္း ငါ တကယ္ မသိပါဘူး..”
“ညီကို ၀မ္းကြဲ ဆို..”
“အြန္း ဟုတ္တယ္.. ဒါမယ့္ သတို႔သမီးက နင့္အမ ဆိုတာ ငါ တကယ္ မသိတာပါေဖြး.. မဂၤလာပြဲအတြက္ စီစဥ္ၾကေတာ့ ငေကာင္းက ဒါ ငါ့ေလဒီ ဆိုျပီး ဓာတ္ပံု ျပတယ္.. အဲ့မွာ နင့္ပံု ျဖစ္ေနေတာ့ ငါ လံုး၀ ေရွာ့ခ္ ေပါ့ဟာ..”
“…………”
“…………”

ဘာလို႔ ေရွာ့ခ္ ရတာလဲလို႔မ်ား ေမးလိုက္ပါေတာ့လား သခင္မရယ္.. ငါ နင့္ကို သိပ္ခ်စ္မိေနလို႔ပါ လို႔ ေျဖခ်င္လြန္းလို႔ပါ..။ ေယာက်ၤားၾကီး တန္မဲ့ ဘာလို႔ သည္ေလာက္ သတၱိ နည္းေနရမွန္း မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ေတာ့။ တကယ္ဆို ေမေမ့ကို ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ေကာင္းျမတ္ ခယ္မေလာင္း ႏွင္းေဖြးေဖြး ဆိုတာ သား ျမတ္ႏိုးေနတဲ့ မိန္းကေလးပါ.. သူ႕ကိုပဲ လက္ထပ္ခ်င္လို႔ပါ ဆိုသည့္ စကားေလးေလာက္ေတာ့ ေျပာႏိုင္သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ မိခင္ကိုပင္ အထစ္ေငါ့မရွိ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ စကားတို႔က ကာယကံရွင္ သူမေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ကုန္သည္။ သည္စကားကို ဖြင့္ေျပာမယ္ၾကံတိုင္း ရင္ဆိုင္ရသည့္ သူမ မ်က္၀န္းတို႔ကလည္း မီး၀င္း၀င္း ေတာက္ေနသည္ခ်ည္းသာ။ ခုလည္း မိမိ ေမွ်ာ္လင့္သည့္ ေမးခြန္းေလးမ်ား ေမးလိုက္ေလမလား ဟူသည့္ အေတြးႏွင့္ တင္းတင္းေစ့ထားသည့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို စိုက္ေငး ၾကည့္ေနမိသည္။

အခန္းေလးက တဒဂၤ ျငိမ္သက္ သြား၏။ မိမိဘက္က ေျဖရန္ စကားမ်ား စနစ္တက် စီထားႏွင့္ေသာ္လည္း ေမးခြန္းက ထြက္မလာေသး။ ျမတ္ ကိစၥကိုလည္း ေမးေစခ်င္သည္။ မိမိအေပၚ တစ္သက္လံုး အႏိုင္ယူလိုက ယူေစခ်င္ပါေသာ္လည္း မိသားစုေလးတစ္ခု ထူေထာင္ခြင့္ ရမည္ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ သူမ မဟုတ္သည့္ အျခားမိန္းမ တစ္ဦးႏွင့္ လူမသိသူမသိ ကေလးတစ္ေယာက္ ရဖူးသူ ဟူသည့္ အေတြးကိုေတာ့ ေပ်ာက္ေစခ်င္မိသည္။ သူႏွင့္ ေပါင္းဖက္ျပီး သူမ ေမြးထုတ္ေပးမည့္ ရင္ေသြးသည္ သူ႕အတြက္ ပထမဆံုးေသြးသား၊ ပထမဆံုး မ်ိဳးဆက္၊ ပထမဆံုး ဆုလာဘ္ရတနာသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သခင္မေလး သိေစခ်င္ပါသည္။ ခါးေလး ဆန္႔ထိုင္ျပီး တစ္ခုခုေျပာရန္ ျပင္လိုက္သည္မို႔ သူ အားတက္ သြား၏။ ႏႈတ္ခမ္း လွလွေလးမွ စကားသံ ထြက္လာသည္။

“ငါ ဗိုက္ဆာေနျပီ..”
“အြန္..”
“………”
“အင္း.. ေအးေပါ့.. ဆာေရာေပါ့.. ဘာမွာမလဲ ေဖြး.. ငါ ၀ိတ္တာ ေခၚလိုက္မယ္ေလ ေနာ္..”
“အင္း..”

ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာေသာ္လည္း သူ စိတ္ မပ်က္မိပါ။ သည္ေလာက္ ရွင္းျပခြင့္ ရလွ်င္ပဲ မဆိုးလွျပီ။ တစ္ခုခုစားသည့္ အဆင့္ထိ ေရာက္လာျပီ ဆိုတဲ့ေနာက္ေတာ့ သူမ အတန္ငယ္ စိတ္ေျပလာေၾကာင္း ယူဆ၍ ရႏိုင္ျပီမဟုတ္ပါလား။ စားရင္းေသာက္ရင္း ဆက္ေမးသမွ် အေကာင္းဆံုး ေျဖႏိုင္ရန္သာ ၾကိဳးစားရမည္။ နံရံရွိ လူေခၚဘဲလ္ ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ျပီးမွ ကိုယ့္ အျဖစ္ကိုယ္ သတိထားမိသြား၏။ ခု ခ်ိန္ထိ မတ္တပ္ရပ္ေနရဆဲ။ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ သြားထိုင္လိုက္ဘို႔ေတာ့ စိတ္မကူးရဲ။ ခြင့္ေတာင္း ၾကည့္ရမလား ေတြးေနတုန္း တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ ၀ိတ္တာ ေကာင္ေလး ၀င္လာသည္။ ခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ျပီမို႔ သည္အတိုင္းပဲ ရပ္ေနလိုက္ေတာ့၏။ လွပ ေက်ာ့ရွင္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးက စားပြဲတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ ထိုင္ေနသည္။ မိမိက လက္ကေလး ေနာက္ပစ္လွ်က္ အနားတြင္ မတ္တပ္။ ၀ိတ္တာေလးက အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္ႏွာျဖင့္ မိမိကို တလွည့္ သူမကို တလွည့္ ၾကည့္သည္။ ခုေန သြားထိုင္လိုက္ကာမွ ထ ေဟာက္လိုက္ပါလွ်င္ လူေရွ႕သူေရွ႕ အရွက္ ကြဲရဦးမည္။ လက္ရွိပံုစံတြင္ မိမိက သူမ၏ ကိုယ္ရံေတာ္လိုလို သက္ေတာ္ေစာင့္လိုလို အေနအထား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။

၀ိတ္တာေကာင္ေလးက မိမိထက္ ငယ္မည့္ပံုေပၚသည္။ ဧည့္သည္ေပါင္းစံုကို ဆက္ဆံေနရသည့္ က်င့္သားျပည့္ ၀န္ထမ္းပီပီ မိမိကို ၾကာၾကာ စိုက္ၾကည့္မေနပါ။ မီႏူးကဒ္ ကေလးကို ေဖြး ထံ လွမ္းေပးျပီး ႏုတ္စာအုပ္ေလးတြင္ မွာသမွ် ေရးမွတ္ရန္ အသင့္ ျပင္သည္။ ေကာင္ေလးက သူ႕အလုပ္သူ ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ေနေသာ္လည္း မိမိမွာေတာ့ ေနမတတ္ထိုင္မတတ္ ဆိုသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဟိုတစ္ခါ ဖိနပ္ဆိုင္မွာ လူေရွ႕သူေရွ႕ ဖိနပ္ စီးေပးခဲ့ရတုန္းကမွ သမီးရည္းစားႏွင့္ ပံုမွားရိုက္လို႕ ရေသးသည္။ ဒါေတာင္ ဟိုတုန္းက သူ႕၀တ္စားဆင္ယင္ပံုစံက ယခုထက္ မ်ားစြာ ႏြမ္းဖတ္ သိမ္ငယ္ ေနခဲ့ေသး၏။ ေနာက္တစ္ခု ဆိုးတာက သည္ဟိုတယ္ သည္အခန္းကို ဘြတ္ကင္ လုပ္တုန္းက သူ႕ အတြင္းေရးမႈး ၀န္ထမ္းထံ ညတြင္းခ်င္း ဖုန္းဆက္ျပီး ခိုင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အတြင္းေရးမႈး ကိုျမတ္မင္းက အရႊန္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ မိတ္ေဆြေပါသည္။ ဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာကလည္း သူ႕ အသိဟု ဆိုေသး၏။ သည္အခန္းကိုမွာသူ မည္သူ ဆိုတာမ်ား ေျပာလိုက္ေသးလား..။ သည္လိုေတြ႕မိေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္း လူက က်ံဳ႕၀င္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ မ်က္ႏွာကိုလည္း ရင္ဘတ္ထဲ ၀င္မတတ္ပင္ ငံု႔ႏိုင္သေလာက္ ငံု႔ထားမိေတာ့သည္။

“တကူးတက ေရးမွတ္ေနစရာ မလိုပါဘူး.. ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တစ္ပြဲ ၾကက္သားနဲ႔.. ျမန္ျမန္ေလး ယူလာေပး.. ကုတ္ တစ္ဗူးပါ ယူခဲ့..”
“ခင္ဗ်ာ..”

အမွာစကား ဆံုးေတာ့ ၀ိတ္တာေလးက သူမကို ၾကည့္သည္။ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ဟိုတယ္တစ္ခု၏ သီးသန္႔ စားေသာက္ခန္းထဲတြင္ မွာလိုက္သည့္ စားစရာက ၀ိတ္တာအဘို႔ ျပန္ၾကည့္ေလာက္စရာ ျဖစ္သြားတာေတာ့ အမွန္ပင္။ သူမ မွာလိုက္သည့္ တစ္ေယာက္စာ လြယ္လင့္တကူ အစားအေသာက္၏ လိုရင္းကို မိမိတို႔ႏွစ္ဦးပဲ နားလည္သည္ မဟုတ္ပါလား။ သူမက ဆတ္ကနဲ ေခါင္းလွည့္ျပီး ေကာင္ေလးကို ခပ္စူးစူး ျပန္ၾကည့္္၏။ စိတ္ရွိလာလွ်င္ ဘယ္သူ ဘာထင္ထင္ ဂရုမစိုက္ဘဲ လုပ္တတ္ေသာ အက်င့္ေလးကို သူ ပိုခ်စ္သြားမိ၏။ သည္လိုေတြးလိုက္ေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲ နင့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သခင္မေလး၏ သိပ္လွသည့္ ေဒါသ မ်က္ေစာင္းကို မိမိ တစ္ဦးတည္းအတြက္ပဲ သံုးေစခ်င္သည္။ ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည့္ ၀ိတ္တာေလးထံသို႔ သခင္မ၏ ညိႈ႕ဓာတ္မ်ား ေရာက္သြားမွာ စိုးသည္။ “အဟမ္း ဟမ္း..” ပါးစပ္ကို လက္ႏွင့္ အသာကြယ္ကာ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ခပ္တိုးတိုး ဟန္႔လိုက္၏။ ၀ိတ္တာေကာင္ေလး၏ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အၾကည့္က သူ႕ဘက္ေရြ႕လာသည္။ သူ႕စိတ္ထဲက စကားကို မ်က္လံုးႏွင့္ပဲ လွမ္းေျပာလိုက္ရ၏။ ခင္ဗ်ာ မေနနဲ႔ ငါ့ေကာင္ေရ.. ဟုတ္ကဲ့လို႔ ျမန္ျမန္ေျပာျပီး ခိုင္းတဲ့တိုင္း သြားလုပ္ေခ်ဟ.. ေတာ္ၾကာေန မင္းပါ စက္ကြင္းမလြတ္ ျဖစ္သြားဦးမယ္..။

“ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်..”

ေကာင္ေလး ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ေလပူတစ္ခ်က္ အင့္ကနဲ ျမိဳခ်မိ၏။ သခင္မေလးကေတာ့ ေနာက္မွီ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ေျခေထာက္ေလးခ်ိတ္၍ သက္ေတာင့္သက္သာ ထိုင္ေနသည္။ မ်က္ႏွာ ေျပာင္တင္းတင္းေလး ၾကည့္ရတာေတာ့ ေစာေစာကေလာက္ ေဒါေရာင္ ေတာက္မေန။ စကားေျပာခြင့္ အျပင္ သူတည္ခင္းေသာ အစားအေသာက္ကိုလည္း လက္ခံျပီဆိုေတာ့ အေျခေန ေကာင္းလာျပီ ဆိုသည့္ သေဘာ။ သည္လို ယူဆလိုက္မိေတာ့ လူက စိတ္ အတန္ငယ္ ေပါ့သြားသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေတာင့္တင္းေနသည္ အေၾကာမ်ားလည္း အနည္းငယ္ သက္သာ ေလ်ာ့ပါးသြား၏။ သည္ေတာ့မွ ရပ္ေနရတာ ၾကာသည့္ ဒူးက ေညာင္းခ်ိခ်ိ ျဖစ္လာသည္။ အစားအေသာက္ အသံ ၾကားရျပီမို႔ မိမိ ၀မ္းမွလည္း တက်ဳတ္က်ဳတ္ ျမည္သေယာင္ ရွိလာ၏။ သို႔ေသာ္ သူမ မွာသည့္ စားစရာက တစ္ေယာက္စာတည္း။

လုပ္လိုက္ ေဖြးေရ.. ငါက အသံုးမက်တဲ့ အေစခံေကာင္ဆိုေတာ့ သခင္နဲ႔ တစ္၀ိုင္းတည္း တျပိဳင္တည္း စားခြင့္ မရွိဘူးေပါ့.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါ ေက်နပ္ပါတယ္.. ထြက္သြားလို႔သာ မေျပာရင္ နင္ ေပးသေလာက္ထက္ ပိုျပီး ငါ ဘာမွမေတာင္းပါဘူး.. ငါ အခု နင့္ကို ေပးဆပ္ခ်င္ေနတာေတြက အစြမ္းကုန္ မိုင္ကုန္ ဆိုေပမယ့္.. အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္က တစ္သက္တာ ထာ၀ရအတြက္ပါ ေဖြး.. ဘယ္ေတာ့မွ ေလ်ာ့သြားမွာမဟုတ္တဲ့ ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔ နင့္နားမွာ ငါ ေနခ်င္တာပါ.. ငါ့ကို ဒီတစ္ခုတည္းပဲ ေပးပါ ေဖြးရယ္.. ငါ ေနပါရေစ.. နင့္ရဲ့ ရာသက္ပန္ ကြ်န္တစ္ေကာင္ အျဖစ္ နင့္နားမွာ ငါ တစ္သက္လံုး ေနပါရေစ..

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #47 on: November 28, 2015, 02:42:26 PM »

“ညက ဘယ္မွာ အိပ္လဲ..”
“ဆရာ့ အိမ္မွာပဲ..”
“ငါ အန္တီ့ဆီ သြားတာ သိျပီးျပီေပါ့ အာ့ဆို..”
“အြန္း အန္တီ ေျပာျပတယ္..”
“………”
“………”
“………”
“ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဖြးရယ္..”
“ငါ မေက်နပ္ဘူး.. ေက်နပ္ရမယ့္ ကိစၥလို႔လည္း မထင္ဘူး.. တမင္လုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. သူ႕အလိုလို ျဖစ္ကုန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ငါ မေက်နပ္ဘူး.. ဒါေတြအားလံုး နင္ ငါ့ကို အရူးလုပ္တာ..”
“အာ.. မဟုတ္ဘူးေဖြး.. လံုး၀ မဟုတ္ရပါဘူးဟာ.. နင္ ေက်နပ္တဲ့ထိ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ.. ငါ့ကို ႏွင္မထုတ္ရင္ ျပီးေရာပါဟာ ေနာ္..”

အစားအေသာက္မ်ား ေရာက္လာ၍ ခဏ စကားစ ျပတ္သြားသည္။ တံခါး ေခါက္ျပီးမွ ၀င္လာျခင္း ျဖစ္သည့္တိုင္ ျပာျပာသလဲ ရွင္းျပေနသည့္ သူ႕ပံုစံကို ၀ိတ္တာေလး သတိထားမိသြားပံုရသည္။ “လိုအပ္ရင္ ဘဲလ္ တီးလိုက္ပါအမ..” ခပ္ကုပ္ကုပ္ ေျပာျပီး ခ်က္ခ်င္း လွည့္ထြက္သြား၏။ မိမိႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း သူစိမ္းတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ သည္လို ပံုစံမ်ိဳး သူ တစ္ခါမွ် မၾကံဳစဖူး။ ေနာက္ျပန္ေတြ႕မွာမွ မဟုတ္ဘဲေလ ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း စိတ္အိုက္မိသည္ေတာ့ အမွန္ပင္။ ခ်ေပးသြားသည့္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ပန္းကန္က အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းႏွင့္၊ စားခ်င္စရာ အနံ႔က အစာအိမ္ထဲအထိ ေရာက္လာသည္။ သခင္မေလးက ဇြန္းကို ေဘးတြင္ ခ်ျပီး ခက္ရင္းတစ္ခုတည္းႏွင့္ လွပစြာ စားသည္။ လက္သန္းလံုးေလာက္နီးပါးရွိမည့္ ေခါက္ဆြဲလံုးၾကီးမ်ားကို ၾကည့္ျပီး တံေတြး ခဏခဏ ျမိဳခ်မိသည္။ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ၀မ္းမီးကို မည္သို႔ ျငွိမ္းရမည္ မသိသလို မိမိကို စိတ္ဆိုး မေျပေသးသည့္ သခင္မေလးအနား ခစားေနရသည္မွာလည္း စနက္တံ ျဖဳတ္ထားေသာ ဗံုးတစ္လံုးကို ခါးပိုက္ေထာင္ထဲ ထည့္ထားရသလို ျဖစ္ေနသည္။

“………”
“………”
“………”
“အေအး ထည့္ေပး..”

လတ္စသတ္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ စားလက္စ ေခါက္ဆြဲက ပန္းကန္ထဲတြင္ တစ္၀က္ေလာက္ က်န္ေသးသည္။ အမိန္႔အတိုင္း အေအးဗူးကို ေဖာက္ကာ ဖန္ခြက္ထဲ ငွဲ႔ေပးလိုက္၏။ တစ္ငံုပဲ ေသာက္ျပီး ေရတစ္ခြက္ ထပ္ငွဲ႔ခိုင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကို တစ္ရႈးႏွင့္ သုတ္လိုက္ျပီ ဆိုေတာ့ သူမ စားေသာက္မႈ ျပီးဆံုးသြားသည့္ သေဘာ။ ေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္ အတြင္းမွ ခက္ရင္းကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ျပီး ပန္းကန္ကို မိမိဘက္ တြန္းေရႊ႕ေပးသည္။ ေမးတစ္ခ်က္ ဆတ္ျပလိုက္ရင္း..

“အင့္.. စား..”
“ဟမ္..”
“ျမန္မာလို နားမလည္တာလား.. Eat it right now ! ..”
“အြန္.. အင္း အင္းပါ.. ဟို.. ဇြန္းေလးေတာ့ေပးေလ ေဖြး..”
“မေပးဘူး.. စား ဒီတိုင္း..”
“အာ..”
“……”

မေက်နပ္ရင္ ထြက္သြား ဆိုေသာစကားက သူမ ႏႈတ္ဖ်ားမွ မဆိုလိုက္ပါဘဲ မ်က္လံုးမွတဆင့္ မိမိ နားထဲ အလိုလိုေရာက္လာ၏။ ဒီတိုင္း စား ဆိုေတာ့လည္း စားရံုေပါ့.. ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ပန္းကန္ကို တလွည့္၊ မိမိလက္ကို တလွည့္ၾကည့္ရင္း လက္နဲ႔ပဲ ႏိႈက္စားဘို႔ ျပင္လိုက္သည္။ လက္မႏွင့္ လက္ညိႈးေလးကို တစ္ရႈးႏွင့္ အရင္ သုတ္လိုက္ျပီးမွ ေခါက္ဆြဲတစ္မွ်င္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္၏။ “အ..” ဖ်ဥ္းကနဲ နာက်င္မႈ။ သခင္မေလးက မိမိ လက္ခံုကို ခက္ရင္း ႏွင့္ ထိုးျခစ္ဆြဲခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ခံုေပၚတြင္ အစင္းရာၾကီးမ်ားက အေၾကာင္းလိုက္ ထင္ တက္လာ၏။

“ျပီးမလား သည္ေန႔ အဘို႔.. အဲ့လို တစ္မွ်င္ခ်င္း စားေနရင္..”
“…….”
“လက္ေနာက္ပစ္ထား.. ပါးစပ္နဲ႔ ကုန္းစား..”
“အာာာ..”
“ဘာ အာ လဲ.. နင့္ပံုစံ အဲ့လို လက္ေနာက္ပစ္ထားတာ ငါ့မ်က္စိထဲ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းတယ္..”
“ငါ ျမန္ျမန္ စားပါ့မယ္.. လက္နဲ႔ပဲ..”
“မလိုခ်င္ဘူးဟာ.. ငါ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ရင္လုပ္.. မလုပ္ရင္.. ေနခဲ့ေတာ့..”
“အာ.. အာ့ဆို ငါလည္း လိုက္မယ္ေလ ေဖြး.. မစားေတာ့ဘူး.. ငါ မဆာပါဘူး..”
“ဘယ္ကို လိုက္မွာတုန္း..”
“နင္ သြားတဲ့ေနာက္ေလ..”
“ငါက အိမ္ျပန္မွာ..”
“အာ့ဆိုလည္း အိမ္ေပါ့..”
“ဟဟ.. ဘာ လိုက္လုပ္မွာတုန္း..”
“……….”
“……….”
“နင္ နင္ လုပ္ခိုင္းတာ အကုန္ လုပ္မယ္ေလ..”
“အင္းေလ.. ငါ အခု ခိုင္းေနတာ နင္ မလုပ္ဘူးေလ.. ကဲ..”
“ဟူးးးးး…”
“ဖယ္.. ငါ့ေရွ႕က..”
“ေနဦး ေဖြး.. လုပ္မယ္.. နင္ စားခိုင္းတဲ့တိုင္း စားမယ္ဟာ.. ေနာ္..”

လက္ကို ေနာက္ပစ္လ်က္ႏွင့္ စားပြဲေပၚရွိ ေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္ကို ငံု႔စားလိုက္သည္။ စိတ္ပ်က္ဘို႔ ေကာင္းလွသည့္ မိမိပံုစံကို ေအာ္သာ ငိုလိုက္ခ်င္မိေတာ့၏။ သည္မိန္းကေလးအနား ေနခြင့္ရဘို႔ သည္ေလာက္ အရွက္နည္းဘို႔ လိုေနသလား။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အံ့ၾသမိေတာ့သည္။ ခုေနမ်ား အေဖႏွင့္ အေမသာ မိမိ လုပ္ေနပံုကို ျမင္ပါလွ်င္။ သည္ၾကားထဲ သူမက ထိုင္ခံုမွ အသာ ထ ကာ နံရံရွိ ဘဲလ္ ခလုတ္ေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားရင္း.. “ျမန္ျမန္စား.. ငါ စိတ္မရွည္ရင္ ႏွိပ္လိုက္မွာ..”။ ခလုတ္ကို လက္ႏွင့္ ရြယ္ရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ အလြန္ လန္႔သြားမိသည္။ သည္လို မဟုတ္တရုတ္ အေနအထားၾကီး အထိေတာ့ လူသိမခံခ်င္။ သူမ စားျပီးသား အက်န္ ေခါက္ဆြဲ ပြဲတစ္၀က္စာကလည္း မ်ားလြန္းေနသလိုပင္။ ျမန္ျမန္ ကုန္သြားျပီးေရာ သေဘာျဖင့္ ကုန္းရုန္း စားပစ္လိုက္သည္။ မိမိအျဖစ္က စားခြက္ထဲမွ အစာကို အလုအယက္ စားေနသည့္ ငတ္ျပတ္ေနေသာ လမ္းေဘး ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ တူေန၏။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် နည္းေသာ္လည္း လူစိမ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ၀င္လာမွာ စိုးထိတ္သည့္ အေတြးက မိမိစိတ္ကို စမာန္၀င္ေနသည့္ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ တူသထက္တူေအာင္ ပံ့ပိုးေနသည္။ သည္လို ခံစားလိုက္ရေတာ့ မိမိကို လည္ပတ္ၾကိဳးတပ္၍ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ဆက္ဆံခံရသည့္ အခ်ိန္ကေလးကို အမွတ္ရမိသည္။ ေအာင့္သက္သက္လိုလို သာယာသလိုလို ထူးဆန္းသည့္ခံစားခ်က္က ရင္ထဲ ေရာက္လာေတာ့၏။

ေခါက္ဆြဲတစ္ပန္းကန္လံုး ကုန္သြားမွပင္ ကိုယ္ကို မတ္မတ္ ျပန္ရပ္မိသည္။ တစ္ရႈးတစ္ရြက္ ျဖတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္ယူျပီး ပါးစပ္ကို ခပ္သြက္သြက္ သုတ္လိုက္၏။ သူမ မေအာ္မီ အျမန္ လုပ္လိုက္ျခင္းမို႔ ဆီေပေနသည့္ ပါးစပ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာက ေစးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနဆဲ။ ျပီးေတာ့ လူက ေရငတ္လာသည္။ ကိုယ့္ဘာသာ ယူေသာက္လိုက္ရမလား၊ ခြင့္ေတာင္းရမွာလား ေတြးေနတုန္း သခင္မေလးက ေရသန္႔ဗူးကို ယူကာ ဖန္ခြက္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလာင္းထည့္၏။ လက္ထဲတြင္ ေရဖန္ခြက္ေလး ကိုင္ထားျပီး သူ႕ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္သည္။ ညိႈ႕အားျပင္းေသာ မ်က္၀န္းစူးစူးမ်ား။ သူ တံေတြးတစ္ခ်က္ ျမိဳခ်မိ၏။ သည္ မ်က္၀န္းမ်ားက သူ႕ကို အသည္းခိုက္ေစသည္။ ၾကက္သီး ထေစသည္။ ေစညြန္သမွ် နာခံသြားေအာင္ စြမ္းႏိုင္သည္။ သည္မ်က္၀န္း အၾကည့္မ်ားကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရတိုင္း သူ႕စိတ္တို႔က ေဆးမိေနသူ တစ္ဦးလို ရီေ၀ေငးငိုင္ သြားရသည္သာ။

ျဖဴေဖြး သြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ေရခဲတံုးေလးမ်ား ထည့္ထားသည့္ ဖန္ပန္းကန္ေလးကို လွမ္းယူသည္။ အသင့္ခ်ထားသည့္ ညွပ္ကေလးႏွင့္ ခပ္ေသးေသး ေရခဲတံုးတစ္ခုကို ညွပ္ယူလိုက္၏။ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ျပီး ခြပ္ကနဲ ကိုက္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ ေရဖန္ခြက္ေလးကို သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီ ေတ့လိုက္သည့္ခဏ။ သူ႕ ေခါင္းထဲ မိုက္ကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ နားထင္ေၾကာမ်ား တင္း တက္လာသလို အေသြးအသား ထဲမွလည္း စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္လာ၏။ သခင္မေလးက သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွပင္ ဖန္ပန္းကန္အတြင္းမွ ေရခဲတံုးေလးမ်ားကို ယူျပီး ၀ါးလိုက္၊ ေရထည့္ထားသည့္ ဖန္ခြက္ထဲ ေထြးခ်လိုက္ လုပ္ေန၏။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ ထပ္ ထြက္လာမည့္ အမိန္႔က ဘာ ျဖစ္ေတာ့မည္ ဆိုတာ သူ သိလိုက္ရျပီ။ ႏွလံုးသားတို႔ ဆူေ၀ လိႈက္ေမာလာရသလို ထူးဆန္းေသာ ရမၼက္စိတ္မ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရုန္းထလာေတာ့၏။ ဖန္ခြက္ အတြင္းရွိ ေသာက္ရည္ထဲတြင္ စိမ္ေျပနေျပ ၀ါးျပီး ေထြးထည့္ထားသည့္ ေရခဲတံုးေလးမ်ားက ပူစီေပါင္း ေသးေသးေလးမ်ားလို အသည္းယားစရာ။

“နင္ ေရေသာက္ခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား..”
“………….”

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #48 on: November 30, 2015, 01:03:44 PM »

မိမိကမ္းေပးလုိက္သည့္ ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရကို တက်ိဳက္ျခင္း ေသာက္ေနသည့္ ေကာင္ကေလး။ ဖန္ခြက္ ကိုင္ထားသည့္ လက္မ်ားကေတာ့ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ခပ္ျငိမ့္ျငိမ့္ လႈပ္ရွားေနသည့္ သူ႕လည္တိုင္ကို ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ မိမိ ေထြးထုတ္ထားသည့္ ေရခဲတံုးမ်ား ပါသည့္ေရကို အားပါးတရ ေသာက္ေနသည့္ သူ႕ပံုစံက သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း နထင္စပ္ရွိ အေၾကာစိမ္းမ်ားက ေဖာင္းထ ေနသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း မိမိ လက္ေမာင္းထက္မွ ေမြးညင္းႏုေလးမ်ား လႈပ္ခတ္သြားသေယာင္ ရွိန္းျမျမ ခံစားလိုက္ရ၏။ ေျခခ်ိတ္ထိုင္လ်က္မို႔ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ၾကားတြင္ ပိျပားလိမ္က်စ္ေနသည့္ ေနရာေလးမွလည္း အနည္းငယ္ ေႏြးသေယာင္ ရွိလာ၏။ ခ်စ္၀တ္ရည္တို႔ သိုမွီးရာ ေနရာေလး တျဖည္းျဖည္း ေငြ႕ရည္ ဖြဲ႕စ ျပဳလာသည္။ ပူေႏြး ရွိန္းျမေနသည့္ မိမိႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို လက္ကေလးႏွင့္ အသာ ကြယ္ထားမိ၏။ မဟုတ္လွ်င္ မိမိ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တုန္ရီ လႈိက္လွဲေနျပီမွန္း သူ သတိထားမိသြားႏိုင္သည္။

ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရထဲတြင္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ေမ်ာပါေနသေယာင္ ခံစားမိသည္။ မိမိခံတြင္းထဲ ၀င္လာသည့္ ေရခဲတံုးေလးမ်ားက သူမ ေထြးထုတ္လိုက္ေသာ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းမ်ား။ ဒါကို မိမိက စိုးစဥ္းမွ် မသတီစိတ္ မ၀င္မိသည့္အျပင္ အငမ္းမရ သိမ္းဆည္း ေသာက္ျမိဳ ေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သည္ ေရတစ္ငံု ဗိုက္ထဲ ေရာက္သြားဘို႔ အေတာ္ေလး ၾကိဳးစားယူရသလို ျဖစ္ေန၏။ မိမိ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ထူအန္းအန္း ျဖစ္လာသည္။ ကိုယ္ထဲတြင္ စီးဆင္းေနေသာ ေသြးေၾကာမ်ား ပူေႏြး ေလာင္ျမိဳက္လာ၏။ လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ စီးက်သြားသည့္ေရက ငယ္ပါအထိ စိမ့္ဆင္းသြားသလို မဆီမဆိုင္ ခံစားမိလိုက္သည္။ က်င္တက္လာေသာ အေၾကာမ်ားက ညီေတာ္ေမာင္ကို မထိတထိ လႈပ္ႏိႈးလို႔ေနေတာ့၏။ သည္လိုေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္ေခ်ေသး။ တစ္မႈ မဆံုးခင္ ေနာက္တစ္မႈ တိုးသြားပါလွ်င္ သည္တစ္သက္ ေျဖရွင္းလို႔ ရႏိုင္မည္ မထင္။ ရာဂစိတ္ကို ထိပ္တက္မလာေအာင္ ထိန္းရင္းႏွင့္ပင္ ေရတစ္ခြက္လံုး ကုန္ေအာင္ ေသာက္မွန္းမသိ ေသာက္မိသြားသည္။ ဖန္ခြက္ကို စားပြဲေပၚ ျပန္ခ်လိုက္ျပီး သူမ မ်က္ႏွာကို ခပ္ေငးေငး ၾကည့္မိျပန္၏။ လက္ညႈိးကေလး ေကြးညႊတ္ျပီး ကြယ္၀ွက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုတြင္ ေက်နပ္အားရသည့္ ခပ္မဲ့မဲ့ အျပံဳးကို သူ ျမင္လိုက္ရ၏။ မ်က္၀န္းမ်ားကေတာ့ ေနတစ္စင္းလို စြမ္းအား ျပင္းလြန္းေနဆဲ။

“ငါ ျပန္ေတာ့မယ္..”
“ေဖြး.. ငါ့မွာ ေျပာစရာေတြ က်န္ေနေသး..”
“ေဟ့ေအး.. ငါ နားေထာင္ရတာ ပ်င္း လာျပီ..”
“…………”
“………...”
“ငါ လိုက္ခဲ့ရမလား..”
“ဘာ လုပ္ဘို႔တုန္း..”
“နင့္မွာ ေမးစရာ ရွိဦးမလားလို႔ပါေဖြး.. နင္ေမးခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေကာက္ေမးလို႔ ရေအာင္ေလ ေနာ္..”
“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ.. ငါ့စိတ္ငါ အာမ မခံဘူးေနာ္.. နင့္ကို ငါ ရိုက္မသတ္မိဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး..”
“ေဖြးရယ္.. နင္ ၾကိဳက္တာ လုပ္ပါဟာ.. ျပီးရင္ေတာ့ ငါ ေတာင္းဆိုတာေလးေတြ စဥ္းစားေပးပါ.. ေနာ္..”
“ဘာကို စဥ္းစားရမွာလဲ..”
“လူၾကီးေတြနဲ႔ ေျပာထားတဲ့ ကိစၥေလ.. ငါ .. ငါ နင့္ကို လက္ထပ္ခြင့္..”
“ဒီမွာ.. ငါ ေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္.. အစက ဟုတ္တယ္.. ငါ့ မိသားစု အေျခအေနတြက္ အားကိုးအားထား ျပဳလို႔ရမယ့္ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို လက္ခံဘို႔ ငါ တကယ္ စဥ္းစားခဲ့တယ္.. တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဘယ္ကမွန္း မသိ.. ဘာမွန္း မသိတဲ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို အဆံုးအစြန္ထိ ငါ ပတ္သက္ခဲ့တယ္.. ငါ မွားခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒီအမွားမွာ ပရိယာယ္ မပါဘူး နင္ သိလား.. နင္ နားလည္လား..”
“နားလည္ပါတယ္ေဖြးရယ္.. ငါလည္း တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔..”
“ေတာ္စမ္းပါဟာ.. ခုခ်ိန္မွာ ငါနင့္ကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ရမွန္း မသိဘူး..  ယံုၾကည္မႈလည္း ထားၾကည့္လို႔ မရဘူး.. ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ေလ.. နင့္ကို ဟိုတုန္းက ငါ သိခဲ့တဲ့ စူးရွ ဆိုတဲ့ အေျခအေန ေလာက္ေတာင္ ယံုၾကည္စိတ္ မရွိေတာ့တာအမွန္ပဲ..”
“အာာာ…”
“ငါ့ေရွ႕က ဖယ္..”
“ေဖြး..”
“ဘာလဲ..”
“နင္ ေက်နပ္ေအာင္ ငါ ဘာ လုပ္ေပးရင္ ရမလဲ..”
“…………….”
“ဟိုတုန္းက အေျခအေနကိုပဲ နင္ ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ အဲ့အေျခေနနဲ႔ပဲ တစ္သက္လံုး ေနဆို ငါေနပါ့မယ္ ေဖြးရယ္..”
“…………….”
“နင့္စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကို စိုး၀ဏၰ အျဖစ္နဲ႔ လက္ခံလို႔ မရရင္ ဟိုတုန္းက နင္သိထားတဲ့ စူးရွ အေနနဲ႔ပဲ ငါ ေနပါ့မယ္.. ငါ့ကို ေနခြင့္ေပးပါဟာ ေနာ္.. ငါ နင့္နားမွာ တစ္သက္လံုး ေနခြင့္ ရခ်င္လို႔ပါ..”
“အဲ့လို ျပန္သတ္မွတ္လိုက္ရင္ နင့္မွာ ပို အျပစ္ၾကီးသြားျပီမွန္း နင္ မသိဘူးလား..”
“အြန္..”
“ငါ့ အမိန္႔မရဘဲ နင္ ထြက္သြားတယ္ေလ.. ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါေပးထားတဲ့ စည္းကမ္းကို နင္ ေဖာက္တာက ေဖာက္တာပဲ.. ျပီးေတာ့ ျပန္လာတဲ့ ပံုစံက ငါ့ကို ျဖတ္ရိုက္လိုက္သလိုပဲ.. ရင္နာတယ္..”
“ဟူးးး… အဲ့လိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေဖြးရယ္.. ဒီလို လုပ္ရင္ေရာ.. ငါ ျပန္လာတဲ့ ပံုစံကို နင္မၾကိဳက္ရင္ နင္ၾကိဳက္တဲ့ ပံုစံျဖစ္ေအာင္ ငါ လုပ္ေပးမယ္ေလ.. တကယ္လို႔မ်ား ငါသာ စိုး၀ဏၰ မဟုတ္ခဲ့ရင္ အျပစ္သား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မေျပာမဆို ထြက္သြားမိတဲ့ငါ့မွာ အယူခံ၀င္ခြင့္ မရွိရဘူး.. အေၾကာင္းျပလို႔ မရဘူးမဟုတ္လားေဖြး.. နင္ေပးတဲ့ အျပစ္ကိုပဲ ငါ ခံယူရမွာ မဟုတ္လား..”
“………..”
“ေနာက္ျပီး.. ငါ.. ငါ မေန႔က နင့္အေပၚ အခြင့္ေရးယူသလို ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ငါ့ အျပစ္က ပိုၾကီးသြားတယ္ မဟုတ္လားေဖြး..”
“………….”
“အဲ့တြက္ နင္ ငါ့ကို ေက်နပ္တဲ့အထိ အျပစ္ေပးေလ ေနာ္..”
“ဒါ နင့္ ေရြးခ်ယ္မႈလား.. နင့္အတြက္ ငါ့မွာ ေပးစရာ second choice မရွိဘူးေနာ္ စူးရွ..”
“ရတယ္ ေဖြး.. နင္ ျပန္လက္ခံေပးမယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို လူတစ္ေယာက္လို႔ သေဘာမထားရင္ေတာင္ ငါ ေက်နပ္တယ္..”
“ေကာင္းျပီေလ.. ဒါဆို နင့္ကိုငါ ငါ သိထားတဲ့ စူးရွ အေနနဲ႔ပဲ ေတြးမယ္..”
“ဟားးး… ေက်းဇူးပါ ေဖြးရယ္..”
“စြတ္ အူျမဴးမေနနဲ႔.. ငါ သိထားတဲ့ စူးရွက ဒီလို ပံုစံ မဟုတ္ဘူး..”
“အြန္..”
“ေအး.. အဲ့ဒီ အြန္ကေတာ့ တူတယ္.. ဒါေပမယ့္ ခုေလာက္ၾကီး သန္႔ျပန္႔ သားနားေနတဲ့ရုပ္က စူးရွ အစစ္ မဟုတ္ဘူး..”
“အာ.. ဒါက..”
“မကြန္ပလိန္းနဲ႔ စူးရွ.. ငါ့ အမိန္႔ နာခံဘို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးရင္ ကြန္ပလိန္း လာမလုပ္နဲ႔.. ငါ ခိုင္းတာပဲလုပ္..”
“ေအးပါဟာ.. နင္ မၾကိဳက္ရင္ ငါ ေနာက္ ဒီပံုစံ မ၀တ္ေတာ့ပါဘူး..”
“ေနာက္မဟုတ္ဘူး.. ခုကိုပဲ ဒီပံုစံ မျမင္ခ်င္တာ..”
“ဒါက်ေတာ့..”
“ဘဲလ္ ႏွိပ္လိုက္..”
“အြန္..”
“လာျပန္ျပီ ဒီ အြန္.. နင္ဟာေလ.. နဲနဲေလးမွာ ေ_ာက္မွတ္ မရွိတဲ့ေကာင္.. ေနာက္တစ္ခါ အြန္ ဆိုတဲ့အသံ နင့္ပါးစပ္က ထြက္လာၾကည့္.. ငါစီးထားတဲ့ဖိနပ္နဲ႔ ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္မယ္..”

ဘဲလ္ ႏွိပ္ျပီး စကၠန္႔ အနည္းငယ္အတြင္ ၀ိတ္တာေလး ေရာက္လာသည္။ ထင္မွတ္မထားေသာ သူမ စိတ္ကူးေၾကာင့္ ၀ိတ္တာ ေကာင္ေလးေရာ သူပါ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားသည္။

“က်မ အကူညီတစ္ခု ေတာင္းခ်င္လို႔..”
“ခင္ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုလား..”
“ဟုတ္တယ္..”
“ေျပာပါ အမ.. က်ေနာ္ ဘာမ်ား ကူညီရမလဲ..”
“သူ႕အတြက္ အ၀တ္အစား တစ္စံု လိုခ်င္လို႔ပါ..”
“ဗ်ာ.. က်ေနာ္ သြား၀ယ္ေပးရမွာလား အမ.. ဟို.. က်ေနာ့္မွာက တာ၀န္ခ်ိန္ ျဖစ္ေနေတာ့..”
“သြား၀ယ္ေပးဘို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး.. အခု ရွင္ ၀တ္ထားတဲ့ ၀တ္စံုက ဒီဟိုတယ္ရဲ့ ယူနီေဖာင္း မဟုတ္လား..”
“ဗ်ာ..”
“ရွင္ ဂ်ဴတီျပီးလို႔ အိမ္ျပန္ရင္ ဒီ၀တ္စံုအတိုင္း ျပန္တာလား..”
“မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်..”
“ဒါဆို ရွင့္မွာ လဲ၀တ္စရာ ပါလာတဲ့သေဘာေပါ့..”
“ဟုတ္ကဲ့..”
“အဲ့ ၀တ္စံု က်မကို ေရာင္းႏိုင္မလား..”
“ခင္ဗ်ာ..”
“ရွင္ အိမ္အျပန္ ၀တ္သြားမယ့္ ၀တ္စံုေလ.. က်မကိုေရာင္းေပးဘို႔ ေျပာေနတာ.. သေဘာေပါက္လား မသိဘူး..”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့.. ေပါက္ပါတယ္ခင္ဗ်.. ဒါေပမယ့္ အဲ့၀တ္စံုက က်ေနာ္ မနက္က အလာမွာ ၀တ္လာတာ.. ျပီးေတာ့ ဒီ ေနာင္ၾကီးနဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ၀တ္စံုမ်ိဳးလည္း မဟုတ္လို႔ပါ..”
“ကိစၥ မရွိပါဘူး.. ရတယ္.. ရွင့္အတြက္ ျပႆနာ မရွိဘူးမဟုတ္လား..”
“ျပႆနာေတာ့ မရွိပါဘူး.. က်ေနာ္က ဒီယူနီေဖာင္းနဲ႔ ျပန္လည္း ကိစၥမရွိပါဘူး..”
“ဒီယူနီေဖာင္းနဲ႔ ျပန္ဘို႔ မလိုပါဘူး.. အခု သူ၀တ္ထားတာေတြ ရွင့္ကို ေပးခဲ့ဦးမွာပါ.. ရွင့္ ၀တ္စံုဘိုး အျပင္ေပါ့..”
“ဗ်ာ..”
“ဟင္းဟင္း.. မအံ့ၾသပါနဲ႔.. က်မတို႔ ဂိမ္းကစားေနၾကတာ.. ရွင့္ အကူညီ တကယ္လိုလို႔ပါ.. ကူညီမယ္ မဟုတ္လား..”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့.. ခဏေစာင့္ပါအမ.. က်ေနာ္ သြားယူလာေပးပါ့မယ္..”
“အိုေက.. ေက်းဇူး..”

၀ိတ္တာေလး ထြက္သြားေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို လွည့္ၾကည့္သည္။ ေက်နပ္ရဲ့လား ဟူသည့္ ေမးခြန္းကို မ်က္၀န္းမွ တဆင့္ၾကားလိုက္ရ၏။ ပင့္သက္ ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ကို မရမက ျမိဳခ်ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ဟို၀ိတ္တာေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းသည့္ ဂိမ္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ခုေလာေလာဆယ္တြင္ သူ႕၀တ္စံုေဟာင္းကို သြားယူလာရင္း မိမိ အျဖစ္ကို ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္တြင္ သည္ျဖစ္ရပ္ကို အထူးအဆန္း ဟာသ အေတြ႕အၾကံဳ တစ္ခုအေနႏွင့္ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေျပာေပေတာ့မည္။ ႏွင္းေဖြးေဖြး ဆိုေသာ သူမအနားတြင္ ထာ၀ရ ခစားခြင့္ ရေရးအတြက္ သူ႕ဘက္က ေပးရသည့္ အရင္းအႏွီးမ်ားက ေငြေၾကးမဟုတ္ဘဲ သည္လိုေပါက္ေပါက္ရွာရွာ အရာမ်ား ဆိုတာကို သူ႕မိဘ အသိုင္း၀ိုင္းက သိခဲ့ပါလွ်င္။ မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး ေခါင္းကို မသိမသာ ရမ္းလိုက္သည္။ သူ ဘာမွ ဆက္ မေတြးလိုေတာ့။ ေနာက္ဆုတ္ရန္လည္း စိတ္မကူးမိ။ သူမ ေျပာေသာ စကားတြင္ ပါသြားသည္ပဲ။ က်မတို႔ ဂိမ္းကစားေနၾကတာ.. ဟူ၍။

ကစားပါ ေဖြး.. နင္ ေပ်ာ္မယ္ဆို ငါ့ သိကၡာေတြ မီးခိုးေငြ႕ ျဖစ္သြားတဲ့အထိ ကစားပါ.. ငါ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္.. သည္ ဂိမ္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပီးမသြားဘို႔.. ငါ ဘ၀ အသက္ထက္ဆံုး နင့္ကို အႏိုင္ေပးျပီး ကစားခြင့္ ရဘို႔.. ငါ့ တစ္သက္လံုး နင့္ ကစားစရာ အရုပ္ ျဖစ္ရဘို႔..

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #49 on: December 02, 2015, 11:42:01 AM »

“ဒီမွာပါ အမ.. က်ေနာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး..”
“ေနဦးေလ.. ရွင့္ ၀တ္စံုအတြက္ က်မ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ..”
“အာ.. ေနပါေစ.. က်ေနာ့္ ၀တ္စံုက အဘိုးမတန္ပါဘူး.. မေပးပါနဲ႔..”
“ဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ.. ခဏ..”

ေျပာရင္း သူမ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဖြင့္သည္။ တစ္ေသာင္းတန္ ႏွစ္ရြက္ ထုတ္ေပးလိုက္၏။ ၀ိတ္တာ ေကာင္ေလး မ်က္စိ မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနသည္။ တကယ္လည္း သူယူလာသည့္ ၀တ္စံုက တီရွပ္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တစ္ထည္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ပတ္ႏြမ္း။ ေဖြး ေပးေသာ ေငြႏွစ္ေသာင္းကို မယူပါရေစရန္ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းေန၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ထူးဆန္းေသာ ကစားနည္းကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားပံု ရသည္။ သူ႕ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ေသာ အၾကည့္မ်ားတြင္ အားနာဟန္ အျပင္ စူးစမ္းေသာ အေတြး မ်ားစြာ ေပ်ာ္၀င္ေနသည္။ ေမးခြင့္မ်ား ရွိပါလွ်င္ စပ္စပ္စုစု ေမးမည့္ပံု။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေငြတစ္ေသာင္း လက္ခံယူျပီး ဇြတ္အတင္း ၀ယ္သူႏွင့္ အားတံု႔အားနာ ေရာင္းသူတို႔ ေစ်းတည့္ သြားၾကသည္။ တစ္ေသာင္းတန္ ပိုက္ဆံေလးကို အက်ီ အိတ္ကပ္ထဲ ထိုးထည့္ျပီး လွည့္ထြက္ သြားေသာ ေကာင္ေလးကို လွမ္းေခၚကာ သူ ၀တ္ထားေသာ ၀တ္စံုကို ေစာင့္ယူရန္ ေျပာေတာ့၏။ သူမ ဖန္တီးလိုက္သည့္ အေျခအေနက မိမိ ၀တ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို ေကာင္ေလးအား ခ်က္ခ်င္း ခြ်တ္ေပး ဆိုသည့္ သေဘာ..။

“က်ေနာ္ အျပင္က ေစာင့္ေပးပါ့မယ္ အကို.. လဲ ၀တ္လိုက္ပါ..”
“အာ.. မဟုတ္တာ ဒီထဲမွာပဲ ေစာင့္.. က်မေပးသေလာက္ ပိုက္ဆံလည္း ရွင္က ယူတာ မဟုတ္ဘူး.. သူ႕အ၀တ္စားေတြ ရွင့္လက္ထဲ ေပးခဲ့ရမွ က်မ စိတ္ေအးမယ္.. ေစာင့္ယူသြား..”
“ပိုက္ဆံက အခု တစ္ေသာင္းေတာင္ မ်ားလြန္းေနျပီဗ်.. က်ေနာ့္ဟာေတြက ၀ယ္တုန္းကေတာင္ အက်ီေရာ ေဘာင္းဘီပါ ေပါင္းလို႔မွ ဘယ္လိုမွ တစ္ေသာင္းမရွိဘူး.. ျပီေတာ့ က်ေနာ္ ၀တ္ထားတဲ့ အေဟာင္းေတြ.. ခုလည္း က်ေနာ့္ေရွ႕ လဲ ၀တ္ ဆိုေတာ့ အကို ေနရခက္ပါ့မယ္ အမရယ္..”
“ခက္စရာ ဘာရွိလဲ.. ေယာက်ၤားခ်င္းပဲ.. သူ အဲ့ေလာက္ မရွက္တတ္ပါဘူး..”
“အမကလည္း ဗ်ာ..”
“ကဲကဲ.. စူးရွ..”

ဘာစကားမွ ေျပာမေနေတာ့ဘဲ အက်ီက်ယ္သီးမ်ားကို တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ခပ္ သြက္သြက္ ျဖဳတ္ခ် လိုက္ေတာ့၏။ အမွန္ေျပာရလွ်င္ လူက ငိုခ်င္ေနျပီ။ လူမွန္း သိတတ္စ အရြယ္ကတည္းက ခုေလာက္ ရွက္ရတာမ်ိဳး မၾကံဳခဲ့ဖူးေခ်။ ၀ိတ္တာေကာင္ေလးလည္း ဖင္ကုတ္ ေခါင္းကုတ္ႏွင့္ ဒုကၡ မ်ားေန၏။ သခင္မ ေဖြး ကေတာ့ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ေျခေထာက္ေလး ခ်ိတ္လွ်က္ လွပ ေက်ာ့ေမာ့စြာ ထိုင္ေနသည္။ သည္လိုနဲ႔ပဲ သူ ၀တ္ထားသည့္ Guy Laroche ရွပ္အက်ီ ေနရာတြင္ အမ်ိဳးအမည္ မသိသည့္ တီရွပ္ ႏြမ္းႏြမ္းေလးက ေနရာ ယူသြားေတာ့၏။ ေဘာင္းဘီ လဲ၀တ္ခါနီးေတာ့ ပို၍ စိတ္အိုက္မိသည္။ မ်က္မွန္းအရ ၾကည့္လွ်င္ပင္ သည္ေကာင္ေလးႏွင့္ သူ၊ ခါးဆိုဒ္က သိသိသာသာ ကြာေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ခပ္တံုးတံုး မဟုတ္ေသာ သူမ လည္း ရိပ္မိေလာက္သည္။ သာမန္ အရပ္အေမာင္းပင္ မရွိသည့္ ခပ္ညွက္ညွက္ ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္၏ ေဘာင္းဘီကို အရပ္ ၅ေပ ၉လက္မ ေက်ာ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သည့္ မိမိက မည္သို႔ မည္ပံု စြပ္ရပါ့မည္နည္း။ ခုကိုပဲ သူ ယူလာသည့္ တီရွပ္က မိမိအတြက္ ကိုယ္က်ပ္ အက်ီ ျဖစ္လို႔ေနျပီ။ သည္ၾကားထဲ သူ႕ ၀တ္စံုက မနက္က ၀တ္လာသည့္ ၀တ္လက္စၾကီး။ သူ႕ဘ၀တြင္ ခုလို တပါးသူ၏ ကိုယ္န႔ံ စြဲေနသည့္ အ၀တ္အစားမ်ိဳး ၀တ္ရလိမ့္မည္ဟု ေယာင္လို႔ပင္ မေတြးဖူးခဲ့။

၀ိတ္တာေကာင္ေလးႏွင့္ မိမိေရွ႕တြင္ ခပ္ကုပ္ကုပ္ အ၀တ္လဲေနသည့္ သူ႕ကို ၾကည့္ျပီး ေဖြး အူလိႈက္ အသည္းလိႈက္ ေပ်ာ္မိသည္။ ေကာင္ေလး ယူလာသည့္ အက်ီက သူ႕ကိုယ္တြင္ ကြက္တိ ျဖစ္ေန၏။ ရင္အုပ္ႏွင့္ လက္ေမာင္းၾကြက္သားမ်ားကို အထူး လွစ္ဟျပေနသည့္ ေမာ္ဒယ္ဘြိဳင္း တစ္ေယာက္ပမာ ၾကည့္၍ပင္ ေကာင္းေသးေတာ့သည္။ ငါ့ ကြ်န္ကေလးက ခန္႔လိုက္တာဟယ္။ ငါ့ စကားလည္း နားေထာင္၊ ငါ့ အလိုက္လည္း သိ၊ လိမၼာလိုက္တဲ့ ခ်စ္စရာ ကြ်န္ကေလး.. အဲ ငါ့ ေယာက်ၤား ေလာင္းေလး.. ခိခိ။ ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္း သူစိမ္းေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ခုလို ေခ်ာေခ်ာေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ သူေဌးေပါက္စေလးကို အႏိုင္က်င့့့္ျပရတာ ဘာနဲ႔မွ မတူတဲ့ ေပ်ာ္စရာပါလား။ မိမိေရွ႕တြင္ အေနခက္ေနၾကရွာသည့္ ေယာက်ၤားႏွစ္ေယာက္ကို တလွည့္စီ မသိမသာ ၾကည့္ရင္း ႏွလံုးပီတိ ဂြမ္းဆီထိ ရသလို ဟို ေနရာမွလည္း ေခ်ာဆီေလးမ်ားက မသိမသာ တစိမ့္စိမ့္..။

တီရွပ္ က်ပ္က်ပ္က ျပႆနာ သိပ္ မရွိလွေသာ္လည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ခါးက်ပ္က်ပ္ႏွင့္ ဂြကလည္း ဖင္ၾကားထဲ ညပ္၀င္ေလာက္ေအာင္ တိုေနေသးသည္။ သည္ၾကားထဲ ေပမမွီ ေဒါက္မမွီ ေဘာင္းဘီ အရွည္က ေျခမ်က္စိၾကီး အလံုးလိုက္ ေပၚေန၏။ မိမိ စီးထားသည့္ Half shoes ႏွင့္ ေျခစြပ္ ကလည္း အတိုမို႔ ၾကည့္ရဆိုးလွသည္။ လက္ေလးလံုးေလာက္ ေပၚေနသည့္ ေျခက်င္း၀တ္ကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း မိမိ၏ မေထာ္မနန္း ပံုစံႏွင့္ ဟိုတယ္ အတြင္းမွ မည္သို႔ ထြက္လွ်င္ အဆင္ေျပမလဲ။ ခ်စ္လွစြာေသာ သခင္မေလးက မိမိကို လူၾကားသူၾကားထဲ ေလးဘက္ေတာ့ သြားမခိုင္းေလာက္ပါဘူး ဟု ေတြးကာ ၾကက္သီး အလိပ္လိုက္ ထ လာရသည္။

၀ိတ္တာ ခ်ာတိတ္ကေတာ့ ထြက္သြားခါနီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အကို၊ သြားမယ္ေနာ္ အမ ဟူ၍ ကသုတ္ကယက္ ေျပာကာ သူ ခြ်တ္ေပးလိုက္ေသာ အ၀တ္မ်ားယူျပီး လစ္ေလေတာ့သည္။ ေသခ်ာတာေတာ့ သည္ေကာင္ ဘယ္လိုမွ သည္ေဘာင္းဘီႏွင့္ ေတာ္မည္မဟုတ္။ ဒိုင္ႏိုေဆာ အရည္ခြံကို အိမ္ေျမွာင္ ေကာက္စြပ္သလို ျဖစ္ေနမွာ ျမင္ေယာင္မိေသးသည္။ ကိုယ့္ အေတြးကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္မွပင္ မိမိ အျဖစ္က သူတပါးကို ေလွာင္ေျပာင္ရန္ အခြင့္ ရွိပါရဲ့လားဟု ေတြးကာ ျပံဳးမိရေသး၏။ ဟို ခ်ာတိတ္က ခုေလာက္ျဖင့္ သူ႕ အေၾကာင္း ေတြးကာ က်ိတ္ရယ္ ေနေလာက္ျပီ။ သူ႕ေရွ႕တြင္ မေတာ္တေရာ္ ေဘာင္းဘီကို ဇြတ္အတင္း ထိုးသြင္းခဲ့ရသည္က မိမိ မဟုတ္ပါလား။ သခင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ေပ်ာ္၀င္ေနသည့္ ေရခ်ိဳခ်ိဳမ်ား ေသာက္သံုးျပီး ထြားက်ိဳင္းသန္မာေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီအေဟာင္း ဇစ္ျပဲ မထြက္ေအာင္ မနည္း ဆြဲစိ ခဲ့ရသည္။ သည္ၾကားထဲ ေက်းဇူးရွင္ မနက္က သည္ေဘာင္းဘီကို ၀တ္လာတာ အတြင္းခံမွ ပါေလစ။ အခ်ိဳ႕ ေယာက်ၤားေလးမ်ား အတြင္းခံ ၀တ္ေလ့ မရွိတာ သူ သိထား၏။ သည္သို႔ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အတြင္းခံ ျခားထားသည့္တိုင္ မိမိဖင္ၾကားထဲ ညပ္၀င္ေနသည့္ ေဘာင္းဘီဂြၾကားတြင္..။ ဆက္ေတြးရမွာ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာ၍ အာရံု ေျပာင္းလိုက္ရသည္။

သည္လို ကို႔ယို႔ကားယား အေနအထားႏွင့္ပင္ ဟိုတယ္၏ သီးသန္႔ စားေသာက္ခန္းမွ ထြက္၊ ပင္မ ခန္းမက်ယ္ၾကီးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ကာ ျပင္ပေလထုႏွင့္ ထိေတြ႕ရာ အရပ္သို႔ေရာက္ေတာ့ လူက အေတာ္ေလး ေခြ်းစို႔ တုန္ရီ ေနရျပီ။ ခ်စ္လွစြာေသာ သခင္မေလးကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သူ အျပံဳးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ျပံဳးရင္း ေရွ႕မွ ၀င့္ၾကြားစြာ ခ်ီတက္ေနေတာ့၏။ သူ ယူလာသည့္ ကားကို မစီးလိုဟု ဆိုသျဖင့္ တက္ဆီ တစ္စီး ငွားက သူမ ေနထိုင္ရာ အိမ္သို႔ အတူ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ကားသမားေရွ႕တြင္ ဘာမ်ား အႏိုင္က်င့္ျပေလဦးမည္လဲ ဟူသည့္ စိုးတထိတ္ထိတ္ အေတြးႏွင့္ ဂြက်ပ္က်ပ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ တီရွပ္ခ်ိဳင္းမွ အီစို႔စို႔ ကိုယ္နံ႔ တို႔ကို အံတုရင္း ခ်စ္စံအိမ္ကေလးဆီသို႔ ေရာက္မွန္း မသိ ေေရာက္လာရျပန္ေတာ့သည္။
Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #50 on: December 04, 2015, 11:44:43 AM »

ျခံစည္းရိုးႏွင့္ အိမ္ေပါက္၀အၾကား ကြန္ကရစ္ခင္း လမ္းကေလးက ခါတိုင္းထက္ လွေနသည္။ ဥေဒါင္း ငွက္ပ်ိဳမေလး တစ္ေကာင္လို႔ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး ေလွ်ာက္၀င္သြားသည့္ သခင္မ ေနာက္သို႔ လက္ကေလး ေနာက္ပစ္လွ်က္ ခပ္ကုပ္ကုပ္ လိုက္လာခဲ့၏။ တကယ္ေတာ့ သည္အိမ္ သည္ေနရာသည္ သူ႕အတြက္ အျပစ္ေပးစခန္း၊ တနည္းအားျဖင့္ အက်ဥ္းစခန္း သက္သက္။ သို႕ေသာ္ သည္ေနရာမွ မခြာတမ္း ျပစ္ဒဏ္ ခံခ်င္ေနသည့္ မိမိ အတြက္ေတာ့ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ ဘံုဗိမာန္ေလး ျဖစ္ေနသည္။

“ခုခ်ိန္က စ ျပီး ငါ ေျပာသမွ် ေသခ်ာ အာရံုစိုက္ နားေထာင္.. ခိုင္းသမွ် တိတိက်က် လုပ္ေပး.. နားမရွင္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. မၾကားလိုက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. တခုခု လြဲေခ်ာ္ရင္ ငါေပးမယ့္ အျပစ္က ေရွ႕ေလွ်ာက္ နင္ ငါ့ မ်က္စိေရွ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မလာဘို႔ပဲ.. ေက်နပ္လား..”
“ေက် နပ္ ပါတယ္..”
“အြန္႔ စင္ေပၚ သြားတင္.. လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္.. အဲ့ဖိနပ္က နင့္ထက္ အဘိုးတန္တယ္..”
“………..”
“လက္ေဆးျပီး ေသာက္ေရတစ္ခြက္ သြားယူ.. အိပ္ခန္းထဲ လိုက္ခဲ့..”
“………..”

အိပ္ရာနေဘးတြင္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ရင္း သည္ေန႔အဘို႔ သူ႕ကို ဘယ္လို ပံုစံေပးရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားမိသည္။ ေလွ်ာ္မည့္ အ၀တ္ျခင္းထဲတြင္ မနက္က လံုးေထြး ထိုးထည့္ခဲ့သည့္ အိပ္ရာခင္း ျဖဴျဖဴေလး ရွိေနသည္။ ထိုအိပ္ရာခင္းေလးေပၚတြင္ မိမိ၏ ကညာစင္ အမွတ္အသား ေသြးစက္ေလးမ်ား။ တကယ္တမ္း ေတြးၾကည့္လွ်င္ မိမိ ရလိုက္သည့္ ခံစားမႈမ်ားက ေပးလိုက္ရသည္ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ အဆမတန္ နည္းေနေသးသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကိုယ္က ရသလိုလိုႏွင့္ ေပးျပီးရင္း ေပးေနရေသာ အေနအထား။ စဥ္းစားရင္း ႏွလံုး ခုန္သံမ်ားက ျမန္လာ၏။ ေလွ်ာ္ျခင္းထဲမွ အိပ္ရာခင္းကို ထုတ္ယူျပီး ၾကမ္းေပၚ ခ်ထားလိုက္သည္။ တြန္႔ေက်ေနသည့္ အိပ္ရာခင္းေလးက မိမိကို ေလွာင္ျပံဳး ျပီး ၾကည့္ေန၏။ အခန္းတံခါး ေခါက္သံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ၀င္လာသည့္ စူးရွ..။ လက္ထဲတြင္ ေရဖန္ခြက္ကေလး ကိုင္ျပီး မိမိကို ရီေ၀ေ၀ ၾကည့္၏။ မိမိလက္ထဲ ဖန္ခြက္ကေလး ထည့္ေပးျပီး ေခါင္း ျပန္ငံု႔သြားသည္။ အၾကည့္မ်ားက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွ အိပ္ရာခင္းေလးတြင္ စူးစိုက္လွ်က္။ ေရေသာက္ျပီး ဖန္ခြက္ကို စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္။ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး တည္ျငိမ္လွပေနေအာင္ ဖန္တီးထားလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ျပီး ခါးေလးေကာ့ကာ ထိုင္လိုက္၏။ အသံကို အတည္ျငိမ္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းရင္း အမိန္႔စကားတို႔ကို စ လိုက္သည္။

“ငါ့ေရွ႕မွာ လာထိုင္.. ဒူးေထာက္ထား.. ”
“………..”

လက္ေနာက္ပစ္လ်က္ အတိုင္း ဒူးေထာက္ ထိုင္ေပးလိုက္သည္။ ငံု႔ထားသည့္ ေခါင္း၏ မ်က္လံုးေထာင့္ တစ္ေနရာတြင္ ျဖဴ၀င္းႏုဖတ္ေနသည့္ ေျခေထာက္ကေလး။ ေကာ့ညႊတ္ေနသည့္ ေျခမေလးႏွင့္ ေျခဖမိုးလွလွေလးက မိမိ မ်က္ႏွာႏွင့္ ထိလုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ ျမတ္ႏိုးစြာ ရူးသြတ္စြဲလမ္းရပါေသာ သခင္မေလး၏ ေျခေခ်ာင္း လွလွေလးမ်ားကို ခိုးၾကည့္ရင္း အနမ္းတို႔ျဖင့္ ျပဳစုခဲ့ရသည့္ ေန႔ေလးကို သတိရမိသည္။ ခုေန သည္အမိန္႔ေရာက္လာလွ်င္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲ ဟု ေတြးေနခိုက္ သူမ ေျခဖမိုးေလးက မိမိ ေမးဖ်ားကို ျဖည္းညွင္းစြာ လာေရာက္ ပြတ္သပ္ တို႔ထိလာသည္။ ေလညွင္းသဲ့သဲ့ တိုက္ခတ္သံႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည့္ စကားသံ ခပ္တိုးတိုးေလးက ညိႈ႕ငင္အား အျပည့္ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို တစ္ဆစ္ျခင္း ဆုပ္နယ္ ေခ်မြေတာ့၏။ မိမိေမးေစ့ကို သူမ ေျခဖမိုးႏွင့္ ဆြဲမ ပင့္တင္ထားျပီး တစ္ခြန္းခ်င္း ေျပာသည္။

“ေမာ့ စမ္း.. စူးရွ.. ငါ့ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ စမ္း..”
“………..”
“နင္ မေန႔က ငါ့အေပၚ ဘာေတြ မွားခဲ့လဲ.. မွတ္မိလား..”
“………..”
“ငါ မူးေနတာကို အခြင့္အေရး ယူျပီးေလ..”
“ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဖြးရယ္..”
“ဟက္.. ဘာ ေတာင္းပန္တာလဲ.. နင့္စိတ္ထဲမွာ အပိုင္ တြက္ထားတာမွတ္လား ဟမ္.. အခ်ိန္မေရြး ရႏိုင္တဲ့ မိန္းမ ဆိုျပီး နင္ လုပ္ခဲ့တာ.. ဒါေၾကာင့္ နင္ ခုလို ပံုစံနဲ႔ ငါ့နား ျပန္ေရာက္လာတာေလ.. ”
“ေဖြးရယ္.. ငါ ေတာင္းပန္.. အြပ္..”

ေတာင္းပန္ပါတယ္ကလြဲျပီး ဘာမွ ေျပာစရာမရွိသည့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ေျခဖ၀ါး လွလွေလးႏွင့္ ႏႈတ္ပိတ္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ရုတ္တရက္မို႔ လူက ေနာက္သို႔ တစ္ခ်က္ ယိုင္သြားေသာ္လည္း သခင္မေလး မညိဳညင္ရေစရန္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့လ်က္ပင္ ေတာင့္ခံထားေပးလိုက္၏။ ေျခဖ၀ါး လွလွေလးဆီမွ ခ်ိဳအီ သင္းပ်ံ႕သည့္ ရနံ႔ကို သူ ရလိုက္သည္။ သူမ သံုးေနက် ေျခသည္းဆိုးေဆးႏွင့္ ေဘာ္ဒီလိုးရွင္း ေရာယွက္ေနသည့္ ရန႔ံေလး။ မိမိ ပါးစပ္ကို ဖိကန္ျပီး ပိတ္ထားသည့္ ေျခဖ၀ါးေလးကို ပါးျပင္သဖြယ္ သေဘာထားျပီး ခိုးနမ္းမိသည္။ စကၠန္႔ အနည္းငယ္ ၾကာလာေတာ့ အသက္ရႈရ ခက္လာ၏။ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားၾကားမွ ေလ ရလိုရျငား ရုန္းၾကည့္မိသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ၾကား ေအာက္ဘက္မွ အနက္ေရာင္ ပင္တီေလး တစ္စြန္းတစ္စကို သူ ျမင္လိုက္ရ၏။

“ဘာ.. ခိုးၾကည့္တာလဲ.. ဟမ္.. ငါ မသိဘူး မွတ္ေနလား.. ဟုတ္လား..”
“……….”
“ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ခ်င္ေနရင္ တခ်ိန္လံုး ၾကည့္လို႔ ရေအာင္ လုပ္ေပးထားမွနဲ႔တူတယ္.. အေကာင္းစား သတို႔သားေလးဆိုေတာ့.. ငါက အမိဖမ္းထားရမွာေပါ့ေလ.. ဟုတ္လား စူးရွ..”
“………..”
“ငါ ေမးေနတယ္ေလ.. ခုလိုက် နင့္ ပါးစပ္က.. အင့္ဟယ္.. အင့္.. အင့္..”

အံက်ိတ္သံႏွင့္ ေျပာရင္း ပါးစပ္တစ္၀ိုက္ႏွင့္ ပါးႏွစ္ဘက္ကိုပါ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖိပြတ္ေတာ့သည္။ ေနာက္ကို လန္က်လုလု ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မေရွာင္ရဲ။ သူမ စိတ္ၾကိဳက္ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေတာင့္ခံထားေပးမိသည္။ အသက္ရႈမ၀ ျဖစ္လာတိုင္း ႏုဖတ္ေနသည့္ ေျခဖ၀ါးေလးကို ခပ္ျပင္းျပင္း နမ္းရိႈက္ ပစ္လိုက္၏။ မိမိမ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္ႏွင့္ စိမ္ေျပနေျပ ပြတ္ေနသည္ကို သိသိၾကီးႏွင့္ စိတ္က ညိဳညင္ျခင္း အလ်ဥ္းမရိွ။ သူမ ေျခဖ၀ါးေလး လြတ္ထြက္ သြားမွာကိုပင္ စိုးစိတ္၀င္ျပီး ကိုယ္ကိုယ္ ေနာက္သို႔ ယိုင္က်မသြားေအာင္ ေတာင့္ထားေပးေနမိသည္။ သူမႏွင့္ ႏွစ္ဦးတည္း ထိေတြ႕ရတိုင္း ဤႏွယ္ ကတ္သီးကတ္သတ္ အႏိုင္က်င့္မႈမ်ားကို သာယာေနမိသည့္ မိမိစိတ္ကို နားလည္လာေအာင္ မၾကိဳးစားခ်င္ေတာ့ပါ။

“လာ.. ငါ့နားကို ဒူးေထာက္လ်က္တိုင္း.. နင္ သိပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတဲ့ ငါ့ ပင္တီ.. လာ ခြ်တ္ေခ်.. လာ..” ေျခေထာက္ကို မ်က္ႏွာမွ ခြာျပီး ကုတင္ေပၚ လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ခပ္ဟဟ ကားေပးထားျပီး ခါးေလးကို ေကာ့ေပးထားရင္း ေျပာ၏။ သူ႕ႏွလံုးသားထဲသို႔ ရထား အစင္းေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းသြားေတာ့သည္။ နထင္စပ္မွ ေသြးတိုးႏႈန္းက မူးမိုက္ျပာေ၀ သြားရေလာက္ေအာင္ ဆူညံလာသည္။ ဒူးေထာက္ေရြႊ႕ျပီး သူမအနား တိုးကပ္ သြားလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ ထိုင္ေနရင္း ဒူးတစ္ဘက္ကို ေထာင္ေပးထား၏။ ေျခသလံုးတစ္၀က္ေလာက္ ရွည္သည့္ ဂါ၀န္စ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးက ကန္လန္႔ကာစေလး တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေပါင္တြင္းသား ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ေအာက္ေျခမွ ပင္တီ အနက္ကေလးက ျပည့္တင္းေသာ ေပါင္တံရင္းႏွင့္ တင္စိုင္အိအိတို႔ ၾကားတြင္ ပေစာက္ ပံုစံ မ်ဥ္းေကြးတစ္ခု ဆြဲျပထားသလို လွေနသည္။

“အဲ့ လက္က ေနာက္ပစ္ထားခိုင္းတယ္ေလ.. ၾကိဳးတုပ္ရဦးမွာလား ဟုတ္လား..” ပင္တီလာခြ်တ္ ဟူေသာ အမိန္႔ဆိုေတာ့ လက္ကို အသာ ျပင္လိုက္မိသည္ေပါ့။ ဂါ၀န္စေလးကို ကိုင္မိယံုရွိေသး ေျခေထာက္တစ္ဘက္က မိမိ ပခံုးကို ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္တြန္းလာသည္။ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ပါးကို တစ္ခါ ဖြဖြ ကန္လိုက္ျပန္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ေျခဖ်ားႏွင့္ တြန္းပြတ္ရင္း..

“လာခြ်တ္.. ဒီပါးစပ္နဲ႔ ရေအာင္.. လက္ပါလာရင္ ေသျပီသာမွတ္..” ေျပာရင္းတစ္ခါ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို ေထာင္ျပီး ခါးေလး ေကာ့ေပး၏။ ၾကြတက္လာေသာ တင္စိုင္ေၾကာင့္ ပိပိေလးက ေရွ႕ကို ေကာ့ေပးထားသလို ျဖစ္သြားသည္။ ရင္ထဲ လိႈက္တက္လာသည့္ ဆႏၵတို႔က တားမရ ဆီးမရ ျဖစ္လာသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ က်ပ္ထုပ္ထုပ္ေၾကာင့္ ရုန္းခ်င္တိုင္း ရုန္းမရႏိုင္သည့္ ညီေတာ္ေမာင္ ခမ်ာေတာ့ စူးေအာင့္ေအာင့္ပင္ ျဖစ္လို႔လာသည္။ ေထာင္ထားသည့္ ဒူးႏွစ္ဘက္ၾကား ေခါင္းတိုး ၀င္ခ်လိုက္ေတာ့၏။ ဂါ၀န္စေလးေအာက္ ေရာက္သြားသည့္ မိမိအျဖစ္က မီးရထားစီးရင္း လႈိဏ္ေခါင္းထဲ ျဖတ္သြားရသလို ျဖစ္သြားသည္။ အီေမႊးေနသည့္ ကိုယ္သင္းရနံ႔ တို႔ကို အငမ္းမရ ျမိဳခ်မိ၏။ ဂါ၀န္ေအာက္ထဲ ေခါင္းၾကီး ထိုးထည့္ျပီးကာမွ မျမင္မစမ္းႏွင့္ ဘာက စ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #51 on: December 05, 2015, 09:25:46 AM »

“အာ့ ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. အင့္ဟယ္..” အံက်ိတ္ ေျပာရင္း ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ပူးပစ္လိုက္သည္။ ၾကံရာမရ ျဖစ္ေနသည့္ မိမိ ဦးေခါင္းက သူမ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ၾကားတြင္ ညပ္ေန၏။ အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ေတာင္ပူစာ ေဖာင္းေဖာင္းေလးဆီမွ ေမြးရနံ႔က ၀မ္းထဲထိ လိႈက္တက္လာသည္။ ဒီတိုင္း ဆက္ၾကာေနလွ်င္ လူက အသက္ရႈ ရပ္ျပီး မေသလွ်င္ေတာင္ ေအာက္မွ ညီေတာ္ေမာင္ ေပါက္ထြက္ျပီး ေသရေတာ့မည္။ မ်က္စိ စံုမွိတ္လ်က္မွပင္ ပင္တီေလး၏ ခါးသားေရၾကိဳးေနရာကို ေရာက္ေအာင္ ေခါင္းတိုး ၀င္လိုက္၏။ စိတ္ထဲတြင္ ေဖာ္ျပရန္ ခက္သည့္ ခံစားခ်က္မ်ားက စံုေနသည္။ မွိတ္ထားေသာ မ်က္စိထဲတြင္ ေရာင္စံုအလင္းတန္းမ်ား ျမင္ေနရ၏။ သူ႕ဘ၀တြင္ စိတ္ပင္ မကူးခဲ့သည့္ ကိစၥမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု လုပ္ေနရသည္။ ခံစားခ်က္ အသစ္အဆန္းမ်ားကို သူ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္၏။ စိတ္လည္း အိုက္မိ၏။ သို႔ေသာ္ သည္အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲမွ ရုန္းမထြက္ခ်င္။

မိမိေပါင္ႏွစ္ဘက္ၾကား ပိပိေလးႏွင့္ တည့္တည့္တြင္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ ဦးေခါင္း ေရာက္ေနသည္။ ဂါ၀န္စ အေပၚမွ အလံုးလိုက္ ျမင္ေနရသည့္ သူ႕ေခါင္းကို ၾကည့္ရင္း ေဖြး ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ထားမိ၏။ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ မဟုတ္သည့္ လူသား ေယာက်ၤားတစ္ဦး၊ မၾကာမီ မိမိဘ၀၏ အိမ္ဦးနတ္ ျဖစ္လာမည့္သူ။ မိမိ လုပ္ရပ္မ်ားက သိပ္မ်ား လြန္က်ဴးေနျပီလား။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္တာေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု လုပ္ေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သည္လိုေတြးမိေလ ေပ်ာ္ေလ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ်ားနဲ႔ မတူေအာင္ ေနႏိုင္မွ လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ေတာ့မွာေပါ့.. သမရိုးက် ဆန္လြန္းေသာ လူ႕သဘာ၀တြင္ က်င္လည္ရင္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသက္ရွင္ရသည္ထက္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြလုပ္ျပီး ခဏေလးပဲ ေနရတာ တန္သည္ဟု ေဖြး ယူဆသည္။

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ စိတ္ပင္ပန္းစြာ ရႈထုတ္ေနသည့္ ထြက္သက္ ပူပူမ်ားက မိမိ ေပါင္ရင္းႏွင့္ ပန္းမို႔မို႔ေလးေပၚ အဆက္မျပတ္ က်ေနသည္။ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ရႈသြင္းရႈထုတ္ လုပ္ေနသည့္ သူ႕ ပင့္သက္ ေႏြးေႏြးမ်ားက မိမိ ေပါင္းတြင္းတစ္၀ုိက္ကို ငွက္ေမြးႏုႏုေလးႏွင့္ မထိတစ္ခ်က္ ထိတစ္ခ်က္ တို႔ေပး ေနသေယာင္။ ကြ်န္ကေလး ခင္မ်ာ သခင္မ၏ ဂါ၀န္ေအာက္ ေပါင္ၾကားတြင္ မြန္းက်ပ္ေနရွာသည္ထင့္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟ ၍ အသက္ရႈရန္ ၾကိဳးစားပံုရသည္။ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕စ တိမ္တိုက္ေလးေပၚ က်ေရာက္လာသည့္ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးမ်ားက ဟိုး အတြင္းပိုင္း နံရံဆီမွ ခ်စ္၀တ္ရည္ တို႔ကို ပြက္ပြက္ ဆူလာေအာင္ မီးထိုးေပးသလို ျဖစ္ေန၏။ အတြင္းဘက္ နံရံမွ ၾကြက္သား ႏုႏုမ်ားတြင္ ပိုးေကာင္ေလးမ်ား အလုအယက္ ေျပးလႊားတိုး၀င္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို မသိမသာေလး ျပန္ ဟ ေပးလိုက္သည္။ ပိပိေလးေပၚ အသက္ရႈေနသည့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ပင္တီ ခါးသားေရၾကိဳးဆီ ေရာက္လာ၏။ ခါးေလး အသာ ေကာ့ကာ ဗိုက္ရွပ္ ေပးလိုက္သည္။ သားေရၾကိဳးကို သူ႕ပါးစပ္ႏွင့္ ငံုမိသြား၏။ ေခါင္းကို ဘယ္ညာ လူးလွိမ့္ကာ ပင္တီကို ဆြဲခ်ရန္ ၾကိဳးစားေနသည့္ ေကာင္ကေလး။

သူ႕လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဂါ၀န္ေပၚမွ ၾကည့္ရင္း အားရေက်နပ္မိသည္။ သူ႕ ေခါင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွည့္လိုက္တိုင္း ႏွာသီးဖ်ားေလးက မိမိ ခ်က္ကို လာလာ ကလိေနသည္။ ခ်က္ကေလးဆီမွ ယားက်ိက်ိ ခံစားခ်က္က ညီမေလးႏွင့္ ျပိဳင္ေန၏။ ၾကက္သီး တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းႏွင့္ ေခြ်း စို႔ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနသည့္ တင္စိုင္မ်ားေပၚမွ ပင္တီက အလြယ္တကူ ခြ်တ္၍ မရ။ အသည္းအသန္ ၾကိဳးစား ေနရွာေသာ သူ႕ကို သနားလာမိသည္။ သူ႕ေခါင္းကို ဂါ၀န္ေပၚမွပင္ လက္ႏွင့္အသာ အုပ္ကိုင္လိုက္၏။ ေအာက္သို႔ ခပ္ဖြဖြ ဖိတြန္းခ်သည္။ ေျခဖေနာင့္တို႔ကို အားျပဳ ေထာက္လိုက္ျပီး တင္ပါးကို ၾကြေပးလိုက္၏။ ပင္တီခါးစကို ကိုက္ထားသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ဆီးခံုေလးႏွင့္ ပြတ္မိသြားသည္။ ခပ္ဆိုးဆိုး ညီမေလး ထူးဆန္းေသာ အထိအေတြ႕ကို သေဘာက်သြား၏။ သူ႕ေခါင္းကို မသိမသာ ဖိျပီး တင္ပါးေလးကို ပင့္ကာ ပင့္ကာႏွင့္ ပူစီေလးကို မ်က္ႏွာေပၚ တည့္တည့္ ေရာက္ေအာင္ ေျပးေဆာ့ ေစေတာ့သည္။

လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္း ရုပ္ရွင္ေတြထဲတြင္ ျမင္ဖူးသည့္ ေဆးသမားမ်ား ယင္းထသလို တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီ ေနေတာ့၏။ ပင္တီကို ဆြဲခြ်တ္ဘို႔ အားထုတ္ေနသည့္ သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ ထိုမ်က္ႏွာကို မရမက လိုက္ပြတ္ေနသည့္ ခပ္ဆိုးဆိုး ပူစီမေလး။ မိမိက အျငိမ္ ေနမေပးေတာ့ ကြ်န္ေကာင္ေလး၏ ပင္တီကြ်တ္ေရး အားထုတ္မႈခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေအာင္ျမင္။ ေဖြး စိတ္ကူး ေျပာင္းလိုက္၏။ သည္တိုင္းဆို ေန၀င္သြားႏိုင္သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ မိမိ ပန္းကေလးၾကားတြင္ ကန္႔လန္႔ခံေနသည့္ ပင္တီကို အျမန္ဆံုး ကြ်တ္သြားဘို႔ အသည္းအသန္ အလိုရွိေနမိ၏။ စိတ္ရိုင္း၀င္စ ျပဳေနသည့္ ညီမေလးက သည့္ထက္ ပိုသည့္ ခံစားမႈတို႔ကို ေတာင့္တလာျပီ။ ေခါင္းေပၚ အုပ္ထားသည့္ လက္ကို ဖယ္လိုက္သည္။ ပိပိေလးကို ဆတ္ကနဲ ေကာ့ ျပီး မ်က္ႏွာကို ေဆာင့္တြန္း ပစ္လိုက္၏။ ရႈံ႕ပြပြ ငိုရိႈက္ေနသည့္ ပူစီမေလး၏ တြင္း၀ တည့္တည့္က သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ နင့္ကနဲ တစ္ခ်က္အထိ။ မိမိ၀င္သက္ ထြက္သက္မ်ား လံုး၀ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ကုန္သည္။ နတ္ပူးသလို တုန္ရီေနရင္းမွပင္ တင္စိုင္မ်ားကို ေနာက္သို႔ ဆုတ္လိုက္ျပီး သူ႕ပုခံုးတစ္ဘက္ကို ေျခေထာက္ႏွင့္ တြန္းထုတ္လိုက္၏။

အေမွာင္ထဲတြင္ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနရင္း ရုတ္တရက္ တြန္းထုတ္ ခံလိုက္ရ၍ သူ လန္႔သြားမိသည္။ သြားျပီ.. စိတ္ဆိုးျပီး ႏွင္ထုတ္ရင္ ျပႆနာ။ ေပါင္ကားျပီး ထိုင္ေနသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ပင္တီဘို႔ ပါးစပ္ႏွင့္ ကြ်တ္ေအာင္ ခြ်တ္ဘို႔က ငွက္ေပ်ာသီး အခြံခြာသေလာက္ မလြယ္။ သူမ အျမဲ ေျပာေလ့ ရွိသလို သူကိုယ္တုိင္ကပဲ အသံုး မက်လြန္းတာလား မသိေတာ့။ အနည္းဆံုးေတာ့ သူမ မတ္တပ္ရပ္ေပးလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု သူေတြးမိသည္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အံၾသ သြားမိ၏။ မိမိ ကိုယ္တိုင္က သူမ ပင္တီကို ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ျပီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ခြ်တ္ျပႏိုင္ဘို႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ အာသီသ ရွိေနတာပါလား..။ အေတြးက လူတစ္ကိုယ္လံုးကို စိမ့္တက္သြားေအာင္ ၾကက္သီးမ်ား ထ လာေစေတာ့၏။ မတ္တပ္ ရပ္ေပးပါလား ေဖြး.. ဟု ေျပာၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးမိစဥ္..။

“ေ_ာက္ သံုးကို မက်ဘူး.. ဖယ္..” ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းရင္း ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္သည့္ သူမ စကားသံ။ ဟိုတယ္မွာ ေျပာခဲ့သည့္ နင့္အတြက္ second choice မရွိဘူးေနာ္ ဟူသည့္ စကားက နားထဲ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ခုေနမ်ား ထြက္သြားေတာ့လို႔ ေျပာရင္ ဘာလုပ္ရပါ့။ ေျခသလံုး ဖက္ျပီးပဲ ေတာင္းပန္ရေတာ့မည္ ထင္သည္။ စိတ္ညစ္ရသည့္အထဲ ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း တစ္ေမွာင့္။ အေစာက အားပါးတရ ရိႈက္သြင္းခဲ့သည့္ ညီမေလး၏ ၀တ္ရည္ ရနံ႔တို႔ကို စုပ္ယူ ေသာက္သံုးရန္ မာန္ဖီေန၏။ စူးရွတစ္ေယာက္ အေတာ္ပင္ ေနရခက္လွသည့္ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ စိတ္ဆိုးေနသည့္ သခင္မႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အစုတ္က်ပ္က်ပ္ ေအာက္တြင္ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းခ်င္ေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္။ လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ မိမိဦးေဏွာက္က ေၾကာက္ေနရတာ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ပ်က္သြားသည့္ ဟန္ခ်က္ကို ျပန္ထိန္းရင္း ဒူးေထာက္လ်က္ပင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်ထားလိုက္သည္။ မၾကားရဲသည့္ စကားကို နားစြင့္ ေနခိုက္..။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #52 on: December 07, 2015, 01:16:17 PM »

မိမိေခါင္းေပၚ စြပ္ကနဲ ေရာက္လာသည့္ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ နထင္ေၾကာမ်ား ထူပူသြားသည္။ ခါတိုင္းထက္ ပုိ၍ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ျဖီးသင္ထားမိသည့္ ဆံပင္မ်ားထက္တြင္ သူမ၏ ပင္တီ အနက္ေရာင္ေလး။ စြပ္ခ်လိုက္ပံုက ေပါင္ႏွစ္ဘက္ေနရာတြင္ မ်က္လံုး တည့္တည့္။ ဂြၾကားေလးက ႏွာေခါင္းရိုးတေလွ်ာက္ ကြက္တိနီးပါး ေနရာ ယူထားသည္။ ခါးသားေရၾကိဳးကို ေမ့ေစ့ေအာက္ ေရာက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေနရာခ်လိုက္ေသးသည္။ စိုရႊဲေနသည့္ ၀တ္ရည္တို႔၏ ရနံ႔က တကူးတက ရိႈက္သြင္းရန္ မလိုဘဲ ရင္ထဲသို႔ အလံုးအရင္းႏွင့္ ၀င္လာ၏။ ခုေန မိမိိ ပံုစံကို မွန္တစ္ခ်ပ္တြင္ ျမင္ရလွ်င္ ရွက္လြန္း၍မ်ား အသက္ထြက္သြားမလား မသိပါေခ်။

“နင္ ခုဏက ငါ့ဟာကို ခိုးနမ္းတယ္ မဟုတ္လား စူးရွ..” သူမ အသံမ်ားေရာ အသားပါ ဆတ္ဆတ္ တုန္ေနျခင္းက ေဒါသေၾကာင့္လား၊ သို႔မဟုတ္ သူမကိုယ္တိုင္က ေသြးသား၏ သာယာမႈကို လိုလားတက္မက္ ေနတာလား။ မ်က္ႏွာ လွလွေလးက ပန္းေရာင္သန္းသည္ ဆိုတာထက္ နီျမန္းေနသည္ဟု ေျပာမွ လံုေလာက္ေပမည္။ မိမိကို ၾကည့္ေသာ အၾကည့္မ်ားတြင္ မိမိထံမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ျပင္းျပစြာ ရယူခ်င္ေနမွန္း ထင္ရွား၏။ မိမိအျဖစ္ကလည္း တကယ္ပဲ က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲ ေရာက္ေနရသည္။ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည့္ ပင္တီေလးက ခ်ည္သား ပါးပါးေလးမို႔သာ ေတာ္ေတာ့၏။ ပါးစပ္ၾကီး အုပ္ခံထားရလွ်က္ႏွင့္ ျပန္လည္ ရွင္းျပရသည့္ အသံမ်ားက အလံုးလံုး အေထြးေထြး ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလည္း သခင္မေလး၏ ပိပိရနံ႔တို႔ျဖင့္ ထံုမႊမ္းေနေတာ့၏။

“ငါ.. ငါ အသက္ရႈ မ၀ ျဖစ္သြားလို႔ပါ ေဖြး.. စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဟာ..”
“အသက္ရႈမ၀လို႔ ဟုတ္လား.. ေ_ာက္ေရး မပါလိုက္တာ.. အသက္ရႈမ၀ရင္ အဲ့လိုပဲ ျဖစ္တတ္တယ္လား.. လာစမ္း ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းၾကည့္ရေအာင္..”

ေျပာရင္း နားရြက္ကို ေဆာင့္ဆြဲကာ ကုတင္ေပၚ ေဆာင့္တြန္းလိုက္၏။ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ကုတင္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္ ေပးေသာ ဒုကၡက ငယ္ပါတင္မဟုတ္၊ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ထားရသည္မို႔ ေျခေထာက္မ်ားလည္း က်ဥ္သလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ သည္လို ၾကပ္ထုပ္ ေနသည့္ ေဘာင္းဘီမ်ိဳး ၀တ္ေလ့ရွိေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို မဆီမဆိုင္ ျမင္ေယာင္ကာ အံ့ၾသမိသည္။ ငါ့ပံုစံကလည္း ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္ ၀တ္ထားသည့္ မိန္းမၾကီးႏွင့္မ်ား တူေနျပီလား။

“…………..”
“တက္.. ကုတင္ေပၚ..”
“ေဖြး.. ဟုိေလ..”
“ဘာတုန္း..”
“ငါ ဒီေဘာင္းဘီၾကီး ခြ်တ္ပါရေစ ေနာ္..”
“ဘာကိစၥ ခြ်တ္ရမွာတုန္း.. ဘာလဲ ကုတင္ေပၚတက္ ဆိုတာနဲ႔ နင္က အခြင့္ေရး ရေတာ့မယ္ ထင္ေနတာလား.. ဟုတ္လား.. ဟမ္ စူးရွ.. နင္ဟာေလ.. ငါ ထင္တာထက္ အမ်ားၾကီး ပိုဆိုးေနပါလား..”

ေျပာရင္း နားရြက္ကို လိမ္ဆြဲလိုက္၏။ ထူပူသြားလိုက္သည္မ်ား ပလာယာႏွင့္ ေဆာင့္ဆြဲ ညွပ္လိုက္ သလားပင္ ထင္ရသည္။ ဟူးးး… စိတ္ကလည္း ျမန္၊ လက္သံကလည္း ေျပာင္ပါေပ့ သခင္မရယ္..။ နားရြက္ကို အရင္းမွကပ္၍ ၁၈၀ ဒီဂရီနီးပါး လည္ထြက္သြားေအာင္ လိမ္ဆြဲေနသည္။ မိမိ နားရြက္ၾကီး ျပဳတ္မထြက္ခင္ အလ်င္အျမန္ ေျပာရေတာ့၏။

“အား.. အ .. မဟုတ္.. မဟုတ္ရပါဘူး ေဖြးရယ္.. ငါ ဟို.. ေဘာင္းဘီက တအား ၾကပ္ေနေတာ့ ေနရတာ တကယ္ အဆင္မေျပလို႔ပါ..”
“ဘယ္လို အဆင္မေျပတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး..”
“ဟုိ.. ငါ ေအာင့္ လာလုိ႔..”
“ဘယ္က ေအာင့္တာတုန္း..”

ေခါက္ဆြဲ ပြဲတစ္၀က္စာကို ေခြးတစ္ေကာင္လို စား ဟု ခိုင္းခဲ့သည္။ မေတာ္တေရာ္ ေဘာင္းဘီကို ၀တ္ခိုင္းခဲ့သည္။ ခု ေအာင့္ သည္ဆိုေတာ့ ေဖြး နည္းနည္းေတာ့ ထိတ္သြားသည္။ အစာအိမ္ေတြ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ။ သို႕ေသာ္ သူ ျပန္ေျဖသည့္ စကားေၾကာင့္ လူက ရယ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြား၏။ မသနားသည့္အျပင္ ထပ္တိုး၍ပင္ အႏိုင္က်င့္ခ်င္သြားေတာ့သည္။ “ငါ.. ငါ့ ဟိုဒင္းက ေအာင့္တာေဖြး.. ဟိုေလ ေဘာင္းဘီက တအား က်ပ္ေနေတာ့..”သူ႕စကား ဆံုးေတာ့ မ်က္လံုးမ်ား ေမွးက်ဥ္းျပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟန္ပါပါ ျပံဳးလိုက္၏။ ေကာ့ညႊတ္သြားသည့္ မိမိႏႈတ္ခမ္းေလးကို မထိတထိ ကိုက္ရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္သည္။ ပင္တီေခါင္းစြပ္ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ ခ်စ္စရာ ကြ်န္ေကာင္ေလး၊ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ ရမၼက္ခိုး ေ၀ေန၏။

“ေဘာင္းဘီ က်ပ္ရံုနဲ႔ေတာ့ မေအာင့္ပါဘူးဟာ.. မွန္မွန္ေျပာစမ္း စူးရွ.. နင့္ဟာၾကီး မာေတာင္ ေနတယ္ မဟုတ္လား..”
“…………”
“ခုေန ခြ်တ္လိုက္ရင္ ေျဖာင္းကနဲ ေထာင္ တက္လာမယ္ မဟုတ္လား..”
“………..”
“ျဖစ္ခြင့္ မရွိဘူးေလ စူးရွ.. နင္က ငါ့ ကြ်န္ေလ.. ငါ့ လင္ မဟုတ္ေသးဘူး.. ေျပာစမ္း နင္ က ငါ့ရဲ့ ဘာေကာင္လဲ..”
“ကြ်န္.. ကြ်န္ တစ္ေကာင္ပါ..”
“နင့္လို ကြ်န္တစ္ေယာက္က သခင္မကို ၾကည့္ျပီး _ီး ေတာင္ပိုင္ခြင့္ ရွိလို႔လား..”
“………..”
“သခင္မ အနံ႔ ရႈျပီး စိတ္ ထ လာတာကို မထိန္းတဲ့ အျပင္ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီပါ ခြ်တ္ဘို႔ ခြင့္ေတာင္းတယ္ ဆိုေတာ့..”
“မဟုတ္ဘူး ေဖြး.. ငါ ေျပာတာ.. အဲ.. ငါ ခြင့္ေတာင္းတာက ဒီဂ်င္းပန္ပဲ ခြ်တ္ဘို႔ပါ.. ငါ့ မွာ အတြင္းခံ ပါပါတယ္ဟာ..”
“မလိုခ်င္ဘူး..”
“………..”
“ေအာင့္ေနလဲ က်ိတ္ခံ စူးရွ.. ဟို အိပ္ရာခင္းမွာ ေသြး စက္ေတြ ေတြ႕လား.. မေန႔က ငါ မူးမူးနဲ႔ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားတုန္း နင္ အခြင့္ေရး ယူခဲ့တာေလ.. နင့္ကို  ငါ သည္းခံ ေပးရတုန္းက ေသြးပါ ထြက္ခဲ့ရတာ..”
“………..”
“နင့္ဥစၥာၾကီး ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ ေနေန.. ေအာင့္ရံုအျပင္ ေပါက္မထြက္ပါဘူး.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား..”
“ေဖြး ရယ္..”
“ေဖြး မရယ္ နဲ႔.. အခု ကုတင္ေပၚ တက္.. ငါ ခိုင္းတဲ့တိုင္း ေနေပးမလား.. ဒါမွမဟုတ္ ျပန္ခ်င္ျပီလား..”
“ေန ပါ့မယ္.. ေနပါ့မယ္ ေဖြး.. ငါ မျပန္ပါရေစနဲ႔ဟာ ေနာ္..”

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #53 on: December 09, 2015, 04:01:56 PM »

ကြ်န္ေကာင္ေလးကို ကုတင္ ေပၚတြင္ ပက္လက္ လွဲအိပ္ေစသည္။ “မွိတ္ထား နင့္မ်က္စိ..” ခပ္မာမာ အမိန္႔ေပးလိုက္၏။ မိမိ ေျပာသည့္အတိုင္း သူ ေနေပး၏။ သူ႕ဦးေခါင္းႏွင့္ ကုတင္ ေခါင္းရင္း အၾကား က်န္ေနသည့္ အကြာအေ၀းက မိမိ လက္တစ္ကမ္းစာ ကြက္တိ။ ဂါ၀န္စေလးကို အသာ မ ကာ ဒူးေထာက္လွ်က္ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေပၚ ကားယား ခြ လိုက္သည္။ ႏွင္းေဖြးေဖြး၏ ရင္ခုန္သံမ်ား တားဆီး မရေတာ့သလို အသိစိတ္မ်ားလည္း ေပ်ာက္လုလု ျဖစ္သြားခဲ့ျပီ။ ပိပိေလး အတြင္းပိုင္းမွ ခ်စ္ပန္း ၀တ္ရည္ၾကည္မ်ား ေပါင္တေလွ်ာက္ စီးက်လာသလိုပင္ ခံစားရ၏။ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြး ေနေသာ ပန္းပြင့္ေလးက ေခ်ာ့ျမဴျခင္း၏ အထိအေတြ႕ကို အငမ္းမရ အလိုရွိေနျပီ။

ကုတင္ ေခါင္းရင္းေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္လံုးျဖင့္ ေထာက္ကိုင္ အားျပဳလိုက္သည္။ ဒူးတုပ္လွ်က္အတိုင္း ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ကားျပီး သူ႕မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္၏။ လူတစ္ကိုယ္လံုးက ထိန္းမရေအာင္ ဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေနသည္။ ဂါ၀န္ႏွင့္ အုပ္ထားသျဖင့္ သူပံုစံ ဘယ္သို႔ရွိမည္မွန္း မိမိ မသိရသလို မိမိ မ်က္ႏွာ မည္မွ် တုန္ရီ ပ်က္ယြင္းေနမွန္းလည္း သူ မျမင္ႏိုင္။ ဒူးႏွစ္ဘက္တြင္ ေရာက္ေနသည့္ အားမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ် လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚ တည့္တည့္ ဖိထိုင္လိုက္ေတာ့ ပိပိေလး အ၀ တည့္တည့္ နစ္၀င္သြားသည့္ တစ္စံုတစ္ရာက သူ႕ ႏွာေခါင္း ျဖစ္ေနဟန္ တူသည္။ ပြတ္သပ္ ေခ်ာ့ျမဴျခင္းကို အလိုရွိေနေသာ လိႈဏ္ေခါင္းကေလး အတန္ငယ္ ေက်နပ္သြား၏။ အ၀တည့္တည့္မွ ယားက်ိက်ိ အရသာ ေျပသြားသည္အထိ သူ႕ ႏွာေခါင္းကို ဖိ ပြတ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ေက်နပ္အားရမႈက ထိပ္ဆံုး ေရာက္မသြားသည့္အျပင္ ထပ္တိုး၍ပင္ အလိုရွိလာသည္။

လိႈဏ္ေခါင္းေလး အတြင္းပိုင္းမွ ပိုးေကာင္မ်ား ထြက္က်လာသလို ရြစိစိႏွင့္ အလြန္အမင္း ယား တက္လာ၏။ ဘရာစီယာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ေအာက္မွ ရင္စိုင္မ်ားလည္း တဒဂၤအတြင္း ေဖာင္းၾကြ ၾကီးထြား လာသေယာင္ ခံစားလာမိသည္။ ခ်ိဳသီးလံုးေလး၏ ထိပ္ဖ်ားမွ ယားက်ိက်ိ ခံစားခ်က္က ထိန္းမရ။ ကုတင္ေခါင္းရင္း ေဘာင္အား လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ေထာက္ကိုင္ ထားသည္။ က်န္ လက္တစ္ဘက္က ရင္သားမ်ားကို မိိမိဖာသာ ဆုပ္နယ္ ေနမိသည္။ အစြမ္းကုန္ ပြင့္အာေနသည့္ ပန္းကေလး၏ ေအာက္တည့္တည့္တြင္ သူ႕မ်က္ႏွာ။ ခါးေလးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေ၀့ကာ၀ိုက္ကာ လုပ္ေနမိ၏။ တစ္ကိုယ္လံုးရွိ ေသြးေၾကာမ်ားကေတာ့ တစ္ေနရာတည္းတြင္ အသက္၀င္ေနသည္။ ခ်စ္၀တ္ရည္ တို႔ျဖင့္ ရႊဲအိုင္ေနသည့္ ပိပိေလး ေအာက္တြင္ ႏူးည့ံေသာ အရာတစ္ခု။ ထိုအရာဆီမွ ပင့္သက္ ေႏြးေႏြးတို႔က ပန္းကေလး၏ ၀တ္ရည္တို႔ကို ပိုမို အရည္ေပ်ာ္က်လာေအာင္ အပူ ေပးေနသည္။ ခါးေလးတစ္ခ်က္ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ လုပ္လိုက္တိုင္း မာထပ္ထပ္ ျဖစ္ေနသည့္ မိမိ အေစ့ေလးက သူ႕ႏွာေခါင္းဖ်ားႏွင့္ ခလုတ္ တိုက္သြား၏။ လံုး၀ၾကီး ဖိခ် မထားေသးပဲ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ရင္း ဇိမ္ခံေနမိသည္။ ငါ တက္ထိုင္ျပီး ဟိုဟာနဲ႔ ပြတ္ေနတာ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာပါလား.. အိုးးး…။

လက္မ်ား ဆတ္ဆတ္ တုန္လာ၏။ လက္ေမာင္း တေလွ်ာက္ရွိ ေမြးညင္းမ်ား မတ္မတ္ ေထာင္လာသည္။ ကိုယ့္ လက္ေမာင္းကိုယ္ ျပန္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကြတက္လာေသာ ၾကက္သီး အဖုဖုေလးမ်ားက ထင္ထင္ရွားရွား။ ထိေတြ႕မႈကို အလိုရွိလာေသာ ရင္စိုင္မ်ားက လက္တစ္ဘက္တည္းႏွင့္ မလံုေလာက္ႏိုင္ေတာ့။ ကုတင္ ေခါင္းရင္းကို ေထာက္ထားသည့္ လက္ကိုပါ ရင္စိုင္ဆီ ေနရာ ေရႊ႕မိသည္။ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေနသည့္ ပိပိေလးက သူ႕ မ်က္ႏွာေပၚ လံုးလံုး ပိက် သြားေတာ့၏။ လြန္႔ကနဲ ရုန္းကန္လိုက္ေသာ သူ႕ လႈပ္ရွားမႈက မိမိအတြက္ အထူးထူးေသာ အရသာကို ေပး၏။ တင္စိုင္မ်ားကို လံုး၀ ျပန္ၾကြ မေပးဘဲ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ ဖိလွ်က္အတိုင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ပိပိေလးကို အ၀တ္ႏွင့္ပြတ္သုတ္ လိုက္သလို ျဖစ္သြား၏။ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မိမိ ပင္တီကို မ်က္ႏွာဖံုးလို စြပ္ေပး ထားမိသည္ပဲ။ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း သတိလက္လြတ္ အျပဳအမူမို႔ သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ စြပ္ထားသည့္ ပင္တီကို မဖယ္ခိုင္းခဲ့မိ။ ယခုေတာ့ တစ္လႊာျခားေနသည့္ ပင္တီပါးပါးကို သူမ အလိုမရွိေတာ့ျပီ။

တင္ပါးေလးကို အသာ ၾကြလိုက္သည္။ ေပ်ာ့တြဲတြဲ ဂါ၀န္စေလးကို  မ ျပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ငံု႔မၾကည့္ဘဲ လက္ႏွင့္ စမ္းလိုက္၏။ ေမးေစ့ေအာက္မွ သားေရးၾကိဳးကို ဆြဲခြ်တ္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚမွ ပင္တီေလး ကြ်တ္ထြက္သြား၏။ တင္ပါးေပၚမွ ဂါ၀န္စကို ခါးအထိ လိပ္တင္လိုက္သည္။ ေရွ႕ဘက္ကိုေတာ့ သည္အတိုင္း ထားထား၏။ ကုတင္ေျခရင္းရွိ နံရံကပ္ ကြ်န္းဘီဒိုၾကီးဆီမွ မွန္ေပၚတြင္ မိမိ ပံုရိပ္ ထင္ေနမလားဟု ေတြးမိသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္းပင္။ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနသည့္ ေယာက်ၤားတစ္ယာက္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မိမိ ဖိထိုင္ ထားသည္။ ေျပာင္တင္း ၀င္းမြတ္ ေနသည့္ တင္ပါးေလးႏွစ္လံုး အလယ္ ေအာက္တည့္တည့္တြင္ သူ႔ေမးေစ့ကို ျမင္ေနရသည္။ ခါးကေလး အသာ ေကာ့လိုက္ေတာ့ ဖင္လံုးေျပာင္ေျပာင္ေလးႏွစ္ခု၏ အထက္၊ အလယ္ တည့္တည့္တြင္ ဒိုင္းမြန္းခြက္ေလးက ထင္းလာ၏။  တင္ဆံု ခပ္ထြားထြားကို ဆန္ေကာ ၀ိုင္းသလို ေ၀ွ႕လိုက္သည္။ တင္သားစိုင္ႏွစ္ခုက ဟန္ခ်က္ညီညီႏွင့္ ႏြဲ႕ေႏွာင္းစြာ လႈပ္ရွား သြားၾက၏။ ၀ိုင္းစက္ စြင့္ကားေနသည့္ မိမိ တင္အလွကို ယခုေလာက္ တစ္ခါမွ် မႏွစ္္ျခိဳက္ဖူးခဲ့။ မွန္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေနာက္ျပန္ ၾကည့္ရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကို ေ၀့ကာ ၀ိုက္ကာ စိတ္ရွိလက္ရွိ ပြတ္ေနမိသည္။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #54 on: December 11, 2015, 10:31:16 PM »

စူးရွ လက္မ်ား ေဘးဘက္သို႔ ဆန္႔တန္းကာ အိပ္ရာခင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထား၏။ သခင္မေလးက မိမိ မ်က္ႏွာေပၚ တက္ဖိ ထိုင္ထားသည့္အျပင္ ဂါ၀န္စႏွင့္လည္း အုပ္ထားေသးသည္။ ေမွာင္မဲ မြန္းၾကပ္၍ အသက္ရႈရ ခက္လာသည္မွာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ၾကီး ေရပူစမ္းကန္ထဲ ငုပ္ေနရသလိုပင္။ သည္ၾကားထဲ အေပၚမွ သခင္မေလးက ျငိမ္ျငိမ္မေန။ ခါးကို ဆန္ေကာ၀ိုင္းသလို  ေ၀ွ႕လိုက္၊ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္လိုက္ႏွင့္ မိမိ မ်က္ႏွာကို သူမ ပိပိႏွင့္ စပယ္ရွယ္ ပြတ္ခ်င္တိုင္း ပြတ္ေနသည္။ မိမိ ပါးစပ္အတြင္း ယိုစိမ့္က်လာသည္က ေခြ်းမ်ားလား ခ်စ္၀တ္ရည္မ်ားလား မသဲကြဲေတာ့ေသာ္လည္း ၀င္လာသမွ် ျမိဳခ်ေနမိသည္။ ပိပိေလးကို ဆြဲစုပ္ခ်င္စိတ္၊ ခပ္ဖြဖြ ကိုက္ခ်င္စိတ္မ်ား လႈိက္တက္လာ၏။ ဖင္ၾကပ္ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ အငယ္ေကာင္ကေတာ့ ရုန္းမရ ကန္မရ၊ သူ႕ ေဒါသႏွင့္သူ ထူပူ ေယာင္ကိုင္းေနရရွာျပီ။ ပူေလာင္ ေအာင့္ျမက္ေသာ ေ၀ဒနာဆိုးေၾကာင့္ လူျဖစ္မ်ား ရံႈးသြားလွ်င္ ဒုကၡဟု ဘုရားပင္ တ ေနမိ၏။

သခင္မ အႏိုင္က်င့္သမွ် က်ိတ္ခံရင္း ခဏ ၾကာေတာ့ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေ၀လာသည္။ အသက္ရႈ၍ ရလိုရျငား မသိမသာေလးမွ သိသိသာသာ ရုန္းၾကည့္၏။ မိမိက ရုန္းေလ၊ သခင္မေလးက ဖိေလ။ ေနာက္ဆံုး ၾကံရာမရေတာ့ သခင္မေလး၏ ႏုဖတ္ဖတ္ ပန္းပြင့္ေလးကို ႏို႔စို႔သလို ခပ္ဖြဖြ ဆြဲစုပ္လိုက္ မိေတာ့သည္။ မိမိဘက္က သည္လို လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚ တလင္းနယ္ေနေသာ သူမ၊ ေခတၱ ျငိမ္သက္ သြား၏။ တြင္းကေလးကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ထိုးေမႊ ေပးလိုက္ျပန္သည္။ သခင္မေလး အၾကိဳက္ေတြ႕သြားပံု ရသည္။ ဖိထိုင္ထားရာမွ သူ႕လွ်ာ အလိုက္သင့္ လႈပ္ရွားႏိုင္ရန္ ခပ္ၾကြၾကြေလး ေနေပး၏။ သူလည္း အသက္ရႈခြင့္ ခဏ ရသြားသည္။ သူမအလို ျပည့္သည္ထက္ ျပည့္ရန္ တစ္ကိုယ္လံုးရွိ အားအင္မ်ားကို လွ်ာၾကြက္သား တစ္ေနရာတည္းတြင္ စုစည္းကာ အေကာင္းဆံုး ျပဳစုေပးလိုက္သည္။ ပြင့္ခ်ပ္ေလး ႏွစ္ခုအၾကား တြင္း၀ေလးကို လွ်ာႏွင့္ ထိုးသြင္း၏။ မာတင္းတင္း အေစ့ေလးကို ခပ္ဖြဖြ စုပ္ဆြဲ ေပးသည္။ ပြင့္ခ်ပ္ ကားကားေလး ႏွစ္ခုကို ပူးလ်က္တစ္ခါ၊ တစ္ဘက္စီတစ္လွည့္ ခပ္ဖြဖြ စုပ္ေပးသည္။

တေအာင့္ ၾကာလာေတာ့ မ်က္လံုးထဲတြင္ အနက္ေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံမွာ သက္တန္႔ ေရာင္စင္မ်ားလိုလို ၾကယ္ေတြလေတြ လင္းေနသလိုလို ျဖစ္လာ၏။ လွ်ာရင္းမ်ားလည္း ျပဳတ္ထြက္မတတ္ ေညာင္းညာ ေနျပီ။ ထိုစဥ္ သူမလည္း နတ္ပူးသလို တုန္ရီလာ၏။ မိမိ လွ်က္ေပး စုပ္ေပးေနသည့္ ၾကားမွပင္ ပိပိေလးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာႏွင့္ အတင္း ဖိ ပြတ္ေတာ့သည္။ သခင္မေလးက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္ တဖန္ျပန္၍ တလင္းနယ္ေတာ့သည္။ သူမ ခံစားခ်က္ အျမင့္ဆံုး ေရာက္ေတာ့မည္မွန္း သိလိုက္၏။ အေရးအၾကီးဆံုး အခ်ိန္ေရာက္ျပီ။ သူမကို အေကာင္းဆံုး စိတ္ေက်နပ္မႈ ရသြားေစခ်င္သည္။ သည့္အတြက္ ဘယ္လို ဆုလာဘ္ မ်ိဳးကိုမွ် မိမိ မေမွ်ာ္လင့္ပါ။ အသက္ရႈၾကပ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္ ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ ဟ လိုက္၏။ အေစ့မာမာေလးေရာ၊ ႏုဖတ္အိေထြးေနသည့္ ပြင့္ခ်ပ္ေလး ႏွစ္ခုေရာ၊ အကုန္လံုးကို စုပ္ထားေပးလိုက္၏။ အေပၚကေန စိတ္ၾကိဳက္ လႈပ္ရွားပါ သခင္မဖုရားေရ…။

ကြ်န္ေကာင္ေလး၏ လွ်ာအစြမ္းက ႏွစ္လိုဖြယ္ ေကာင္းလြန္းသည္။ မ်က္ႏွာေပၚ ဖိလိုက္၊ ခပ္ဖြဖြ ျပန္ၾကြေပးလိုက္ႏွင့္ အရသာ အျပည့္အ၀ ခံစားပစ္လိုက္၏။ ခဏေနေတာ့ ပိပိေလး အတြင္းပိုင္းမွ က်င္တက္လာသည္။ ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာ၏။ ဟင့္အင္း.. အဲ့ေလာက္ၾကီးေတာ့ မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္..။ မိမိစိတ္ကို ထိန္းရန္ ၾကိဳးစားပါေသးေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္။ မိမိ ခံစားခ်က္ ထိပ္ဆံုး ေရာက္ဘို႔အေရး သတိလက္လြတ္ ျပဳမိကုန္သည္။ မ်က္ႏွာကို အတင္းဖိျပီး စိတ္ၾကိဳက္ ပြတ္မိေတာ့၏။ အလိုက္သိေသာ ကြ်န္လိမၼာေလးကလည္း မိမိပစၥည္း တစ္ခုလံုး အားကုန္ စုပ္ ဆဲြ ေပးထားသည္။ သည္လိုႏွင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ခံစားရင္း ခါးေလး ေကာ့ကာေကာ့ကာႏွင့္ ….။ အဆံုးထိ ျမင့္တက္သြားေသာ ခံစားခ်က္၏ ေနာက္တြင္ လိႈက္ေမာ တုန္ရီရင္း အံ့ၾသမိသည္။ ကာမအာသီသ၏ ျပီးျပည့္စံုမႈက နက္နဲ ဆန္းက်ယ္ လွပါလား။ မိမိကိုယ္ထဲသို႔ ဘာကိုမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ ထိုးမထည့္ပါဘဲ၊ မိမိ တစ္ကိုယ္တည္း အာသာ ေျဖေဖ်ာက္ရသလို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ မပါပါဘဲ သည္လို ေက်နပ္စရာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ရွိသတဲ့လား။ လိုရာ ခရီးဆံုး ေရာက္သြားေတာ့ လူက အေၾကာဆြဲသလို တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ တုန္ေနေသးသည္။ ကြ်န္လိမၼာေလးကေတာ့ ပိပိေလး၏ အတြင္းပိုင္းမွ ဒလေဟာ ယိုစီး က်လာသည့္ ခ်စ္၀တ္ရည္တို႔ကို အငမ္းမရ ေသာက္သံုး ျမိဳခ် ေနဆဲ။

၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ေနသည့္ သခင္မေလး ကုတင္ေခါင္းရင္းကို လက္ ေထာက္ကာ ျငိမ္က်သြားျပီ။ ဂါ၀န္ႏွင့္ အုပ္ခံထားရသည့္ မိမိကေတာ့ သူမ ပိပိေလးေအာက္တြင္ ျငိမ္၀ပ္ ပိျပားေနဆဲ။ မည္မွ်ပင္ ပင္ပန္း ခက္ခဲေသာ္ျငား သူ ေပ်ာ္မိပါသည္။ အလံုးအရင္းလိုက္ ျပိဳဆင္းလာေသာ ၀တ္ရည္တို႔ကို တစ္က်ိဳက္ျပီး တစ္က်ိဳက္ ေသာက္သံုးေနမိ၏။ ေအာက္ဆီဂ်င္ အစားထိုး ေမႊးအီအီ ရနံ႔ကလည္း ျမိဳခ်၍ မ၀ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ယစ္မူးဖြယ္ ေကာင္းလြန္းသည္။ သည္ေန႔ သည္အခ်ိန္အဘို႔ မိမိ ကိုယ္ထဲ စီး၀င္သြားေသာ သူမ၏ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္း အားလံုးသည္ မိမိဘ၀အတြက္ အစဲြလန္းရဆံုး ၀ိုင္ခ်ိဳမ်ားဟုပင္ တင္စားလိုက္မိေတာ့သည္။

ကိုယ္လံုးေလး ေဘးလွည့္ကာ ကုတင္ေခါင္းရင္းကို ခပ္ေလွ်ေလွ်ာ မီွ၍ ထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔ပုခံုးကို ေျခဖ်ားႏွင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ လွမ္းကန္ျပီး ထ ခိုင္းလိုက္၏။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းျပီး ဒူးေထာက္ ေနေပးရွာသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ သတိထားပါေသာ္လည္း မ်က္၀န္းေထာင့္က မိမိ ပန္းကေလးမွ ၀တ္ရည္မ်ားႏွင့္ ေပက်ံေနသည့္ ကြ်န္လူေခ်ာေလး၏ ညိႈးငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္ေနရသည္။ မိမိအေပၚ သည္ေလာက္ သည္းခံျပဳစုေပးထားသည့္ ကြ်န္ကေလးကို ဆု ခ်ီးျမွင့္ရန္ အခ်ိန္ ေရာက္ျပီဟု ေတြးမိသည္။ ခုခ်ိ္န္မွာ သူ အလိုခ်င္ဆံုး အရာက ဘာ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ..။

ငါ အရမ္း ေက်နပ္သြားျပီ စူးရွ.. ဒီေန႔အဘို႔ နင္ စာေမးပြဲ ေအာင္တယ္.. ဒီအတြက္ ငါ နင့္ကို တစ္ခုခု ျပန္ေပးမယ္.. နင္ ငါ့ ဆီကေန ဘာလိုခ်င္လဲ.. ခုေန ငါ့ဆီက ဘာဆု လိုခ်င္လဲ လို႔ ေမးရင္ နင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖမလဲ ငါ အရမ္း သိခ်င္တယ္.. ဒါေပမယ့္ နင္ ေတာင္းမယ့္ အရာတိုင္းေတာ့ ငါ ေပးျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး.. ေတာင္းတိုင္းေပးရင္ နင္ ေယာင့္တက္လာမယ္ေလ ေနာ့.. ဒီေတာ့ နင့္ အတြက္ သင့္ေတာ္မယ္ ထင္တဲ့ ဆုကို သခင္မ ျဖစ္တဲ့ ငါကပဲ ဆံုးျဖတ္ ေပးရမွာေပါ့..

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #55 on: December 12, 2015, 09:20:09 PM »

“ေဘာင္းဘီ ခြ်တ္လိုက္ စူးရွ..”
“……….”

တစ္ခ်က္လြတ္ အမိန္႔စကား၏ အသံက တုန္ရီ လႈိက္ေမာမႈ မျပယ္ေသး။ သူမ မ်က္ႏွာကို လံုး၀ ေမာ့မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္ပင္ မတ္တပ္ ထ ရပ္ျပီး ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲခ်သည္။ အတြင္းခံေအာက္မွ ညီေတာ္ေမာင္ အျဖစ္က ခုံးေက်ာ္ တံတားၾကီး တစ္ခုႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့၏။ ေဇာေခြ်း တို႔ႏွင့္ ရႊဲနစ္ ၾကပ္ညပ္ေနသည့္ ေဘာင္းဘီစုတ္က ခြ်တ္ရ ခက္လိုက္သည္မွာ ဒူးအထိ ေရာက္ေလာက္ေအာင္ပင္ မနည္း ၾကိဳးစား ဆြဲခ် ေနရသည္။ သည္ေလာက္ ထူပူၾကပ္ညပ္ေနသည့္ ေဘာင္းဘီႏွင့္ တေနကုန္မ်ား ေနရပါလွ်င္ ေအာက္ပိုင္း ေသသြားမလားပင္ ေတြးမိ၏။ ခု ေလာေလာဆယ္ အဘို႔ေတာ့ ရာဂမီး မေသ ေသးသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ခမ်ာ လံုး၀ မဟုတ္ေသာ္လည္း အတန္ငယ္ အသက္ရႈခြင့္ ရသြားျပီ။

“အဲ့ အတြင္းခံပါ ခြ်တ္..”
“……….”

သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္မိသြားသည္။ စိတ္လည္း အရမ္း လႈပ္ရွားလာ၏။ ေစာေစာက အေျခအေနအရေတာ့ သူမ မိမိကို ေက်နပ္ အားရပံု ေပၚပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသိရခက္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ စိတ္ကို သူ မမွန္းဆတတ္။ စိတ္ဆိုးေဒါသ က်န္ေတာ့ပံု မရေသာ္လည္း မိမိကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ သခင္မ၏ မ်က္၀န္းမ်ားက ေနတစ္စင္းလို ျပင္းထန္ေနဆဲ။ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာကလည္း တင္းတင္းျပတ္ျပတ္ ေစ့ထားဆဲ မဟုတ္ပါလား။ သူမ မရိပ္မိေအာင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခိုး ခ်ျပီး ေဘာင္းဘီခါးကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ နီရဲျပဲကြဲေနသည့္ အတံၾကီးက ၀ုန္းကနဲ ေထာင္ ထြက္လာ၏။

ညီေတာ္ေမာင္၏ ကာယဗလကို ၾကည့္ျပီး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အံ့ၾသမိသည္။ ရွက္လည္း ရွက္သည္။ သည္ေလာက္ ႏွိပ္စက္ ခံေနရတဲ့ၾကားက ႏွာ ထ ရေလျခင္းဟုမ်ား ေျပာခ်လိုက္ေလမလား။ သခင္မတစ္ပါး၏ ရတနာ ေရႊက်ဳတ္ကိုမွ မတန္မရာ သြားရည္ ယိုရေကာင္းလားဟု အမ်က္ေတာ္ ရွဦးေလမလား။ သခင္မေလးက ကုတင္စပ္သို႔ တိုးေရႊ႕လာသည္။ ထူထူပူပူ အေတြးမ်ားႏွင့္ လူက တျဖည္းျဖည္း က်ံဳ႕၀င္သြားသလို ျဖစ္လာ၏။ ကုတင္ေပၚ ေျခေလး ခ်ိတ္ ထိုင္ျပီး လက္ပိုက္ထား၏။ “လာ.. ဒီနား တိုးျပီး ဒူး ျပန္ေထာက္ထား..” သူ ထိုင္ရမည့္ ေနရာကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ညႊန္ျပသည္။ ေကာ့ညႊတ္ေနသည့္ ေျခဖ်ားေလးႏွင့္ သတ္မွတ္ေပးသည့္ ေနရာ တည့္တည့္တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိသည့္ ခ်ာတိတ္က သခင္မေရွ႕တြင္ တယမ္းယမ္း။

“ေျခဖေနာင့္ေပၚ ဖင္ထိုင္ထားစမ္း.. ”
“………..”
“ဒူးႏွစ္ဘက္ကားထား..”

ငိုးတိုးေငါက္ေတာက္ ျဖစ္ေနသည့္ ခ်ာတိတ္ကို သူမ ေျခဖမိုးေလးႏွင့္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ လာ ေဆာ့သည္။ လူတကိုယ္လံုး မီးခိုးေငြ႕ ျဖစ္လုနီးပါ ေလာင္ျမိဳက္လာ၏။ သူမ ေျခေခ်ာင္း လွလွေလးမ်ားက အလံတိုင္ေျခရင္းရွိ ခ်ံဳစပ္ကို ေရာက္လာသည္။ ရိတ္သင္ျခင္း မရွိဘဲ ခပ္တိုတို ညွပ္ထားေလ့ရွိသည့္ အေမြးမည္းမည္းမ်ားကို ေျခေခ်ာင္းေလးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ညွပ္ျပီး ဆြဲယူ ေဆာ့ကစားေနျပန္၏။ ျပီးေနာက္ ေျခဖ်ားေလး ေကာ့ကာ အတံၾကီးေအာက္ေျခ ရံႈ႕အိပ္ အတြင္း ပုန္းေနသည့္ ေဘာလံုး အျမြာပူးကို ေတာ့လိုက္ ပြတ္လိုက္ႏွင့္ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ေဆာ့ျပန္သည္။ သူ႕စိတ္ေတြ ထူပူ ေပါက္ကြဲလာရျပီ။ သခင္မေလးကို ခ်စ္ပစ္ခ်င္စိတ္မ်ား တားမရေတာ့။ မိမိ ပစၥည္းကို ေျခေထာက္လွလွေလးႏွင့္ ေဆာ့ခ်င္တိုင္း ေဆာ့ေနသည့္ မိန္းကေလး။

စိတ္ကူးထဲတြင္ ၀ုန္းကနဲ ကုန္းထျပီး ဖက္နမ္း ၾကမ္းရမ္း ပစ္လိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ အားျဖင့္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးကို ေသာ္မွ ေမာ္မၾကည့္ရဲ။ မေတာ္ စိတ္ကြက္ျပီး ငယ္ပါကို ေဆာင့္ကန္လိုက္မွ မဟာဒုကၡ မဟုတ္ပါလား။ မိမိ အာသီသမ်ားကို သူမ မရိပ္မိေအာင္ ေခါင္းကို ငံု႔ႏိုင္သေလာက္ ငံု႔ထားမိသည္။ အသက္ပင္ ရဲရဲ မရႈ၀ံ့ေလာက္ေတာင္ တုန္လႈပ္ေနမိျခင္းက ေျခေထာက္ေလး၏ အထိေတြ႕ေၾကာင့္လား။ သခင္မ၏ ညိႈ႕ဓာတ္ေၾကာင့္လား သူ မခြဲျခားႏိုင္ခဲ့။ သခင္မေလးက တစ္ဆင့္ တိုး၍ ႏွိပ္စက္ ျပန္သည္။ အလံတိုင္ ေျခရင္းကို ေျခမ ေျခညိဳးတို႔ အၾကား ညွပ္လိုက္၏။ အလံုးႏွစ္လံုးကုိ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြ ကန္ထားသည္။ ေသေတာ့မယ္.. ေသေတာ့မယ္.. ငါ.. ငါ ေသေတာ့မယ္ ေဖြးရယ္..။ ကတ္သီးကတ္သတ္ ထိေတြ႕မႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႕အတံၾကီး အရင္ထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ ထြားလာပံု ရသည္။ သခင္မေလးက တိုင္ေျခရင္းကို ညွပ္ထားရင္း ဆြဲ ခါ ျပန္၏။ အလမၼာယ္ ဆရာမ၏ ကြ်မ္းက်င္ သပ္ရပ္ေသာ ပညာျပခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ ထြားက်ိဳင္းသန္မာသည့္ နဂါးၾကီး ပင္ပန္းၾကီးစြာ ယိမ္းထိုး လႈပ္ရွားေနရေတာ့သည္။

ဒစ္အဖ်ားကို ေျခခံုႏွင့္ ေတာ့ ေတာ့ ျပီး ေဆာ့ကစားေန၏။  ညီေတာ္ေမာင္၏ ထိပ္ဖ်ားမွ စို႔ေနသည့္ မ်က္ရည္သီးေလး သခင္မ ေျခဖမိုးေပၚ ေၾကြက် သြားသည္။ ခြ်ဲက်ိက်ိ အမွ်င္တန္းေလးကို တအ့ံတၾသ ၾကည့္ျပီး “အာ.. ဒါ ဘာေတြတုန္း.. ဟမ္ စူးရွ.. ငါ့ ေျခေထာက္ေပၚ ေပကုန္ျပီ.. ဘာေတြတုန္း…”။ အျပာကားအခ်ိဳ႕တြင္ မၾကာခဏ ျမင္ဖူးးသည့္ ျမင္ကြင္းႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူသည့္ အရည္ၾကည္မ်ား။ ေဖြး ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ထားမိသည္။ သူတို႔လည္း လိုခ်င္လာရင္ ငိုတတ္ပါလား.. ခိခိ။ သည္ ျမင္ကြင္းမ်ိဳး လက္ေတြ႕ျမင္ရမည္ဟု တစ္ခါမွ မေတြးဖူးခဲ့။ စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ဖိုမိသည္။ ျပီးမွ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္ရယ္ခ်င္စိတ္ ၀င္လာျပန္၏။ အင္းေလ တကယ္ေတာ့ ဒါက ထူးမွ မထူးဆန္းပဲ.. ခုေလးတင္ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ အ၀ွာနဲ႔ တက္ထိုင္ ပြတ္ေနခဲ့ျပီးမွ ဒီေလာက္ေလးကို ရင္ဖိုစရာလား.. ငါ့ ႏွယ္.. ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ..။

“ျပန္သုတ္ေပးစမ္း.. ရြံစရာ ေကာင္းလိုက္တာ..”
“………..”
“လွ်ာနဲ႔ လွ်က္ခိုင္းတာ.. အဲ့လက္က ေနာက္ပစ္ထားေလ ဘာ လဲ..”

တကယ္က မိမိေျခဖမိုးေပၚ ေပသြားသည့္ သူ႕ အရည္က နည္းနည္း၊ မိမိ အႏိုင္က်င့္လိုသည္က မ်ားမ်ား ျဖစ္ေန၏။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တက္ျပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခဲ့သည့္မိမိက သူ႔အရည္ၾကည္မ်ားကို ရြံသည္ဟု ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာလိုက္မိေသးသည္။ ခမ်ာ ေျခဖမိုးေလးကို တယုတယ လွ်က္ေပးေနရွာ၏။ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဘို႔ေကာင္းတဲ့ ကြ်န္ကေလး၊ ဒီေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ နင့္ကိုငါ ဂုဏ္ထူးပါ ေပးသင့္သြားျပီ..။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #56 on: December 16, 2015, 01:29:26 PM »

“နင္ ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္ေနတာမွတ္လား စူးရွ..”
“……….”
“ဟဲ့.. ငါ ေမးေနတယ္ေလ..”
“ငါ.. ငါ တြိဳင္းလက္ ခဏ ၀င္ပါရေစ ေဖြးရယ္.. ေနာ္..”
“ငါ ေမးတာ မေျဖဘူးေပါ့ ဟုတ္လား..”
“မဟုတ္ ပါဘူး ေဖြး.. ဟုတ္ ဟုတ္ ပါတယ္..”
“အာ.. ဘာေတြတုန္း.. ဘာေတြတုန္း.. ကဲဟယ္.. အြမ့္ အြမ့္..”
“အားး… အ…အ.. ေဖြး.. မဟုတ္ပါဘူးက နင္ေမးတာ မေျဖခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျပာတာပါ.. ဟုတ္ပါတယ္က.. ဟုတ္.. ဟုတ္ ပါတယ္.. ငါ တအား.. ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္ေနတာ.. ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္လို႔..”
“လုပ္.. ငါ့ ေရွ႕မွာ လုပ္..”
“အြန္..”
“လာျပန္ပလား ဒီ အြန္.. ငါ ေနာ္.. ဟြမ္းးးး..”
“အာ အာ.. မလုပ္ပါနဲ႔ ေဖြးရယ္.. ငါ့ နားရြက္ ျပတ္ထြက္ေတာ့မယ္..”
“လုပ္.. အာ့ဆို ခိုင္းတဲ့အတိုင္း.. မလုပ္ခ်င္ရင္လည္း ရတယ္.. ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ခ်င္စိတ္ မ၀င္ေအာင္ ငါ လုပ္ေပးမယ္.. ေနဦး.. ကပ္ေၾကး ရွာလိုက္ဦးမယ္..”
“အာ.. ေဖြး.. အဲ့ေလာက္ထိေတာ့ မရက္စက္ပါနဲ႔.. လုပ္ လုပ္ပါ့မယ္.. နင္ ခိုင္းတဲ့တိုင္း ငါ လုပ္ပါ့မယ္..”

သူမ သည္ေလာက္ လုပ္္မည္ မဟုတ္မွန္းေတာ့ သိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဆတ္ကနဲ ထရပ္လိုက္သည့္ သခင္မ၏ ေျခသလံုးလွလွေလးကို လွမ္း ကိုင္ပီး ေျပာလိုက္မိ၏။ မိမိထက္ ေခါင္းတစ္လံုးစာေလာက္ ပုသည့္ သခင္မ ပုစိေကြးေလးကို ခုလို ေၾကာက္ျပေပးေနရတာ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဂြတီးဂြက် ႏိုင္လွေသာ္လည္း သူ ေပ်ာ္ေနမိသည္မွာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ။ ခုလည္း သခင္မ အမိန္႔အတိုင္း သူမေရွ႕တြင္ ဂြင္းတိုက္ျပရန္ ျပင္ဆင္ရေတာ့၏။ သူ တစ္ခု ေတြးပူမိသြားသည္။ ညီေတာ္ေမာင္ စမန္ထ ေနပံုႏွင့္ ေထြးထုတ္မည့္ အရည္မ်ားက နည္းမည္ မဟုတ္။ ေစာေစာက အရည္ၾကည္ေလး ေပတာေတာင္ ရြံတယ္ ဆိုသည့္ သခင္မ၊ လွ်ာျဖင့္ လွ်က္ျပီး သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေစသည့္ သခင္မ၊ ဂြင္းထုရင္း ထြက္လာမည့္ သုတ္ရည္ တျပြတ္ျပြတ္ကို ျမင္လွ်င္ ဘာမ်ား ေျပာေလမလဲ။ ဒါေတြကို လွ်ာႏွင့္ လွ်က္ခိုင္းလွ်င္ေတာ့ သြားျပီ။ အေတြးက လူကို ၾကက္သီး ထ ေစသလို ညီေလးကို အားပိုတက္ေအာင္ ျမွင့္ေပးေနျပန္၏။

“ေဖြး…”
“ဘာ တုန္း..”
“ငါ.. ဟိုဟာ လုပ္ရင္းနဲ႔ ျပီး သြားရင္ ေလ..”
“အရည္ေတြ ပန္းထြက္မွာ မွတ္လား..”
“အြန္း.. အာ့က ေစာေစာကထက္..”
“ငါ သိသားပဲ.. ဘာျဖစ္လဲ အဲ့ေတာ့..”
“နင္ ရြံ.. ရြံ မလားလို႔ပါ..”
“ဟဟ.. အင့္.. နင့္ဟာၾကီးကို ဒါနဲ႔ ပတ္ထားလိုက္.. ဒါ ဒီေန႔အဘို႔ နင့္တြက္ ငါ ေပးတဲ့ ဆု..”
“အင္း..”
“အဲ့ၾကားကမွ ထြက္က်ရင္ေတာ့ သိတယ္ေနာ္.. ေစာေစာက အတိုင္းပဲ..”
“အင္း.. အင္းပါ..”
“လုပ္ေလ.. လုပ္ေတာ့ေလ..”

သူမ ဆု အျဖစ္ေပးေသာ ပင္တီေလးကို မိမိ ခ်ာတိတ္မွာ ပတ္လိုက္သည္။ ခ်စ္၀တ္ရည္တို႔ျဖင့္ စိုလူးေနသည့္ ပင္တီေလးက သူမ၏ ပိပိေလး ကိုယ္စား ညီေတာ္ေမာင္ကို ေထြးေပြ႕ ေပးထား၏။ ခ်စ္ရသည့္ မိန္းကေလးေရွ႕တြင္ သူမကို လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မထိရဘဲ မိမိဘာသာ လိင္စိတ္ ေျဖရသည့္ အျဖစ္ပါလား။ သူမထံမွ မိမိ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ လက္ထပ္ခြင့္ေလးမ်ား ရခဲ့လွ်င္ေသာ္မွ တစ္သက္လံုး သည္လိုသာ ဆိုရင္ေတာ့ သြားျပီ။

“မ်က္စိ မွိတ္ထား.. ငါ ေျပာျပတာ အာရံုစိုက္ျပီး နားေထာင္.. လက္က လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္.. မ်က္စိ ဖြင့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေသဘို႔ ျပင္ေနာ္.. ဟြန္းး..”

သခင္မ အမိန္႔အတိုင္း မိမိ မ်က္လံုးမ်ား မွိတ္လိုက္သည္။ ညီေတာ္ေမာင္ကို ေပြ႕ဖက္ထားသည့္ ပင္တီ အနက္ေရာင္ေလး ေနရာတြင္ ရိႈက္နမ္းခဲ့ဖူးသည့္ ပန္းပြင့္ လွလွေလးကို ျမင္ေယာင္မွန္းဆလိုက္၏။ စိတ္ကူးထဲတြင္ မရမ္းေသြးေရာင္ သစ္ခြတစ္ပြင့္ႏွင့္ တူသည့္ သခင္မေလး၏ ပိပိေလးထဲ မိမိ လိင္တံၾကီး နစ္၀င္သြားသည္။ အိစက္ စီးပိုင္ေနသည့္ အေတြ႕ေလးကို စိတ္ကူးႏွင့္ပဲ မွန္းဆလိုက္၏။ နားထဲတြင္ သခင္မေလး၏ ပင့္သက္ရိႈက္သံ အခ်ိဳ႕ မွန္းဆ ၾကားေယာင္ မိသည္။ ရမၼက္လႈိင္းတို႔ လြန္႔လူးေနသည့္ ပင့္သက္ ရိႈက္သံမ်ား..။ ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္ကိုယ္ စီးေျမာ ေနစဥ္ သူမ စကားသံ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး နားထဲ ေရာက္လာ၏။ ခါတိုင္း ၾကားေနက် မာဆတ္ဆတ္ ေလသံမ်ိဳးမဟုတ္။ အခ်စ္၏ ရမၼက္ပင္လယ္တြင္ ကူးခတ္ရင္း ႏြမ္းလ် ယစ္မူးေနသည့္ သူမ အသံေလးက မိမိ ခံစားခ်က္ကို တမ္ပို ျမွင့္ေပးေတာ့သည္။

“သိလား စူးရွ.. အခု ေလ..”
“……အင္းး……”
“ငါ့ ပိပိ ေလးထဲမွာ..”
“……အင္း ဟင္းး……”
“အရမ္းပဲ ဟယ္.. ရြစိ ရြစိနဲ႔..”
“……ဟူးးး……”
“သိလား.. ငါ ေလ..”
“……အင္း……”
“ပိပိေလးကို ရံႈ႕ပြ ရံႈ႕ပြ လုပ္ေနတာ..”
“……ဟားး……”
“ငါ့ ဘာငါ ကိုင္ၾကည့္တာေလ..”
“……ရီွးး……”
“ေႏြး ျပီး.. ႏု ဖတ္ေနတာပဲ စူးရွရယ္ သိလား..”
“……အင္းးး.. အင္းး……”
“ျပီးေတာ့ ေစာေစာက နင္ ျမိဳခ်ခဲ့တဲ့ အရည္ေလးေတြေလ..”
“……အင္း……”
“ထပ္ ထြက္ေနတယ္.. ငါ ေနရတာ ေခ်ာက်ိကိ်နဲ႔ ဟယ္..”
“……ဟားး……”
“ခုေန နင့္ဟာၾကီး ထိုး ထည့္ လိုက္ ရင္..”
“……အားး ေဖြးး..……”
“ဘယ္လို ျဖစ္သြားမလဲ..”
“……ေဖြး ရယ္..……”
“ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲ..”

ေလသံထက္ နည္းနည္းပဲ ပိုက်ယ္သည့္ သူမ အသံေလးက ၾကားဖူးသမွ်တြင္ အခ်ိဳသာဆံုးႏွင့္ မိမိ ႏွလံုးသားကို အလႈပ္ကိုင္ႏိုင္ဆံုး ျဖစ္ေနသည္။ တစ္လံုးျခင္း ေျပာေနသည့္ သူမစကားသံတို႔က ညင္သာ သိမ္ေမြ႕သေလာက္ ၾကားေနရသည့္ မိမိ ရင္ခုန္သံမ်ားကေတာ့ ၀ုန္းဒိုင္း က်ဲေနျပီ။ ခုေနမ်ား မိမိ ေသြးမ်ားကို ေဖာက္ထုတ္ျပီး ေလာင္စာဆီအျဖစ္ သံုးမည္ဆိုလွ်င္ ရထား အစင္းေပါင္းမ်ားစြာ ခုတ္ေမာင္းႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ သခင္မ၏ ညိႈ႕ငင္သံ ေနာက္တြင္ ညီေတာ္ေမာင္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လက္မ်ားကိုလည္း မရပ္မနား အလုပ္ေပး ေနမိေတာ့သည္။ မိမိ စိတ္မ်ား ထန္ေနတာ ၾကာျပီမို႔ သိပ္ မေဆာင္ရြက္လုိက္ရဘဲ ခရီးဆံုး ေရာက္သြား၏။ အန္ထုတ္လိုက္သည့္ သုတ္ရည္မ်ားက မနည္းလွေသာ္လည္း ကံေကာင္း ေထာက္မစြာျဖင့္ ပင္တီေလးအတြင္းမွာပဲ ကိစၥ ျပီးသြားသည္။ လူက ေမာဟိုက္ ႏြမ္းခ်ိျပီး ဒူးေထာက္ေနရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရသည္။ သခင္မေလးကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္လိုက္၏။ ႏႈတ္ခမ္းေလး စုခြ်န္ျပီး ေက်နပ္အားရပံု အျပည့္ႏွင့္။ ေနမင္းလို စြမ္းအားၾကီးသည့္ ညိွဳ႕မ်က္၀န္းမ်ားက မထိတထိ ျပံဳးေနသည္။

“ျပန္ေတာ့…”
“အြန္..”
“မအြန္ နဲ႔.. ငါ နားခ်င္ျပီ.. နင္ ျပန္ေတာ့.. ေမေမ ျပန္ေရာက္မွ လူၾကီး စံုရာနဲ႔ စကားေျပာဘို႔ ရက္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္.. ဒီၾကားထဲ နင့္ကို ငါ ေတြ႕လည္း မေတြ႕ခ်င္ဘူး.. အသံလည္း မၾကားခ်င္ဘူး..”
“ေဖြး.. ဒါ ဒါ ဆို.. နင္ ငါ့ကို..”
“အင္း.. နင္ ထင္တဲ့တိုင္းပဲ.. ဒါမယ့္ အခု ျပန္ဆိုတာ မျပန္ဘဲ ဆက္ေနေနရင္ေတာ့ ငါ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းသြားမွာေနာ္..”
“ဟိုေလ.. ေဖြး.. ငါ့မွာ ေျပာစရာ..”
“စူးးးရွ…”
“ဟူးးး.. ေအး ေအး.. ေအးပါ.. ငါ ျပန္ပါ့မယ္.. ဖုန္း ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္ ေဖြး..”

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #57 on: December 17, 2015, 11:23:51 AM »

အခန္း (၂၀)

(ဇာတ္သိမ္း)

(၁) လ ခန္႔ ၾကာေသာ္…

မွန္ျပတင္း၏ ခန္းစီးမ်ား ၾကားမွ အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ အတူ ႏွင္းေဖြးေဖြး အိပ္ရာ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။ မိမိ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ေႏြးေထြးေသာ ရင္ခြင္ တစ္ခု။ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ဖက္ထားသည့္ သူ႕လက္ကို အသာ မ ယူျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္လိုက္သည္။ ထူထဲေသာ မ်က္ခံုး၊ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္ ဆိုရံု ခပ္တိုတိုစိုက္စိုက္ မ်က္ေတာင္မ်ား၊ ပိရိ ေသသပ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ စိမ္းျမျမ ပါးသိုင္းေမြးေလးမ်ား။ ခုလို အနီးကပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ငါ့ ေယာက်ၤားေလးက ေခ်ာသား ဟု ေတြးရင္း ျပံဳးမိ၏။ ရင္ခုန္ရသည့္ ထိုေန႔ ျပီးေနာက္ သံုးရက္ေျမာက္တြင္ ႏွစ္ဘက္ မိခင္ႏွစ္ဦးႏွင့္ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီး အခ်ိဳ႕ ျခံရံျပီး သူတို႔ ႏွစ္ဦး ေစ့စပ္ခဲ့ၾကသည္။ သတို႔သား၏ ဖခင္ ျဖစ္သူ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တစ္ႏွစ္တည္း က်င္းပခဲ့ျပီးေသာ အမျဖစ္သူ၏ မဂၤလာပြဲေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ထိမ္းျမားျခင္းကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အက်ဥ္းရံုးခဲ့၏။

အမွန္ေတာ့ ေဖြး ကိုယ္တိုင္ကလည္း တေဆာင္တေယာင္ မဂၤလာပြဲမ်ားကို မႏွစ္သက္။ လာေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ရသူအတြက္ မေထာင္းသာဟု ေတြးမိသည္။ သည္ပြဲကို လာရန္အေရး ၀တ္စား ျပင္ဆင္ရသည္။ လက္ေဆာင္ စီစဥ္ရသည္။ အခမ္းအနားထဲ ေရာက္ျပန္ေတာ့ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါျပီဟု မေျပာမခ်င္း စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေရွ႕ခ်ျပီး ဟန္ကေလးႏွင့္ ထိုင္ေနရျပန္သည္။ ထို႔ထက္ ဆိုးသည္က တည္ခင္းေသာ စာေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို အလွမပ်က္ေအာင္ သတိထား စားရေသးသည္။ မိမိဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း မဂၤလာ အခ်ိန္ကေလး ႏွစ္နာရီခန္႔အတြက္ ေသေကာင္းေပါင္းလဲ ျပင္ဆင္ရသည္။ ဧည့္ပရိတ္သတ္ တစ္ခုလံုး၏ အာရံုက မိမိဆီမွာမို႔ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရေသးသည္။ ေနာက္ဆံုး ဧည့္ခံခ်ိန္ ကုန္၍ ပြဲျပီးခ်ိန္တြင္ မိမိကိုယ္မိမိ လွလို႔ လွမွန္းပင္ မသိလိုက္။ အျပီးသတ္ေတာ့ အဖတ္တင္တာက သက္မဲ့ ဓာတ္ပံုမ်ားသာ။ ဓာတ္ပံုဟု ေတြးမိေတာ့ နံရံဆီသို႔ အၾကည့္ေရာက္သြား၏။

ပန္းႏုေရာင္ နံရံကပ္စကၠဴေလးမ်ားႏွင့္ အလွဆင္ထားေသာ ၾကင္စဦး ေမာင္ႏွံ၏ အိပ္ခန္းက်ယ္ၾကီးထဲတြင္ လွပေသာ ၀တ္စံု အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ရိုက္ကူးထားသည့္ မဂၤလာစံုတြဲ ပံုမ်ား ေနရာတက် ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ မဂၤလာစားရိတ္ အတြက္ ကုန္က်မည့္ ေငြမ်ားကို ေဖြး စိတ္တိုင္းက် ဘိုးဘြားရိပ္သာသို႔ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ေဖြး စိတ္က တစ္မ်ိဳး၊ လူမႈေရး ကူညီမႈမ်ားတြင္ အဘုိးအဘြားမ်ားကို ေထာက္ပံ့ရျခင္းအား အထူး ႏွစ္သက္၏။ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ကေလး လူငယ္မ်ားအတြက္က မိမိဘ၀ကို ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္း စီမံႏိုင္ရန္ အခ်ိန္ အမ်ားၾကီး ရွိသည္။ ခြန္အား ရွိသည္။ အခြင့္အေရး မ်ားသည္။ ဘ၀၏ ေန၀င္ခ်ိန္သို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ ဘိုးဘြားမ်ားကေတာ့ သည္သို႔မဟုတ္၊ သူတို႔၏ လက္ရွိဘ၀ အေျခမ်ားသည္ ျပဳခဲ့ျပီးေသာ အားထုတ္မႈမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ျဖစ္ေစ၊ မကိုက္ညီသည္ျဖစ္ေစ ပင္ပန္းအားေလွ်ာ့ၾကရွာျပီမို႔ အကူအပံ့ ပိုမို လိုအပ္သည္ဟု ေဖြး ယူဆသည္။ သေဘာေကာင္းသည့္ သူေဌး လင္ေတာ္ေမာင္က ေဖြး အလိုကို တစ္ေသြ မတိမ္း ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။

နံရံေပၚရွိ ဓာတ္ပံုမ်ား အနက္ အလွပဆံုးဟု သူမ ယူဆသည့္ပံု။ ဓာတ္ပံုထဲတြင္ ျဖဴေဖြးလြ ေနသည့္ မဂၤလာဂါ၀န္ၾကီးႏွင့္ သူမက ခံုေပၚတြင္ ေျခေလး ခ်ိတ္၍ ထိုင္ေနသည္။ အျဖဴေရာင္ အေနာက္တိုင္း ၀တ္စံုႏွင့္ သတို႔သား ေခ်ာေခ်ာေလးက သူမ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္လွ်က္။ ၾကိဳးသိုင္း ဖိနပ္ ျဖဴျဖဴေလး စီးထားသည့္ သူမ ေျခဖမိုးကို အနမ္းေပးေနသည္။ တကယ္တမ္း ထိုျမင္ကြင္းက တမင္ လုပ္ယူျခင္း မဟုတ္ခဲ့။ ထိုေန႔က ဓာတ္ပံု စတူဒီယိုတြင္ စိတ္ၾကိဳက္ ပံုမ်ား ရိုက္ကူးေနစဥ္ ကင္မရာမန္းက သူ႕ကို အထူး တေလးတစား ဆက္ဆံေနတာ သူမ ေတြ႕ရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ သူ႕ကို ေနာက္ခ်င္သြား၏။ နားနားကပ္ျပီး ခပ္တိုးတိုး ေျပာခဲ့သည္။ “နင့္ဘာနင္ ဘာေကာင္ၾကီး ျဖစ္ေနေန.. နင္က ငါ့ ကြ်န္ပဲ စူးရွ.. အဲ့ဒါကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မသြားနဲ႔..” ဟူ၍။

မိမိ စကားသံ ဆံုးသည္ႏွင့္ သတို႔သား ကိုလူေခ်ာေလးက မိမိ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ လုိုက္၏။ မိမိ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေငးရင္း ခ်ိတ္ထိုင္ထားသည့္ ေျခေထာက္ေလးေပၚ အုပ္ေနသည့္ ဂါ၀န္စကို အသာ မ သည္။ ျပီးေနာက္ ျဖဴေဖြးႏုဖတ္ေနသည့္ ေျခဖမိုးလွလွေလးေပၚ အနမ္းပြင့္မ်ား ေခြ်ခ်သည္။ လက္သြက္ေသာ ကင္မရာမန္းက အမိအရ မွတ္တမ္းတင္လိုက္သျဖင့္ ဤႏွယ္ ကဗ်ာဆန္ေသာ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့၏။ ကင္မရာမန္း ေကာင္ေလးေရွ႕တြင္ မိမိက တစ္စံုတစ္ရာ မေတာင္းဆိုပါပဲ ေျခေထာက္ကို တယုတယ နမ္းျပခဲ့သည့္ သူ။ မိမိရင္ထဲမွ အခ်စ္ ေရလွ်င္က သူ႕အေပၚ ေရတံခြန္ တစ္ခုအလား ျပိဳဆင္းက်သြားရသည္။ သည္လိုႏွင့္ ရင္ခုန္စရာ မဂၤလာညကိုေတာ့ မိမိ လုပ္ေနက် ေပါက္ကရ ႏိုင္လိုမင္းထက္ အျပဳအမူမ်ား မပါဘဲ ၾကင္စဦးတို႔၏ သာယာခ်ိဳျမိန္ျခင္း အတိျဖင့္ ကုန္ဆံုး ေစခဲ့သည္။

“ေမာင္…” သူ႕မ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္၏။ မိမိထံတြင္ တစ္သက္လံုး အႏိုင္က်င့္ခံပါ့မည္ ဟူေသာ ကတိ ေပးခဲ့သည့္ ေကာင္ကေလး။ သည္လိုေလးေတာ့ သူ႕ကို ေခၚဘို႔ တိုက္တြန္းရွာသည္။ ေမာင္.. ေမာင္ တဲ့လား.. ခိခိ..။ ခ်စ္သူ လင္မယားၾကားမွ အေခၚအေ၀ၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးအနက္ မိန္းကေလးဘက္က ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရွိလွေသာ အေခၚအေ၀ၚေလးဟု ေဖြး ဘာသာ သံုးသပ္မိသည္။ ခ်စ္ဘို႔ ေကာင္းတဲ့ ေမာင္.. အႏိုင္က်င့္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ေမာင္.. ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းလို႔ ရတဲ့ ေမာင္.. ခိခိ။ သည္လို ေတြးကာမွ ဗိုက္က ဆာသလိုလို ျဖစ္လာ၏။ နံရံကပ္ နာရီၾကီးက နံနက္ ရွစ္နာရီ ခြဲေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပရင္း မိမိ အစာအိမ္ကို ပိုမို လွံဴ႕ေဆာ္ေနသည္။ ခုေနမ်ား ေပါင္မုန္႔မီးကင္ေလး ႏွင့္ ေကာ္ဖီခါးခါး တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ရပါလွ်င္…။

“ေမာင္..”
“………”
“ေမာင့္.. ထ ကြာ.. ဗိုက္ဆာလို႔ တစ္ခုခု လုပ္ေပး..”
“………”
“ေမာင့္.. ေမာင္ လို႔… ထ ပါေတာ့ဆိုေန ၾကည့္..”

သည္ေလာက္ ႏႈိးရခက္ေနမွေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျပီမွန္း ေဖြး သိလိုက္ျပီ။ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေဖြး အထင္ကို ပိုေသခ်ာေအာင္ သက္ေသ ျပေန၏။ ေကာင္စုတ္ေလး.. တစ္သက္လံုး ကြ်န္ခံပါ့မယ္ ကတိေပးထားျပီးေတာ့ ခိုင္းတာ ထ မလုပ္ေပးဘဲ ဇိမ္ခံေနတယ္.. မဟုတ္မွ လြဲေရာ.. တေမာင္ေမာင္နဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေခၚျပေနလို႔ သူ႕ ေျပာမွန္း မသိတာပဲ ျဖစ္ရမယ္..။ သခင္မ ႏွင္းေဖြးေဖြး ေဒါသ ထြက္လာ၏။ အသံ မထြက္ေအာင္ အသာေလး ထ ထိုင္လိုက္သည္။ မိမိဘက္ လွည့္ျပီး တေစာင္း လွဲအိပ္ေနသည့္ သူ႕ နားရြက္ နား မ်က္ႏွာ တိုးကပ္လိုက္၏။ လည္ေခ်ာင္း တစ္ခ်က္ ရွင္းျပီး နားနားကပ္ အသားကုန္ ေအာ္ ပစ္လိုက္သည္။

“စူးးးးးးးးရွ….”
“အားးးး… အာ.. လန္႔ ထာ မိန္းမရယ္..”
“ဘာ မိန္းမလဲ.. ပါးပိတ္ရိုက္လိုက္ရ.. လန္႔ရင္ ေသလိုက္ပါလား.. ဒီေလာက္ ေခၚေနတာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတယ္.. ေကာင္စုတ္..”
“ဟဟ.. ေမာင္ လို႔ ေခၚေနတာေလး ၾကည္ႏူးလြန္းလို႔ပါ ကြာ..”
“ၾကည္ႏူးရင္ ေခၚေနတုန္း ခိုင္းတာ ထ လုပ္ေလ.. စိတ္တိုေအာင္ လုပ္ရင္တာ့ တန္ရာတန္ရာပဲ ရမယ္ေနာ္.. ငါ့ ဘာမွတ္ေနတုန္း.. သြား.. မနက္စာ သြားျပင္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်.. သခင္မ အမိန္႔ေတာ္ အတိုင္းပါ.. ရႊတ္..”

ေျပာရင္းႏွင့္ မိမိ ပါးေလးကို ရႊတ္ကနဲ တစ္ခ်က္ နမ္း သြားေသးသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ကုန္းရုန္း ဆင္းသြားေသာ သူ႕ေက်ာျပင္ကို မွီသေလာက္ လွမ္းရိုက္ရင္း.. “ဘာ ေမာင္ လဲ.. ဘာ မိန္းမ လဲ.. မသာေကာင္.. ကြ်န္စုတ္.. နင္နဲ႔ အဲ့နံမည္နဲ႔ပဲ လိုက္တယ္..” ေအာ္ျဖစ္ေအာင္ ေအာ္လိုက္ေသး၏။ အခန္း အျပင္ ေရာက္သြားျပီးမွ တံခါးၾကားကေန သူမကို မသိမသာ ျပန္ ခိုး ၾကည့္လုိက္သည္။ လင္ျဖစ္သူကို မနက္စာ ျပင္ရန္ အမိန္႔ေပးျပီး အိပ္ရာထဲတြင္ ခပ္တည္တည္ က်န္ခဲ့သည့္ အိမ္ရွင္မ ေပါက္စေလး။ ေခါင္းအံုးေလး ဖက္ျပီး ဇက္ကေလး ပုကာ ျပံဳးစိစိ လုပ္ေနပံုက ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ မီးဖိုခန္းထဲ ကမန္းကတန္း ေျပး၀င္ျပီး ေပါင္မုန္႔ ႏွစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီ ကင္လိုက္၏။ ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ရန္ ေရေႏြးတစ္အိုး ေကာက္တည္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကို မီးဖိုခန္းရွိ ေဘစင္တြင္ပဲ ခပ္သြက္သြက္ သစ္လိုက္သည္။  ေပါင္မုန္႔ကင္မ်ားတြင္ မယိုးနိစ္ ပါးပါးေလး သုတ္သည္။ ၾကက္ဥ ႏွစ္လံုး ေၾကာ္ျပီး သူမစိတ္ၾကိဳက္ ေကာ္ဖီခါးခါး ႏွစ္ခြက္ေဖ်ာ္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ထားေသာ မနက္ကေလးစာကို ဗန္းကေလးထဲ ထည့္ျပီး အိပ္ခန္းဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သခင္မေလးက လက္ပ္ေတာ့ပ္ တစ္လံုးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေန၏။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #58 on: December 18, 2015, 01:34:57 PM »

“ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ေနတာလဲ ေဖြး..” အနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္ေတာ့ သူမထံမွ မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာရန႔ံေလးႏွင့္ သြားတိုက္ေဆးန႔ံ ရေနသည္။ စားေသာက္စရာမ်ားကို စားပြဲေပၚတင္ရင္း အၾကည့္က လက္ပ္ေတာ့ပ္ေလးဆီ အေရာက္၊ ညစာစားပြဲ ဓာတ္ပံုေလးမ်ား ထိုင္ၾကည့္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ သူမ တင္ထားလက္စ ပံုေလးက သူတို႔ စံုတြဲႏွင့္ ျမတ္တို႔ မိသားစု တြဲရိုက္ထားသည့္ပံု။ စူးရွ ေပ်ာ္သြား၏။ ယေန႔ထက္ထိ ရွင္းျပခြင့္ မရေသးသည့္ ကိစၥကို သူမ ေမးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။ ခ်စ္ဇနီးေလးက ပံုထဲမွ ကေလးမ်က္ႏွာကို တစ္လွည့္၊ သူ႕ကို တလွည့္ ၾကည့္သည္။ သူ ျပန္ျပံဳးျပေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို မဲ့ျပျပီး မ်က္ေစာင္း ထိုး၏။

“ေယာက်ၤားေတြမ်ား ေကာင္းကို မေကာင္းဘူး..”
“ေဟာဗ်ာ.. ေနရင္း ထိုင္ရင္း..”
“ဘာ ေနရင္းထိုင္ရင္းလဲ.. မဟုတ္လို႔လား.. အဲ့တုန္းကေတာ့ ဒီကိစၥကို ရွင္းခ်င္လြန္းလို႔ အသဲအသန္ေလ.. အခု လိုခ်င္တာ ရသြားေတာ့ ရွင္းဘို႔ စိတ္ကူး မရွိေတာ့ဘူးမွတ္လား..”
“အာ.. စိတ္ကူး မရွိဘဲ ေနမလားကြ.. ေဖြး ပဲ မေျပာနဲ႔ ဆို ကဲ..”
“…….”
“တကယ္က အဲ့ကေလးနဲ႔ ငါနဲ႔ ဘာမွ မပါတ္သက္ဘူး ေဖြးရဲ့..”
“………”
“အဲ့တုန္းက ျမတ္ ေရာက္လာခဲ့တာ ငါ့ကို သူ႕ျပႆနာအေၾကာင္း ေျပာဘို႔ ေရာက္လာတာ..”
“………”
“ျမတ္က ပေထြး နဲ႔ ေနရတာ ေဖြး.. ပေထြးအႏိုင္က်င့္လို႔ သူ႕မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ ျပႆနာ.. အဲ့အေၾကာင္း သူ လာေျပာတာ..”
“ေအာ.. အာ့က်မွ ပေထြးထက္ ဆိုးတဲ့ေကာင္နဲ႔ တိုးသြားတာေပါ့ေလ.. ဟုတ္လား.. ၾကည့္စမ္း.. အျဖစ္မွန္ သိရမွ နင့္ကိုငါ ပိုေတာင္ ရိုက္သတ္ခ်င္သြားတယ္.. မသာ.. ေတြ႕မယ္.. ဒီေလာက္ နန္႔နန္႔ ထိုးေနတဲ့ေကာင္..”
“ဟုတ္ပါတယ္ ေဖြးရယ္.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ တကယ္ မွားသြားခဲ့တာပါ..”
“ေနစမ္းပါဦး.. ပေထြး အႏိုင္က်င့္ ခံရတယ္ပဲ ထားပါေတာ့.. ကေလးရတဲ့ထိ ျဖစ္ေရာလား..”
“အဲ့ရက္က သူ ဖ်ားေနလို႔ ေဆးေသာက္ျပီး အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ေပ်ာ္ ေနတာတဲ့.. ေနမေကာင္းတာရယ္.. အလိုမတူတာရယ္ ဆိုေတာ့ ကိစၥ ျဖစ္ျပီးတဲ့ခ်ိန္ အိပ္ရာထဲ လဲတဲ့ထိ ျဖစ္သြားတယ္.. ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥအတြက္ ဘာအကာအကြယ္မွ မလုပ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး..”
“အေမနဲ႔ တိုင္ေပါ့ ဟ.. အာ့လိုသာ က်ိတ္ခံေန ေသရခ်ည္ရဲ့..”
“ျမတ္ အေမက တစ္မ်ိဳးၾကီး ေဖြးရဲ့.. သူ႕ေယာက်ၤားကို တအား ယံုၾကည္တာ.. ျမတ္က သူအေမ အိမ္ေထာင္ေရး ထိခိုက္မွာ၊ သူလည္း အရွက္ကြဲမွာ အကုန္ ေတြးတယ္ ထင္ပါရဲ့.. ျပီးေတာ့ သူက လိင္ကိစၥနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ဗဟုသုတ နည္းတယ္.. ေနမေကာင္းကလည္း ဆက္ျဖစ္သြားေတာ့ အဲ့ရက္ေတြမွာ ဟိန္းေဇာ္နဲ႔လည္း မေတြ႕ျဖစ္ဘူးတဲ့ေလ.. ”
“အာ့နဲ႔ပဲ ေနလည္း ေကာင္းေရာ.. ဗိုက္က ျဖစ္ေန.. ဟိန္းေဇာ္နဲ႔ အရင္ မေတြ႕ဘဲ နင့္ဆီ အရင္ လာတယ္ေပါ့.. ”
“အမွန္ေတာ့ ဟိုေကာင့္ဆီ သြားတာ ေဖြးရဲ့.. ခ်ိန္းထားျပီးမွ ဟိုေကာင္က မလာတာ.. အာ့နဲ႔ပဲ..”
“အာ့နဲ႔ပဲ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ၀မ္းနည္း အားငယ္ျပီး ေရာက္လာတဲ့သူကို နင္က ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ႏွစ္သိမ့္ လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့.. ဟြန္းးး.. ၾကားရတာ ေဒါသ ထြက္တယ္.. တကယ္ပဲ.. ငါကိုယ္က မေကာင္းတာပါ.. ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ကိစၥကို လုိက္ အေရးလုပ္ေနမိတယ္..”
“အဲ့လိုေတာ့ မေတြးလိုက္ပါနဲ႔ ေဖြးရယ္.. ငါ တကယ္ မွားခဲ့တာပါ.. အျဖစ္မွန္ သိလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပို ရွက္မိတယ္.. ေခြးထက္ မိုက္တယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးမ်ားလား လို႔..”
“နင္ သြားေမးတာလား ျမတ္ကို..”
“သူ ကိုယ္တိုင္ လာေျပာတာေဖြး.. သူ႕သေဘာနဲ႔သူ လာေျပာတာ.. ငါ့ကို အိမ္က မိန္းမ ေပးစားေတာ့မယ္ ၾကားလို႔တဲ့.. ကေလး ကိစၥ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ အစိုင္အခဲ ျဖစ္သြားတာ ျမတ္ သိတယ္ေလ.. ငါနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ကိစၥဆိုတာ စိတ္ရွင္းေစခ်င္လို႔တဲ့.. လိုအပ္ရင္ ဒီအင္ေအ စစ္ခ်င္ စစ္ပါတဲ့.. ျပီးေတာ့ ဒီကိစၥက ငါ့ အမွား ဆိုတာထက္ သူ ငါ့ဆီ မေရာက္လာသင့္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာမိလို႔ ျဖစ္သြားတာ လို႔ပဲ သေဘာထားတယ္လို႔ ေျပာသြားတယ္..”
“ေပ်ာ္သြားတယ္ ေပါ့..”
“မေပ်ာ္ပါဘူး.. ကေလး ကိစၥ စိတ္ထဲ ေပါ့သြားေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီ အားကိုးတၾကီး ေရာက္လာတဲ့သူကို မလုပ္သင့္တာ လုပ္မိတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က အျပစ္ ပိုၾကီးသြားသလိုပဲ.. သူ လာရွင္းျပေပးတာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္တာေပါ့..”
“အာ့နဲ႔ပဲ ဆပ္လိုက္ေသးလား ေက်းဇူး..”
“အာ..”
“ေျပာလို႔ ရမလား.. ငါက နင့္ ဒိုင္ယာရီ ကို အရည္ က်ိဳေသာက္ထားတာေနာ္ စူးရွ.. ႏွင္းေဖြးေဖြး ေစာက္ခ်ဥ္ မဟုတ္ဘူး.. မိန္းမခ်င္း ဟုိျမင္ဒီျမင္ ျမင္ရတာ တစ္ဘက္သား သိကၡာကို အားနာလို႔.. ကိုယ္နဲ႔ မပါတ္သက္ခင္က ကိစၥ ဆိုေပမယ့္.. အတိတ္ဆိုတာ အနာဂတ္ကို အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္ ဟဲ့.. ငါ နဲ႔ မေတြ႕ခင္က ကိစၥ ဆိုေပမယ့္ သိျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းထဲကေန လံုး၀ၾကီး ထုတ္မေပးႏိုင္ဘူး.. သေဘာေပါက္..”
“အင္းပါ.. ငါကလည္း ထုတ္ေပးဘို႔ မေတာင္းဆိုပါဘူး.. ငါ့ကို တစ္သက္လံုး မ်က္စိ ေဒါက္ေထာက္ ေစာင့္ၾကည့္.. ငါ မွားခဲ့တဲ့ အမွားအတြက္ နား နား ျပီး အျပစ္ေပးေလ.. ေနာ္..”
“အြမ္းး.. ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ေနာ္.. ခိခိ..”

သေဘာက်သည့္ အျပံဳးေလးႏွင့္ တခိခိ ရယ္သံေလးက သူမ မ်က္ႏွာ ႏုႏုေလးကို ပိုမို ကေလး ဆန္သြားေစသည္။ သခင္မေလး ေပ်ာ္ေနမည္ ဆုိလွ်င္ မိမိဘ၀ ျပည့္စံုျပီ။ မိမိတို႔ႏွစ္ဦး ေစ့စပ္သည့္ေန႔က ေယာကၡမၾကီးႏွင့္ သူ ႏွစ္ဦးတည္း စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ေမႊးႏွင့္ ယွဥ္ျပီး ခံစားခ်က္ ျပင္းထန္ခဲ့ရသည့္ ေဖြး ဘ၀ေလးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေျပာျပသည္။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းျမတ္၏ အေျပာအဆို အခ်ိဳ႕မွ တဆင့္ ေဖြးကို ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ဆက္ဆံၾကေသာ မိသားစု အေနအထားကိုလည္း သူ မွန္းဆမိခဲ့သည္။ ျမတ္ႏိုးရပါေသာ သခင္မေလး နာက်ည္းခ်က္ ရွိသမွ် ေျဖေဖ်ာက္ေပးမည့္သူမွာ မိမိ တစ္ဦးတည္းသာ ျဖစ္ခ်င္သည္။ သူမ၏ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးက သူမကို ေမာ္မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ မိမိ လက္ႏွင့္ ျမွင့္တင္ ေပးလိုသည္။ သူမ အတြက္ သူသည္သာ သူရဲေကာင္း ျဖစ္လိုသည္။ ေဒါသ ထြက္လာတိုင္း ေပါက္ကြဲသမွ် လည္စင္းခံမည့္ ကြ်န္တစ္ေကာင္လည္း သူပဲ ျဖစ္လိုသည္။

Re: သင္းသင္းေမႊးေမႊး ႏွင္းေဖြးေဖြး

« Reply #59 on: December 19, 2015, 02:28:03 PM »

“ဗိုက္ဆာျပီဆို သခင္မေလး..”
“အြမ္း.. စားမယ္.. နံရံမွာ ထပ္ခ်ိတ္ခ်င္လို႔ ပံု ရွာေနတာ..”
“အဲ့ပံုေလးလည္း ေကာင္းသားပဲ.. အျမြာညီအမ စံုတြဲ..”
“ခိခိ.. နင္ ခြဲႏိုင္လား ငါ နဲ႔ ေမႊး ကို..”
“အာ ဘာလို႔ မခြဲႏိုင္ရမွာလဲ.. ဟုိေကာင္ ငေကာင္းေတာ့ မသိဘူး.. ငါေတာ့ ခြဲႏိုင္တယ္..”
“ဒါနဲ႔မ်ား ေကာင္းျမတ္ဆီက ငါ့ပံုေတြ႕ေတာ့ ေရွာ့ခ္ ရ သြား ဆို..”
“အင္းေလ.. အာ့က ဓာတ္ပံု ရုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရတာကိုး.. ျပီးေတာ့ ေမႊးနဲ႔ နင့္ကို အျမြာလို႔ သိထားတာမွ မဟုတ္တာ..”
“ခိခိ.. အာ့နဲ႔ပဲ ငါ လင္ယူျပီဆိုျပီး လန္႔သြား ေပါ့ေလ.. ဟုတ္စ..”
“အြန္းေပါ့ ကြ.. ကိုယ္ ေၾကြေနတဲ့ သခင္မေလး သူမ်ား ဦးသြားျပီ မွတ္တာေပါ့.. ဒီေကာင္က သခင္မဆီမွာ ဘဝၾကီး ပံုအပ္ခ်င္ေနတာကိုး..”
“ဟားဟား.. ငေပါၾကီး.. အဲ.. ေနဦး.. ခိခိ..”
“အြန္း..”
“စူးရွ..”
“ခင္ဗ်..”
“ခုေနေလ.. ဟီဟိ..”
“အြန္း.. ေျပာ.. ခုေန ဘာျဖစ္လဲ..”
“ငါ့ကို တျခား ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ေယာက္က အဝွာ လုပ္ေနတာ ေတြ႕ရင္ နင့္စိတ္ထဲ ဘယ္လို ေနမလဲ.. ဟိ..”
“အာ..”
“နင္က်ေတာ့ ငါမဟုတ္တဲ့ တျခားမိန္းမကို လုပ္တယ္ေလ.. အာ့က အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ျပီလို႔ ဆင္ေျခ မေပးေၾကး.. စိတ္ကူးၾကည့္ စိတ္ကူးၾကည့္.. ခိခိခိ..”
“က်န္က်န္ ဖန္ဖန္ ကြာ.. ခ်စ္ကလည္း.. အဲ့ေလာက္ၾကီးေတာ့ မရက္စက္ပါနဲ႔..”
“ခိခိ.. ဒီမွာ.. ၾကည့္ ၾကည့္.. ငါ ဟုတ္ဘူးေနာ္.. ဒါေပသိ ငါ့ မ်က္ႏွာ ျဖစ္ေနေတာ့ နင့္စိတ္ထဲ ဘယ္လို ေနမလဲ လို႔.. ဟီဟိ.. ထ မလာနဲ႔ေနာ္.. အျပီးထိ ၾကည့္.. ငါေတာ့ စားႏွင့္ျပီ..”

ေျပာျပီး ထိုင္ရာမွ ထ ကာ စားစရာ ဗန္းကေလး ကိုင္ျပီး ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာၾကီးေပၚ သြားကာ ထိုင္စားေနေတာ့၏။ ေမာ္နီတာေလးတြင္ ေမႊးတို႔ စံုတြဲ ေပၚလာသည္။ မီးဖိုခန္းတြင္ မီးေတာက္မတတ္ အခ်စ္ၾကမ္းေနၾကသည့္ ျမင္ကြင္း။ သခင္မေလးကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ပုခံုးေလး တြန္႔ျပီး လွ်ာထုတ္ျပသည္။ စူးရွ ေခါင္း ယမ္းရင္း ျပံဳးမိ၏။ လတ္စသတ္ေတာ့ သည္အိမ္ထဲမွာ စီစီတီဗီြ ကင္မရာေတြ တပ္ထားတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ကေလးမပါလား။ ေခတ္မိန္းကေလး တစ္ဦးအေနႏွင့္ အျပာကားၾကည့္ဖူးတာ သိမ္းထားတတ္တာေလာက္က အထူးေျပာေနစရာ မလိုေသာ္လည္း သူမ ကူးထားျပီး ဖြင့္ၾကည့္ေနသည့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဇာတ္ေကာင္က သူမႏွင့္ မၾကာခဏေတြ႕ေနသည့္ ခဲအို။ ၾကည့္ေနရင္း လူက အူတိုလာသည္။ တကယ္ပဲ ကိုယ့္မိန္းမ မ်က္ႏွာႏွင့္ မိန္းကေလးမို႔ သာမာန္ အျပာကားတစ္ပုဒ္ကို ၾကည့္ရသည့္ ဖီးလ္ႏွင့္ေတာ့ လံုး၀ မတူ။

“ျပီး သြားျပီလား..”
“အြန္း..”
“ျမန္လိုက္တာ.. နင္ ေက်ာ္ပစ္တာမွတ္လား..”
“ေကာင္းလား စားလို႔..”
“ဟမ္ လို႔ စူးရွ.. ဘယ္လိုေနလဲ.. ဟီဟိ.. ငါ့မ်က္ႏွာနဲ႔ နင့္ ကာစင္နဲ႔ေလ.. ခိခိခိခိ..”
“ဘယ္လိုမွ ေနဘူး.. မ်က္ႏွာတူတာ ဘာျဖစ္လဲ.. မတူတဲ့ ေနရာ မတူဘူး..”
“ေအာင္မယ္.. ဘယ္နား မတူလဲ ကဲ.. အဲ့ေနရာက မိန္းကေလးတိုင္း ဒါက ဒါပဲ..”
“တူဘူး.. သားသား ခင္မက မွဲ႔ေလး ပါတယ္.. သူမ်ားထက္ ပိုလွတယ္..”
“ခိခိခိခိိ..”
“လာကြာ.. ခင္မေလး.. ထ..”
“အမ္.. ဘာလုပ္မို႔တုန္း.. ဒီမွာ မစားေတာ့ဘူးလား..”
“စားေတာ့ဘူး.. မွဲ႔ေလး အေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဆာတာ ေျပာင္းသြားျပီ..”
“အယ္..”
“အာမြ ေပးခ်င္လို႔ေလ.. မွဲ႔ေလးကို.. ရဘူးလား..”
“ခိခိ.. မွဲ႔ဆို မွဲ႔ပဲေနာ္.. က်န္တာ ပိုထိမိ လို႔ကေတာ့..”
“အြန္း.. ေျပာ.. ပို ထိမိရင္ ဘယ္လို အျပစ္ေပးမွာလဲ..”
“ဒီ မ်က္ခြက္ကိုေလ.. အဲ့ မ်က္ခြက္ အစုတ္ပလုပ္ကို.. ဒီလို.. ဒီလုိ မ်ိဳး..”
“လာ.. ရတယ္.. အဲ့လို အျပစ္ေပးမယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့.. စူဠလိပ္ ေရထဲ လႊတ္သလိုသာမွတ္.. လာခဲ့..”
“ဟဲ့ ဟဲ့.. ပလုတ္တုတ္.. ငါ စားေနတာ မျပီးေသးဘူးဟဲ့ ေကာင္စုတ္ရဲ့.. နင္ တကယ္ ေသခ်င္လို႔လား ဟုတ္လား.. ခ်ေပး.. ခုခ်က္ခ်င္း.. အိုးးး…”
“……..”
“……..”
“ရွီးးး.. အ.. စူးရွ..”
“……..”
“အ.. အ.. နင္ေျပာေတာ့ မွဲ႔ဆို.. အိုးး.. ရွီးး..”
“……..”
“အင္းးး… တအား.. စုပ္.. အ.. ရီွးး..”
“……..”
“စူးရွ.. ငါ.. ငါ မရေတာ့ဘူး.. ျမန္ျမန္..”
“……..”
“အင့္ ဟင္းဟင္းးး.. ဟူးးးး”
“……..”
“……..”
“……..”
“ေမာင္ရယ္.. ငါ တစ္သက္လံုး နင့္ သခင္မ လုပ္မယ္ ေနာ္…”

<<<<<ျပီးပါျပီ>>>>>

+59 

« Last Edit: December 21, 2015, 10:49:37 AM by ကိုရင္ျပံဳး »